CAP. VI. Quo regnante apud Argivos, quove apud Assyrios, Iacob in Aegypto sit mortuus. 173 CAP. VII. Quorum regum tempore Ioseph in Aegypto defunctus sit. 173 CAP. VIII. Quorum regum aetate Moyses natus sit, et quorum deorum iisdem temporibus sit orta religio. . 174 CAP. IX. Quando Atheniensium civitas sit condita, et quam causam nominis eius Varro perhibeat. 175 CAP. X. Quid Varro tradat de nuncupatione Areopagi, et de diluvio Deucalionis. 176 CAP. XI. Quo tempore Moyses populum de Aegypto eduxerit: et de lesu Nave, qui eidem successit, quorum regum aetate sit 177 CAP. XII. De sacris falsorum deorum, quae reges Graeciae illis temporibus instituerunt, quae ab exitu Israël ex Aegypto usque ad obitum Iesu Nave dinumerantur. . 177 CAP. XIII. Qualium fabularum figmenta exorta sint eo tempore, quo Hebraeis ludices praeesse coeperunt. . . . 179 CAP. XIV. De Theologis poë180 CAP. XV. De occasu regni Argivorum, quo tempore apud Lau tis. rentes Picus Saturni filius regnum primus accepit. 181 tuerint, regnante apud Romanos Tarquinio Prisco, apud Hebraeos Sedechia, cum Hierusalem capta est, templumque sub191 CAP. XXVI. Quod eo tempore, quo impletis septuaginta annis Iudaeorum est resoluta captivitas, Romani quoque a dominatu sunt regio liberati. 191 CAP. XXVII. De temporibus Prophetarum, quorum oracula habentur in libris; quique tunc CAP. XVI. De Diomede post de vocatione Gentium muita 200 AP. XXXIV. De prophetia Danielis et Ezechielis, quae in Christum Ecclesiamque concordat. 202 AP. XXXV. De trium Prophetarum vaticinio, id est, Aggaei, Zachariae, et Malachiae. 203 AP. XXXVI. De Esdra et libris Machabaeorum. 205 AP. XXXVII. Quod prophetica auctoritas omni origine gentilis philosophiae inveniatur antiquior. 206 opinionum dissensionibus,et canonicarum apud Ecclesiam concordia Scripturarum. Pag. 209 CAP. XLII. Qua dispensatione providentiae Dei Scripturae sacrae veteris Testamenti ex Hebraeo in Graecum eloquium translatae sint, ut universis gentibus innotescerent. 211 CAP. XLIII. De auctoritate Septuaginta interpretum, quae, salvo honore Hebraei stili, omnibus sit interpretibus praeferenda. 212 CAP. XLIV. Quid intelligendum sit de Ninivitarum excidio, cuius denuntiatio in Hebraeo quadraginta dierum spatio tenditur, in Septuaginta autem tridui brevitate concluditur. 214 CAP. XLV. Quod post instaura tionem templi Prophetas Iudaei habere destiterint, et exinde usque ad nativitatem Christi continuis adversitatibus sintafflicti, ut probaretur alterius templi aedificationem propheticis vocibus fuisse promis sam. tum. 215 CAP. XLVI. De ortu Salvatoris nostri, secundum quod Verbum caro factum est; et de dispersione Iudaeorum per omnes gentes, sicut fuerat propheta217 CAP. XLVII. An ante tempora Christiana aliqui fuerint extra Israëliticum genus, qui ad coelestis Civitatis consortium pertinerent. 218 CAP. XLVIII. Prophetiam Ag gaei, qua dixit, maiorem futu. ram gloriam domus Dei, quam primum fuisset, non in reaedificatione templi, sed in Ecclesia Christi esse completam. 219 CAP. XLIX. De indiscreta multiplicatione Ecclesiae, qua in hoc saeculo multi reprobi miscentur electis. 221 49. XXXVIII. Quod quaedam sanctorum scripta ecclesiasticus canon propter nimiam non receperit vetustatem, ne per occasionem eorum falsa veris insererentur. 207 AP. XXXIX. De Hebraicis literis, quae nunquam in suae linguae proprietate non fuerint. 208 AP. XL. De Aegyptiorum mendacissima vanitate, quae antiquitati scientiae suae centum millia adscribit annorum. 208 CAP. L. De praedicatione EvanAP. XLI De philosophicarum gelii, quae per passiones prae dicantium clarior et potentior CAP. IV. De summo bono et facta est. Pag. 221 summo malo quid Christian! sentiant contra philosophos, qu summum bonum in se sibi ess dixerunt. Pag. 23 CAP. LII. An credendum sit, CAP. V. De sociali vita, quae quod quidam putant, impletis cum maxime expetenda sit. decem persecutionibus quae multis offensionibus saepe subfuerunt, nullam superesse, prae- vertitur. 241 ter undecimam, quae in ipso CAP. VI. De errore humanorum Antichristi tempore sit futu- iudiciorum, quum veritas la224 tet. ra. 242 CAP. LIII. De tempore novissi- CAP. VII. De diversitate linguamae persecutionis occulto. 225 CAP. LIV. De stultissimo mendacio Paganorum, quo Christianam religionem non ultra trecentos sexaginta quinque annos mansuram spatium esse finxerunt. 227 LIBER DECIMVS NONVS. In quo de finibus utriusque Civitatis, terrenae ac coelestis disputatur. Recensentur de bonorum et malorum finibus opiniones Philosophorum, qui beatitudinem in hac vita facere ipsi sibi frustra conati sunt: qui dum operosius refelluntur, ipsius Civitatis coelestis, seu populi Christiani beatitudo et pax quaenam sit, qualisve hic haberi vel in futurum possit, demonstratur. rum, qua societas hominum dirimitur, et de miseria bellorum, etiam quae iusta dicuntur. 