Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

bus vitæ suæ. Quæsivit lanam et linum, et operáta est consílio mánuum suárum. Facta est quasi navis institóris, de longè portans panem suum. Et de nocte surrexit, deditque prædam domésticis suis, et cibária ancillis suis. Considerávit agrum, et emit eum : de fructu mánuum suárum plantávit víneam. Accinxit fortitúdine lumbos suos, et roborávit bráchium suum.

Lectio ij.
Sermo sancti Augustíni
Epíscopi.

V

Lib. de ver. Relig. Cap. 41. Incámus cupiditátis vel blanditias, vel moléstias, si viri sumus. Nobis dúcibus et ipsa erit mélior; nec jam cupiditas, sed tem perántia nominábitur. Nam cùm ipsa ducit, nos autem séquimur, cupíditas illa et libído, nos verò teméritas et stultitia nuncupámur. Hoc et féminis præcipi potest, non maritáli, sed fraterno jure; quo jure in Christo, nec másculus, nec fémina sumus. Habent enim illæ viríle quiddam, unde femíneas subjugent voluptátes, unde Christo sérviant, et ímperent cupiditáti.

Lectio iij. Léctio sancti Evangélii secundùm Lucam. Cap. 10. IN illo témpore; Intrávit Jesus in quoddam castel

lum : et múlier quædam, Martha nómine, excépit illum in domum suani. Et réliqua.

Homília sancti Ambrósii Epíscopi.

L.1. Comment. in Luc. n.g. Stnonnunquam in inten tióne plusquàm in actióne, aut plus in actióne quàm in intentióne, ut Evangélio cernimus inter sanctam Maríam et Martham fuisse distántiam. Alia enim verbum audiébat : ália festinábat circa ministérium. Quæ stetit, et ait : Dómine, non est tibi curæ quòd derelíquit me soror mea solam ministráre? Die ergo illi ut me ádjuvet. Et dixit illi Dóminus: Martha, Martha, María óptimam partem elégit, quæ non auferétur ab ea. Ergo in áltera intentiónis stúdium, in áltera actiónis ministérium redundábat. Utrique tamen utriusque virtútis stúdium suppetébat ; síquidem et Martha, nisi audisset verbum, ministérium non subiisset: et María tantùm grátiæ de utriusque rétulit perfectióne virtútis, ut úngeret pedes Jesu, et térgeret capillis, et totam domum suæ fidei odóre compléret. Ideò ergo utriusque virtútis plenitúdo quærenda est.

LECTIONES

INTRA OCTAVAM ET IN DIE OCTAVA

PATRONI VEL PATRONE.

DIE DOMINICA

INTRA OCTAVAM.

Lectio j.

De Scriptura occurrente.
Lectio ij.
Lectio sancti Evangélii se-
cundùm Lucam. Cap. 11.
N illo témpore; Dixit Je-
sus discípulis suis: Quis
vestrum habébit amícum,
et ibit ad illum médiá nocte
et dicet illi: Amíce, cóm-
moda mihi tres panes. Et
réliqua.

Homília sancti Basílii
Epíscopi.

Constit. Monast. Cap. 1.

Нос

dum autem est non ségniter, neque mente huc et illuc divagante: síquidem quisquis est ejusmodi, non solùm non consecutúrus est quæ petet, immò verò Dóminum magis exacerbábit.

Lectio iij. de Homilia in Evang. Dominicæ occurrentis, cujus fit Commem. in Laudibus et in utrisque Vesperis.

DIE II.

Sermo sancti Basílii Epí-
scopi.

Oratio in o Mart.
Lectio ij.
I sunt qui acceptam à

Oc exemplum idcircò HD nostram regió

nobis à Dómino propónitur, ut doceat nos in fide firmos esse et pertináces. Exemplum enim sumit ab hómine ad hóminem, ut discas nunquam desperáre; ut cùm petieris nec accéperis, non desistas tamen, quoad accípias, si modo quod Deus vult póstules: neque díxeris, Peccátor sum et ideo non exáudior. Verùm enimverò ne spem abjiceres, idcircò ait: Etsi non proptéreà quod amícus ejus sit, dabit illi, propter improbitátem tamen ejus dabit illi quotquot habet necessários. Flagran

nem, quasi turres quædam contra adversariórum incursum munientes, refúgium éxhibent. Beneficium hoc, fratres dilectissimi, grátiam hanc mínimè cessantem à Deo obtinémus, Parátum est hic Christiánis auxílium. Qui áliquâ prémi tur angústia, ad hos cónfugit; qui rursùs lætátur, ad hos recurrit, hic ut à malis liberétur, ille ut duret in rebus lætis. Hæc múlier orans pro filiis audítur, peregrinanti viro réditum incólumem, ægrotanti verò salútem implorat et óbtinet.

