Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

ALPHESIECUS.

Effer aquam, et molli cinge hæc altaria vittâ ;
Verbenasque adole pingues et mascula thura;
Conjugis ut magicis sanos avertere sacris
Experiar sensus; nihil hic nisi carmina desunt.
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Da

phnin.
Carmina vel cœlo possunt deducere Lunam;
Carminibus Circe socios mutavit Ulyssei;
Frigidus in pratis cantando rumpitur anguis.

70

Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daplinin.

Terna tibi hæc primum triplici diversa colore
Licia circumdo, terque hæc altaria circum

Effigiem duco; numero deus impare gaudet.

Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin.

Necte tribus nodis ternos, Amarylli, colores;

Necte, Amarylli, modo; et, Veneris, dic, vincula

necto.

Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin.

80

Limus ut hic durescit, et hæc ut cera liquescit
Uno eodemque igni; sic nostro Daphnis amore.
Sparge molam, et fragiles incende bitumine lauros.
Daphnis me malus urit; ego hanc in Daphnide
laurum.

Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin.

Talis amor Daphnin, qualis, cum fessa juvencum
Per nemora atque altos quærendo bucula lucos,
Propter aquæ rivum, viridi procumbit in ulvâ,
Perdita, nec seræ meminit decedere nocti ;
Talis amor teneat, nec sit mihi cura mederi.
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Da-

phnin.

Has olim exuvias mihi perfidus ille reliquit,

D

90

Pignora cara sui; quæ nunc ego limine in ipso, Terra, tibi mando: debent hæc pignora Daphnin. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Da

plinin.

Has herbas, atque hæc Ponto mihi lecta venena,
Ipse dedit Mœris: nascuntur plurima Ponto:
His ego sæpe lupum fieri, et se condere silvis
Morin, sæpe animas imis excire sepulcris,
Atque satas alio vidi traducere messes.

Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Da

phnin.

Fer cineres, Amarylli, foras, rivoque fluenti

100

Transque caput jace; nec respexeris: his ego Daphnin

Aggrediar; nihil ille deos, nil carmina curat.

Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin.

Adspice corripuit tremulis altaria flammis

Sponte suâ, dum ferre moror, cinis ipse. Bonum sit! Nescio quid certe est; et Hylax in limine latrat. Credimus? an, qui amant, ipsi sibi somnia fingunt ? Parcite, ab urbe venit, jam parcite, carmina, Daphnis.

[blocks in formation]

Quo te, Mori, pedes? an, quo via ducit, in urbem?

MORIS.

O Lycida, vivi pervenimus, advena nostri

(Quod nunquam veriti sumus) ut possessor agelli

Diceret, Hæc mea sunt; veteres migrate coloni.
Nunc victi, tristes, quoniam Fors omnia versat,
Hos illi (quod nec bene vertat) mittimus hædos.

LYCIDAS.

Certe equidem audieram, quâ se subducere colles
Incipiunt, mollique jugum demittere clivo,

Usque ad aquam, et veteres, jam fracta cacumina, fagos,

Omnia carminibus vestrum servâsse Menalcan. 10

MORIS.

Audieras; et fama fuit; sed carmina tantum
Nostra valent, Lycida, tela inter Martia, quantum
Chaonias dicunt, aquilâ veniente, columbas.
Quod nisi me quâcumque novas incidere lites
Ante sinistra cava monuisset ab ilice cornix,
Nec tuus hic Moris, nec viveret ipse Menalcas.

LYCIDAS.

Heu! cadit in quemquam tantum scelus? heu! tua nobis

Pæne simul tecum solatia rapta, Menalca!

Quis caneret Nymphas? quis humum florentibus

herbis

Spargeret? aut viridi fontes induceret umbrâ? 20 Vel quæ sublegi tacitus tibi carmina nuper,

Cum te ad delicias ferres Amaryllida nostras?

