quintus annus erat; et tunc primùm Artaxerxes jussit muros éxtrui Jerúsalem, cui óperi præfuit Nehé mias: et ædificáta est platéa, et muri circúmdati; et ex illo témpore, si numeráre velis, septuaginta annórum hebdomadas usque ad Christum póteris inveníre. R. Benedictus. 290. IN III. NOCTURNO. Lectio vij. Léctio sancti Evangélii: secundum Matthæum. C. 22.

Cum

IN illo témpore: Abeuntes Pharisæi, consilium iniérunt ut cáperent Jesum in sermóne. Et réliqua. Homília sancti Augustíni Epíscopi. Exposit.quarumd. Proposit. Epist. ad Rom. Prop. 72. Um constémus ex ánima et córpore et quándiù in hac vita temporáli sumus, étiam rebus temporálibus ad subsídium degendæ hujus vitæ utámur; oportet nos ex ea parte quæ ad hanc vitam pértinet: súbditos esse potestátibus id est, homínibus res humánas cum áliquo honóre administránti bus. Ex illa verò parte quâ crédimus Deo, et in regnum ejus vocámur; non nos opportet esse súbditos cuiquam hómini: idipsum in nobis evértere cupienti quod Deus ad vitam

in

est. Si quis ergo putat, quóniam Christiánus est non sibi esse vectigal reddendum, aut tribútum, aut non esse exhibendum honórem débitum eis quæ hæc curant potestátibus: magno erróre versátur.Item si quis sic se putat esse subdendum, ut étiam in suam fidem habére potestátem arbitrétur eum, qui temporálibus administrandis áli

quâ sublimitáte præcellit: in majórem errórem lábi

tur. Sed modus iste servandus est, quem Dóminus ipse præscríbit; ut reddámus Cæsari quæ Cæsaris sunt : et Deo quæ Dei sunt. Quanquam enim ad illud regnum vocemur ubi nulla erit potestas hujusmodi: in hoc tamen itinere dum ágimus, donec perveniámus ad illud séculum ubi sit evacuátio omnis principátûs et potestatis ; conditiónem nostram pro ipso rerum humanárum órdine tolerémus, nihil simulátè facientes : et in eo ipso non tam hominibus quàm Deo qui hæc jubet, obtemperantes.

B. Príncipes Sacerdó tum et Scribæ * Misérunt insidiatóres qui se justos simulárent, ut cáperent Jesum in sermóne, ut tráde rent illum potestáti Præsidis. . Consília impiórum

rum insidiantur sánguini. * Misérunt. Luc 20. Prov. 12.

Lectio viij.

Serm. 31. Enarr. in Ps. 118.

:

ri tribútum Cæsari, an non dábimus?. Loquuntur pa

cem cum proximo suo, mala autem in córdibus eórum. *

Rex, mílites suos prohíbuit impéndere et exhibére quæ débentur régibus terræ ? Nonne tribútum de ore piscis étiam ipse persolvit? Nonne præcursor ejus militibus regni hujus quid fácere debérent pro æterna salúte quæréntibus non ait; Cingulum sólvite, arma projícite, regem vestrum desérite, ut possitis Dómino militáre: sed ait; Néminem concusséritis, nulli calúmniam feceritis, sufficiat vobis stipendium vestrum? Nonne unus mílitum ejus, et dilectíssimus comes ejus, commilitónibus suis et quodammodò Christi provinciálibus dixit; omnis ánima potestátibus sublimióribus súbdita sit? et paulò post ait : Réddite ómnibus debita; cui tribútum, tribútum ; cui vectigal, vectigal; cui timórem, timórem; cui honórem, honórem. Némini quidquam debeátis nisi ut invicem diligátis. Nonne præcépit ut pro ipsis étiam régibus oráret Ecclésia?

*

:

R. Mittunt quosdam ex Pharisæis et Herodiánis; qui Dicunt ei Magister, scimus quia in veritáte viam Dei doces: licet da

:

Lectio ix.

con

Serm. 62.De verb. Evang.c.8. TUmquid in supérbiam vos erígimus, aut dícimus vobis ut adversùs potestátes ordinátas temptóres sitis? Non hoc dícimus. Non est potestas nisi à Deo : quæ autem sunt, à Deo ordinátæ sunt. Qui autem resistit potestáti : Dei ordinatióni resistit. Sed quid, si illud júbeat quod non debes fácere ? Hic sanè contemne potestátem: timendo potestatem. Ipsos humanárú rerum gradus advértite. Si áliquid jússerit Curátor; nonne faciendum est? Tamen si contra Procónsulem júbeat; non útique contemnis potestátem sed éligis majóri servíre. Nec hinc debet minor irasci: si major prælátus est. Rursùm, si áliquid ipse Proconsul júbeat: et áliud júbeat imperátor; numquid dubitátur, isto contempto, illi esse serviendu? Ergo si áliud Imperátor, et áliud Deus; quid judicátis? Solve tribútum : esto mihi in obséquium. Rectè: sed non in idólio. In idólio próhibet. Quis próhibet? Major potestas. Da véniam : tu cárcerem 1

:

ille gehennam minátur. Hinc jam tibi assumenda est fides tua tanquam scutum: in quo possis ómnia igníta jácula inimíci extinguere. R. Abyssum et cor hóminum investigávit Deus; et in astútia eórum excogitávit. Non præterit illum omnis cogitátus, et † Non abscondit se ab eo ullus sermo. . Cógnitâ Jesus nequítiâ eórum, ait: Quid me tentátis, hypócritæ ? * Non præterit. Glória. Non abscondit. Eccli. 42. Matt. 22.

