que passim gládiis, non reclamantes saltèm, aut repugnantes, sed depósitis armis, cervices persecutoribus vel intectum corpus offerentes. Non vel ipsâ suórum multitúdine eláti sunt, ut ferro conarentur assérere justitiæ causam sed hoc solùm reminiscentes se illum confitéri, qui nec reclamando ad occisiónem ductus est, el tanquam agnus non apériens os suum; ipsi quoque tanquam grex Dominicárum óvium laniári se tanquam ab irruén. || tibus lupis passi sunt. Reveláta sunt post annos ferè centum eórum córpora sanclo Theodóro Octodurensi Epíscopo, qui Concilio Aquileiensi sub sancto Ambrósio subscripsit, et hinc várias in partes eórum reliquiæ delátæ sunt.

Orémus. ORATIO.

DIE 25.

SANCTE THECLE

VIRGINIS ET MARTYRIS.

Semiduplex.

De Communi Virginum.
LECTIO II.

Ex libro sancti Ambrósii
Epíscopi, de Virginibus.
Lib. 2. c. 3. n. 19 et 20.

THECLA Cópulam fugiens
nuptiálem, et sponsi furore
damnáta, natúram étiam be-
stiárum virginitátis venera-
tióne mutavit. Namque paráta
ad feras, cùm aspectus quo-
que declináret virórum, ac
vitália ipsa sævo offerret lcó-
ni, fecit ut qui impudicos
detúlerant óculos, pudicos
referrent. Córnere erat lin-
gentem pedes béstiam cubi-
táre humi, muto testifican-
tem sono, quod sacrum vír-

DEUS, pro te certántium fortitúdo, et coróna per teginis corpus violáre non pos vincéntium : da nobis, quæsumus, ut qui in beatórum Mártyrum Maurícii et sociórum passióne virtútem tuam prædicámus, per eamdem contra salútis hostes firmâ fide roborémur; Per Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus sancli.

VESPERE à Capitulo de sancta || Thecla, Virgine et Martyre. Fit Commem. SS. Mauricii et soc. Ant. Datæ sunt, xx. . In æternum. Oratio ut suprà.

set. Ergo adorábat prædam suam béstia, et própriæ oblíta natúræ, natúram indúerat quam hómines amiserant. Vidéres quâdam nalúræ transfusióne, hómines feritátem indútos, sævítiam imperáre béstiæ; béstiam exosculantem pedes virginis, docére quid hómines debérent. Non impastos cibus flexit, non citatos ímpetus rápuit, non stimulátos ira exasperávit, non usus decepit assuétos, non feros natúra possédit. Docuérunt religiónem, dum adórant Márty.

rem: docuérunt étiam casti- || ódio trucidátus, sanctis Martátein, dum virgini nihil áliud nisi plantas exosculantur :

demersis in terram óculis,
tanquam verecundántibus ne
mas áliquis vel béstia vírgi-
nem nudam vidéret.

DE S. CADOCO MARTYRE
LECTIO III.

CADOCUS, seu Caduódus, ortum habuit in Cambría, illustribus piisque paréntibus Gundléo et Gladúsâ, Glamorgántiæ principibus. Patre ob Evangélica perfectiónis amórem regnum abdicante, tam egrégio exemplo incitátus Cadócus, principátum ipse reliquit avúnculis; et amplíssimum patrimónium sustentandis mónachis, aliisque || egénis propemodum innúmeris, liberáliter impendit. Abbas exinde Lan-carvannensis effectus, célebri Hiltúto fuit auctor, ut abjectis secularibus curis, ad regulárem observántiam sese trans

ferret. Tum desertas petendi

tyribus accenséri méruit.

Orémus. ORATIO.

PRESTA, quæsumus omnipotens Deus, ut præclára Virgo Thecla, sicut in muliebri sexu prima Dominicæ passiónis imitátrix enítuit, ita fragilitáti nostræ promptam se adjutrícem exhibeat; Per Dóminum.

Pro Commemor. S. Cadoci, Episcopi et Martyris, Ant. Bonum. y. Adjútor. Oratio, Omnipotens, xij.

VESPERE à Capitulo de sequenti. Oratio, Deus, qui in Ecclésiæ tuæ decus, xxxviij. Fit Commemor. S. Thecla: Ant. Casta. y. Conféssio, lviij. Oratio ut suprà.

DIE 24.

S. JOSEPHI A CUPERTINO
PRESBYTERI. Semiduplex.

De Comm. Presbyterorum.
LECTIO II.
JOSEPHUS Desa, Cupertini in

in Neapolitano regno loco
húmili natus, pueritiam et
adolescéntiam magnâ cum
pietáte, morumque innocén-
tia transégit. Séptimo-décimo
ætátis anno, cùm jam paren-
tum jussu sutrínam artem di-
dicisset, et integrè aliquán-
diu exercuisset, Deo ad ma

insulas consilium iniit cuin Gildásio Albanensi, ad explendum delitescendi, et sine intermissióne orandi desidérium. Qui cùm simul profecti essent, Gildásius in Groátia secessum sibi elégit, Cadócus verò in ália ínsula Venelénsibus agris vicinióre, quæ ejus exhinc retinuit appella-jóra vocante, Ordini sancti tiónem. Inde à pirátis expul- Francisci nomen dare consi, in pátriam remeavérunt; stituit. Bis passus repulsam, ubi Cadócus Bonaventæ in ægrè tandem apud Minóres Northamptónia ordinátus EpíConventuáles inter láicos reScopus, in áliqua demum ir- ceptus est: sed patrem et anruptióne Barbarórum ex fidei tesignánum Franciscum per

