In mare se Xanthus; Pelidæ tunc ego forti Congressum Ænean, nec Dîs nec viribus æquis, Nube cavâ rapui, cuperem cum vertere ab imo Structa meis manibus perjuræ monia Troja.
Nunc quoque mens eadem perstat mihi: pelle ti
Tutus, quos optas, portus accedet Averni.
Unus erit tantum, amissum quem gurgite quæret; Unum pro multis dabitur caput.
His ubi læta Deæ permulsit pectora dictis, Jungit equos auro genitor, spumantiaque addit Frena feris, manibusque omnes effundit habenas. Coeruleo per summa levis volat æquora curru: Subsidunt undæ, tumidumque sub axe tonanti Sternitur æquor aquis: fugiunt vasto æthere nimbi. Tum variæ comitum facies; immania cete, Et senior Glauci chorus, Inousque Palamon, Tritonesque citi, Phorcique exercitus omnis. Læva tenent Thetis, et Melite, Panopeaque virgo, Nesæe, Spioque, Thaliaque, Cymodoceque.
Hic patris Æneæ suspensam blanda vicissim Gaudia pertentant mentem: jubet ocyus omnes Attolli malos, intendi brachia velis.
Unâ omnes fecêre pedem; pariterque sinistros, 830 Nunc dextros solvêre sinus; unâ ardua torquent Cornua, detorquentque. Ferunt sua flamina classem. Princeps ante omnes densum Palinurus agebat Agmen: ad hunc alii cursum contendere jussi. Jamque fere mediam cœli Nox humida metam Contigerat; placidâ laxârant membra quiete Sub remis fusi per dura sedilia nautæ; Cum levis æthereis delapsus Somnus ab astris Aëra dimovit tenebrosum, et dispulit umbras, Te, Palinure, petens, tibi somnia tristia portans 840 Insonti; puppique Deus consedit in altâ, Phorbanti similis; funditque has ore loquelas : Iaside Palinure, ferunt ipsa æquora classem; Equatæ spirant auræ; datur hora quieti:
Pone caput, fessosque oculos furare labori. Ipse ego paulisper pro te tua munera inibo. Cui vix attollens Palinurus lumina fatur: Mene salis placidi vultum fluctusque quietos Ignorare jubes? mene huic confidere monstro? Enean credam quid enim fallacibus Austris, Et cœli toties deceptus fraude sereni? Talia dicta dabat, clavumque affixus et hærens Nusquam amittebat, oculosque sub astra tenebat. Ecce Deus ramum Lethæo rore madentem, Vique soporatum Stygiâ, super utraque quassat Tempora; cunctantique natantia lumina solvit. Vix primos inopina quies laxaverat artus;
Et super incumbens, cum puppis parte revulsâ, Cumque gubernaclo, liquidas projecit in undas 859 Præcipitem, ac socios nequidquam sæpe vocantem. Ipse volans tenues se sustulit ales ad auras. Currit iter tutum non secius æquore classis, Promissisque patris Neptuni interrita fertur. Jamque adeo scopulos Sirenum advecta subibat, Difficiles quondam, multorumque ossibus albos; Tum rauca assiduo longe sale saxa sonabant; Cum pater amisso fluitantem errare magistro Sensit, et ipse ratem nocturnis rexit in undis, Multa gemens, casuque animum concussus amici. O nimium cœlo et pelago confise sereno, Nudus in ignotâ, Palinure, jacebis arenâ!
Sic fatur lacrymans, classique immittit habenas, Et tandem Euboïcis Cumarum allabitur oris. Obvertunt pelago proras: tum dente tenaci Ancora fundabat naves, et litora curvæ Prætexunt puppes; juvenum manus emicat ardens Litus in Hesperium; quærit pars semina flammæ Abstrusa in venis silicis; pars densa ferarum Tecta rapit, silvas; inventaque flumina monstrat. At pius Æneas arces, quibus altus Apollo Præsidet, horrendæque procul secreta Sibyllæ, Antrum immane, petit; magnam cui mentem ani- mumque
Delius inspirat vates, aperitque futura.
