Ant. 2. D. Ecce appropinquávit hora, et Fílius hóminis tradétur in manus peccatórum. Matth. 26. Capitulum, Hymnus et . ut suprà, 252.

Ad Benedictus. Ant. I. f. Quærébat Judas opportunitátem ut tráderet Jesum sine turbis. Luc. 22.

Véritas. Cum societátem. me, finem habent. Luc. 22. fraternitátis áliquâ discórdiæ peste commáculant, Dóminum produnt. Nam sicut Joannes Baptista qui non pro Christi confessióne, sed pro defensióne veritátis martyr occúbuit; ídeò tamen pro Christo, quia pro veritáte, martyrium suscépit: ita è contrário, qui caritátis et veritátis jura spernit, Christum útique, qui est cáritas et véritas, prodit. R. Appendérunt mercédem meam triginta argénteos, * Decórum prétium, quo appretiátus sum ab eis. V. Ait Judas: Quid vultis mihi dare, et ego vobis eum tradam? At illi constituérunt ei triginta argénteos, * Decórum. Zach. Matth. 26.

II.

AD LAUDES. Ant. Odérunt fóveam, F 4.E.. ut cáperent me, et láqueos abscondérunt pé dibus meis. Tu, Dómine, scis omne consílium eórum adversùm me in mortem. Jerem. 18.

Ant. 3. c. Despiciébant me, et detrahébant mihi; et quem máximè diligébam, aversátus est me. Job 19.

Ant. 8. c. Et quidem Fílius hóminis, secundùm quod definítum est, vadit: verúmtamen væ hómini illi per quem tradétur. Luc. 22. Ant. 6. F. Quod scriptum est, oportet impléri in me; étenim ea quæ sunt de

Oratio.

prætende nobis misericórdiam tuam, Dómine, qui ab infidéli discípulo tradi pertulisti; ut ab ejus cæcitáte aliéni, te Salvatórem toto corde agnoscámus, et in tua semper cruce gloriémur; Qui vivis.

AD HORAS, Ant. de Laud., quartá prætermis. Hodie Vesp. inchoantur absolutè ab impositione primæ Antiph.

Officium deinceps usque ad Pascha dicitur sine Deus in adjutórium, sine Glóría Patri, sine Dóminus vobiscum, sine Orémus, et sine Benedicámus.

Nec etiam dicuntur Capitula, RRR. brevia et Hymni, neque accinitur jubilus in fine Antiphonarum, usque ad Vesperas Sabbati in Albis exclusivè.]

AD VESPERAS.
Psalmi de Feria.
Citis quia post bí-
dis qua postet

Ant.
4. t.
et Fílius hóminis tradétur,
ut crucifigátur. Matth. 26.
Ant. 3. b. Tempus meum

propè est euntes paráte nobis Pascha, ut manducémus. Matth. 26. Luc. 22. Ant. 7. d. Ubi est reféctio mea, ubi Pascha cum discípulis meis mandúcem? Marc. 14.

Ant. 6. F. Desidério desiderávi hoc Pascha manducáre vobiscum, ántequàm pátiar. Luc. 22.

Ant. 1.g. Dico vobis quia ex hoc non manducábo illud, donec impleátur in regno Dei. Luc. 22.

Continuò imponitur Antiphona in Canticum.

Ad Magnífic. Ant. 4, E. Vos estis qui permansistis mecum in tentatiónibus meis; et ego dispóno vobis sicut dispósuit mihi Pater meus regnum, ut edátis et bibátis super mensam meam. Luc. 22.`.

Finitá Antiphona, sine Dóminus vobiscum, et sine Orémus, dicitur Oratio sequens.

REspice, quæsumus, Dó

mine, super hanc famíliam tuam, pro qua Dóminus noster Jesus Christus non dubitávit mánibus tradi nocéntium, et crucis, subíre tormentum; sub silentio dicitur, Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus sancti Deus, per ómnia sécula seculórum. Amen. Et nihil additur: sicque terminantur. Hora

usque sancti.

COMPLETORIUM inchoatur absolute à Psalmo Cùm invocárem,ut in Completor. Dominicæ; et continuò dicitur Can. Nunc dimittis,deinde Oratio Réspice, ut suprà.

J Tribus Feriis sequentibus, dictis secretò Pater, Ave, Credo, Officium inchoatur absolute ab impositione Antiph. in primum Psalmum. Et in fine cujuslibet Antiphona Nocturnorum et Laudum extinguitur unus ex quindecim cereis,in loco conspicuo ante vel retro altare positis.].

FERIA QUINTA

IN CENA DOMINI. IN I. NOCTURNO. ..In Psal. Quare fremuérunt. 3. Ant. 1.g. Astitérunt reges terræ, et prínci pes convenérunt in unum adversùs Dóminum, et adversus Christum ejus.a.

In Psal. Dóminus regit me, 95. Ant, 6. F. Parasti, Dómine, in conspectu meo

mensam, adversus eos qui

tríbulant me: et calix meus inébrians quàm præclárus est!

