quenti. FERIA SEXTA. DE COMPASSIONE B. M. IN I. VESPERIS. : Psalmi de Feria; et sic in toto Officio. Ant.lia pópuli mei ? 2.D. luctum unigeniti fac tibi planctum amárum. Jerem. 6. Ant. 3. a. Lácrymæ ejus in maxillis ejus : non est qui consolétur eam ex ómnibus caris ejus. Thren. i. Ant. 8. c. Tórcular calcávit Dóminus vírgini fília Juda, quóniam invaluit inimícus. Thren. I. op Ant. 6. C. Fília Sion pressa est amaritúdine, et egressus est omnis decor ejus. Thren. I. Ant. 4. f. Ipsa gemens conversa est retrorsùm : depósita est vehementer, non habens consolatorem. Thren. I. Ruth I. NE vocáte me, Mara (id est amáram;) quia amaritudine valde replévit meOmní potens. B. Fília Jerúsalem, numquid rex non est tibi, quia comprehendit te dolor sicut parturientem? * Dole, et sátage quasi partúriens, quia liberáberis: rédimet te Dóminus.. Nonne opórtuit pati Christum, et ita intrare in glóriam suam?* Dole, et sátage. Mich. 4. Luc. 24. est valde: R. Sed tu, Dó- rémus. Deinde repetitur Inmine, úsquequò? Ps. 6. Ad Magnífic. Ant. 5. C. Cui comparábo te, fília Jerúsalem? cui exæquábo te, virgo fília Sion? Magna est enim velut mare contrítio tua, quis medébitur tuî? cántibus véniam tríbuis, sed étiam præmia pœniténtibus impertiris: quod vitatorium. Hymnus, Dum spargit, ut in I. Vesperis. IN I. NOCTURNO. Ant. 4. E. Ego plorans, et óculus meus dedúcens aquas ; quia longè factus est à me consolátor. Thren. I. Ant. 6. C. Dolor meus super dolórem, in me cor meum morens. Jerem. 8. Ant. 7. C. Vocem meam audisti, Dómine; ne avertas aurem tuam à singultu meo et clamóribus. Thren. 3. V. Ad te clamávi, dum anxiarétur cor meum; . Quia factus es spes mea, Deus. Ps. 60. De Jeremía Prophéta. Lectio j. Cap. 8. Uómodò dícitis: Sa pérpeti malis opéribus pro-pientes nos sumus, et perpetur, merémur, ineffábili pietáte depelle; ut nos ad tuæ majestátis cultum, et sálubri timóre dispónas, et sancto amóre perdúcas; Per Dó minum nostrum. COMPLETORIUM, ut su prà, 153. Hymnus, Virgo Dei gé nitrix, ut in Officio parvo de Beata. AD OFFICIUM NOCT. Invit. Jesum crucifixum super quem planxit Mater quasi super unigénitum, * Veníte, adorémus. Zach. 12. Ps. 94. Venite, sine Glória Patri, sed dicto Quadraginta, dicitur* Veníte, ado lex Dómini nobiscum est; Verè mendácium operátus est stylus mendax scribárum. Confúsi sunt sapientes, pertérriti et capti sunt; verbum enim Dómini projecérunt, et sapiéntia nulla est in eis. Proptereà dabo mulieres eórum éxteris, agros eórum hærédibus quia à mínimo usque ad máximum omnes avaritiam sequuntur, à Prophéta usque ad Sacerdótem cuncti fáciunt mendácium. Et sanábant contritionem filiæ pópuli mei ad ignomíniam, dicentes: Pax, pax; cùm non esset pax. Confúsi sunt, quia abominatiónem fecérunt: quinimò confusióne non sunt confúsi, et erubéscere nesciérunt; idcircò cadent inter corruentes, in témpore visitatiónis suæ córruent, dicit Dóminus. Jerúsalem. R. Erit in die illa, dicit Dóminus, convertam ómnia cántica vestra in planctum, et* Ponam diem eam quasi luctum unigéniti, et novíssima ejus quasi diem amárum. V. Fílius hóminis tradendus est in manus hóminum, et occídent eum. *Ponam. Amos 8. Matth. 