E diem primam Júnii, non solum Albiga, sed étiam in Ecclésiis Burdigalensi, Ausciensi, Lemovicensi, Petrocoriensi, Sarlatensi, præsertimque Lactorensi. Lectio iij. GLoriantur Ausciensis et Burdigalensis civitátes à se reliquiárum ejus partem possidéri. Earumdem párticeps quoque est Ecclésia Albiensis, quas ex Burdigalensi sanctæ Eulália Ecclésiâ obtentas, et thecâ argénteâ inclúsas, Carolus Albiénsium Archiepiscopus secundus, anno millésimo sexcentésimo nonagésimo tértio, Ecclésiæ suæ dono dedit, consecrato in honóejusdem sancti Sacello. J Hac étiam die ágimus memóriam sancti Flori primi Lodovensis Epíscopi, ad cujus túmulum ad montem Indicíacum apud Arprimò constructum rem vernos est monastérium; et deinde ædificáta cívitas, nunc Episcopális, quæ ejus nómine nuncupatur. AD LAUDES, pro Commemor. sancti Flori Episcopi. Ant. Ego sum. V. Elégit. Oratio, Deus = fidélium, XV. 1 VESPERE à Capitulo de SS. Pothino Episc. Blandind, Virg. etc., ut in Communi Martyrum. Oratio, Mártyrum tuórum, 539. Fit Commem, sancti Cla ri, Episcopi et Martyris. Ant. Justum. . Posuisti. Oratio, Omnipotens, v. Deinde SS. Marcellini et Petri, Martyrum. Ant. Beáti. . Multæ, x. Oratio, Da nobis, infrà, 539. DIE II. In Festo SS. Martyrum POTHINI EPISCOPI, BLANDINÆ VIRG. et Sociorum. Semiduplex. Omnia de Communi Martyrum,vij, additis quæ sequuntur. AD NOCT. Lectio j. de Scriptura occurrente ; è tribus fit una. Ex Epístola Ecclesiárum Viennensis et Lugdanensis, ad Ecclésias Asia et Phrygiæ. Euseb. hist. Eccles. L. 5. C. 1. Lectio ij. BEcclesiae Lugdunensis Episcopus, nonagenário major, ob córporis infirmitátem vix spíritum trahens, sed præ cupiditate martyrii mirâ alacritáte ánimi firmátus, ad tribúnal trahebátur. Quò perlátus, prosequéntibus ipsum Magistrátibus civitátis, et universâ plebe váriis eum clamóribus impetente tanquam ipse Christus esset, egrégium édidit testimónium, Interrogátus à Præ Eatíssimus Pothínus, side quisnam esset Christia- tíssimè supplicáret, máxinórum Deus, respondit : mam alacritátem addébat Si dignus fúeris, cognos- certántibus; quippe qui sub ces. Post hæc inhumánè soróris persónâ cérnerent raptátus, et innúmeris pla- illum qui pro ipsis crucifigis affectus est; cùm ii qui- xus est. Cùmque nulla tunc dem qui própiùs asiábant, béstia corpus ejus attigisset, cálcibus et pugnis illum depósita ex stípite, rursus contumeliósè appéterent; in cárcerem conjícitur, qui verò lóngiùs distábant, quiquid ad manum erat, in ipsum conjicerent; omnes dénique gravíssimi piá áliud certámen reserváta. Lectio iij. in Præ ATtalus quoque cùm per euli reos se existimárent, amphitheátrum cirnisi pro sua quisque parte cumducerétur, præcedente ei petulanter insultárent. eum tabellâ, in qua latíno Quippe hoc modo injúriam sermóne scriptum erat: Hic deórum suórum ultúros se est Attalus Christiánus; Præ arbitrabantur. Exinde vix ses postquàm civem Romáadhuc spirans, in cárcerem num eum esse cómperit, projectus est; tandemque redúci in custódiam jubet, post biduum ánimam exha- lítteris ad Cæsarem datis lávit. Matúrus verò neó- de his qui inclúsi tenebanphytus, et Sanctus Diáco- tur. Ineunte ígitur solemnus Viennensis cum Blan- ni apud nos mercátu, dína ancilla, et Attalo, ses addúci jubet Mártyres ducti sunt ad béstias in am- ad tribúnal, tanquam in phitheátrum. Et Matúrus theatráli pompa eos pópulis quidem ac Sanctus