LIBER X. - ARGUMENTUM. - Vs. Jupiter, convocato Deorum concilio, Junonem ac Venerem in concordiam adducere conatur. -- 16 Veneris querimonia et preces. -- 62 Junonis in Trojanos nefaria. - 96 Jupiter pronuntiat se neutrarum partium fore, sed fatis omnia permissurum. --118 Rutuli Trojanos iterùm oppugnant. 146 Eneas, collectis hinc et indè auxiliis, ad suos festinat. 215 Una è nymphis, in eam speciem ex navibus paulò antè transformatis, de suorum periculo certiorem facit. 256 Eneas, viso hoste, haud procul in littus exercitum exponit. Bellum furit undiquè. 362 Pallas, commisso gravi certamine, à Turno occiditur. 510 Æneas juvenis hujus necem multo hostium sanguine ulciscitur. -- 606 Juno, Jove permittente, Turnum præsenti periculo eripit, objectâ illi falsâ Æneæ imagine; quam ille fugientem ad usque navem dùm sequitur, retinaculis à Junone ruptis, ad littora Ardex proxima vi tempestatis abripitur. Mezentius prælio pro Turno succedit. -- 762 Eneas Mezentium vulnerat. -- 794 Lausum, Mezentii filium, occidit Æneas. Quo viso, pater arma resumit, et pariter occiditur. - -689 PANDITUR intereà domus omnipotentis Olympi, Conciliumque vocat Divûm pater atque hominum rex Sideream in sedem, terras undè arduus omnes, Castraque Dardanidûm adspectat populosque latinos. Considunt tectis bipatentibus; incipit ipse : « Cœlicolæ magni, quianam sententia vobis Versa retrò, tantùmque animis certatis iniquis? Abnueram bello Italiam concurrere Teucris : Quæ contra velitum discordia? quis metus aut hos, Aut hos arma sequi, ferrumque lacessere suasit? Adveniet justum pugnæ (ne arcessite) tempus, Quùm fera Carthago romanis arcibus olim Exitium magnum atque Alpes immittet apertas: Tùm certare odiis, tùm res rapuisse licebit. «< O pater, ô hominum Divûmque æterna potestas! Quæ Superi Manesque dabant, cur nunc tua quisquam Et, quamcumque viam dederit fortuna, sequatur: : Exigat hic ævum; magnà ditione jubeto Cassandra impulsus furiis : nùm linquere castra Est Paphos, Idaliumque tibi, sunt alta Cythera : Me duce dardanius Spartam expugnavit adulter ? Tùm pater omnipotens, rerum cui summa potestas, Infit eo dicente, Deûm domus alta silescit, Et tremefacta solo tellus ; silet arduus æther; Tùm Zephyri posuere ; premit placida æquora pontus. « Accipite ergò animis atque hæc mea figite dicta. Quandoquidem Ausonios conjungi fœdere Teucris Haud licitum, nec vestra capit discordia finem, Que cuique est fortuna hodiè, quam quisque secat spem, Tros Rutulusve fuat, nullo discrimine habebo: Seu fatis Italûm castra obsidione tenentur, Sive errore malo Troja monitisque sinistris. Nec Rutulos solvo: sua cuique exorsa laborem Fortunamque ferent; rex Jupiter omnibus idem : Fata viam invenient, » Stygii per flumina fratris, Per pice torrentes atrâque voragine ripas Annuit, et totum nutu tremefecit Olympum. Hic finis fandi: solio tùm Jupiter aureo Surgit; Calicolæ medium quem ad limina ducunt. Intereà Rutuli portis circùm omnibus instant Sternere cæde viros, et moenia cingere flammis, At legio Æneadûm vallis obsessa tenetur, Nec spes ulla fuga. Miseri stant turribus altis Nequidquam, et rarâ muros cinxêre corona: Asius Imbrasides, Hicetaoniusque Thymates, Assaracique duo, et senior cum Castore Thybris, Prima acies; hos germani Sarpedonis ambo, Et Clarus, et Hæmon Lyciâ comitantur ab alta. Fert ingens toto connixus corpore saxum, Haud partem exiguam montis, lyrnessius Acmon, Nec Clytio genitore minor, nec fratre Menestheo. Hi jaculis, illi certant defendere saxis, |