et in voluntáte tua deduxisti me, et cum glória suscepisti me. Quid enim mihi est in cœlo ?* et à te quid vólui super terram? Defécit caro mea, et cor meum; *Deus cordis mei, et pars mea, Deus, in æternum. Quia ecce qui elongant se à te, períbunt; * perdi→ disti omnes qui fornicantur abs te. Mihi autem adhærére Deo bonum est, * póuere in Dómino Deo spem meam; Ut annuntiem omnes prædicatiónes tuas * in tis filiæ Sion. por Antiph. Capit. R. br. etc. Verumtamen propter ut habentur in Proprio; et dolos posuisti eis; deje- sic in aliis Feriis. * cisti eos, dum allevaren- AD VESPERAS. tur. Quómodò facti sunt in cor meum, Ut jumentum factus sum apud te,* et ego semper te cum. Divisio Psalmi 72. TEnuisti [Dómine] ma num déxteram meam, V. Deus, in adjutórium, etc. Ante Pasch, Ant. 2. D. O Dómine, líbera ánimam meam : * miséricors. Dóminus, et justus, et Deus noster miserétur. Custódiens párvulos Dóminus; * humiliátus sum, et liberávit me. Convértere, ánima mea, in réquiem tuam; * quia Dóminus benefécit tibi; Quia erípuit ánimam meam de morte, * óculos meos à lácrymis, pedes meos à lapsu. Placébo Dómino * in regióne vivórum. Ant. Convértere, ánima in réquiem tuam; quia Dóminus benefécit mea, tibi. Ant. 8. G. Levávi. Psalmus 120. tuum, ex hoc nunc, et us que in séculum. Ant. Levávi óculos meo in montes: auxílium meun à Dómino. Ant. 1. a. Adjutóriun nostrum. Psalmus 123. NIsi quia Dóminus era in nobis, dicat nunc Is rael; * nisi quia Dóminu erat in nobis, Cùm exurgerent hómines in nos,* fortè vivos deglutissent nos. Cùm irascerétur furo eórum in nos, * forsitan aqua absorbuisset nos. Torrentem pertransívit ánima nostra * fórsitan pertransisset ánima nostra I Evávi óculos meos in aquam intolerabilem. montes, unde véniet auxílium mihi, Auxílium meum à Dómino, qui fecit cœlum et terram. * Non det in commotiónem pedem tuum, * neque dormítet qui custódit te. Ecce non dormitábit neque dórmiet, * qui custódit Israel. Dóminus custódit te, Dó, minus protéctio tua* super manum déxteram tuam. Per diem şol non uret te, neque luna per noctem. Dóminus custódit te ab omni malo : * custódiat ánimam tuam Dóminus. Dóminus custódiat in tróitum tuum et éxitum Benedictus Dóminus 9 qui non dedit nos in captiónem déntibus eórum. Anima nostra sicut passer erepta est * de láqueo venántium. Láqueus contrítus est: et nos liberati sumus. Adjutórium nostrum in nómine Dómini,* qui fecit cœlum et terram. Ant. Adjutórium nostrum in nómine Dómini, qui fecit cœlum et terram. Ant. 5. a. Magnificávit Dóminus. Psalmus 125. IN convertendo Dóminus captivitátem Sion,* facti sumus sicut consoláti. Tunc replétum est gaudio Qui séminant in lácry faucibus meis minero tuì, Si non proposúero Jerúsalem* in princípio lætitiæ mex. Memor esto, Dómine, filiórum Edom, * in die Jerúsalem; Qui dicunt: Exinaníte, exinanite * usque ad fundamentum in ea. Filia Babylonis mísera; mis, *in exultatiónemetent. * beátus qui retríbuet tibi Euntes ibant et flebant, mittentes sémina sua. Venientes autem vénient eum exultatióne, *portantes manípulos suos. Ant. Magnificávit Dóminus fácere nobiscum; facti sumus lætantes. Ant. 6. F. Adhæreat. Psalmus 136. Super flúmina Babylonis illic sédimus, * et flévimus cùm recordarémur Sion. In salicibus in médio ejus, * suspéndimus órgana nostra ; Quia illic interrogavérunt nos, qui captívos duxérunt