Jam subeunt Triviæ lucos, atque aurea tecta. Dædalus, ut fama est, fugiens Minoïa regna, Præpetibus pennis ausus se credere cœlo, Insuetum per iter gelidas enavit ad Arctos, Chalcidicâque levis tandem super adstitit arce. Redditus his primum terris, tibi, Phoebe, sacravit Remigium alarum, posuitque immania templa. In foribus letum Androgei: tum pendere pœnas 20 Cecropidæ jussi (miserum!) septena quotannis Corpora natorum; stat ductis sortibus urna. Contra elata mari respondet Gnossia tellus: Hic crudelis amor tauri, suppôstaque furto Pasiphaë, mixtumque genus, prolesque biformis
Minotaurus inest, Veneris monimenta nefandæ ; Hic labor ille domûs, et inextricabilis error; Magnum reginæ sed enim miseratus amorem Dædalus, ipse dolos tecti ambagesque resolvit, Cæca regens filo vestigia. Tu quoque magnam 30 Partem opere in tanto, sineret dolor, Icare, haberes. Bis conatus erat casus effingere in auro:
Bis patriæ cecidêre manus. Quin protinus omnia Perlegerent oculis, ni jam præmissus Achates Afforet, atque unâ Phœbi Triviæque sacerdos, Deïphobe Glauci, fatur quæ talia regi : Non hoc ista sibi tempus spectacula poscit: Nunc grege de intacto septem mactare juvencos Præstiterit, totidem lectas de more bidentes.
Talibus affata Ænean (nec sacra morantur Jussa viri) Teucros vocat alta in templa sacerdos; Excisum Euboïcæ latus ingens rupis in antrum, Quo lati ducunt aditus centum, ostia centum; Unde ruunt totidem voces, responsa Sibyllæ. Ventum erat ad limen, cum virgo, Poscere fata Tempus, ait: Deus, ecce, Deus. Cui, talia fanti Ante fores, subito non vultus, non color unus, Non comtæ mansêre comæ ; sed pectus anhelum, Et rabie fera corda tument; majorque videri, Nec mortale sonans; afflata est numine quando 50 Jam propiore Dei. Cessas in vota precesque, Tros, ait, Ænea? cessas? neque enim ante dehiscent Attonitæ magna ora domûs. Et talia fata Conticuit. Gelidus Teucris per dura cucurrit Ossa tremor, funditque preces rex pectore ab imo: Phoebe, graves Troja semper miserate labores, Dardana qui Paridis direxti tela manusque Corpus in acidæ; magnas obeuntia terras Tot maria intravi, duce te, penitusque repôstas Massylûm gentes, prætentaque Syrtibus arva; Jam tandem Italiæ fugientis prendimus oras. Hac Trojana tenus fuerit fortuna secuta. Vos quoque Pergameæ jam fas est parcere genti,
Dique Deæque omnes, quibus obstitit Ilium et ingens Gloria Dardaniæ. Tuque, o sanctissima vates, Præscia venturi, da, (non indebita posco Regna meis fatis) Latio considere Teucros, Errantesque Deos, agitataque numina Troja. Tum Phoebo et Trivia solido de marmore templum Instituam, festosque dies de nomine Phœbi. Te quoque magna manent regnis penetralia nostris: Hic ego namque tuas sortes, arcanaque fata, Dicta meæ genti, ponam, lectosque sacrabo, Alma, viros. Foliis tantum ne carmina manda, Ne turbata volent rapidis ludibria ventis. Ipsa canas, oro. Finem dedit ore loquendi. At, Phoebi nondum patiens, immanis in antro Bacchatur vates, magnum si pectore possit Excussisse Deum: tanto magis ille fatigat Os rabidum, fera corda domans, fingitque premendo. Ostia jamque domûs patuêre ingentia centum Sponte suâ, vatisque ferunt responsa per auras: O tandem magnis pelagi defuncte periclis ! Sed terrâ graviora manent. In regna Lavinî Dardanidæ venient; mitte hanc de pectore curam ; Sed non et venisse volent. Bella, horrida bella, Et Thybrim multo spumantem sanguine cerno. Non Simoïs tibi, nec Xanthus, nec Dorica castra Defuerint. Alius Latio jam partus Achilles, Natus et ipse Deâ. Nec Teucris addita Juno Usquam aberit: cum tu supplex in rebus egenis Quas gentes Italûm, aut quas non oraveris urbes! Causa mali tanti conjux iterum, hospita Teucris, Externique iterum thalami.
Tu ne cede malis: sed contra audentior ito, Quâ tua te fortuna sinet. Via prima salutis, Quod minime reris, Graiâ pandetur ab urbe. Talibus ex adyto dictis Cumaa Sibylla Horrendas canit ambages, antroque remugit, Obscuris vera involvens: ea frena furenti Concutit, et stimulos sub pectore vertit Apollo.
« ZurückWeiter » |