mórtuos sempiternos. Cir

R. Princeps Sacerdótum

me, ut non egrédiar; aggra vávit cómpedem meum. Sed et cùm clamávero et rogávero, exclúsit oratiónem meam. Conclúsit vias meas lapidibus quadris; sémitas meas subvertit. Ursus insídians factus est mihi, leo in abscónditis. Jerúsalem, Jerúsalem.

R. Quærébant adversùs Jesum testimónium, ut eum morti trádérent; nec inveniébant: * Multi enim testimónium falsum dicébant; et convenientia testimonia non erant. V. Surgentes tes tes iniqui, quæ ignorábam interrogábant me: * Multi. Marc. 14. Ps. 34.

T

ci

Lectio ij. Etendit arcum suum, et pósuit me quasi signum ad sagittam. Misit in rénibus meis filias pháretræ suæ. Factus sum in derísum omni pópulo meo, cánticum eó rum, totâ die. Replévit me amaritudinibus, inebriávit me absinthio. Et fregit ad númerum dentes meos, bávit me cínere. Et repulsa est à pace ánima mea, oblitas sum honórum. Et dixi: Périit finis meus, et spes mea à Dómino. Recordáre paupertátis et transgressiónis meæ, absinthii et fellis. Memória memor ero, et ta bescet in me ánima mea. Hæc récolens in corde meo, ídeò sperábo. Jerúsalem.

vivum, ut dicas nobis si tu es Christus Fílius Dei. Dicit illi Jesus: Tu dixisti. At illi dixérunt: * Reus est mortis. V. Locúti sunt Sacerdotes: Judícium mortis est viro huic, quia prophetávit sicut audistis áuribus vestris : Reus est mortis. Matth. 26. Jerem. 26.

Lectio iij. Enatióne ceperunt me quasi avem inimíci mei gratis. Lapsa est in lacum vita mea, et posuérunt lápidem super me. Inundavérunt aquæ super caput meum: dixi, Périi. Invocávi nomen tuum, Dómine, de lacu novíssimo. Vocem meam audisti, ne avertas aurem tuam à singultu meo et clamóribus. Appropinquasti in die quando inyocávi te dixisti, Ne timeas. Judicasti, Dómine, causam ánimæ meæ, Redemptor vi tæ meæ. Vidisti, Dómine, iniquitátem illórum adversùm me : júdica judícium meum. Vidisti omnem furórem, universas cogitatiónes eórum adversùm me. Audisti oppróbrium eórum, Dómine: omnes cogitatiónes eórum adversùm me, lábia insurgéntium mihi, et meditatiónes eórum adversùm me totâ die. Sessiónem eórum et resurrectiónem eórum vide; ego sum psal→ mus eórum. Reddes eis vi

cem, Dómine, juxta ópera mánuum suárum. Jerúsalem.

R. Expuérunt in fáciem Jesu,* Et cólaphis cecidé runt, dicentes: Prophetíza nobis, Christe, quis est qui te percussit?. Aperuérunt super me ora sua, et exprobrantes percussérunt maxil lam meam, *Et cólaphis.

Matth. 26. Job 16.

IN II. NOCTURNO. In Psalm. Dómine, ne in furóre....Quóniam sagittæ tuæ, cum sua divisione, 317. Ant. 8. G. Vim faciébant qui quærébant ánimam

meam.

In Psalm. Eripe me de inimícis, cum sua divisione, 103. Ant.3. c. Irruérunt in me fortes: neque iníquitas mea 9 neque peccátum meum, Dómine.

In Psalm. Nonne Deo, 120. Ant. 7.d. Deo subjecta ánima mea ; quóniam

ab ipso patiéntia mea. V. Subsannavérunt me subsannatióne R. Frenduérunt super me déntibus suis. Ps. 34.

Sermo sancti Joannis

Chrysostomi.

De Cruce et Latr. Homil.

Ed. Ben. t. 2,
Lectio iv.

n. I.

HOdie Pascha nostrum pro nobis immolátus est Christus. Ubi, quæso, immolátus? In excelso patíbulo. Novum altáre hujus sacrificii, quia ipsum sacri

ficium novum stupendumque est. Idem quippe et sacrificium et sacerdos erat: sacrificium secundùm carnem, sacerdos secundùm spíritum. Idem et offerébat, et secundùm carnem offerebátur. Et crux fuit altáre. Et cur, ínquies, non in templo bóstia offertur, sed extra urbem et moenia? Ut implerétur illud: Cum iníquis reputátus est. Cur autem in sublími patíbulo jugulátur, non sub tecto? Ut áeris natúram purgaret, cùm ovis in sublimi immolarétur. Purgabátur item et terra; fluébat enim è látere sanguis in ipsam. Ideò non sub tecto, ídeò non in templo Judáico, ne sibi Judæi hóstiam vindicárent, neve putáres pro illa gente tantùm hanc offerri. Idcircò extra urbem et moenia; ut discas universále sacrifícium esse, quia pro universa terra erat oblátio ; et purgatiónem item esse commúnem, non peculiarem, quemádmodùm apud Judæos.