nos, * verba cantiónum; retributiónem tuam, quam retribuisti nobis. Beátus qui tenébit, * et allídet párvulos tuos ad pe tram. Ant. Adhæreat lingua mea faucibus meis, si non proposúero Jerúsalem in princípio lætitiæ meæ. Capitul. Hymnus, Versic. Ant. ad Magnificat. Preces si dicendo sint, habentur in Proprio; et sic in aliis Feriis. AD COMPLETORIUM. . Converte nos. *. Deus, in adjutórium. Ante Pasch. Ant. 2. D. Justum. Temp Pasch. Antiph. ut in Proprio; et sic in aliis Feriis. Psalmus 6. cantábimus Domine, ne in furóre Et qui abduxérunt nos:* Hymnum cantáte nobis de cánticis Sion. Quómodò eánticum Dómini* in terra aliéna? ne tuo árguas me, * que in ira tua corrípias me. Miserére meî, Dómine, quóniam infirmus sum: *sana me, Dómine, quóniam conturbáta sunt ossa mea. Et ánima mea turbáta est C * valdè; sed tu, Dómine, tò ab inimicis meis inánis úsquequò? Convértere, Dómine, et éripe ánimam meam: * salvum me fac propter misericórdiam tuam; Quóniam non est in morte, qui memor sit tuî: *in inferno autem quis confitébitur tibi? Laborávi in gémitu meo, lavabo per síngulas noctes lectum meum, * lácrymis meis stratum meum rigábo. Turbátus est à furóre 6culus meus;* inveterávi inter omnes inimicos meos, Discédite à me, omnes qui operámini iniquitátem; quóniam exaudívit Dóminus vocem fletûs mei. Exaudívit Dóminus deprecationem meam: * Dóminus oratiónem meam suscépit. Erubescant et conturbentur vehementer omnes inimíci mei: convertantur et erubescant valde velóciter. Psalmus 7. Domine Deus meus, in te sperávi: * salvum me fac ex ómnibus persequéntibus me, et libera me, Nequando rápiat ut leo animam meam,* dum non est qui rédimat, neque qui salvum fáciat. Dómine Deus meus, si feci istud; * si est iniquitas in mánibus meis; Si réddidi retribuéntibus mihi mala,* décidam méri Persequátur inimícu ánimam meam, et comprehendat, et conculcet ir terra vitam meam,* et gló riam meam in púlveren dedúcat. Exurge, Dómine, in ira tua,* et exaltáre in fínibus inimicórum meórum. Et exurge, Dómine Deus meus, * in præcepto quod. mandasti. Et synagóga populórum circúmdabit te;* et propter hanc in altum regrédere. Dóminus júdicat pópu los: * júdica me, Dómine, secundù m justítiam meam et secundùm innocéntiam meam super me, Consumétur nequítia peccatórum ; * et diriges justum, scrutans corda et renes, Deus. Justum adjutórium meum à Dómino, * qui salvos facit rectos corde. Divisio Psalmi 7. DEus judex justus, fortis et patiens, numquid iráscitur per singulos dies? * Nisi conversi fuéritis, gládium suum vibrábit : arcum suum tetendit, et parávit illum: Eli enarrant glóriam Dei,* et ópera mánuum ejus annúntiat firmamentum. Dies diéi eructat ver bum, * et nox nocti índicat sciéntiam. Non sunt loquélæ,neque sermónes, * quorum non audiantur vocês eórum. In omnem terram exívit sonus eórum, et in fines orbis terræ verba eórum: in sole pósuit tabernáculum suum; Et ipse tanquam sponsus procédens de thalamo suo, *exultávit ut gigas ad currendam viam. * A summo cœlo egréssio ejus, et occursus ejus usque ad summum ejus : nec est qui se abscondat à calóre ejus. Divisio Psalmi 18. Ex Dómini immaculá ta, convertens ánimas:* testimónium Dómini fidéle, sapiéntiam præstans párvulis. Justitiæ Dómini recta, lætificantes corda: * præceptum Dómini lúcidum, illúminans óculos. Timor Dómini sanctus, permanens in séculum sé |