multi increpantur, et non audiunt! Quis ergo agit intùs cum illo qui audit? Quis vitam inspírat intrínsecùs? Quis est qui secrétam pellit mortem, secrétam dat vitam? Nonne post objurgatiónes, post increpatiónes dimittuntur hómines cogitatiónibus suis, et incípiunt secum vólvere quàm malam vitam gerant, quàm péssimâ consuetúdine premantur? Deinde displicentes sibi, mutáre vitam instítuunt. Resurrexérunt isti: revixérunt quibus dísplicet quod fuérunt : sed reviviscentes ambuláre non possunt. Hæc sunt víncula ipsíus reátûs. Opus est ergo, ut qui revixit, solvátur, et ire permittátur. Hoc officium discípulis dedit, quibus ait: Quæ solvéritis in terra, solúta sunt et in cœlo. R. Ego sum resurréctio et vita. Qui credit in me, etiamsi mórtuus fúerit, vivet: et + Omnis qui vivit, et credit in me, non moriétur in æternum. V. Edúcam vos de sepulcris vestris, et sciétis quia ego Dóminus. Qui credit. Glória. + Omuis. Joan. 11. Ezech. 37.

*

*

Ad Benedictus. Ant. I. a. Pródiit qui fuerat mórtuus, ligátus pedes et manus ínstitis; et fácies illíus sudário erat ligáta. Dixit eis Jesus: Sólvite eum, et sínite abíre. Joan. II.

Oratio.

Xaudi nos, Dómine, per contínua jejúnia, tuam pro peccatóribus misericór diam deprecantes ; ut voce tuâ intériùs à morte excitáti, à peccatórum vínculis liberentur; Per Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit.

FXaudinos,

Ad Magnífic. Ant. 1. f. Multi ex Judæis qui vénerant ad Maríam et Martham, et víderant quæ fecit Jesus, credidérunt in eum. Joan. 11.

Oratio.

DEus, humílium conso

látor, et fidélium for titúdo, propítius adesto précibus supplicántium; ut humána fragilitas quæ per se proclívis est ad labendum, muniátur ad

per te semper standum; et quæ per se multíplicat offensam, per te semper reparétur ad véniam; Per Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit. SABBATO. Incipit liber Ruth. Lectio j. Cap. 1.

IN

N diébus uníus Júdicis, quando Júdices præerant, facta est fames in terra. Abiitque homo de Béthleem Juda, ut peregri narétur in regióne Moabí tide cum uxore sua ac duóbus líberis. Ipse vocabátur Elímelech, et uxor ejus Nóemi: et duo filii, alter

Ephrathæi de Béthleem Juda. Ingressique regiónem Moabitidem, morabantur ibi. Et mórtuus est Elímelech marítus Nóemi; remansitque ipsa cum filiis. Qui accepérunt uxóres Moabitidas , quarum una vocabátur Orpha, áltera verò Ruth. Manseruntque ibi decem annis, et ambo mórtui sunt, Máhalon vidélicet et Chélion: remansitque múlier orbáta duóbus líberis ac marito. Et surrexit ut in pátriam pérgeret, cùm utraque nuru sua de regióne Moabitide; audierat enim quòd respexisset Dóminus pópulum suum, et dedisset eis escas. R. Jurávi, 142.

nus,

gratulantes ei, et dicentes : Natus est filius Nóemi, vocavérunt nomen ejus, Obed. Hic est pater Isaï, patris David.

Lectio ij. Cap. 4. TUlit itaque Booz Ruth, et accépit uxorem: ingressusque est ad eam, et dedit illi Dóminus ut concíperet et páreret filium. Dixeruntque mulieres ad Nóemi: Benedictus Dómiqui non est passus ut deficeret successor famíliæ tuæ, et vocarétur nomen ejus in Israel, et habeas qui consolétur ánimam tuam, et enútriat senectutem: de nuru enim tua natus est, quæ te diligit; et multò tibi mélior est, quàm si septem habéres filios. Susceptumque Noemi púerum pósuit in sinu suo, et nutrícis ac gérulæ fungebátur officio.

Non

n. 2.

On est Dóminus Christus sol factus, sed per quem sol factus est. Omnia enim per ipsum facta sunt, et sine ipso factum est nihil. Est ergò lux, quæ fecit hanc lucem. Hanc amémus, hanc intelligere cupiamus, ipsam sitiámus; ut ad ipsam, duce ipsâ, aliquando veniámus; et in illa ita vivámus, ut nunquam omnino moriá mur. Per hoc Lumen factum est solis lumen ; et Lumen quod fecit solem, sub quo fecit et nos, factum est sub sole propter nos. Noli contemnere nubem carnis: nube tégitur, non ut obscurétur, sed ut temperétur. Loquens ergo per nubem carnis Lumen indefíciens, Lumen sapiéntiæ,

mus, præsens tempus pó

suit: quod autem promísit faciéntibus, futúrí témporis verbo significávit. Qui séquitur, habébit. Modò séquitur, post habébit: modò séquitur per fidem, pòst habébit per spéciem. Ergo modò sequámur Dóminum; veritáte perfruémur, cùm vidérimus fácie ad fáciem.

R. Locútus est Jesus: Ego sum lux mundi; * Qui séquitur me, non ámbulat in ténebris, sed + Habébit lumen vitæ. . În me grátia omnis viæ et veritátis: in me omnis spes vitæ et virtútis. * Qui séquitur. Glória. + Habébit. Joan. 8. Eccli. 24.

