* Maledixisti sceptris ejus, nétur in ea murus et ante→ cápiti bellatórum ejus, murále. veniéntibus ut turbo ad dispergendum me. Exultátio eórum, * sicut ejus qui dévorat páuperem in abscóndito. Viam fecisti in mari equis tuis, in luto aquárum multárum. Audívi, et conturbátus est venter meus: * à voce contremuérunt lábia mea. Aperíte portas, * et ingrediátur gens justa, custódiens veritátem. Vetus error ábiit: servá bis pacem; pacem, quia in te sperávimus. Sperastis in Dómino in séculis æternis,*in Dómino Deo forti in perpétuum. Quia incurvábit habitantes in excelso, * civitátem Ingrediátur putrédo in sublímem humiliábit. óssibus meis, * et subter me scáteat; Ut requiescam in die tribulatiónis,ut ascendam ad pópulum accinctum nostru. Ficus enim non florébit; et non erit germen in víneis. Mentiétur opus olívæ; * et arva non áfferent cibum. Abscindétur de ovíli pecus; * et non erit armentum in præsépibus. Ego autem in Dómino gaudébo * et exultábo in Deo Jesu meo. Deus Dóminus, fortitú do mea; * et ponet pedes meos quasi cervórum. Et super excelsa mea de dúcet me victor* in psalmis canentem. Ant. Cùm irátus fúeris, Dómine, misericórdia recordáberis. (In Festis, Canticum. Isaïæ 26. UR Rbs fortitúdinis nostræ Humiliábit eam usque ad terram; * détrahet eam us◄ que ad púlverem. Conculcábit eam pes, pedes pauperis, egenórum. * gressus Sémita justi recta est; rectus callis justi ad ambulandum. Et in sémita judiciórum tuórum, Dómine, sustinúimus te: *nomen tuum, et memoriále tuum in desidério ánimæ. * Anima mea desiderávit te in nocte; sed et spíritu meo in præcórdiis meis de mane vigilábo ad te. Cùm féceris judícia tua in terra,* justítiam discent habitatóres orbis. et Misereámur ímpio, non discet justítiam : * in terra sanctórum iníqua gessit, et non vidébit glóriam Dómini. Dómine, exaltétur manus tua; et non vídeant: Videant, et confundan tur LA Psalmus 145. Dó Auda, ánima mea, minum: * laudabo Dóminum in vita mea; psallam Deo meo quándiu fúero. Nolite confidere in princípibus; * in filiis hóminum, in quibus non est salus. Exibit spíritus ejus, et revertétur in terram sua : * in illa die períbunt omnes cogitatiónes eórum. Beátus cujus Deus Jacob adjútor ejus, spes ejus in Dómino Deo ipsíus, * qui fecit cœlum et terram, mare, et ómnia quæ in eis sunt. Qui custódit veritátem in séculum, facit judícium injúriam patiéntibus,* dat escam esuriéntibus. Dóminus solvit compedítos : * Dóminus illúminat cæcos. Dóminus érigit elísos: * Dóminus diligit justos. Dóminus custódit ádvenas: pupillum et víduam suscipiet ; * et vias peccatórum disperdet. Regnábit Dóminus in sé-. cula: * Deus tuus, Sion, in generatiónem et generatiónem. Ant. Laudabo in vita mea Dóminum, qui facit judí cium injúriam patiéntibus. Deus, Quis ferre, queat Moréntibus solátium? Mundus facessat: nil opis Favore præstat fútili; Fallácibus quin ásperat Alitque fomentis malum. Flagella nos terrent tua; Non illa spem demunt ta men: Quæ ferre nos jubes, Pa ter, Fiunt medéla vúlnerum. At ímpetus libidinum Ferocientes cómprime: Hæc vera nos vexant mala, Sanáre quæ solus potes. Quid ergo cessas ? íngrnunt Intùs forísque prælia: Hosti-ne præda mens erif Christi redempta sánguine? Audis precantes; ánxiæ Spes blanda jam menti redit: O Christe, tetros mors tua Mortis pavóres díscutit. Sit Trinitáti glória, Quæ sic flagellis quos amat Exercet, ut cleméntiæ Rursùm recordétur suæ. Amen. Manus tua gentes dispérdidit, et plantasti eos : afflíxisti pópulos, et expulisti eos. * et Nec enim in gládio suo possedérunt terram, brachium eórum non salvávit eos; Sed dextera tua, et bráchium tuum, et illuminátio vultûs tui, * quóniam complacuisti in eis. Tu es ipse rex meus, et Deus meus * qui mandas salútes Jacob. In te inimícos nostros ventilábimus cornu * et in nómine tuo spernémus insurgentes in nobis. Non enim in arcu meo sperábo, * et gládius meus non salvábit me. Quóniam humiliasti nos in loco afflictiónis, * et coopéruit nos umbra mortis. Altera divisio Psalmi 43. oblíti sumus nomen * et si ex S'Dei nostri, pándimus manus nostras ad Deum aliénum, Nonne Deus requíret ista? ipse enim novit abscóndita cordis. Quóniam propter te mortificámur totâ die, * æstimáti sumus sicut oves occisiónis. Vidébunt multi, et timébunt; * et sperábunt in Dómino. Beátus vir cujus est nomen Dómini spes ejus, * et non respexit in vanitátes et insanias falsas. Multa fecisti tu, Dómine Deus meus, mirabília * tua; et cogitatiónibus Exurge, quare obdor- tuis non est qui símilis sit mis, Dómine? * exurge, et ne repellas in finem. Quare fáciem tuam avertis? * oblivísceris inópiæ nostræ et tribulatiónis nostræ? Quóniam humiliata est in púlvere ánima nostra, conglutinátus est in terra venter noster. * Exurge, Dómine, ádjuva nos; * et rédime nos propter nomen tuum. Ant. Exurge, quare obdormis, Dómine? exurge, et ne repellas in finem. AD TERTIAM. Ant. 2. D. Circumdedérunt. Psalmus 39. Xpectans expectávi Dóminum * et intendit mihi. * Et exaudívit preces meas, et eduxit me de lacu misériæ, et de luto fæcis. Et státuit super petram tibi. Tu autem, Dómine, ne longè fácias miseratiónes tuas à me : * misericórdia tua et véritas tua semper suscepérunt me. Quóniam circumdedérunt me mala, quorum non est númerus; * comprehendérunt me iniquitátes meæ, et non pótui ut vidérem. Multiplicátæ sunt super capillos cápitis mei; * cor meum derelíquit me. Compláceat tibi, Dómine, ut éruas me : * Dómine, ad adjuvandum me réspice. et Confundantur et revereantur simul, qui quærunt ánimam meam, nt áuferant eam. Convertantur retrorsúm, * qui vo et revereantur, Etenim in corde iniquimus supra virtútem, ita |