B. Dicébant Petro: Verè ex illis es. * Ille cœpit anathematizare, et juráre: Quianéscio hóminemistum quem dicitis. V. Inquilíni domûs meæ sicut aliénum

habuerunt me, et quasi peregrínus fui in óculis eórum. * İlle. Marc. 14. Job 19.

clausum hódie nobis apéruit. Hâc quippe die, hâc ipsâ horâ latrónem eò introduxit Deus. Hódie antíquam pátriam nobis réddidit: hódie in pátriam civitátem nos reduxit: nam, Hódie, inquit, mecum eris in paradíso. Quid dicis? crucifixus es et clavis affixus, et paradísum pollicéris? Etiam, inquit; ut in cruce virtútem meam ediscas. Quia enim res erat tristis, ne natúræ crucis atténde res, sed Crucifixi virtútem edísceres, in cruce hoc pérpetrat miráculum, quod ejus máximè virtútem demonstrat. Non enim cùm mórtuum suscitáret, non cùm ventos ac mare increpáret, non cùm dæmones fugáret, sed crucifixus, cla vis perforátus, contumeliis, sputis, convíciis, oppróbriis onerátus, ímprobum latrónis ánimum mutáre pótuit, ut ex omni parte virtútem ejus vídeas. Creatúram quippe totam commóvit; petras scidit, sed petrâ duriórem latrónis ánimam attraxit.

R. Quem vultis dimittam vobis Barabbam, an Jesum? Dixérunt: Barabbam. Quid ígitur fáciam de Jesu? Dicunt omnes: * Crucifigátur. V. Dixérunt: Rogámus ut occidátur homo iste; síquidem non quærit pacem pópulo, sed malum: * Crucifigátur. Matth. 27. Je

rem. 38.

Sed quid tantum fecit la

tro, ínquies, ut post crucem paradísum sit adeptus? Visne ut virtútem ejus bréviter demonstrem? Cùm Petrus negábat infra, tunc ille supra confitebátur. Discípulus vilíssimæ puellæ minas non tulit: latro autem videns pópulum totum circumstantem, clamantem, blasphémias et dictéria jaculantem, non attendit illis : non cogitávit præsentem Crucifixi vilitátem ; sed fidei óculis hæc ómnia prætergrédiens, missis illis vilibus impedimentis, agnóvit cœlórum Dóminum, et ad ipsum ánimo procumbens, dicébat: Memento meî, Dómine, cùm véneris in regnum tuum. Viden quantórum nobis bonórum crux causa fúerit? Dic mihi, regnum petis? Quid vides hujusmodi? Clavi et crux in conspectu sunt. Verùm ea ipsa crux, inquit, est symbolum regni. Ideò ipsum regem voco, quia vídeo crucifixum. Regis enim est pro súbditis mori. Hic ipse dixit: Bonus pastor ánimam suam ponit pro ovibus: ergo et bonus rex ánimam suam ponit pro súbditis. Quóniam ígitur ánimam suam pósuit, ídeò regem illum voco. Memento meî, Dómine, in regno tuo.

R. Jesum flagellis ca

sum milites índuunt púrpurâ, et imponunt ei spíneam corónam; et cœpérunt salutáre eum: Ave, Rex Judæorum; et * Percutiébant caput ejus arúndine, et conspuébant eum. . Corpus meum dedi percutiéntibus, et genas meas velléntibus; fáciem meam non averti à conspuéntibus in me : Percutiébant. Marc. 15. Is. 50.. IN III. NOCTURNO. In Psalm. Exaudi... cùm déprecor, 121. Ant. 1. f. Protexisti me, Deus, à conventu malignántium, à multitúdine operántium iniquitátem; quia exacué runt ut gládium linguas

suas.

In Psalm. Salvum me fac, Deus, cum sua divisione, 104. Ant. 4. E.Quem tu percussisti, persecúti sunt; et super dolórem vúlnerum meórum addidérunt. In Psal. Ut quid, Deus, repulisti, cum sua divisione, 138. Ant. 2. D. Exurge, Deus, júdica causam tuam: memor esto improperiórum tuórum.

V.Oppróbria exprobrántium tibi R. Cecidérunt super me. Ps. 68.

De Epístola beáti Pauli Apóstoli ad Hebræos. Lectio vij. Cap 4 et5. HAbentes Pontíficem magnum qui penetrávit cœlos, Jesum Filium Dei, teneamus confessió

nem. Non enim habémus Pontíficem qui non possit cómpati infirmitatibus nostris; tentátum autem per ómnia pro similitúdine absque peccáto. Adeámus ergo cum fidúcia ad thronum grátiæ, ut misericórdiam consequámur, et grátiam inveniamus in auxilio opportúno. Omnis namque Póntifex ex hominibus assumptus, pro hominibus constitúitur in iis quæ sunt ad Deum, ut ófferat dona et sacrifícia pro peccátis qui condolére possit iis qui ignorant et errant; quóniam et ipse circumdatus est infirmitáte: et proptéreà debet, quemádmodùm pro pópulo, ita étiam et pro semetipso offerre pro peccátis.

R. Suscepérunt Jesum, et eduxérunt. * Et bájulans. sibi crucem, exívit Jesus in eum qui dícitur Calváriæ locum. . Tulit Abraham ligna holocausti, et impósuit super Isaac filium suum: *Et bájulans.Joan. 19. Genes. 22.

Lectio viij. Cap. 5.1 NEc quisquam sumit sibi

honórem, sed qui vo cátur à Deo, tanquam Aaron. Sic et Christus non semetipsum clarificávit, ut Póntifex fieret; sed qui locútus est ad eum : Fílius meus es tu, ego hódie génui te. Quemadmodùm et in álio loco dicit: Tu es Sa