Ad Benedictus. Ant. 3. à.

Locútus est Jesus, docens in templo: et nemo apprehendit eum, quia necdum vénerat hora ejus. Joan. 8.

Oratio.

Cordibus nostris, quæsumus, Dómine, grátiæ tuæ lucem benignus infunde; ut mandatórum tuórum lege perceptâ, te sequámur, et ad lumen æternæ vitæ perveníre mereámur; Qui vivis et regnas cum Deo Patre in unitáte Spíritus sancti Deus; Per ómnia sécula seculórum. R/. Amen.

terio.

Capitulum. Levit. 23.

H Sanctae, quas celebrá

E sunt Fériæ Dómini

sanctæ, Mense primo, quartâ-décire debétis tempóribus suis. má die mensis ad vésperum, Phase Dómini est; et quintâdécimâ die mensis hujus, solémnitas azymórum Dómini est.

Hymnus.

FAndo quis audívit? Dei Quis grande dicat bráchium!

Perculsa mens confúnditur; Stupet fides, vox déficit.

Ab orbe, Jesu, cóndito Occísus Agnus, nunc Patri Priscis adumbrátam sacris Ardes litáre víctimam.

At cur humi stratus ja-
ces?

Quis iste mœrentis pavor?
Sudor cruentus córpore?
Quis iste qui toto fluit
Hunc vis dalóris éxpri-
mit,
Horrorque teter críminum:
Vices nocentûm sústinens,
Iram reformídas Patris.

Te terret objectus calix: At ille, ni totum bibas, Per sempiterna nos manet Exauriendus sécula.

Vincet pavórem cáritas ; Vincet voluntas pátria : Temet potestáti, Deus, Tradis tenebrárum volens.

Et jam flagellis, íctibus, Ludíbriis, spinis, cruci,

IN I. NOCTURNO. Incipit liber Jeremía Prophétæ.

Lectio j.

V Erba

Cap. I.

Erba Jeremíæ fílii Hélciæ de sacerdótibus qui fuérunt in Anathoth in terra Bénjamin. Quod factum est verbum Dómini ad Ammon regis Juda, in téreum in diébus Josíæ fílii

tio-décimo anno regni ejus. Et factum est in diébus Jóachim fílii Josíæ regis Juda, usque ad consummatiónem undécimi anni Sedéciæ fílii Josíæ regis Juda, usque ad transmigratiónem Jerúsalem, in mense quinto. Et factum est verbum Dómini ad me, dicens: Priusquàm te formárem in útero, novi te: et ántequàm exíres de vulva, sanctificávi te; et Prophétam in géntibus dedi te. Et dixi: A, a, a, Dómine Deus; ecce néscio loqui, quia puer ego sum. Et dixit Dóminus ad me: Noli dícere, Puer sum: quóniam ad ómnia quæ mittam te, ibis; et universa quæcumque mandávero tibi, loquéris. Ne tímeas à fácie eórum; quia tecum ego sum, utéruam te, dicit Dominus.

Jerúsalem, Jerúsalem, convértere ad Dóminum Deum tuum.

Sic terminantur omnes Lectiones de Jeremia Propheta, ab hac die usque ad Pascha exclusivè, nihil respondendo.]

Cap. 2. He dicit Dóminus: Quid invenérunt patres vestri in me iniquitátis, quia elongavérunt à me, et ambulavérunt post vanitátem, et vani facti sunt? Et non dixérunt : Ubi est Dóminus qui ascéndere nos fecit de terra Egypti; qui traduxit nos per desertum, per terram inhabitábilem et ínviam, per terram sitis, et imaginem mortis, per terram in qua non ambulávit vir, neque habitávit homo? Et induxi vos in terram Carméli, ut comederétis fructum ejus, et óptima illíus: et ingressi contaminastis terram meam, et hæreditátem meam posuistis in abominatiónem. Sacerdótes non dixérunt: Ubi est Dóminus? Et tenentes legem nesciérunt me, et pastores prævaricáti sunt in me, et Prophétæ prophetavérunt in Baal, et idóla secúti sunt. Proptéreà adhuc judício contendam vobiscum, ait Dóminus, et cum

R. Sument filii Israel de sánguine agni, ac ponent super utrumque postem, et in superlimináribus domórum:* Erit autem sanguis in signum, nec erit plaga disperdens. V. Justificati in sánguine Christi, salvi érimus ab ira per ipsum:*Erit

Exod. 12. Rom. 5.

Lectio iij.

Ransíte ad ínsulas Ce

thim, et vidéte; et in Cedar mittite, et consideráte vehementer : et vidéte si factum est hujuscemodi, si mutávit gens deos suos; et certè ipsi non sunt dii: pópulus verò meus mutávit glóriam suam in idólum. Obstupéscite, coeli, super hoc; et portæ ejus, desolámini vehementer, dicit Dóminus. Duo enim mala fecit pópulus meus: me dereliquérunt fontem aquæ vivæ, et fodérunt sibi cisternas, cisternas dissipatas, quæ continére non valent aquas. Numquid servus est Israel, aut vernáculus? Quare ergo factus est in prædam? Super eum rugiérunt leónes, dedérunt vocem suam, posuérunt terram ejus in solitúdinem civitátes ejus exustæ sunt, et non est qui hábitet in eis. Fílii quoque Mémpheos et Taphnes constupravérunt te usque ad vérticem. Numquid tud factum est tibi, quia de

non

et

is