The Works of Virgil: Tr. Into English Prose, as Near the Original as the Different Idioms of the Latin and English Languages Will Allow, with the Latin Text and Order of Construction on the Same Page; and Critical, Historical, Geographical and Classical Notes, from the Best Commentators, Both Ancient and Modern, Beside a Very Great Number of Notes Entirely New. For the Use of Schools, as Well as of Private Gentlemen

Cover
Joseph Davidson, 1792

Im Buch

Ausgewählte Seiten

Andere Ausgaben - Alle anzeigen

Beliebte Passagen

Seite 160 - Aenean, alacris palmas utrasque tetendit, 685 effusaeque genis lacrimae, et vox excidit ore : ' venisti tandem, tuaque exspectata parenti vicit iter durum pie-tas ? datur ora tueri, nate, tua, et notas audire et reddere voces ? sic equidem ducebam animo rebarque futurum 690 tempora dinumerans, nee me mea cura fefellit. quas ego te terras et quanta per aequora vectum accipio ! quantis iactatum, nate, periclis ! quam metui, ne quid Libyae tibi regna nocerent ! ' ille autem : ' tua me, genitor, tua...
Seite 136 - Impositique rogis juvenes ante ora parentum : Quam multa in silvis autumni frigore primo Lapsa cadunt folia, aut ad terram gurgite ab alto 310 Quam multae glomerantur aves, ubi frigidus annus Trans pontum fugat et terris immittit apricis.
Seite 292 - Si qua tuis unquam pro me pater Hyrtacus aris Dona tulit ; si qua ipse meis venatibus auxi, Suspendive tholo, aut sacra ad fastigia flxi : Hune sine me turbare globum, et rege tela per auras.
Seite 89 - Entellus vires in ventum effudit et ultro Ipse gravis graviterque ad terram pondere vasto Concidit, ut quondam cava concidit aut Erymantho Aut Ida in magna radicibus eruta pinus.
Seite 372 - Non haec, o Palla, dederas promissa parenti, cautius ut saevo velles te credere Marti. haud ignarus eram, quantum nova gloria in armis et praedulce decus primo certamine posset. 155 Primitiae iuvenis miserae, bellique propinqui dura rudimenta, et nulli exaudita deorum vota precesque meae ! tuque, o sanctissima coniunx, felix morte tua neque in hunc servata dolorem!
Seite 243 - Salve, vera Jovis proles, decus addite divis, Et nos et tua dexter adi pede sacra secundo. Talia carminibus celebrant ; super omnia Caci Speluncam adjiciunt spirantemque ignibus ipsum. Consonat omne nemus strepitu, collesque resultant.
Seite 259 - Pallanta mihi, si fata reservant, Si visurus eum vivo, et venturus in unum, Vitam oro ; patiar quemvis durare laborem...
Seite 344 - Quatuor hic juvenes, totidem, quos educat Ufens, Viventes rapit, inferias quos immolet umbris, Captivoque rogi perfundat sanguine flammas.
Seite 424 - Martem, — ut potius reor, et potius di numine firment — non ego nee Teucris Italos parere iubebo, nee mihi regna peto ; paribus se legibus ambae 190 invictae gentes aeterna in foedera mittant.
Seite 358 - At vero ingentem quatiens Mezentius hastam turbidus ingreditur campo. Quam magnus Orion, cum pedes incedit medii per maxima Nerei Stagna viam scindens, umero supereminet undas, 765 aut summis referens annosam montibus ornum ingrediturque solo et caput inter nubila condit: talis se vastis infert Mezentius armis. Huic contra Aeneas, speculatus in agmine longo, obvius ire parat.

Bibliografische Informationen