Despexisti. Glória. Tu, Dómine. Ps. 88. V. Omnia excelsa tua et fluctus tui R. Super me transiérunt. Ps. 41. AD NONA M. Ant. 4. a. Disciplína. Capitulum. 1. Petr. 2. Peccata nostra ipse pér Ant. 8. G. Hunc príncipem et salvatórem Deus exaltávit ad dandam pœniténtiam Israéli, et remissiónem peccatórum. Act. 5. Ant. 4. D. Erípuit nos de potestáte tenebrárum, et tránstulit in regnum Fílii dilectiónis suæ; in quo habémus redemptiónem per sánguinem ejus. Coloss. 1. Ant. 6. F. Si sanguis hircórum inquinátos sanctíficat ad emundatiónem carnis; quantò magis sanguis Christi emundábit consciéntiam nostram? Hebr. 9. Capitulum. Ephes. 5. tulit in córpore suo su-Christus dilexit nos, et per lignum; ut peccátis mórtui, justítiæ vivámus: cujus livóre sanáti estis. R. br. Sacrificium noluisti;* Corpus autem aptasti mihi. Sacrificium. V. Holocaustum et pro peccáto *non postulasti; * Corpus. Glória. Sacrificium. Hebr. 10. Ps. 39. V. Deus excelsus est miséricors, R. Et propítius fiet peccátis eórum. Ps. 77. AD II. VESPERAS. Ant. Eus, quæ prænun 2. D. Dtiávit per os omnium Prophetarum, pati Christum suum, sic implévit. Act. 3. nobis oblatiónem et hóstiam Deo in odórem suavitátis. Hymnus, Prome, ut in primis Vesperis, 159. V. Orátio mea sicut incensum in conspectu tuo : R. Elevátio mánuum meárum sacrificium vespertínum. Ps. 140. Ad Magnífic. Ant. 5. C. Grátia et pax à Jesu Christo qui dilexit nos, et lavit nos à peccátis nostris in sán guine suo: ecce venit cun núbibus; et vidébit eum omnis óculus, et qui eum pupugérunt. Apoc. 1. Orat., ut supr. ad Laud Pro Commem. Feriæ. Ant. Estóte perfecti sicut et Pater vester coelestis perfectus est. Matth. 5. V. Tempus benepláciti, Deus R. In multitúdine misericórdiæ tuæ exaudi me. Ps. 68. Oratio. Deus, qui nos, cùm inimíci essémus, per mortem Unigeniti tui tecum reconciliári voluisti: tríbue, quæsumus, ut tantæ misericórdiæ mémores, et ipsi propter te inimícos nostros in veritáte diligámus; Per eumdem Dóminum nostrum. SABBATO post Cineres. De libro Génesis. Lectio j. Cap. 46. nibus quæ habébat, venit ad púteum juramenti; et mactátis ibi víctimis Deo patris sui Isaac, audívit eum per visiónem noctis vocantem se, et dicentem sibi: Jacob, Jacob. Cui respondit: Ecce adsum. Ait illi Deus: Ego sum fortíssimus Deus patris tui; noli timé re, descende in Ægyptum, quia in gentem magnam fáciam te ibi. Ego descendam tecum illuc, et ego inde addúcam te revertentem: Joseph quoque ponet manus suas super óculos tuos. Surrexit autem Jacob à púteo juramenti; tuleruntque eum filii cum pár. vulis et uxóribus suis plaustris quæ míserat Ph rao ad portandum senen et ómnia quæ posséderat terra Chánaan venitq in Ægyptum cum sémine suo, filii ejus, et n pótes, fíliæ, et cuncta sim progénies. om R. Jurávi, 142. Lectio ij. Cap. 47. Ngressus ergo Joseph nu tiávit Pharaóni, dicen Pater meus et fratres, ov eórum et armenta, et cun ta quæ póssident venéru de terra Chánaan ; et ecc consistunt in terra Gessen Extrémos quoque fratrur suórum quinque viros con stítuit coram rege; que ille interrogávit : Quid ha bétis óperis? Respondérunt tui, et nos, et patres nostri Ad peregrinandum in ter ra tua vénimus; quónian non est herba grégibus ser vórum tuorum, ingraves cente fame in terra Chá naan: petimusque ut esse nos júbeas servos tuos in terra Gessen.