In Psal. Júdica me.... quóniam, 60. Ant. 8. G. Cum impiis non sedébo: lavabo inter innocentes manus meas.

. Lavabis me, Dómine, R. Et super nivem dealbábor. Ps. 50...

Hoe triduo, post V. quad Vesperas Sabbati jusque Nocturni, Pater 19. un 196 poster dicit. totum secretò.

Et

Et statim sine Absolutio-
ne et sine Benedictione le-
guntur Lectiones, in qua
rum fine non dicitur Tu au-
tem,
Dómine.

Incipit Lamentátio Jeremía

Q

Prophétæ. Lectio j. Cap. 1. Uómodò sedet sola cívitas plena pópulo? facta est quasi vídua dómina géntium: princeps provinciárum facta est sub tribúto. Plorans plorávit in nocte, et lácrymæ ejus in maxillis ejus non est qui consolétur eam ex ómnibus caris ejus : omnes amíci ejus sprevérunt eam, et facti sunt ei inimíci. Migrávit Judas propter afflictiónem et multitúdinem servitútis; habitávit inter gentes, nec invénit réquiem: omnes persecutóres ejus apprehendérunt eam inter angústias, Via Sion lugent, eò quòd non sint qui véniant ad solemnitátem: omnes portæ ejus destructæ, -sacerdótes ejus gementes, virgines ejus squalidæ, et ipsa oppressa amaritúdine, Facti sunt hostes ejus in cápite, inimíci ejus locupletáti sunt; quia Dóminus locútus est super eam propter multitúdinem iniquitátum ejus: párvuli ejus ducti sunt in captivitátem ante fáciem tribulantis. Jerúsalem, Jerúsalem, convértere ad Dóminum Deum tuum. R. Coenâ factâ, surgit Pars Verna.

Jesus à cœna, et cœpit laváre pedes discipulorum et dicit Petro: * Vos mundi estis, sed non omnes; sciébat enim quisnam esset qui tráderet eum. V. Non supergaudeant mihi qui adversantur mihi iníquè; qui odérunt me gratis, et ánnuunt óculis: * Vos mundi. Joan. 13. Ps. 34,

Lectio ij.

ET egressus est à filia Sion omnis decor ejus: facti sunt príncipes ejus velut arietes non invenientes páscua; et abiérunt absque fortitúdine ante fáciem sub. sequentis. Recordáta est Jerúsalem diérum afflictiónis suæ, et prævaricatiónis ómnium desiderabilium suórum, quæ habuerat à diébus antíquis, cùm cáderet pópulus ejus in manu hostífi, et non esset auxiliátor: vidérunt eam hostes, et derisérunt sabbata ejus. Peccátum peccávit Jerúsalem, proptéreà instábilis facta est. Omnes qui glorificábant eam, sprevérunt illam, quia vidérunt ignomíniam ejus; ipsa autem gemens, conversa est retrorsum. Sordes ejus in pédibus ejus, nec recordáta est finis sui: depósita est vehementer, non habens consolatorem: vide, Dómine, afflictiónem meam, quóniam erectus est inimícus. Jerúsalem.

R. Turbátus est Jesus spíritu, et protestátus est,

N

abiérunt. Verùm ne con- tis effúnditur in remissiótristéris áudiens Christum nem peccatórum. Aderat próditum esse: imò potiùs contristáre, et acerbè luge non próditum, sed proditórem Judam. Etenim qui próditus est, mundum salvum fecit; próditor verò ánimam suam pérdidit. Qui próditus est, ad dexteram Patris sedet in cœlis: próditor in inferno nunc est, inevitábile ferens supplícium. Hujus causâ luge et ingemisce: hujus causâ lacrymáre; ejus quippe causâ flevit Christus. Nam cùm vidisset eum, inquit, turbátus est, et dixit: Unus ex vobis tradet me.

Judas, hæc Christo dicente : Hoc est corpus quod vendidisti, Juda, triginta argénteis, pro quo nuper pacta impudenter iníbas cum ímprobis Pharisæis. O Christi benignitátem! O Judæ deméntiam et insániam! ille namque véndidit illum triginta denáriis: Christus verò pósteà non recusávit hunc ipsum sánguinem vénditum vendenti dare in remissiónem peccatórum, si ipse voluisset. Aderat Judas, et sacræ mensæ párticeps erat. Sicut enim pedes ejus lavit, ut et aliórum discipulórum; ita et sacræ mensæ párticeps ille fuit, ut nullum excusationis locum habéret, si in nequítia perseveráret. Omnia enim quæ penès se erant, Dóminus ei tribúerat et protúlerat; ille verò in malo suo propósito mansit.

sed nunc solútum est, advenitque spirituále Pascha, quod trádidit Christus. Illis enim manducántibus ac bibéntibus, inquit, accípiens panem, fregit et dixit: Hoc est corpus meum quod pro vobis frangitur in remissiónem peccatórum. Sciunt ii qui initiáti sunt illa quæ dicuntur. Et rursus, cálicem, dicens: Hic est sanguis meus, qui pro mul