243 CAP. VIII. Quod amicitia bonorum secura esse non possit, dum a periculis quae in hac vita sunt, trepidari necesse sit. . 244 CAP. IX. De amicitia sanctorum Angelorum, quae homini in hoc mundo non potest esse manifesta, propter fallaciam daemonum, in quos inciderunt, qui multos sibi deos colendos puta 245 CAP. X. Quis fructus sanctis de superata huius vitae tentatione paratus sit. 246 CAP. XI. De beatitudine pacis aeternae, in qua sanctis finis est, id est, vera perfectio. 247 CAP. XII. Quod etiam bellantium saevitia omnesque hominum inquietudines ad pacis finem cupiant pervenire, sine cuius appetitu nulla natura sit. 247 229 CAP. XIII. De pace universali, CAPVT I. Quod in quaestione, quae inter quaslibet perturbationes privari non potest lege naturae, dum sub iusto iudice ad id quisque pervenit ordinatione,quod meruit voluntate.250 CAP. XIV. De ordine ac lege, sive coelesti, sive terrena, per quam societati humanae etiam dominando consulitur, cui et 252 definiat, sequens veteris Acade- consulendo servitur. . miae, Antiocho auctore, senten- CAP. XV. De libertate naturali, 234 et de servitute, cuius prima tiam. causa peccatum est, qua homo Instrumenti, quibus denuntiatur analae voluntatis, etiamsi non futurum. est mancipium alterius homi- CAPVT I. Quod quamvis omni nis, servus est propriae libidi nis. Pag. 254 AP. XVI. De aequo iure domi diam. tempore Deus iudicet, in hoc tamen libro de novissimo eius iudicio est proprie disputan 255 dum. nandi. AP. XVII. Vnde coelestis So-CAP. II. De varietate rerum huPag. 270 cietas cum terrena Civitate pa- manarum, cui non potest dici cem habeat, et unde discordeesse iudicium Dei, quamvis CAP. III. Quid in libro Ecclesianequeat vestigari. . . ste Salomon de his, quae in hac vita et bonis et malis sunt communia, disputarit. 255 AP. XVIII. Quam diversa sit Academiae novae ambiguitas a constantia fidei Christianae. 257 AP. XIX. De habitu et moribus populi Christiani. 4P. XX. Quod cives sanctorum in huius vitae tempore spe beati sint. 258 259 AP. XXI. An secundum definitiones Scipionis, quae in dialogo Ciceronis sunt, unquam fuerit Romana respublica. 259 AP. XXII. An verus sit Deus, cui Christiani serviunt, cui soli debeat sacrificari. 261 AP. XXIII. Quae Porphyrius dicat oraculis deorum responsa esse de Christo. 261 266 271 272 possint CAP. IX. Quod sit regnum sanctorum cum Christo per mille annos, et in quo discernatur a regno aeterno. 285 AP. XXIV. Qua definitione rum. 288 CAP. X. Quid respondendum sit 289 LIBER VIGESIMV S. De iudicio novissimo, deque estimoniis cum novi, tum veteris CAP. XIII. An tempus persecu ratur. terra nova. 294 297 CAP. XXVIII. De lege Moys spiritaliter intelligenda, ne i damnabilia murmura carnalis sensus incurrat. 319 CAP. XXIX. De adventu Helia ante iudicium, cuius praedica tione Scripturarum secreta reserante ludaei convertentur ad Christum. 319 CAP. XXX. Quod in libris vete ris Testamenti cum Deus legi tur iudicaturus, non evidenter Christi persona monstretur; sed ex quibusdam testimoniis, ubi Dominus Deus loquitur, non dubie appareat quod ipse CAP. XVII. De Ecclesiae glorificatione sine fine post finem.296 CAP. XVIII. Quid Apostolus Petrus de novissimo Dei iudicio praedicaverit. CAP. XIX. Quid Apostolus Paulus Thessalonicensibus scripserit, et de manifestatione Antichristi, cuius tempus dies Domini subsequetur. CAP. XX. Quid idem Apostolus LIBER VIGESIMVS PRIMI'S. in prima ad eosdem epistola de De fine debito Civitatis diaboli, resurrectione mortuorum do- supplicio scilicet cuerit. 299 sit Christus. 320 damnatorum 302 sempiterno, deque humanis contra CAP. XXI. Quid Esaias Prophe- illud incredulorum argumentis. ta de mortuorum resurrectione et retributione iudicii sit loquu 304 tus. CAP. XXII. Qualis futura sit egressio sanctorum ad videndas poenas malorum. ..308 CAP. XXIII. Quid prophetave de ae CAPVT I. De ordine disputatio nis, qua prius disserendum est de perpetuo supplicio damnatorum cum diabolo, quam terna felicitate sanctorum. 324 CAP. II. An possint corpora in ustione ignis esse perpetua. 325 rit Daniel de persecutione An- CAP. III. An consequens sit, ut tichristi, et de iudicio Dei, re- corporeum dolorem sequatur Idicitur per purificatorias poe- CAP. VI. Quod non omnia mira nas facienda mundatio. 314 CAP. XXVI. De sacrificiis quae sancti offerent, Deo sic placitura, quomodo in diebus pristi |