DIE 1 DECEMBRIS.

IN FESTO

S. TUGDUALDI EPISCOPI.

SOLEMNE-MINUS.

IN I VESPERIS. Psalmi de Feria. Ant. 7. ç. Ego quondam opulentus, saecum cónsui super cutem meam, et cínere opérui carnem meam. Job 16.

Ant. 1. D. Pépigi fœdus cum óculis meis, ut ne cogi

tárem quidem de virgine: quam enim partem habéret in me Deus désuper? Job 31.

Ant. 2. D. Præpósui sapióntiam regnis; super spéciem dilexi illam quóniam inextinguibile est lumen illius. Sap. 7.

Ant. 3. a. Propter Jesum Christum ómnia detrimentum feci; ad cognoscendum || illum, et virtútem resurrectiónis ejus, et societátem passiónum illius. Philip. 3.

dax Ferre labóres.

PROVIDUS cunctis, sibi par cus uni,

Ant. 8. G. Audívi vocem Dómini dicentis: Quem mit-Pauperes, tam, et quis ibit nobis? et dixi: Ecce ego, mitte me. Is. 6.

CAPITULUM. Gen. 17.

EGO Deus omnipotens : am

bula coram me, et eslo perfectus; ponamque fœdus meum inter me el te, et multiplicábo te vehementer ni

mis.

R. Hæc dicit Dóminus :

vábat :

ægros, ope suble

Comis in cunctos. animus, suprémis

Gratus et inris.

Quam docet verbo, stabi

lit sevéris Móribus legem: gemit, orat, urget;

Usque dum puro pariat suó

rum

Péctore Christum.

Laus tibi jugis, Deitas su- Impulit quò te pietátis ardor?

Cujus impulsu, petiit Tual- || nignum, sóbrium, justum,

dus

Lætus erémum. Amen.

Psalmi de Dominica.

sanctum, continentem, amplectentem eum qui secundùm doctrinam est, fidélem

Ant. , et RRR ut in sermónem ; ut potens sit ex

Communi Pontificum.

IN I NOCTURNO.

LECTIO I.

De Epístola prima beáti Pauli
Apóstoli ad Timótheum.

FIDE

Cap. 3.

hortári in doctrína sana, et eos qui contradicunt, arguere. Sunt enim multi étiam inobedientes, vaníloqui, et seductóres, máximè qui de circumcisióne sunt, quos oportet redargui; qui universas domos subvertunt, docentes quæ non oportet, turpis lucri grátiâ.

LECTIO III.

IDELIS sermo: Si quis Episcopátum desiderat, bonum opus desiderat. Oportet ergo Epíscopum irreprehensibilem esse, uníus uxóris viCap. 2. rum, sóbrium, prudentem, Tu autem loquere quæ deornátum, pudícum, hospi- cent sanam doctrinam. Setálem, doctórem, non vino- nes, ut sóbrii sint, pudíci, lentum, non percussórem, prudentes, sani in fide, in sed modestum non litigió- dilectióne, in patiéntia. Anus sum, non cúpidum, sed suæ simíliter, in hábitu sancto, dómui bene præpósitum, fi- non criminatrices, non mullios habentem súbditos cum to vino servientes, bene omni castitáte. Si quis autem docentes, ut prudéntiam dómui suæ præesse nescit, dóceant adolescéntulas, ut quómodo Ecclésiæ Dei dili- || viros suos ament, fílios suos géntiam habébit? Non neó-díligant, prudentes, castas, phytum; ne in supérbiam sóbrias, domûs curam haelátus, in judicium incidat | bentes, benignas, súbditas diáboli. Oportet autem illum et testimónium habére bonum ab iis qui foris sunt; ut non in oppróbrium incidat, et in laqueum diáboli.

LECTIO II.
De Epístola ad Titum.
Cap. 1.

OPORTET enim Episcopum

sine crímine esse, sicut Dei dispensatórem; non superbum, non iracundum, non vinolentum, non percussórem, non turpis lucri cúpidum; sed hospitálem, be

viris suis, ut non blasphemétur verbum Dei. Júvenes similiter hortáre, ut sóbrii sint. In ómnibus teipsum præbe exemplum bonorum óperum, in doctrína, in integritáte, in gravitáte, verbum sanum, irreprehensí

bile; ut is qui ex adverso

est vereátur, nihil habens
malum dicere de nobis.
IN II NOCTURNO.
LECTIO IV.
TUGDU
UGDUALDUS, áliàs Tualdus,
cognómine Pabu seu Pater,

LECTIO V.

TANTUS fuit ejus conciónum, exempláris vitæ et miraculórum fructus, ut efformáli ab eo Mónachi passim efflagitarentur, oblátis ultro spátiis et bonis, quibus multa fundáret dotaretque cœnóbia. Unum imprímis célebre, in valle quæ dicebátur Trecor, ad septentriónem ædificávit. Illic deinceps con

in majóri Britannia stirpe régia ortus est, patre, ut nonnulli opinantur, Hoéle primo, qui ad Britónes insuláres aliquantò antè confúgerat. Ad únicum salútis ne gótium omnes cogitatiónes réferens, vitam monásticam ab adolescéntia cóluit. Cùm autem Anglo-Saxones occupális insulis Britannicis ómnia passim ferro flammáque miscérent, ipse in Armóri-sistere potissimum consuévit; cam cum beáta Pompéia matre, Seva soróre, et plúribus discípulis trajécit; oræque occidentali diocésis Leonensis appulsus, suam ibidem, extructo cœnóbio, religió-||lustrans, plúrimos sive vísam colóniam instituit. In eo virtútis tranquillo portu, fratrum magister, exemplar el amor, suaviter experiebátur Tugdualdus quàm bonus sit Dóminus iis qui toto corde eum inquirunt, necnon quàm jucundum et dulce piórum, quibus cor unum est et áni

ita tamen ut Monachórum regímini sollicitè invigilans, à ministério Evangélico indefessus Abbas non desisteret. Sæpe vicínam regiónem per

tiis déditos, sive étiam idólis servientes, Christo lucrifécit. Hinc commúni Lexobiénsium voto, et interveniente Childeberti Francórum Regis auctoritáte, ad episcopatum, invítus licèt, evectus est, médio círciter século sexto. LECTIO VI.

ma una, mútua cáritas. Bre-Aucrus dignitáte, auxit pie

vi verò próximi salútis ardor sanctum virum à grata quiéte || rursus excussit. Ecce enim secum assumptis áliquot è fervidióribus discípulis, totam inferiórem Armóricam ingenti labóre percurrere aggreditur; rudes ubique christianæ religiónis elementis imbuens, metuenda Dei judícia peccatóribus denúntians, ómnibus piis paternâ caritáte suádens, ut vitam Christo magis ac magis conformem efficere conarentur.

tátem simul et vigilantiam; divinóque óperi, eo institit ácriùs, quod víneæ Dómini excolendæ præesse jam debébat ex officio, non verò tantùm, ut antè, ex caritáte auxiliárem adhibére manum. Ut mores depravátos corrí. || geret, præter sacras conciónes quas ad pópulum habébat, Deo, étiam in senectúte crebra jejúnia offerébat, orationemque contínuam. Tandem viribus asserendæ Christi religióni insumptis, pridie Calendas Decembris, ad