* Dixit íta que rex ad Joseph: Pater tuus et fratres tui venérunt ad te. Terra Ægypti in conspectu tuo est: in óptimo loco fac eos habitáre, et trade eis terram Gessen. Quòd si nosti in eis esse viros indústrios, constitue illos magistros pécorum meórum. Post hæc introduxit Joseph patrem suum ad re gem, gem, et státuit eum coram pulos laborantes in remieo; qui benedícens illi, et gando, * Venit ad eos, áminterrogátus ab eo: Quot bulans supra mare; et + Assunt dies annórum vitæ cendit ad illos in navim, tux? respondit: Dies pe- et cessávit ventus. V. Gráregrinatiónis meæ centum ditur super fluctus maris, triginta annórum sunt, par- facit magna, et incompre vi et mali; et non pervené- hensibília, et mirabília : * runt usque ad dies patrum Venit. Glória Patri. † Asmeorum, quibus peregri- cendit. Marc. 6. Job 9. náti sunt. Et benedicto rege, egressus est foràs. R. Pósui, 142. Léctio saneti Evangélii secundùm Marcum. Lectio iij. Cap. 6. illo témpore; Abiit Jesus in montem oráre. Et cùm serò esset, erat navis in médio mari, et ipse solas in terra. Et réliqua. Homília venerabilis Bedæ Presbyteri. Ad Benediētus. Ant. 8. G. In platéis ponébant infirmos, ut vel fímbriam vestimenti Jesu tángerent; et quotquot tangébant eum salvi fiébant. Marc. 6, A1 Oratio. Desto, Dómine, supet concéde, ut hoc solemne plicatiónibus nostris : jejúnium, quod animábus corporibusque curandis salúbriter institútum est, devóto servítio celebrémus; Per Dóminum nostrum. In Marc. Lib. 2. C. 28.. Abor discipulorum in remigando, et contrárius eis ventus, labóres sanctæ Ecclésia vários designat; Antiph. et Psalmi de AD VESPERAS. quæ inter undas séculi ad- Psalterio. versantis, et immundórum Capitulum. Levit. 16. flatus spirítuum, ad quié- TN hac die expiátio erit tem pátriæ cœlestis, quasi I vestri, atque, mundatio ad fidam líttoris statiónem ab ómnibus peccátis vesperveníre conátur. Ubi be- tris: coram Dómino munnedícitur quia navis erat in dabímini; sábbatum enim médio mari, et ipse solus requietiónis est et affligéin terra; quia nonnunquam tis ánimas vestras religióne Ecclésia tantis Gentilium perpétuâ. pressúris non solum afflicta, sed et fœdáta est ; ut, si fieri posset, Redemptor ipsíus eam prorsus deseruisse ad tempus viderétur. R. Videns Jesus discí Pars Verna, Hymnus, Audi, benigne. V. Tempus, 152. Ad Magnífic. Ant. 4. E. Quia pátiens Dóminus est, in hoc ipso pœniteámus; et indulgéntiam ejus, fusis H lácrymis, postulémus. Judith 8. Orat., ut suprà ad Laud. COMPLETORIUM, ut su→ prà, 153, ad quod tamen Preces non dicuntur in Sabbatis. DOMINICA I. QUADRAGESIM Æ. AD OFFICIUM NOCT. Invit. Veníte, * Revertámur ad Dóminum; et sanábit nos. Os. 6. Ps. 94. Veníte. 2. Hymnus. Quod lex adumbrávit, 141. Antiph. Psalmi et√√√ ut in Psalterio. IN I. NOCTURNO. De Epístola secunda beáti Pauli Apóstoli ad Corínthios. tia, in longanimitáte, in suavitáte, in Spíritu sancto, in caritáte non ficta, in verbo veritátis, in virtúte Dei; per arma justítiæ à dextris et à ŝinistris, per glóriam et ignobilitátem, per infámiam et bonam famam : ut seductóres, et veráces: sicut qui ignóti, et cógniti: quasi morientes, et ecce vivimus ut castigáti, et non mortificáti: quasi tristes, semper autem gaudentes: sicut egentes, multos autem locupletantes: tanquam nihil habentes, et ómnia possidentes. R. Ecce nunc tempus acceptábile, ecce nunc