17. A Lectio ij. Dan audítus est frémitus equórum ejus; à voce hinnítuum pugnatórum ejus commóta est omnis terra: et venérunt, et devoravérunt terram et plenitúdinem ejus, urbem et habitatóres ejus. Quia ecce ego mittam vobis serpentes régulos, quibus non est incantátio; et mordébunt vos, ait Dóminus. Dolor meus super dolórem, in me cor meum morens. Ecce vox clamóris filiæ populi mei de terra longinqua: Numquid Dóminus non est in Sion? aut rex ejus non est in ea? Quare ergo me ad iracundiam concitavérunt in sculptilibus suis, et in vanitátibus aliénis? Tránsiit messis, finíta est æstas, nos salváti non sumus. Su et per contritióne filiæ pópuli mei contrítus sum et contristátus; stupor obtínuit me. Numquid resína nonest in Galaad? aut médicus non est ibi? Quare ígitur non est obducta cicátrix fíliæ pópuli mei? Jerúsalem. R. Multiplicátæ sunt mihi vídua Jerúsalem: * Induxi eis super matrem adolescentis, vastatórem merídie; et resíduos in gládium dabo. V. Ecce vénient dies in quibus dicent: Beátæ stériles, et ventres qui non genuérunt, et úbera quæ non lactavérunt: * Induxi. Jerem. 15. Luc. 23. Lectio iij. HA Cap. 9. Ec dicit Dóminus exercítuum, Deus Israel: Contemplámini, et vocáte lamentatríces, et véniant ; et ad eas quæ sapientes sunt, míttite, et próperent: festínent, et assúmant super nos lamentum : dedúcant óculi nostri lácrymas, et pálpebræ nostræ défluant aquis. Quia vox lamentatiónis audíta est de Sion: Quomodò vastáti sumus et confúsi vehementer? quia derelíquimus terram, quóniam dejecta sunt tabernácula nostra. Audíte ergo, mulíeres, verbum Dómini; et assúmant aures vestræ sermónem oris ejus: et docéte fílias vestras lamentum, et unaquæque próximam suam planctum; quia ascendit mors per fenestras nos tras; tras; ingressa est domos nostras, dispérdere párvulos déforis, júvenes de platéis. Jerúsalem. R. Dedúcant óculi mei lácrymám per noctem et diem, et non táceant;* Quóniam contritióne magnâ contríta est virgo fília pópuli mei, plagâ péssima vehementer. V. Si in víridi ligno hæc fáciunt, in árido quid fiet?* Quóniam.Non di citur Glória. Jer. 14.Luc.23. IN II. NOCTURNO.. Ant. 1. a. Dóleo super te, decóre nimis et amábilis. Sicut únicum filium, ita ego te diligébam. 2. Reg. 1. Ant. 4. a. Fili mi, fili mi, quis mihi dabit ut ego móriar pro te? 2. Reg. 18. Ant. 8. G. Præcipe, Dómine, récipi spíritum meum; éxpedit enim mihimori magis quàm vívere. Tob. 3. V. Sitívit ánima mea; quàm multiplíciter tibi çaro mea!. Adhæsit ánima mea post te. Ps. 62. Sermo sancti Bernardi Abbátis. dicébat) pertransíbit gládius. Verè tuam, ô beáta Mater, ánimam gládius pertransívit; alioquin, nonnisi eam pertránsiens, carnem Fílii tui penetráret. Et quidem, postéaquam emísit spíritum tuus ille Jesus, ómnium quidem, sed speciáliter tuus: ipsíus planè non áttigit ánimam crudélis láncea, quæ ipsíus, nec mórtuo parcens cui nocére non posset, apéruit latus; sed tuam útique ánimam pertransívit. Ipsíus nimírum ánima jam ibi non erat; sed tua planè