Lectio iij.

Sanctum chorum!

sacrum órdinem ! ô cúneum inexpugnabilem! ô commúnes humáni géneris custódes! óptimi curárum sócii, precum ac votórum invicem suffragatóres! legáti apud Deum potentíssimi! astra mundi, flores Ecclesiárum, vos non terra contexit; sed cœlum excépit. Apertæ sunt vobis paradísi portæ, dignum profectò exercítibus Angelórum, Patriarchis, Prophétis et Justis ómnibus spectáculum.

DIE III.

Sermo sancti Augustíni Epíscopi.

Joannes

Ergo

Tract. 1. in C. 2. Ep. Joan. Lectio ij. Oannes quid dixit: Si quis peccáverit, advocátum habémus ad Patrem Jesum Christum justum. Sed dicet áliquis Sancti non petunt pro nobis? Ergo et Episcopi et Præpositi non petunt pro pópulo? Sed atténdite Scriptúras, et vidéte quia et Præpósiti commendant se pópulo. Nam Apóstolus dicit plebi Orantes simul et pro nobis. Orat Apóstolus pro plebe, orat plebs pro Apóstolo. Orámus pro vobis, fratres, sed et vos, orá

te pro nobis. Invicem pro se ómnia membra orent. Caput pro ómnibus interpellet.

Sermo 280. Lectio iij. BEnedixit Dóminus pusil

los cum magnis. Non nobis parùm videátur quòd ejus córporis membra sumus, cujus et illi quibus æquiparári non possumus. Quia si unum membrum pátitur, compátiuntur ómnia membra, ita, cùm glorificátur unum membrum, cóngaudent ómnia membra. Glória cápiti unde consúlitur, et superióribus mánibus, et ínfimis pédibus. Sicut ille unus ánimam suam pro nobis posuit, ita et imitáti sunt Martyres, et ánimas pro frátribus posuérunt. Fructus labóris illórum étiam nos suergo mus. Mirámur eos, miserantur nos. Gratulámur eis, precantur pro nobis. DIE IV.

Sermo sancti Bernardi
Abbátis.

In Vigil. SS. Petri et Pauli.
Lectio ij.

Tatibus Sanctórum viquæ in festivi

gilanter consideráre debémus: auxílium Sancti. exemplum ejus, confusiónem nostram. Auxílium ejus; quia qui potens in terra fuit, potentior est in cœlis ante fáciem Dómini Dei sui. Si enim, dum hîc víveret, misertus est peccatóribus, et orávit pro eis ; nunc tantò ámpliùs, quantò vériùs agnoscit misérias nostras, orat pro nobis Patrem:

quia beáta illa pátria caritá- cit? Confundamur, fratres,

tem ejus non immutavit, sed augmentávit ; neque enim quia impassibilis omníno, ideò et incompassíbilis factus est.

DE

Lectio iij. Ebémus étiam attén dere exemplum ejus; quia quamdiu in terris visus est, et cum hominibus conversatus est, non declinávit neque ad déxteram, neque ad sinistram; sed viam régiam ténuit, donec veníret ad illum qui dicit: Ego sum via, véritas et vita. Intuémini humilitátem óperum ejus, auctoritátem verbórum ejus, et tunc vidébitis quomodò tam verbo quàm exemplo lúxerit inter hómines: quália nobis vestígia dereliquerit, ut ambulémus per ea, et non errémus in eis. Verè, juxta Prophétam, sémita justî recta est; rectus callis justi ad ambulandum.

DIE V.

De Sermóne sancti Bernardi Abbátis.

In Vigil.SS. Petri et Pauli.