dies salútis : * In ómnibus exhibeamus nosmetipsos sicut Dei ministros, in labóribus, in vigíliis, in jejuniis, in caritáte non ficta. V. Dies Lectio j. Cap. 6. Adjuvantes exhortámur, propitiationis est, ut pro ne in vacuum grátiam Dei recipiátis. Ait enim : Témpore accepto exaudívi te, et in die salútis adjúvi te. Ecce nunc tempus acceptábile, ecce nunc dies salútis. Némini dantes ullam offensiónem, ut non vituperétur ministérium nostrum; sed in ómnibus exhibeamus nosmetipsos sicut Dei ministros, in multa patientia, in tribulatiónibus, in necessitátibus, in angústiis, in plagis, in carcéribus, in seditiónibus, in labóribus, in vigíliis, in jejúniis, in castitáte, in scién pitiétur vobis Dóminus : In ómnibus. 2. Cor. 6. Levit. 23. Lectio ij. Cap. 6 et 7. Nolite jugum dúcere cum infidélibus. Quæ enim participátio justítia cum iniquitáte? aut SOquæ cíetas luci ad ténebras ? Quæ autem convéntio Christi ad Bélial? aut quæ pars fidéli cum infidéli? Qui autem consensus templo Dei cum idólis? Vos enim estis templum Dei vivi, sicut dicit Deus: Quóniam inhabitábo in illis, et inambulábo inter eos, et ero illórum Deus, et ipsi erunt mihi pópulus. Propter quod exíte de médio eórum, et separámini, dicit Dóminus, et immundum ne tetigéritis; et ego recípiam vos et ero vobis in patrem, et vos éritis mihi in fílios et fílias, dicit Dóminus omnipotens. Has ergo habentes promissiónes, caríssimi, mundémus nos ab omni inquinamento carnis et spíritûs, perficientes sanctificatiónem in timóre * Dei. R. Deus lux est, et ténebræ in eo non sunt ullæ. Si dixérimus quóniam societátem habémus cum eo et in ténebris ambulámus, mentímur, et veritátem non fácimus. V. Elongátum est judícium à nobis, et non apprehendet nos justítia : expectávimus lucem, et in in 1. Joan. 1. ls. 59. Lectio iij. Ui consolátur húmiles, consolátus est nos Deus in adventu Titi. Non solum autem in adventu ejus, sed étiam in consolatióne, qua consolátus est in vobis, réferens nobis vestrum desidérium, vestrum fletum vestram æmulatiónem pro me, ita ut magis gaudérem. Quóniam etsi contristávi vos in epístola, non me poenitet etsi pœnitéret, videns quòd epístola illa (etsi ad horam) vos contristávit, nunc gaudeo,non quia con : tristáti estis, sed quia contristáti estis ad poeniténtiam. Contristáti enim estis secundùm Deum, ut in nullo detrimentum patiámini ex nobis. Quæ enim secundùm Deum tristítia est, pœniténtiam in salútem stábilem operátur; séculi autem tristítia mortem operátur. R. Defécit gaudium cordis nostri, versus est in luctum chorus noster, cécidit coróna cápitis nostri. * Væ nobis, quia peccávimus. . Emundáte manus, peccatóres : míseri estóte, et lugéte; risus vester in luctum convertátur. * Væ. Glória. * Væ. Thren. 5. Jac. 4. IN II. NOCTURNO. Sermo sancti Leónis Papæ. Serm. 4. de Quadragesima. Lectio iv. Radi Rædicatúrus vobis, diPictur lectíssimi, sacratíssi-mum maximumque jejúnium, quo áptiùs utar exórdio, quàm ut verbis Apóstoli, in quo Christus loquebátur, incípiam?dicamque quod lectum est: Ecce nunc tempus acceptábile, ecce nunc dies salútis. Quamvis enim nulla sint témpora quæ divínis non sint plena munéribus, et semper nobis ad misericórdiam Dei per ipsíus grátiam præstétur accessus; nunc tamen ómnium mentes majóri stúdio ad spiritáles profectus movéri, et amplióri fidúciâ oportet animári, quan |