Liquefacta est terra, et omnes qui hábitant in ea: *'ego confirmávi columnas ejus. Dixi iniquis: Nolíte iní què ágere ;* et delinquéntibus: Nolíte exaltáre cornu. Nolite extollere in altum cornu vestrum:* nolíte loqui adversùs Deum iniquitátem ; Quia neque ab oriente, neque ab occidente,*neque à desertis móntibus. Quóniam Deus judex * hunc humiliat, et est: hunc exaltat. Quia calix in manu Dómini vini meri plenus mixto;* et inclinávit ex hoc in hoc. Verúmtamen fæx ejus non est exinanita : * bibent omnes peccatóres terræ. Ego autem annuntiábo in séculum: * cantábo Deo Jacob. Quóniam cogitátio hóminis confitebitur tibi; * et relíquia cogitatiónis diem festum agent tibi. Vovéte, et réddite Dómino Deo vestro,* omnes qui in circúitu ejus affertis múnera, Terríbili, et ei qui aufert spíritum príncipum ; * terríbili apud reges terræ. Psalmus 82. DEus, quis similis erit ti bi?ne táceas, neque compescáris, Deus; Quóniam ecce inimíci tui sonuérunt : * et qui odérunt te, extulerunt caput. Super pópulum tuum malignavérunt consilium,* et cogitavérunt adversùs bentur in séculum séculi, * et confundantur, et pé sanctos tuos. Dixérunt: Veníte, et disperdámus eos de gente; * et non memorétur nomen Israel ultrà. Quóniam cogitavérunt unanimiter: * simul adver sùm te testamentum disposuérunt tabernácula Idumæórum et Ismahelítæ, Moab, et Agaréni, Gebal, et Ammon, et Amalec; alienígena cum habitántibus Tyrum. Etenim Assur venit cum reant: * Et cognoscant quia nomen tibi, Dóminus; tu solus Altíssimus in omni terra. Ant. Cogitátio hóminis confitébitur tibi; et relíquia cogitatiónis diem festum agent tibi. Ps. 75. AD LAUDES. Psalmus 16. lis; facti sunt in adjuto EXandi, Dómine, justí * rium filiis Lot. Divisio Psalmi 82, DEus Eus meus, pone illos ut rotam, * et sicut stípulam ante fáciem venti. Sicut ignis qui combúrit silvam, et sicut flamma combúrens montes; Ita persequéris illos in tempestáte tua, * et in ira tua turbábis eos. Imple fácies eórum igno tiam meam: intende deprecatiónem meam. Auribus pércipe oratiónem meam, non in lábiis dolósis. De vultu tuo judícium meum prodeat : * óculi tui vídeant æquitátes. Probasti cor meum, et visitasti nocte : * igne me examinasti; et non est inventa in me iníquitas. * Ut non loquátur os meum ópera hóminum, propter verba labiórum tuorum ego custodívi vias duras. Pérfice gressus meos in sémitis tuis, * ut non moveantur vestígia mea. Ego clamávi, quóniam exaudisti me, Deus: *inclína aurem tuam mihi, et exaudi verba mea. Mirífica misericórdias mínid; et quærent nomen tuas, * qui salvos facis spe tuum, Dómine. rantes in te. Erubescant et contur- A resisténtibus déxteræ ut pupil- conspéctui tuo: satiábor, cùm apparúerit glória tua. Ant. 1. f. Parátum. * à fácie Sub umbra alárum tuárum prótege me impiórum qui me afflixé * Projicientes me nunc circumdedérunt me: óculos suos statuérunt declináre in terram. Suscepérunt me sicut leo parátus ad prædam, et sicut cátulus leónis hábitans in ábditis. Exurge, Dómine, prævéni eum, et supplanta eum: *éripe ánimam meam ab ímpio, frámeam tuam ab inimícis manûs tux. Dómine, à paucis de terra dívide eos in vita eórum: * de abscónditis tuis adimplétus est venter eó rum. Saturáti sunt fíliis; * et dimisérunt relíquias suas párvulis suis. Ego autem in justítia ap parébo conspéctui tuo:* satiábor, cùm apparúerit gló ria tua. Ant. In justítia apparého * simum, Deum qui benefécit mihi. Misit de cœlo, et liberávit me: * dedit in oppróbrium conculcantes me. Misit Deus misericórdiam suam et veritátem suam ; * et erípuit ánimam meam de médio catulórum leónum: dormívi conturbátus. Fílii hóminum, dentes eórum arma et sagittæ; * et lingua eórum gládius acútus. Exaltáre super cœlos, Deus; * et in omnem terram glória tua. Láqueum paravérunt pédibus meis;* et incurvavérunt ánimam meam. Fodérunt ante fáciem meam fóveam;* et incidérunt in eam. Parátum cor meum Deus, parátum cor meum; * cantábo et psalmum dicam, Exurge, glória mea; exurge, psaltérium et cíthara: exurgam diluculo. Confitéhor tibi in pópu * lis, Dómine: * et psalmum te, et fecit, et creávit te? dicam tibi in géntibus; Quóniam magnificáta est usque ad cœlos misericórdia tua,* et usque ad nubes véritas tua. Exaltáre super cœlos, Deus; *et super omnem terram glória tua. Ant. Parátum cor meum, Deus, parátum cor meum: cantábo, et psalmum dicam. Ant. 5. a. Date magnificéntiam. In Feriis Quadragesima dicitur Canticum sequens. Canticum Moysi. Deut. 32. AUdíte, coeli, quæ loquor: * áudiat terra verba oris mei. Concrescat ut plúvia doc trína mea:* fluat ut ros elóquium meum, Quasi imber bam,* et quasi stille super grámina. super * her Quia nomen Dómini invocábo: * date magnificéntiam Deo nostro. Dei perfecta sunt ópera, et omnes viæ ejus judícia: * Deus fidélis, et absque ulla iniquitáte, justus et * Sicut áquila provocans ad volandum pullos suos, et super eos vólitans, Expendit alas suas, et assumpsit eum, atque portávit in húmeris suis. Dóminus solus dux ejus fuit;* et non erat cum eo deus aliénus. Constítuit eum super excelsam terram, * ut coméderet fructus agrórum, Ut súgeret mel de petra, oleumque de saxo durís * simo; Bútyrum de armento, et lac de óvibus, * cum ádipe agnórum et aríetum filiórum Basan, Et hircos cum medulla trítici;* et sánguinem uvæ bíberet meracíssimum. * complébo in eis. Incrassátus est dilectus, mala ; et sagittas meas et recalcitrávit ; * incrassátus, impinguátus, dilatátus. Derelíquit Deum factórem suum, et recessit à Deo salutári suo. * Consumentur fame, * et devorábunt eos aves morsu amaríssimo. Dentes bestiárum immit tam in eos, cum furóre trahentium super terram, atque serpéntium. * Provocavérunt eum in diis aliénis;* et in abominatiónibus ad iracundiam concitavérunt. Immolavérunt dæmóniis, et non Deo; * diis quos ig norábant. Foris vastábit eos gládius, et intùs pavor, * júvenem simul ac vírginem, lacten tem cum hómine sene. Dixi: Ubinam sunt? * cessáre fáciam ex homínibus memóriam eórum. Sed propter iram inimicórum dístuli, *ne fortè superbírent hostes eórum ; Et dícerent: Manus nostra excelsa, et non Dóminus * fecit hæc ómnia. 2 |