Nunc et Myrmidonum proceres Phrygia arma tremiscunt,
Nunc et Tydides, et Larissæus Achilles ; Amnis et Hadriacas retro fugit Aufidus undas. Vel cum se pavidum contra mea jurgia fingit Artificis scelus, et formidine crimen acerbat. Nunquam animam talem dextrâ hac (absiste moveri) Amittes; habitet tecum, et sit pectore in isto. Nunc ad te, et tua magna, pater, consulta revertor. Si nullam nostris ultra spem ponis in armis; 411 Si tam deserti sumus, et semel agmine verso Funditus occidimus, neque habet fortuna regressum; Oremus pacem, et dextras tendamus inertes; Quamquam, o! si solitæ quidquam virtutis adesset, Ille mihi ante alios fortunatusque laborum, Egregiusque animi, qui, ne quid tale videret, Procubuit moriens, et humum semel ore momordit. Sin et opes nobis, et adhuc intacta juventus, Auxilioque urbes Italæ populique supersunt; Sin et Trojanis cum multo gloria venit
Sanguine; sunt illis sua funera, parque per omnes Tempestas; cur indecores in limine primo
Deficimus? cur ante tubam tremor occupat artus? Multa dies variique labor mutabilis ævi Rettulit in melius; multos alterna revisens Lusit, et in solido rursus Fortuna locavit. Non erit auxilio nobis Ætolus et Arpi: At Messapus erit, felixque Tolumnius, et quos Tot populi misêre duces; nec tarda sequetur Gloria delectos Latio et Laurentibus agris. Est et Volscorum egregiâ de gente Camilla, Agmen agens equitum, et florentes ære catervas. Quod si me solum Teucri in certamina poscunt, Idque placet, tantumque bonis communibus obsto, Non adeo has exosa manus Victoria fugit, Ut tantâ quidquam pro spe tentare recusem. Ibo animis contra; vel magnum præstet Achillem, Factaque Vulcani manibus paria induat arma
Ille licet. Vobis animam hanc soceroque Latino 440 Turnus ego, haud ulli veterum virtute secundus, Devovi. Solum Æneas vocat. Et, vocet, oro. Nec Drances potius, sive est hæc ira Deorum, Morte luat; sive est virtus et gloria, tollat.
Illi hæc inter se dubiis de rebus agebant Certantes; castra Æneas aciemque movebat. Nuntius ingenti per regia tecta tumultu Ecce ruit, magnisque urbem terroribus implet: Instructos acie Tiberino a flumine Teucros, Tyrrhenamque manum, totis descendere campis. 450 Extemplo turbati animi, concussaque vulgi Pectora, et arrectæ stimulis haud mollibus iræ. Arma manu trepidi poscunt; fremit arma juventus; Flent mæsti mussantque patres. Hic undique clamor Dissensu vario magnus se tollit in auras;
Haud secus, atque alto in luco cum forte catervæ Consedêre avium, piscosove amne Padusæ Dant sonitum rauci per stagna loquacia cycni. Immo, ait, o cives, arrepto tempore, Turnus, Cogite concilium, et pacem laudate sedentes: Illi armis in regna ruant. Nec plura locutus Corripuit sese, et tectis citus extulit altis. Tu, Voluse, armari Volscorum edice maniplis; Duc, ait, et Rutulos. Equitem, Messapus, in armis, Et cum fratre Coras, latis diffundite carpis. Pars aditus urbis firment, turresque capessant: Cætera, quâ jusso, mecum manus inferat arma. Ilicet in muros totâ discurritur urbe.