inde nequíbat avelli. Tuam ergo pertransívit ánimam vis dolóris, ut plusquàm Mártyrem non imméritò prædicémus, in qua nimírùm corpórea sensum passiónis excésserit compassiónis affectus. R. Simeon dixit ad Maríam matrem Jesu: Ecce pósitus est hic in signum cui contradicétur ; tuam ipsíus ánimam pertransíbit gládius, ut revelentur ex multis córdibus Et Serm.de 12. Prærog. B. M. cogitationes. V. Repléheris Virg. n. 14. Lectio iv. Mart Virginisdam Artyrium Vírginis tam tía, quàm in ipsa Domínicæ passiónis história commendátur. Pósitus est hic, ait sanctus senex de párvulo Jesu, in signum cui contradicétur; et tuam ipsíus ánimam (ad Maríam autem Pars Verna. cálice mæróris et tristítia, et bibes illum, et epotábis usque ad fæces; * Et tuam. ΑΝ N. 15. Lectio v. N non tibi plusquàm gládius fuit sermo ille, revérà pertránsiens ánimam,et pertingens usque ad divisiónem ánimæ et spíritùs; Múlier, ecce fílius M tuus? O commutatiónem! tu, frater, aut unde tibi hæc xea, Joannes tibi pro Jesu tráditur, servus pro dómino, discípulus pro magistro, filius Zebedæi pro Fílio Dei; homo purus pro Deo vero. Quomodò non tuam affectuosíssimam ánimam pertransíret hæc audítio, quando et nostra, licèt sá licèt férrea, péctora sola recordátio scindit? R. Sequebátur Jesum turba mulierum, quæ plangébant et lamentabantur eum. Et postquàm venérunt in locum Calváriæ, crucifixérunt eum. *Stabat autem juxta crucem Jesu mater ejus. V.Sedérunt in terra, conspersérunt cínere cápita sua, abjecérunt in terram capita sua vírgines Jerúsalem.*Stabat autem. Luc. 23. Joan. 19. Thren. 2. Lectio vj. Non On mirémini, fratres, quòd María Martyr in ánima fuisse dicátur. Mirétur qui non memínerit se audisse Paulum inter máxima géntium crímina memorantem, quòd sine affectióne fuissent. Longè id fuit à Mariæ viscéribus; longè id sit étiam à sérvulis ejus. Sed fortè quis dicat: Numquid non eum præscíerat moritúrum? Et indubitanter. Numquid non sperábat contínuo resurrectúrum? Et fidenter. Super hæc dóluit crucifixum? Et vehementer. Alioquin, quisnam sapiéntia, ut miréris plùs Maríam compatientem, quàm María Fílium patientem? Ille étiam mori córpore pótuit; ista commóri corde non pótuit? Fecit illud cáritas, quâ majórem nemo habuit: fecit et hoc cáritas, cui post illam símilis áltera non fuit. stantem R. Vidit Jesus matrem et discípulum quem diligébat; * Et dicit Jesus matri suæ: Múlier ecce filius tuus. V. Supra modum mater mirábilis bono ánimo ferébat, propter spem quam in Deum habébat, femíneæ cogitatióni masculínum ánimum ínserens. * Et dicit. Non dicitur Glória Patri. Joan. 19. 2. Mach.7. IN III. NOCTURNO. Ant. 3. a. Nemo gaudeat super me desolátam; ego enim derelicta sum sola, et clamábo ad Altíssimum in diébus meis. Baruch 4. Ant. 2. D. Oculus meus non tácuit, eò quòd non esset réquies, donec respí→ ceret et vidéret Dóminus de cœlis. Thren. 3. Ant. 5. a. Non repellet in sempiternum Dóminus; quia si abjécit, et miserébitur secundùm multitúdinem miseratiónum suárum. Thren. 3. V. In umbra alárum tuárum sperábo, R. Donec tránseat iniquitas. Ps. 56. |