meo. Propitius esto mihi, vilissimo peccatóri. Ego hane actiónem óffero divino Cordi tuo emendandam atque perficiendam, ad laudem et glóriam sanctíssimi Nóminis tui, beatíssimæ Matris tuæ, et ómnium Sanctórum tuórum; ad salutem ánimæ meæ totiusque Ecclésiæ tuæ sanctæ. Amen. [Post Laudes additur Ps. De profundis, 86. . . Réquiem æternam.... Requiescant in pacc. Orat. Deus vénæ largitor et Fidélium, in Vesperis Defunctorum.].. Ant. Sub tuum præsidium confugimus, Sancta Dei Génitrix, nostras deprecatiónes ne despicias in necessitátibus, sed à periculis cunctis libera nos semper, Virgo gloriósa et benedicta. MONSTRA te esse Matrem, Sumat per te preces Cap. 7. RRR. infrà, ut in I. Noct. Dominicæ. 181 et 182. LECTIO ij. VENERUNT autem mihi ómnia bona páriter cum illâ, et innumerábilis honestas Eco natus accepi commú- per manus illius : et lætá nem áerem, et in similiter factam décidi terram, et primam vocem símilem ómnibus emísi plorans. In involumentis nutritus sum, et curis magnis. Nemo enim ex régibus áliud hábuit nativitátis initium. Unus ergò intróitus est ómnibus ad vitam, et similis exitus. Propter hoc optávi, et datus est mihi sensus : et invocávi, et venit in me spíritus sapiéntiæ: et præpósui illam regnis et sédibus, et divitias nihil esse duxi in comparatióne illíus : nec comparávi illi lápidem pretiósum; quóniam omne aurum in comparatióne illíus, aréna est exigua; et tanquàm lutum æstimábitur argentum in conspectu illíus. Super salútem et spéciem dilexi illam, et propósui pro luce habére illam ; quóniam inextinguibile est lumen illíus. Pars autumn. tus sum in ómnibus, quóniam antecedébat me ista sapiéntia; et ignorábam quóniam horum ómnium mater est. Quam sine fictióne didici, et sine invídiâ commúnico, et honestátem illíus non abscondo. Infinitus enim thesaurus est hominibus; quo qui usi sunt, participes facti sunt amicitia Dei, propter disciplinæ dona commendáti. Mihi autem dedit Deus dicere ex senténtiâ, et præsumere digna horum quæ mihi dantur; quóniam ipse sapiéntiæ dux est, et sapiéntium emendátor. In manu enim illíus et nos, et sermónes nostri, et omnis sapiéntia, et óperum sciéntia, et disciplína. LECTIO iij. QUÆCUNQUE sunt absconsa et improvisa, didici; ómnium enim ártifex dócuit me sapientia. Est enim in * 15 illâ spíritus intelligéntiæ, que adestis, senes cum ju sanctus, únicus, múltiplex, subtilis, disertus, móbilis, incoinquinátus, certus, suávis, amans bonum, acútus, quem nihil vetat, benefá-, ciens, humánus, benignus, stábilis, certus, secúrus, omnem habens virtútem, ómnia prospíciens, et qui cápiat omnes spíritus, intelligibilis, mundus, subtilis. Omnibus enim mobilibus mobílior est sapiéntia: attingit autem ubiquè propter suam munditiam. Vapor est enim virtútis Dei, et emanátio quædam est claritátis omnipotentis Dei sincéra; et ideò nihil inquinátum in eam incurrit: candor est enim lucis æternæ, et spéculum sine máculâ Dei majestátis, et imágo bonitátis illíus. nióribus, laudáte nomen Dómini in psalmis, hymnis et cánticis. A quibuscunque collóquiis, et à litterárum, librórum lectiónibus, atque ab omni vagatióne abstinéte. Pro témporis autem et officii ratióne, sedéte, state, génua fléctite, caput aperite et inclináte; accuratè demùm ómnia observáte quæ eo de génere vobis præscripta sunt. In psalmórum autem, canticórum, et hymnórum intelligéntiam studiósè incumbite; ut, dùm psállitis, pro sénsuum sanctissimorum, quos mente concepistis, ratióne, vos ad omnem pietátis devotiónisque affectum excitétis. FERIA QUINTA. LECTIO j. SAPIENTIA De libro Sapiéntiæ. Cap. 8. APIENTIA attingit à fine usquè ad finem