ny 3178

Parta tibi. Lacrymas dilectæ pelle Creüsæ. non
Non ego Myrmidonum sedes Dolopumve superbas
Aspiciam, aut graiis servitum matribus ibo, se
Dardanis, et Diva Veneris nurus: alipos obimbap
Sed me magna Deùm genitrix his destinet oris.d
Jamque vale, et nati serva communis amorem. » tale
Hæc ubi dicta dedit, lacrymantem et multa volentem
Dicere deseruit, tenuesque recessit in auras.iqi
Ter conatus ibi collo dare brachia circùm,
B
Ter frustrà comprensa manus effugit imago, slav0
Par levibus ventis, volucrique simillima somno. 1ore!!
Sic demùm socios, consumptâ nocte, reviso. bal
Atque hic ingentem comitum affluxisse novorum ell
Invenio admirans numerum, matresque, virosque, soi!
Collectam exsilio pubem, miserabile vulgus.vo
Undiquè convenêre, animis opibusque parati, obo
In quascumque velim pelago deducere terras.og

Jamque jugis summæ surgebat Lucifer Ida, bom Ducebatque diem, Danaique obsessa tenebanter Limina portarum, nec spes opis ulla dabatur; ainul Cessi, et sublato montem genitore petivi. past

LIBER III.

ARGUMENTUM.

-

Vs. 1 Narrat Eneas quos cursus eversâ Trojâ tenuerit. Primùm in Thraciam defertur, undè, territus Polydori à Polymnestore cæsi prodigii, Delum petit. 84 Oraculum consulit, et quùm terram, undè ipsius orta gens, repetendam didicisset, falsâ Anchise patris interpretatione Cretam petit. 137 Ibi quùm peste laborarent, in somnis à Penatibus Diis monitus ad Italiam tendit. 192 Subortâ tempestate, ad Strophadas insulas appellit, ubi eum Harpyia lacessunt. -- 270 Mox Actium delatus, in honorem Apollinis ludos celebrat. 293 Hinc se ad Epirum confert, quæ Heleno, Priami filio. et Andromaches conjugi, parebat: ab eo benignè exceptus, subeunda rursùs pericula discit.-- 506 Relictâ Epiro, Tarentum prætervectus, ad Siciliæ partem Ætnæ adjacentem pervenit. Ibi Achemenidem, ab Ulysse in Cyclopis antro desertum, supplicem recipit; Cyclopumque feritatis monitus, anchoram solvit. 682 Ex præcepto Heleni, vitatis Charybdis et Scyllæ periculis, Siciliam circumvehitur, et tandem Drepanum appellit, ubi Anchises fato concedit. 714 Indè Italiam petens, tempestate in Africam ejectus est.

-

POSTQUAM res Asia Priamique evertere gentem
Immeritam visum Superis, ceciditque superbum
Ilium, et omnis humo fumat neptunia Troja,
Diversa exsilia, et desertas quærere terras
Auguriis agimur Divum, classemque sub ipsâ
Antandro et phrygiæ molimur montibus Idæ,
Incerti quò fata ferant, ubi sistere detur;
Contrahimusque viros. Vix prima inceperat æstas,
Et pater Anchises dare fatis vela jubebat.

Littora tùm patriæ lacrymans, portusque relinquo,
Et campos ubi Troja fuit, Feror exsul in altum
Cum sociis, natoque, Penatibus, et magnis Dis.
Terra procul vastis colitur mavortia campis,
Thraces arant, acri quondam regnata Lycurgo,
Hospitium antiquum Troja, sociique Penates,

