"LET US TURN HITHERWARD OUR BARK." R. C. TRENCH. ET us turn hitherward our bark," they cried, "LE "And, 'mid the blisses of this happy isle, Past toil forgetting and to come, abide In joyfulness awhile. And then, refreshed, our tasks resume again, With sharp swift keel anew." O heroes, that had once a nobler aim, O heroes, sprung from many a godlike line, What will ye do, unmindful of your fame, And of your race divine? "QUIN HUC, FREMEBANT." UIN huc," fremebant, "dirigimus ratem : QUIN Hic, dote læti divitis insulæ, Paullisper hæremus, futuri Nec memores operis, nec acti: "Curas refecti cras iterabimus, Si qua supersunt emeritis novæ : Pexisse pernices acuta Canitiem pelagi carina." O rebus olim nobilioribus Pares origo Dî quibus ac Dex Heroës! oblitine famæ Hæc struitis, generisque summi? But they, by these prevailing voices now Lured, evermore draw nearer to the land, Nor saw the wrecks of many a goodly prow, Or seeing, feared not-warning taking none Atqui propinquant jam magis ac magis, Ducti magistra voce, solum: neque Videre prorarum nefandas Fragmina nobilium per oras; Vidisse seu non pœnitet-ominis Incuriosos tot præëuntium, Quorum ossa sol siccantque venti, Candet adhuc quibus omnis ora. CARMEN SECULARE. MDCCCLIII. A "Quicquid agunt homines, nostri est farrago libelli." CRIS hyems jam venit: hyems genus omne perosa Fœmineum, et senibus glacies non æqua rotundis : Apparent rari stantes in tramite glauco; Radit iter, cogitque nives, sua tela, juventus. Trux matrona ruit, multos dominata per annos, Digna indigna minans, glomeratque volumina crurum ; Illa parte senex, amisso forte galero, Per plateas bacchatur; eum chorus omnis agrestum Ridet anhelantem frustra, et jam jamque tenentem Quod petit; illud agunt venti prensumque resorbent. Post, ubi compositus tandem votique potitus Sedit humi; flet crura tuens nive candida lenta, |