in necessariis ad salutem, sit ad captum populi, quae doceat peccata fugere, et virtutes sectari, idque juxta instructionem sequentem.

INSTRUCTIO PRO CONCIONATORIBUS.

Imprimis doceant populum quae scire necessarium est ad salutem, annunciando eis cum brevitate et facilitate sermonis vitia quae declinare debent, et virtutes quas sectari oportet, ut poenam aeternam evadere et caelestem gloriam consequi valeant. Explicationis Evangelii, Symboli, Orationis Dominicae, Salutationis Angelicae, praeceptorum Decalogi, sacramentorum Ecclesiae ac sacramentalium serio incumbant. Frequentationem doctrinae Christianae, festorum et Ecclesiae praeceptorum observantiam, sacramentorum, Poenitentiae et Eucharistiae necessitatem, utilitatem, et frequentationem, saepius inculcent, omnium aetatum et conditionum officia circumspecte demonstrent, utpote, Patris et Filii, Mariti et Uxoris, domini et servi, etc. Ubi corruptelas in populo maxime frequentes et palam notas intellexerint, circa harum reprehensionem versentur, graviter autem et suaviter ita ut neminem nominatim insectentur aut designent, superioribus omnibus, tam Ecclesiasticis quam saecularibus, etiamsi discoli essent, a populo reverentiam et obedientiam deberi doceant. Apud rudem populum, difficiliores ac subtiliores quaestiones quae ad aedificationem non faciunt et ex quibus plerumque nulla fit pietatis occasio, non tractent; ea vero quae ad curiositatem quandam aut superstitionem spectant, vel turpe lucrum sapiunt, tanquam scandalosa et fidelium offendicula vitent, et vitanda esse moneant. Sacra Scriptura secundum vulgatam editionem utantur, eamque interpretentur ex convenienti SS. Patrum authoritate. Miracula nova nisi praevia approbatione Ordinarii non promulgent, indulgentias item nisi ex licentia Ordinarii, publicare aut proponere caveant; abstineant a rumorum seu rerum novarum relatione, nisi ex necessaria causa Episcopus seu aliquis ex ejus Vicariis permiserit.

Denique, ne cum aliis praedicaverint ipsi reprobi efficiantur, ita in privatis colloquiis, victu vitaque quotidiana, gravitate ac modestia, aliis praelucere studeant, ut quando verbis doceant, conversatione aedificent, et moribus confirment; sic uberes aliquando laboris sui fructus colligere et in horrea Domini reportare mereantur.

LXV.

LETTER OF THE VICAR-APOSTOLIC OF ARDAGH, 20TH FEB., 1677.

(FROM THE ARCHIVES OF PROPAGANDA.)

ILLUSTRISSIME DOMINE,

Nos Gerardus Ferail Dei et Apostolicae sedis gatia Vic. Aplicus Dioecesis Ardaghadensis in Hibernia percipientes appropinquare dies senectutis nostrae, et perspicientes labores, quos in stabiliendo pacem, et charitatem tam cleri, quam populi nobis commissi quotidie sustinemus; consultum duximus providere huic nostrae dioecesi de viro bono, quem in antistitem presentaremur. Quare cum quotidie videamus plures dissensiones oriri tam in clero, quam in populo ob introductionem extraneorum ad praelaturas in hoc regno, ut passim a viris Ecclesiasticis ad tribunal saecularium, et acatholicorum fiat recursus non sine magno ecclesiae detrimento, et contemptu, nec non adversariorum scandalo; unde necessarium duximus, ex gremio nostrae dioecesis unum praesentare ad onus Episcopale hujus dioecesis qui inclinationem populi, et vultum gregis facilius dignoscat. Invenimus igitur in ordine S. Dominici R. P. Christophorum O Feraill originem duxisse ex illustri, antiqua, semperque Catholica Ferailorum familia hujus dioecesis quae semper floruit viris religiosis et Ecclesiasticis ex quibus fuit R. P. Frater Laurentius O Ferail ejusdem ordinis et familiae, qui in ultimis bellis hujus regni, partes Illmi Nuntii Apostolici fideliter agens, ab adversariis diu conquisitus, tandem apprehensus, et post triduum ad patibulum damnatus, a patibulo pendulus, utraque manu de subscapulari extractis, Crucifixum et Rosarium cum populi admiratione in signum et tessaram fidei et passionis in sublime erexit. Nec hunc quem commendamus, ignarum calicis Domini invenimus; dum enim e Belgio ad hoc regnum ob negotia sedis Apostolicae ab Illmo Dno Rospigliosi tum Belgii Internuntio destinaretur, apprehensus in carcerem conjicitur, qui saepius inde ad tribunal deductus, et in carcerem detrusus, toto trium annorum spatio in frigore et egestate multa patienter sustinuit. Cum tandem in eo nullam mortis causam invenissent propter debita tempore suae captivitatis contracta in carcere detinetur, donec industria et liberalitate Ill. D. Rospiglisi praefati Internuntii solutis debitis, pristinae libertati restituitur. Quare cum sit nativus hujus dioecesis, religiosus

professus familia, habitu, et propria constantia in negotiis Sedis Apostolicae commendabilis, ut notum omnibus, imo abunde beneaffectis fidei catholicae in hac afflicta provincia quam firmiter in animo affectum, reverentiam et obedientiam habuit erga Suam Sanctitatem, ac ne optari quidem posse documenta ampliora iis quae hactenus exhibuit, eum omnibus extraneis praeferimus, dignumque judicamus, ut in praemium suae captivitatis ad onus Episcopale promoveatur.

Quare eum in Episcopum hujus dioecesis promovendum presentamus, et postulamus. Humiliter supplicantes Illmae vestrae Dñi, ut praefatum Christophorum O Feraill apud S. Sanctitatem, et S. Congnem de Prop. Fide ad dictum onus commendare et promovere dignetur.

D.D. Franciscus Ferall, Toparca de Mornin.

Rogerus Ferall, heres naturalis prefati Domini et territorii.

Sawbuy Ferall, heres naturalis territorii Brockinagh.

Marcus Ferall, heres naturalis de Cullinlasragh.

Fergusius Ferall, Dominus Temporalis de Ardannagh.
Franciscus Nugentius.

Joannes Farell.

Richardus Farell.

Carolus Roynalds.

Terentius Roynalds.

Kedagh Roynaids.

Eugenius Duigenan medicus.

Tullius Duigenan.

Fergus Shanly.

Joannes Duigenanus, medicus approbatus Ardaghadensis.

CLERUS ARDAGHADENSIS.

R.R.D.D. Joannes Cahill, pastor de Killglasse.

Patritius Keranus de Balle M'Carmuck.

Bernardus Magerri, pastor de Killoe.
Jacobus Albidensis, pastor de Moydow.
Patritius Farell, pastor de Ardagh.
Arturus Muldoone, pastor de Racline.
Dionysius Ferall, pastor de Ratasbik.
Hugo Dunor, pastor de Stradia.
Bernardus Reyley, pastor.

Terentius Syridan, pastor.

Cornelius Reyly, pastor.

Tullius Duigenan, pastor de Killtagorke, rector de Killsgery.
Dionysius Cullroy, pastor de Annaghduffe.

Fergus Keon, pastor de Killtubrad.

Bernardus Duigenan, pastor de Cloone.

Nicolaus Curoghory, pastor de Killionan.

Bernardus Eganus, pastor.

Carolus Rodeghan, curatus de Fenagh.

Hoc extractum cum suo originali de verbo ad verbum concordat, quod attestor.

GERALDUS FERALL,

Vic. Aplicus, Ardaghaden.

LXVI.

LETTER OF THE ARCHBISHOP OF TUAM, 2ND SEPTEMBER, 1677.

EME DOMINE,

(FROM THE ARCHIVES OF PROPAGANDA.)

Debitum meum erga sedem Apostolicam obsequium, et adeo innatum (ut ita loquar) totius afflictissimae Hiberniae nostrae tot calamitatibus ab aliquot jam saeculis Religionis Catholicae causa laceratae sine alterno benignioris sideris aspectu, ut in exemplum et aedificationem orbis universi depositum fidei a Xto et Apostolis traditum, tam firmum, inviolatumque semper retinuerit, ut maluerit gravissima bella, rapinas bonorum, exilia, et mortem ipsam sustinere, quam ne latum quidem unguem ab Ecclesiae auctoritate declinare, hoc inquam, obsequium, a me exigit, ut Praedecessorum meorum vestigiis ego insistens mandatis Eminentiae Vrae quam promptissime obsequar, licet cum manifesto et indubitabili vitae periculo. Adhuc enim viget decretum istud particulare contra personam meam individualiter editum, cujus exemplar ad Eminentiam V. mitto. Viget etiam, et impune, odium, iniquitas maligni illius viri, qui vitam meam totis viribus, et vere infernalibus, saepius abrumpi satagebat.

Quid Romae etiam manifestius, quam quoties fuerim ego ab eo ita insectatus, ut adversariorum manus evadere non potuerim ? in quot carceres ex occasione illius injectus ? in quot publica heterodoxorum tribunalia adductus, in quaestionem vocatus in illis, ab eo ipso quam acerrime accusatus, et hac ratione bis ad mortem fere condemnatus? adeo ut vix ulli expectaverint me haec pericula effugere potuisse, non sine publico totius patriae luctu, gemitibus, et lacrymis. Et cum fuerim innoxius declaratus super praetenso crimine lesae majestatis, non cessat ejus malignitas; me inter alios praecipuos provinciae meae ecclesiasticos, et sui ordinis primarios adhuc de exercitio auctoritatis Pontificiae, et ecclesiasticae jurisdictionis accusat ille, et sum poenae, quam vocant Angli, premunire, convictus, et condemnatus: perditionis nempe rerum familiarium, unius anni carceris, imo et perpetuae custodiae, ac etiam exilii, imo et mortis, secundum quod deinceps iterum atque iterum respective quis convincatur ejusdem appellati criminis, hujus tamen poenae pro prima illa vice veniam de amicorum etiam Anglorum sollicitudine obtinui. Ulterius tamen progreditur impius ille, et utitur occasione regiorum edictorum an. 1673 editorum in exilium ecclesiasticorum, et me de transgressione eorum accusat, unde fui in ultimam istam custodiam injectus, et inde ad hoc exilium condemnatus, quae sententia sine mora fuit executioni mandata.

Aliqui amici mei, et magnae notae Londini degentes (quorum nomina suggerere poterit vobis, ni fallor, Emus Dñus de Norfolcia) instanter agunt de obtinenda mihi aliquali tolerantia in hoc particulari decreto, et procuranda aliqua securitate ab insectatione praefati inimici mei, ac potius sui. Ex cujus libello infamatorio nuper edito contra eruditissimum illum nostrae nationis historicum, ac piissimum sacerdotem Joannem Lyncaeum in exilio jam degentem in provectissima sua aetate, et nec alia de causa in eum quam stulte invehitur, quam quod piissimam scripserit epistolam ad dissuadendum ei iniquum suum agendi modum: ex hoc, inquam, et ex literis meis anglice exaratis ad Emum D. de Norfolcia datis 23 Junii proxime elapsi (esset plurimum ad rem meam et hoc punctum delucidandum, si traducerentur in linguam Italicam, et in manus Emae Vestrae traderentur), constat, quam sit mihi evidentissime periculosum, exponere me inquisitioni illius in patria, cujus ne angulus quidem est illi ignotus, nec amicus ullus, apud quem haberem ego receptaculum, cum totam fere Provinciam meam antea fugitivus percurrerim, quin duas noctes in eodem