fórtiter, et dispónit ómnia suáviter. Hanc amávi, et exquisívi à juventute meâ, et quæsivi sponsam mihi eam assumere, et amátor factus sum formæ illius. Generositátem illíus glorificat, contubérnium habens Dei; sed et ómnium Dóminus dilexit illam doctrix enim est disciplinæ Dei, et electrix óperum illius. Et si divitiæ appetuntur in vitâ, quid sapiéntiâ locuplétius, quæ : 1 LECTIO ij # Tijuan PROPOSUI ergò hane addu cere mihi ad convivendum: sciens quóniam mecum communicábit de bonis, et erit allocutio cogitatiónis et tædii mei. Habébo propter hanc claritátem ad turbas, et honórem apud senióres júvenis: et acutus invéniar in judicio, et in conspectu poténtium admirábilis ero, et fácies príncipum mirabuntur me tacentem me sustinébunt, et loquentem me respícient, et sermocinante me plura, manus ori suo impónent. Prætereà habébo per hanc, immortali tátem; et memóriam æternam his qui post me futú ri sunt, relinquam. Dispónam pópulos; et natiónes mihi erunt súbditæ. Timébunt me audientes reges horrendi in multitúdine vidébor bonus, et in bello fortis. Intrans in domum meam, conquiescam cum il : là. Non enim habet amaritúdinem conversátio illíus nec tædium convictus illius; sed lætitiam et gaudium. Hæc cógitans apud me, et commémorans in corde meo; quóniam immortalitas est in cognatióne sapiéntiæ, et in amicitiâ illíus delectation bona, et in opéribus mánuum illius honestas sine defectióne, et in certámine loquélæ illíus sapiéntia, et præcláritas in communicatióne sermónum ipsíus circuíbam quærens, ut mihi illam assumerem. LECTIO iij. Cap. 8 et 9. Er ut scivi quóniam áliter non possem esse cóntinens, nisi Deus det, et hoc ipsum erat sapiéntiæ, scire cujus esset hoc donum; ádii Dóminum, et deprecátus sum illum, et dixi ex totis præcórdiis meis: Deus patrum meórum, et Dómine misericórdiæ, qui fecisti ómnia verbo tuo, et sapiéntiâ tuâ constituisti hóminem, dominarétur creaturæ quæ à te facta est, ut dispónat orbem terrárum in æquitáte et justítiâ, et in directióne cordis judicium júdicet: da mihi sédium tuárum assis→ trícem sapiéntiam, et noli me reprobáre à púeris tuis; quóniam servus tuus sum ego, et filius ancillæ tuæ, homo infirmus, et exigui témporis, et minor ad in ut tellectum judicii et legum. Nam et si quis erit consummátus inter filios hóminum, si ab illo abfúerit sapiéntia tua, in nihilum computábitur. CANON. Ex Concilio Trevirensi se"cundo. Anno 1549. Cap. 6. de horis Canon. CAVEANT qui extra chorum horas privatim legunt, ne somnolentè, aut truncátis verbis, aut intra fauces compresso spíritu preces demurmuráre videantur; sed articulate, distinctè, disertè et cum attentióne, integrè ómnia pronuntient. FERIA SEXTA. De libro Sapiéntiæ. Cap. 13. VANI sunt omnes homi- séculum; quomodo hujus quæ nes, in quibus non subest scientia Dei; et de his videntur bona, non potué runt intelligere eum qui est, neque opéribus attendentes agnoverunt quis esset ártifex sed aut ignem, aut spíritum, aut citátum áerem, aut gyrum stellárum, aut nímiam aquam, aut solem et lunam, rectores orbis terrárum deos putaverunt. Quorum si spécie delectáti, deos pútavérunt sciant quantò his dominátor eórum speciósio est; speciéi enim generátor hæc ómnia Dóminum non facíliùs invenérunt? Infelices autem sunt, et inter mortuos spes illórum est, qui appellavérunt deos ópera mánuum hóminum, aurum et argentum, artis inventiónem, et similitudines animálium, aut lápidem inútilem opus manûs antíquæ. " LECTIO iij. Cap. 14. Er hæc fuit vitæ humánæ decéptio; quóniam aut af féctui, aut régibus deservientes hómines, incommunicábile nomen lapídibus et lignis imposuerunt, |