Dùm fortuna fuit. Feror huc, et littore curvo
Mœnia prima loco, fatis ingressus iniquis ;
Æneadasque meo nomen de nomine fingo.
Sacra Dionææ matri Divisque ferebam
Auspicibus cœptorum operum, superoque nitentem
Calicolùm regi mactabam in littore taurum.
Fortè fuit juxtà tumulus, quo cornea summo
Virgulta, et densis hastilibus horrida myrtus.
Accessi, viridemque ab humo convellere silvam
Conatus, ramis tegerem ut frondentibus aras;
Horrendum, et dictu video mirabile monstrum.
Nam, quæ prima solo ruptis radicibus arbor
Vellitur, huic atro liquuntur sanguine gutta,
Et terram tabo maculant. Mihi frigidus horror
Membra quatit, gelidusque coit formidine sanguis.
Rursus et alterius lentum convellere vimen
Insequor, et causas penitùs tentare latentes;
Ater et alterius sequitur de cortice sanguis.
Multa movens animo, Nymphas venerabar agrestes,
Gravidumque patrem, geticis qui præsidet arvis,
Ritè secundarent visus, omenque levarent.
Tertia sed postquàm majore hastilia nisu
Aggredior, genibusque adversæ obluctor arena...
Eloquar, an sileam? gemitus lacrymabilis imo
Auditur tumulo, et vox reddita fertur ad aures:
«Quid miserum, Ænea, laceras? jam parce sepulto;
Parce pias scelerare manus. Non me tibi Troja
Externum tulit, haud cruor hic de stipite manat.
Heu! fuge crudeles terras, fuge littus avarum.
Nam Polydorus ego: hic confixum ferrea texit
Telorum seges, et jaculis increvit acutis. >>

Tùm verò ancipiti mentem formidine pressus
Obstu pui, steteruntque comæ, et vox faucibus hæsit.
Hunc Polydorum auri quondam cum pondere magno
Infelix Priamus furtìm mandârat alendum
Threïcio regi, quùm jam diffideret armis
Dardaniæ, cingique urbem obsidione videret.
Ille, ut opes fracta Teucrum, et fortuna recessit,
Res a
a gamemnonias, victriciaque arma secutus,

Auri sacra fames! Postquàm pavor ossa reliquit,ISSA
Delectos populi ad proceres, primumque parentem
Monstra Deum refero, et, quæ sit sententia, posco.
Omnibus idem animus sceleratâ excedere terrà,
Linquere pollutum hospitium, et dare classibus Autros.
Ergò instauramus Polydoro fumus, et ingens,
Aggeritur tumulo tellus: stant Manibus aræ
Ceruleis mæstæ vittis atrâque cupresso,
Et circùm Iliades crinem de more solutæ.
Inferimus tepido spumantia cymbia lacle,
Sanguinis et sacri pateras, animamque sepulcro
Condimus, et magnâ supremùm voce ciemus.

sie

Indè, ubi prima fides pelago, placataque venti Dant maria, et lenis crepitans vocat Auster in altum, Deducunt socii naves, et littora complent. Provehimur portu, terræque urbesque recedunt.ill Sacra mari colitur medio gratissima tellus Nereïdum matri et Neptuno Egao: Quam pius Arcitenens, oras et littora circum Errantem, Mycone celsâ Gyaroque revinxit, Immotamque coli dedit, et contemnere ventos. Huc feror; hæc fessos tuto placidissima portu Accipit. Egressi veneramur Apollinis urbem. Rex Anius, rex idem hominum Phœbique sacerdos, Vittis et sacrâ redimitus tempora lauro, Occurrit; veterem Anchisen agnoscit amicum: Jungimus hospitio dextras, et tecta subimus. Templa Dei saxo venerabar structa vetusto : «Da propriam, Thymbræe, domum! da monia fessis, Et genus, et mansuram urbem: serva altera Troja Pergama, relliquias Danaum atque immittis Achillei. Quem sequimur? quòve ire jubes? ubi ponere sedes? Da, Pater, augurium, atque animis illabere nostris. >> Vix ea fatus eram ; tremere omnia visa repentè, Liminaque, laurusque Dei, totusque moveri Mons circùm, et mugire adytis cortina reclusis. Submissi petimus terram, et vox fertur ad aures: