d sui officii esse et hoc suum opus facere ut populi animos et affectiones a debita auctoritati et gubernio Reipublicae Anglicanae obedientia subtrahant et sub populi in religione Papistics instruendi ac docendi praetextu, illum moneant et excitent ad seditionem et rebellionem necnon ad introducendam extraneam potestatem et jurisdictionem in hanc nationem, unde crudeles et barbarae Anglorum et protestantium in Hibernia ab anno 1641 caedes et exitiale bellum inde secutum originem traxerunt: cumque praefatorum non paue, predictis Commissariis supplicando, fidem publicam, qua in partes transmarinas navigarint, ab ipsis obtinuerint, et nihilominus suum discessum differant et sub praedicto colore populum in perniciosa sua dogmata et vias jam dictas trahere et seducere non desinant; ut praedictae personae populum ulterius decipiendi, eove suas proditorias machinationes prosequendi opportunitate destituantur, a quibus nulla ordinaria monitione aut suavi justitiae ratione deterreri possunt licet in earum prosecutione et vitas propias et languentem hanc ac pauperem nationem extremae ruinae ac interitus periculo exponant; dicti Commissarii statuunt ac mandant ut omnes ac singuli Jesuitae Sacerdotes in Seminariis educati, et alii presbyteri quicumque per ullam authoritatem potestatem aut jurisdictionem a Sede Romana derivatam vindicatam aut praetensam initiati et ordinati, intra viginti dies ab hoc edicto in Hibernia intra singulos respective districtus promulgato, ex hac natione discedant si tempus, ventus et commoda navigandi occasio se opportune praesentaverint, sin autem certe ubi primum post viginti dies ventus, aura et transmigrandi commoditas se obtulerit, et ut nullus Jesuita, Presbyter in Seminariis educatus aut alii Sacerdotes jam dicti veniant, sint aut maneant in ulla hujus nationis parte post praefatos viginti dies nisi obtenta in scriptis speciali licentia a Reipublicae Anglicanae Parlamento vel ab exercitus et copiarum militarium dictae Reipublicae in Hibernia praefecto generali. Si qui autem Jesuitae, praesbyteri in Seminariis educati, aliive Sacerdotes, ut supra dictum est, non discesserint, in hanc nationem venerint, aut in ea fuerint vel permanserint, omnes et singuli subjaceant et obnoxii sint poenis et damnis in Jesuitas, Seminaristas et alios Sacerdotes Anglia non abituros aut in Anglia venturos decretis et latis quodam edicto ad annum Reginae Elisabethae vigesimum Septimum condito, quo mandatur ut omnes Sacerdotes abeant et non revertantur &e. Ulterius statuitur et mandatur ut omnes et singuli qui post viginti dies ullum talem Jesuitam, sacerdotem in seminario

educatum aut alium presbyterum, diaconum vel virum ecclesiasticum per authoritatem a Sede Romana derivatam aut praetensam initiatum aut ordinatum (modo in libertate et extra custodiam positus fuerit) lubentes receperint, foverint, juverint aut sustentaverint, si Jesuitam, Sacerdotem in Seminario educatum, vel alium presbyterum, diaconum aut personam Ecclesiasticam, ut jam dictum, esse non ignoraverint, subjaceant poenis dicto acto expressis et specificatis ob receptionem, consolationem, auxilium et sustentationem talium Jesuitarum, Religiosorum, Sacerdotum, vel aliarum Ecclesiasticarum personarum ut supra. Ulterius per hoc ordinatur et statuitur ut edictum seu statutum praefatum anno Reginae Elisabethae 27° conditum, imposterum in hac natione executioni mandetur. Omnes etiam Judices et Justi tiarii aliique justitiae administrandae Commissarii facient et facere possint, et per hoc authoritate muniuntur et rogantur ut dictum actum pleno et debito modo executioni mandandum curent. Omnes etiam Judices, Justitiarii, officiales, exercitus milites, aliique quavis authoritate sive civili sive militari in hac regione pollentes, in ejusmodi Sacerdotes Jesuitas, Diaconos et personas Ecclesiasticas apud hanc nationem contra istam declarationem, ut supra dictum est, reperiendos debitam inquisitionem et indagationem faciendam curent, ipsosque apprehendendos et in carcerem conjiciendos, indeque nec dimittendos nec educendos praeterquam debito juris cursu judicatos. Primarii quoque exercitus Parlamentarii duces in singulorum respective districtibus per hoc requiruntur ut hoc edictum debito modo quamprimum promulgandum curent, et praefatis Parlamenti Commissariis ejusdem promulgationis tempus et locum significent, Datum Dubliniae, 6o Januarii, anno 1653.

LETTER OF THE BISHOP OF FERNS TO HIS HOLINESS, MAY, 1653.

Ego praesul miserrimus per barbaram haereticorum Angliae rabiem profugus in terra aliena, persoluto in aede Lauretana voto et

visitatis liminibus Apostolorum, ad Beatitudinis Vestrae pedes provolutus jaceo, rationem de pastorali meo officio et salute animarum in Ecclesia Fernensi meae fidei tradita aliam reddere non valens quam sacra omnia pessum ire. Pollutae squallent Ecclesiae, bona Ecclesiastica praeda furum sunt, vasaque sacrata pocula temulentorum et domus Dei fit spelunca latronum. In hoc uno solari possum Vestram Sanctitatem, quod populus sub scelerati hostis imperio multis affectus poenis non desinit esse Catholicus, imo persecutione fit ferventior; parochi viginti (reliquos ademit gladius et mors) cum tribus Religiosis, egentes et afflicti animarum custodiae laudabiliter incumbunt. Solus ego a dilectissimo grege avulsus, exul inconsolatus, munerisque mei pavidus gemo, bene sciens non admitti pastoris excusationem si lupus oves comedit et pastor nescit; nam requirendus est de manibus meis a Supremo Judice sanguis animarum, si gregem mihi commissum more mercenariorum deseram. Verum ad meos remeans gravissimae persecutionis author fiam, quem nuper in sylvis et montibus meae Dioecesis latitantem ad necem quaesivit truculentus hostis, et cui modo omnibusque hospitio me excipientibus aut favore ullo vel beneficio prosequentibus manifestum vitae imminet periculum. Venio ad oraculum ut sententiam audiam et Sanctitatis Vestrae capiam jussionem. Loquere Domine, servus tuus audit, obedire paratus et cum gratia Dei non solum alligari sed et mori in Ecclesia mea pro nomine Jesu. Mandatum Apostolicum super hoc gravissimo animarum negotio reverenter postulans et benedictionem pro universo grege meo, obsecrabo humillimus orator Deum Opt. Max. ut Vestram Beatitudinem diu florentem orbi Christiano conservet."

XXXIV.

HOW THE CATHOLIC PRIESTHOOD MAY BE PRESERVED IN IRELAND. BY THE BISHOP OF FERNS, MAY, 1653.

(FROM THE RINUCCINI MSS.)

Rationes ob quas erit brevi in regno Hiberniae magna Pastorum et operariorum penuria, exhibitae S. Congregationi de Propaganda Fide a quodam Praelato profugo illius nationis, cum aliquot remediis

1o Operarii in illa insula non poterunt diu famem, sitim, aerumnas, acrem persecutionem, vigilias et infirmitates perferre, habitantes ut plurimum in sylvis, et dormientes in pauperrimis casis, caveis et speluncis terrae, ubi spatio vigintiquatuor horarum vix inveniunt buccellam panis cum modico lacte vel butyro, frigidam saepe pro potu haurientes, et aliquando defectu panis mordent herbam. De hac veritate testimonium perhibeo qui quinque mensium spatio ita in sylvis vixi ut possem pusillo gregi esse solatio.

2o Alii ex iis ab hoste haeretico capite plexi, alii fame et carcerum foetore confecti intereunt, alii navibus impositi ejiciuntur in exilium.

3o Aliqui zelo, moribus et eruditione clariores (eo nomine haereticis magis invisi) expetuntur ad carceres et tormenta, et pro iis capiendis explorantur domus incolarum, quo fit ut manifesto vitae periculo, omnibus eos hospitio excipientibus imminente, eant extra mare ne aliis sint causa ruinae.

4o Religiosi in vinea pastores animarum juvare soliti, solutis per haeresim monasteriis, magno numero obedientiam obtinent proficiscendi in exteras regiones ut vivant ubi viget regularis observantia. Cape ex ungue leonem: in Dioecesi Fernensi, ubi erant tria monasteria ordinis Minorum, unum Heremitarum Sancti Augustini et unum parvum Collegium Societatis Jesu tres tantum religiosi remanserunt.

5° Episcopi quibus nullo in angulo tutum est, videntes eorum occasione et reverentia majorem in greges persecutionis flammam accendi, mori enim debent absque misericordia qui eos hospitio fovent, fugiunt extra mare, gemuntque inconsolabiliter a dilectis gregibus avulsi, pro labefactata religione, patria perdita, libertate eversa, et tot gentis suae millibus in exilium actis. Ex hac Episcoporum fuga atque exilio fiet, ut non sint amplius consecrandi in illa patria sacerdotes qui possint succedere veteribus operariis fame, siti, et senio enectis. Ex dictis clare liquet vineam Domini in Hibernia brevi vacuatum et desertum iri, ubi modo pullulantes abominandae haeresis vepres et spinae suffocant jactum pietatis semen, et ubi percutiuntur pastores qui possint consolari agnos et confirmare ad tormentorum patientiam, lupis interim proterve furentibus, unde omnino timendum est, ne horrendum eveniat Hibernis malum, quod antea Anglis et Scotis, nempe ne penuria et exilio operariorum Calviniana lues omnem tollat ordinem ab Ecclesia Dei et funditus eliminet e mentibus hominum pietatem et religionem.

ALIQUOT REMEDIA.

Ad malum tam ingens avertendum a capitibus meae nationis quae ad immortalem gloriam in dirissimis persecutionibus sub quinque principibus haereticis perduravit Catholica, inventa in igne persecutionis non palea fumans sed aurum rutilans, utque zelo et sapientia S. Congregationis de Prop. Fide penes quam, sub SS. D. N. Innocentio Papa Decimo, est sollicitudo omnium Ecclesiarum, serventur in illa insula animae a perditione, sancti mores a corruptione, vinea Domini a furibus, veritas ab errore, et medicamentum animarum a veneno, cum omni humilitate pauca propono remedia :

:

1", ut omnes scholares Seminarium aliquod aut Collegium Hibernicum intrantes, tactis Evangeliis obstringantur post studia peracta redire in patriam ad sollicitudinem animarum, prout praescriptum fuit ab eadem S. Congregatione in Seminario Pontificio Hibernorum Lovanii.

2m, ut dignetur S. Congregatio hortari literis magnificis Principes, Praesules et Magistratus ubi sunt collegia Hibernorum vel notabilis eorum numerus navantium operam literis et pietati, quatenus velint Dei causa eos consolari et benevolentia prosequi, ituros aliquando ad supplicia, tormenta, et ipsam necem, ne extinguatur ab haereticis, Satanae mancipiis, sacer ignis religionis in regno tam Catholico.

8m, ut in Universitatibus vel aliis civitatibus et locis, ubi nullum est gentis Hibernicae Collegium, concedatur a S. Congregatione authoritas alicui personae Venerabili et idoneae, visitandi et corrigendi Hibernos ibidem studentes, eosque dimittendi in patriam, studiis consummatis.

4m, videtur aequum ut milites Christi pro sancta religione praeliaturi accipiant annonam necessariam, hoc est viaticum quo in patriam veniant, cum pauperes sint et facultatibus omnibus exuti, et cum eorum plurimi praetendant defectum viatici tamquam unicum impedimentum profectionis in patriam et causam diutius morandi extra mare: unde spectare videtur ad solicitudinem S. Congregationis de hoc puncto deliberare.

5m, erit etiam necessarium ut S. Congregatio non solum hinc in Hiberniam profecturis concedat facultates dari solitas in regionibus ubi viget haeresis, sed etiam excogitet modum illas opportune et cito transmittendi ad eos qui modo in illa vinea insudant; nam militibus