Lectio ij.

et contremiscámus. Hómines isti fuérunt qui præcessérunt nos, qui tam mirabíliter processérunt per vias vitæ, ut vix eos hómines fuisse credámus. Sic ergo et gaudére, et confundi debémus: gaudére, quia patrónos præmísimus; confundi, quia eos imitári non possumus.

Lectio iij.

Ta semper gaudium nostrum in hac valle lacrymárum, lacrymárum pane condíri debet; ut semper non solùm extréma, sed et prima gáudii luctus óccupet; quia etsi magna est gaudiórum matéria, sed máxima est dolórum. Verè nobis rubor confusiónis sunt, quos vix audeamus respícere, ne dicam, imitári. Orémus ergo eos, ut ipsi propítium nobis reddant amicum suum júdicem nostrum, qui est Deus benedictus in secula, Amen. Tu autem.

[ocr errors]

DIE VI. Sermo sancti Ambrósii Epíscopi.

Dligentiori intiitu, ia Epist. 22 ad Marcellinam

festivitátibus Sanctó

rum, confusiónem nostram inspiciamus, quia homo ille

sororem.

Lectio ij.

símilis nobis fuit passibilis, Gátias tibi, Dómine Je

su, quòd hoc témpore ex eodem luto formátus, tales nobis Sanctórum spíex quo et nos. Quid ergo est ritus excitasti, quo Ecclésia quòd non solum difficile, tua sancta majóra præsídia sed et impossibile crédimus desiderat. Agnoscant omut faciámus ópera quæ fe- nes quales ego propugnatór

res requíram. Hos ego acquisívi tibi, plebs sancta, qui prosint ómnibus, némini noceant tales ego ámbio defensores: tales mílites hábeo; hoc est, non séculi milites, sed mílites Christi.

Lectio iij.

Nullam ego de tálibus invidiam tímeo, quorum quò majóra, cò tutióra patrocínia sunt. Horum étiam illis ipsis qui mihi ínvident, opto præsidia. Véniant ergo, et videant stipatóres meos: tálibus me armis ambíri non nego. Nos etsi eos vidére non possumus, sentímus tamen.

DIE VII.

De Sermóne Sancti Cæsárii

Epíscopi.

Christus? Nos verò, fratres caríssimi, etiamsi nobis áliqua, ut solet fieri, peccáta subrépunt, quantùm póssumus, cum Dei adjutório laborémus, jejúniís, vigiliis, oratiónibus, eleemósynis mundáre sórdida; ut véniens Dóminus

in nobis, nihil invéniat quod óculos suæ majestátis offendat.

Sermo 265. Lectio ij. Filios et omnes famílias

vestras admonéte, fratres, semper ut castè et justè ac salúbriter vivant : nec solùm eos verbis, sed étiam exemplis ad bona ópera provocáte. Ante ómnia ubicumque fuéritis, sive in domo, sive in itínere, sive in convívio, sive in concèsSerm. 230 in App. apud su, verba túrpia et luxuAug. riósa nolíte ex ore vestro Lectio ij. proferre; sed magis vicínos Uando festivitátes cóli- et próximos vestros jugiter mus, fratres caríssimi, admonéte, ut semper, quod diligenter debémus attén- bonum est et honestum dere, et totis víribus labo- loqui stúdeant ; ne fortè ráre, ut quod visibíliter có- detrahendo, mala loquenlitur, in nobis invisibíliter do, et in sanctis festivitáticompleátur. Qui nec casti- bus choros ducendo, cántátem custódit in córpore, tica luxuriósa et túrpia pronec puritátem tenet in men- ferendo, de lingua sua, te, quóties sanctæ solemni- unde debuerant Deum lautátes advéniunt, in córpore dáre, inde sibi vúlnera vividétur habére gaudium, deantur inflígere. Isti enim in corde non célebrat nisi infelíces et míseri hómines, luctum. Quale enim gáu- qui balatiónes et saltatiónes dium potest habére, in ante ipsas basílicas Sanctóeujus animâ multis vitiis rum exercére nec métuunt, occupátá magis diábolus nec erubescunt: etsi Chriprobátur habitáre quàm stiáni ad Ecclésiam vénerint,

« ZurückWeiter »