consué- ostentans. Cùmque illos dé ta illic flagrórum vérbera nuò interrogasset, quicumpertulérunt, et bestiárum que cives Románi reperti ipsos trahéntium morsus, ipsam postrémò férream cáthedram; cui superpósita Mártyrum membra cùm torrerentur, illórum nares molestíssimus nidor implébat. Hi ergo máximo certámine perfuncti, tandem juguláti sunt. Blandína autem ad palum suspensa, béstiis objecta est. Quæ cùm in crucis spéciem suspensa eernerétur, Deoque inten sunt, cápite truncávit, réliquos trádidit béstiis. Céterùm ingens glória accessit Christo per eos qui priùs quidem negaverant, tunc verò confitebantur fidem. Quibus exámini subjectis, Alexander natióne Phryx, professióne médicus, plures jam annos morátus in Gálliis, cùm illos ad fidei confessiónem nútibus hortarétur, cunctis qui tribúnal circúmdabant, tanquam partúriens videbátur. Instans illicò Præses interrogávit eum quis esset. Qui cùm Christiánum se esse dixisset, irátus judex eum ad béstias damnávit. Postrí die ígitur unà cum Attalo ingressus est; nam et hunc Præses béstiis íterùm tradíderat. Ambo ítaque cùm ómnia tormentórum génera in amphitheátro sustinuissent, gládio percussi sunt. Ultimo tandem spectaculó rum die, Blandína rursus illáta est, unà cum Póntico adolescente quindecim cír citer annos nato. Et Pónti cus quidem cuncta supplícia generósè perpessus emísit spíritum. Beáta verò Blandina post flagra, post béstias, post sartáginem, retículo inclúsa, tauro objecta est, à quo diu in altum jactáta, tandem et ipsa instar víctimæ juguláta est. Item hâc ipsâ die, Diocletiáno et Maximiáno in Christiános sæviéntibus, pro Christi fide cápite truncáti sunt Marcellínus Ecclésia Románæ Présbyter, et Petrus Exorcista, quorum laudes célebrat in cármine à se scripto sanctus Damasus Papa, et quotídie nomen in Altáris sacrifício commememorátur. Oratio. Martyrum tuórum Po Pontíficis, Blandínæ vírginis, et Sociórum solémnia recensentes; súpplices te, Dómine, deprecámur, ut in caritáte radicáti et fundáti, passiónes hujus témporis, amóre illíus glória quæ revelanda est in nobis, invicto ánimo sustinére valeámus; Per. AD LAUDES, pro Commem. SS. Marcellini et Petri, Ant. Datæ sunt, V. In æternum, xj. Oratio. DA nobis, omnipotens Deus, inter hujus vitæ discrimina contínuum grátiæ tuæ præsidium, qui sanctis Martyribus Marcellíno et Petro fidei tuæ con stantiam, ut hostem antíquum vincerent, contulisti; Per Dóminum nosFílium tuum. trum Jesum Christum VESPERE à Capitulo, de sancta Clotilde, ut in Communi sanctarum Mulierum. V. Averte óculos meos ne vídeant vanitátem : . In via tua vivífica me. Ps. 118. Ad Magníficat. Ant. 7. a. Sanctificátus est vir infidélis mulierem fidélem. per Allelúia. 1. Cor. 7. Oratio, Réspice, quæsumus, Dómine, infrà, 541. Pro Commemoratione. sancti Pothini et Sociorum, Ant. Data sunt illis síngulæ. . In æternum, ut suprà. Oratio, Mártyrum tuórum, ut suprà ad Laudes. DIE I I I. In Festo SANCTE CLOTILDIS, C Reginæ. Semiduplex. Lectio ij. Lotildis, Chilperíci regis filia, paréntibus à pátruo Gundobaldo Burgundiónum rege necátis, Clodovéo adhuc éthnico, ab ipso Gundobaldo in cónjugem trádita est. Quæ cùm primogénitum peperisset, eum, tolerante magis quàm approbante Clodovéo, baptizári jussit. Cum autem infantis, cui nomen impósitum fuerat Ingoméres, in albis defuncti mortem ægrè ferret Clodovéus, ac baptismo imputáret, gráviter Clotildem