Concilium ipse pater et magna incepta Latinus Deserit, ac tristi turbatus tempore differt; Multaque se incusat, qui non acceperit ultro Dardanium Ænean, generumque adsciverit urbi. Præfodiunt alii portas, aut saxa sudesque Subvectant. Bello dat signum rauca cruentum Buccina. Tum muros variâ cinxêre coronâ Matronæ puerique; vocat labor ultimus omnes. Necnon ad templum summasque ad Palladis arces
Subvehitur magnâ matrum regina catervâ, Dona ferens; juxtaque comes Lavinia virgo, Causa mali tanti, oculos dejecta decoros. Succedunt matres, et templum thure vaporant; Et mostas alto fundunt de limine voces: Armipotens, præses belli, Tritonia virgo, Frange manu telum Phrygii prædonis, et ipsum Pronum sterne solo, portisque effunde sub altis. Cingitur ipse furens certatim in prælia Turnus. Jamque adeo Rutulum thoraca indutus aënis Horrebat squamis, surasque incluserat auro, Tempora nudus adhuc; laterique accinxerat ensem; Fulgebatque altâ decurrens aureus arce; 490 Exsultatque animis, et spe jam præcipit hostem : Qualis, ubi abruptis fugit præsepia vinclis, Tandem liber, equus, campoque potitus aperto, Aut ille in pastus armentaque tendit equarum, Aut, assuetus aquæ perfundi flumine noto, Emicat, arrectisque fremit cervicibus alte Luxurians; luduntque jubæ per colla, per armos. Obvia cui, Volscorum acie comitante, Camilla Occurrit, portisque ab equo regina sub ipsis Desiluit; quam tota cohors imitata relictis Ad terram defluxit equis; tum talia fatur : Turne, sui merito si qua est fiducia forti, Audeo, et Æneadûm promitto occurrere turmæ, Solaque Tyrrhenos equites ire obvia contra. Me sine prima manu tentare pericula belli : Tu pedes ad muros subsiste, et monia serva. Turnus ad hæc, oculos horrendâ in virgine fixus : O decus Italiæ, virgo.! quas dicere grates,
Quasve referre parem? sed nunc, est omnia quando Iste animus supra, mecum partire laborem. Æneas, ut fama fidem missique reportant Exploratores, equitum levia improbus arma Præmisit, quaterent campos : ipse ardua montis Per deserta jugo superans adventat ad urbem. Furta paro belli convexo in tramite silvæ,
Ut bivias armato obsidam milite fauces. Tu Tyrrhenum equitem collatis excipe signis; Tecum acer Messapus erit, turmæque Latinæ, Tiburnique manus: ducis et tu concipe curam. Sic ait, et paribus Messapum in proelia dictis Hortatur, sociosque duces; et pergit in hostem. Est curvo anfractu valles, accommoda fraudi Armorumque dolis; quam densis frondibus atrum Urget utrimque latus; tenuis quo semita ducit, Angustæque ferunt fauces aditusque maligni. Hanc super, in speculis summoque in vertice montis, Planities ignota jacet, tutique receptus; Seu dextrâ lævâque velis occurrere pugnæ, Sive instare jugis, et grandia volvere saxa. Huc juvenis notâ fertur regione viarum ; Arripuitque locum, et silvis insedit iniquis.
Velocem interea superis in sedibus Opim, Unam ex virginibus sociis sacrâque catervâ, Compellabat, et has tristes Latonia voces Ore dabat: Graditur bellum ad crudele Camilla, O virgo, et nostris nequidquam cingitur armis, Cara mihi ante alias: neque enim novus iste Dianæ Venit amor, subitâque animum dulcedine movit. Pulsus ob invidiam regno viresque superbas Priverno antiquâ Metabus cum excederet urbe, 540 Infantem, fugiens media inter prœlia belli, Sustulit exsilio comitem, matrisque vocavit Nomine Casmillæ, mutatâ parte, Camillam. Ipse, sinu præ se portans, juga longa petebat Solorum nemorum; tela undique sæva premebant, Et circumfuso volitabant milite Volsci.
Ecce, fugæ medio, summis Amasenus abundans Spumabat ripis; tantus se nubibus imber Ruperat. Ille, innare parans, infantis amore Tardatur, caroque oneri timet. Omnia secum Versanti subito vix hæc sententia sedit: Telum immane, manu validâ quod forte gerebat Bellator, solidum nodis et robore cocto;
Huic natam, libro et silvestri subere clausam, Implicat, atque habilem mediæ circumligat hastæ; Quam dextrâ ingenti librans ita ad æthera fatur: Alma, tibi hanc, nemorum cultrix, Latonia virgo, Ipse pater famulam voveo; tua prima per auras Tela tenens supplex hostem fugit. Accipe, testor, Diva, tuam, quæ nunc dubiis committitur auris. 560 Dixit, et adducto contortum hastile lacerto Immittit: sonuêre undæ ; rapidum super amnem Infelix fugit in jaculo stridente Camilla.
At Metabus, magnâ propius jam urgente catervâ, Dat sese fluvio, atque hastam cum virgine victor Gramineo, donum Triviæ, de cæspite vellit. Non illum tectis ullæ, non monibus, urbes Accepêre, neque ipse manus feritate dedisset : Pastorum et solis exegit montibus ævum. Hic natam, in dumis interque horrentia lustra, 570 Armentalis equæ mammis et lacte ferino Nutribat, teneris immulgens ubera labris. Utque pedum primis infans vestigia plantis Institerat, jaculo palmas oneravit acuto ; Spiculaque ex humero parvæ suspendit et arcum. Pro crinali auro, pro longæ tégmine pallæ, Tigridis exuviæ per dorsum a vertice pendent. Tela manu jam tum tenerâ puerilia torsit, Et fundam tereti circum caput egit habenâ; Strymoniamque gruem, aut album dejecit olorem. Multæ illam frustra Tyrrhena per oppida matres Optavêre nurum. Solâ contenta Dianâ, Æternum telorum et virginitatis amorem Intemerata colit. Vellem haud correpta fuisset Militiâ tali, conata lacessere Teucros : Cara mihi, comitumque foret nunc una mearum. Verum age, quandoquidem fatis urgetur acerbis, Labere, Nympha, polo, finesque invise Latinos, Tristis ubi infausto committitur omine pugna. Hæc cape, et ultricem pharetrâ deprome sagittam: Hac, quicumque sacrum violârit vulnere corpus,
« ZurückWeiter » |