}

Tot ille moléstiis implicátus, admirábili mansuetúdini, et submissíssimæ obediéntiæ adjunctam semper exhibuit in sancto propósito constántiam, mentisque firmitúdinem, quæ nec ullis céderet dæmonum impugnatiónibus, nec dejicerétur in angóribus omnimorte amarióribus. Animi demum revocálâ serenitáte, grátiæ donis cumulátè exornátus fidéles undequáque ad vítii ódium, ad spem divínæ misericórdiæ, ad Jesu Christi amórem efficáciter incitávit; donec Ecclésiæ sacramentis Auximi ritè susceptis, anno salútis supra millési mum sexcentésimum sexagésimo-tértio, ætátis suæ sexagésimo - primo inchoato, ad cœlestem pátriam commigrávit. Eum, ante et post óbitum, miráculis nóbilem, Clemens tértius-décimus albo Sanctórum inscripsit.

arcta siléntia, per longas iné- || eumque desolátum ac tædio dias, per oratiónis instán- tabescentem, ómnibus imtiam, per omnímodam ŝuî || mundi spíritûs telis objécit. abnegatiónem, imitári contendens, suis brevi virtútibus obtinuit, ut inter Cléricos annumerarétur. Quinque annos carne, vino et pane pé- || nitus abstinuit, módicis olé- || ribus, et frúctibus exsuccis, toto illo témpore víctitans. Quadragesimale jejúnium ita colébat, ut per septem annos, exceptis diébus Dominicis et quintis Fériis, nullo præter divínam Eucharistiam cibo famem sedáverit. Verùm cùm simul intellexisset maceratiónem carnis módicùm sibi profutúram, nisi ardentissimam caritátem habuisset, in hoc primo`et máximo Deum diligendi mandáto, omnes ánimi vires enixíssimè conferébat. Ex cujus íntima cum Deo unióne frequenter cóntigit, ut éxtases paterétur, raptusque planè miríficos: quibus perspectis Romæ, ritéque perpensis, Joannes Friderícus, Dux Hannovéræ, repudiátis Luthéri commentis, ad Catholicam fidem rédiit. LECTIO III.

VIx autem Joséphi nomen celebrári cœperat, cùm ardentissimum próximi salútis stúdium cohibére, dotesque supernas occultáre coactus est in remoto et ferè inaccesso Assísii monastério, cu

jus præpósitus illum sæpe supérbiæ et hypocrisis palàm insimulábat. Deus étiam sua ab illo illústria dona remóvit;

Oratio, Deus, qui in Ecclésiæ tuæ decus, xxxviij.

DIE 27.

SS. MARTYRUM

COSMÆ ET DAMIANI.
Semiduplex.

De Communi plur. Martyrum.
LECTIO 11.

Cosmas et Damiánus, fra
tres, natióne Arabes, arte
médici, Mártyres celebérri-
mi, antiquíssimo ritu colun

sancto Felice, sancti Gregó-
rii Magni átavo, ecclésia; sed
étiam insertum jam antea
Cánoni Missæ sanctórum
Mártyrum nomen. Horum
relíquias Joannes de Bello-
monte eques, dum ab expedi-
tióne sacra témpore Alexan-
dri Papæ tértii, reverterétur,
asportavit in Gallias, et apud
Lusarcam in basilica sancti
Æterni Ebroicensis Epíscopi,
sub custódia Canonicórum

tur, tum in Orientáli, tum in
Occidentáli Ecclésia. In urbe
Cyro, in quam primùm eó-
rum córpora creduntur fuisse
transláta, célebrem sub eó-
rum nómine erectam fuisse
basílicam testis est século
quinto Theodorétus, ejusdem
urbis Epíscopus. Póstea hanc ||
ipsam urbem Justiniánus Im-
perátor, referente Procópio,
auxit, munívit et decorávit,
in memóriam recuperátæ di-
vinitus, sanctórum Mártyrum || depósuit.
benefício, valetudinis. Idem

Orémus. ORATIO.

Imperátor Constantinopoli MAGNIFICET te, Dómine,

basílicam sub córum nómine, et quidem magnificentissimam, construxit, destruclâ véteri quæ jam tempóribus Theodósii junióris fúerat sub eórum invocatióne Deo dicáta. Hæc jampridem erat clara miráculis; quorum, ut refert Marcellinus Comes, auxit famam et celebritátem sánitas Sanclórum ope restitúta Lauréntio EpíScopo Lychnidis.

sanctórum tuórum Cosma et Damiáni venarenda solémnitas, quâ et illis glóriam sempiternam, et opem nobis incffábili providéntia contulisti; Per Dóminum.

AD VESPERAS, fit Commem. de sequenti. Oratio ut infrà.