[ocr errors]

Tityre, dum redeo, brevis est via, pasce capellas; Et potum pastas age, Tityre; et inter agendum Occursare capro, cornu ferit ille, caveto.'

MORIS.

Immo hæc, quæ Varo nec dum perfecta canebat :
"Vare, tuum nomen (superet modo Mantua nobis,
Mantua væ miseræ nimium vicina Cremona !)
Cantantes sublime ferent ad sidera cycni."

LYCIDAS.

Sic tua Cyrneas fugiant examina taxos;
Sic cytiso pasta distendant ubera vaccæ:
Incipe, si quid habes. Et me fecêre poëtam

30

Pierides; sunt et mihi carmina; me quoque dicunt
Vatem pastores: sed non ego credulus illis.
Nam neque adhuc Vario videor, nec dicere Cinnâ
Digna, sed argutos inter strepere anser olores.

MORIS.

Id quidem ago, et tacitus, Lycida, mecum ipse voluto,

40

Si valeam meminisse; neque est ignobile carmen.
"Huc ades, o Galatea; quis est nam ludus in undis?
Hic ver purpureum; varios hîc flumina circum
Fundit humus flores; hîc candida populus antro
Imminet, et lentæ texunt umbracula vites.
Huc ades: insani feriant sine litora fluctus."

LYCIDAS.

Quid, quæ te purâ solum sub nocte canentem
Audieram? numeros memini, si verba tenerem.

66

MORIS.

Daphni, quid antiquos signorum suspicis ortus? Ecce Dionæi processit Cæsaris astrum ;

49

Astrum, quo segetes gauderent frugibus, et quo
Duceret apricis in collibus uva colorem.
Insere, Daphni, piros; carpent tua poma nepotes."
Omnia fert ætas, animum quoque; sæpe ego longos
Cantando puerum memini me condere soles.
Nunc oblita mihi tot carmina; vox quoque Morin
Jam fugit ipsa lupi Morin vidêre priores.
Sed tamen ista satis referet tibi sæpe Menalcas.

LYCIDAS.

Causando nostros in longum ducís amores.

Et nunc omne tibi stratum silet æquor; et omnes,
Adspice, ventosi ceciderunt murmuris auræ.
Hinc adeo media est nobis via; namque sepulcrum
Incipit apparere Bianoris: hîc, ubi densas
Agricolæ stringunt frondes, hic, Mori, canamus;
Hic hædos depone; tamen veniemus in urbem.
Aut, si, nox pluviam ne colligat ante, veremur,
Cantantes licet usque (minus via lædat) eamus.
Cantantes ut eamus, ego hoc te fasce levabo.

MORIS.

Desine plura, puer; et, quod nunc instat, agamus. Carmina tum melius, cum venerit ipse, canemus.

ECLOGA X.

Gallus.

60

EXTREMUM hunc, Arethusa, mihi concede laborem.
Pauca meo Gallo, sed, quæ legat ipsa Lycoris,
Carmina sunt dicenda : neget quis carmina Gallo?
Sic tibi, cum fluctus subterlabêre Sicanos,
Doris amara suam non intermisceat undam.
Incipe; sollicitos Galli dicamus amores,
Dum tenera attondent simæ virgulta capellæ.
Non canimus surdis: respondent omnia silvæ.
Quæ nemora, aut qui vos saltus habuêre, puellæ
Naïdes, indigno cum Gallus amore periret? 10
Nam neque Parnassi vobis juga, nam neque Pindi
Ulla moram fecêre, neque Aonie Aganippe.
Illum etiam lauri, etiam flevêre myricæ ;
Pinifer illum etiam solâ sub rupe jacentem
Mænalus, et gelidi fleverunt saxa Lycæi.
Stant et oves circum; (nostri nec pœnitet illas;
Nec te pœniteat pecoris, divine poëta:
Et formosus oves ad flumina pavit Adonis)
Venit et upilio; tardi venêre bubulci;

« ZurückWeiter »