Ad Benedictus. Ant. 1. D. Obtulérunt ei denárium. Et ait illis Jesus: Cujus est imágo hæc, et superscríptio ? Dicunt ei: Cæsaris. Tunc ait illis Reddite ergo quæ sunt Cæsaris, Cæsari ; et quæ sunt Dei,Deo. Matt. 22.

:

Oratio.

Deus, refúgium nos

trum et virtus: adesto piis Ecclésiæ tuæ précibus, aúctor ípse pietatis; et præsta, ut quod fidéliter pétimus: efficáciter consequámur. Per Dóminum.

Ad Magníficat. Ant. 3. a. Non potuerunt verbum ejus reprehéndere coram plebe; et miráti in responso ejus, tacuérunt. Luc. 20. FERIA SECUNDA.

Lectio j. De Daniéle Prophéta. Cap. 6.

illi

VIri intelligentes

Scito, rex 9 quia lex Medórum atque Persárum est, ut omne decrétum quod constitúerit rex : non liceat immutári. Tunc rex præcépit; et adduxérunt Daniélem : et misérunt eum in lacum leónum. Dixitque rex Daniéli: Deus tuus quem colis semper, ipse liberábit te. Allatusque est lapis unus: et pósitus est super os laci, quem obsignávit rex ánnulo suo et ánnulo optimátum suórum: ne quid fieret contra Daniélem. Et ábiit rex in domum suam; et dormívit incœnátus, cibíque non sunt alláti coram eo: ínsuper et

somnus recessit ab eo. R. Sit nomen. 287.

Lectio ij.

Unc rex primo dilúculo cónsurgens, festínus ad lacum leónum perrexit; appropinquansque lácui, Daniélem voce lacrymábili inclamávit, et affátus est eum : Dániel, serve Dei viventis; Deus tuus cui tu servis semper, putasne váluit te liberáre à leónibus? Et Dániel regi respondens, ait: Rex, in æternum vive: Deus meus misit Angelum suum, et conclúsít ora leónum, et non nocuérunt mihi; quia coram eo justítia inventa est in me: sed et coram te, rex,

Lectio ij.

:

:

sióne noctis ; et ecce cum núbibus cœli quasi Filius hóminis veniébat, et usque ad antíquum diérum pervénit et in conspectu ejus obtulérunt eum, et dedit ei potestátem, et honórem, et regnum et omnes pópuli, tribus et linguæ ipsi sérvient; potestas ejus, potestas æterna, quæ non auferétur et regnum ejus, quod non corrumpétur. Hórruit spíritus meus; ego Dániel térritus sum in his: et visiónes cápitis mei conturbavérunt me. Accessi ad unum de assisténtibus: et veritátem quærebam ab eo de ómnibus his. Qui dixit mihi interpretatiónem sermónum, et dócuit me: Hæc quátuor béstiæ magnæ quátuor sunt regna quæ cónsurgent de terra. Suscipient autem regnum sancti Dei Altíssimi: et obtinébunt regnum usque in séculum, et séculum séculórum.

R. Exclamávit Susanna, et dixit. 289. Lectio iij.

post hoc vólui diligen ter díscere de béstia quarta, quæ erat dissímilis valdè ab ómnibus, et ter ríbilis nimis; dentes et ungues ejus férrei : come

bus decem quæ habébat in cápite, et de álio quod ortum fúerat ante quod cecíderant tria córnua: et de cornu illo quod habébat óculos et os loquens grándia, et majus erat céteris. Aspiciébam, et ecce cornu illud faciébat bellum adversùs sanctos, et prævalébat eis, donec venit Antiquus diérum; et judícium dedit sanctis Excelsi : et tempus advénit, et regnum obtinuérunt sancti. Et sic ait; Béstia quarta regnum quartum erit in terra, quod majus erit ómnibus regnis et devorá→ bit universam terram, et conculcábit et commínuet eam. Porrò córnua decem ipsíus regni decem reges erunt; et álius consurget post eos, et ipse poténtior erit prióribus: et tres reges humiliábit mónes

:

et ser contra Excelsum loquétur, et sanctos Altíssimi cónteret; et putábit quòd possit mutáre témpora et leges et tradentur in manu ejus usque ad tempus, et tém póra, et dimidium témporis. Et judícium sedébit ut auferátur potentia, et conterátur : et dispéreat usque in finem.

R. Benedictus Deus, qui