objurgávit, ásserens deos pátrios, ob contemptum núminis sui irátos, sibi filium eripuisse. At illa Deo, inquit, omnipotenti, creatóri ómnium, grátias ago, qui me non usquequáque judicávit indignam ut de útero meo génitum regno suo dignarétur ascíre. Alterum filium Regína cùm genuisset, hunc quoque baptizári voluit; et appellátus est Clodoméres. Qui cùm ægrotáre cœpisset, affirmante rege fore ut idem ei quod fratri contingeret, matris précibus conváluit. Lectio iij. AT Regína non cessábat hortári virum, ut, abjectâ idololatría, Deum ve rum cóleret. Sed ille superstitióni Francórum adhæsit; donec in expeditióne Alamánnica inclinatam cernens suórum áciem, monitórum conjugis memor, auxílio Christi implorato, de hóstibus triumphavit. Cui apud Remos læta uxor occurrens, ubi órdinem rei gestæ cognovit, advocávit sanctum Remígium, à quo Clodovéus fidem edoctus, baptizatus est, et chrismate sacro inunctus. Post mortem Clodovéi, Turónos ádirt Clotildis: ibique ad sepulcrum sancti Martíni summâ pietáte réliquum vitæ exégit, pernox in vigíliis, eleemosynis, aliisque piis opéribus intenta, munífica erga Ecclésias et Monastéria. Clodoméris in bello Burgúndico occísi filios, nepotes suos, Theodovaldum, Guntárium et Clodoaldum apud se educávit. Tandem plena diérum, Turónis migrávit ad Dóminum ; et Parísios inter psalléntium choros transláta, sepulta est à filiis Childeberto et Clotário régibus ad latus Clodovéi, in sacrário basílica sancti Petri, ubi corpus sanctæ Genovéfr quiescit, cum corporibus sancti Cerauni Parisiensis Epíscopi, ac sanctæ Audæ Vírginis. Ad Benedictus. Art. 6. F. Cùm invocasset ómnium rectórem et Salvatórem Deum, convertit Deus spíritum regis. Allelúia. Esther 15. Oratio. REspice, quæsumus, Dómine, ad Francórum benignus Impérium: et quibus per devótam sanctæ Clotildis instántiam donum fídei contulisti, iisdem nunc per ejus intercessiónem tríbue sincérum christiánæ pietátis affectum; Per Dóminum nostrum Jesum Christum. Ad Magnífic. Ant. 8. G. Tu honorificéntia pópuli nostri, quia fecisti viriliter, et confortátum est cor tuum. Allelúia. Judith 15. cundo) verbi Dei prædicatióni totum se dedit. Abdicátis beneficiis ecclesiásticis quibus abundábat, et patri mónio pauperibus erogato, austeriórem vitam amplexus est. Innúmeros hæréticos ad fidem, peccatóres ad poeniténtiam, dissidentes ad concórdiam revocávit. Cùm esset Laudúni, à Bartholomæo Epíscopo rogátus ne ab ipsius Diocési discéderet, desertum in ea locum qui Præmonstrátus dicebátur, sibi delégit; ex quo totus Ordo, quem ibi sub régula sancti Augustíni instítuit, nomen accépit. Ad Magdeburgensem Ârchiepiscopátum pósteà raptus, ecclesiásticam disciplínam, præsertimque sacrórum ministrórum cœlibátum constanter propugnávit. Remis in Concílio Innocéntium secundum egrégiè adjúvit ; et Romam cum aliis Epíscopis profectus, schisma Petri Leónis compressit, Innocéntio suæ Sedi réddito. Exactis in pontificátu annis ferè octo, ábiit ad Dóminum anno millésimo centésimo trigésimo Nvice oppido, in Diocési quarto; huncque Gregórius Coloniensi nóbili prosápia ortus, relictâ imperatoris aulâ, in Clerum ascriptus est. Sacris Diaconátûs et Presbytérii Ordinibus uno die initiátus contra Cáno nes, (quá de re véniam pósteà pétiit à Gelásio se décimus-tértius anno millé. simo quingentésimo octogésimo secundo in Sanctórum órdinem rétulit. De sancto Claudio. Lectio iij. |