Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

nostra Santa Religione nei tre Regni, e con quella maggiore ilarità spirituale di cuore, in che io abbia mai vedute le Maestà loro si professarono in sommo grado consolati di questo pubblico e solenne ricorso alla divina misericordia, che dissero esserli grato quanto il denaro stesso, che con abbondante carità la Santità Sua frequentemente loro manda, sperando frutto di felici successi, onde nuovamente mi replicarono di ringraziare umilmente Sua Beatitudine, con prostrarsi assieme coi fedeli a Dio beneficati lor sudditi al bacio de Smi Piedi, et all'Apostolica Benedizione, come ardisco fare ancor io che è quanto debbo significare all' Em Vra alla quale faccio profondissima riverenza.

za

Di Vra Emza

Umilissimo, devmo et oblmo Servitore,

MARCO, Arcivescovo Vescovo di Brescia.

Parigi li 9 Marzo 1699.

Em Sig. Card. Spada Segro di Stato di N. Sig.

Parigi 22 Guigno, 1699.

Alla caritatevole degnazione, colla quale V. Emza mi significa, aver voluto Nostro Signore nel Concistoro del primo corrente coll' efficacia della propria voce, oltre quella del gia dato esempio con tanti generosi soccorsi, eccitare quelli del Sacro Collegio a sollievo de poveri Cattolici esuli dell'Irlanda in aver rappresentato con zelo Apostolico l'estremo bisogno di quegl' infelici, esortando gl' Eñmi Signori Cardinali a contribuire in beneficio di essi una larga elemosina, responde giustamente tutto l'applauso del Cielo, come faranno le regie voci delle Maestà Britanniche, e quelle della grande miserabile turba, colle infinite di tutti gl'altri, che compiangono le loro veramente deplorabili angoscie. Le occupazioni del dispaccio non avendo mi permesso d'essere in persona a consolare con questo gratissimo avviso le Maestà loro, l'ho communicato a soggetto, che glielo averà rassegnato prontamente con suo giubilo particolare. Sarò poi io stesso a sodisfar questa parte con quelle espressioni, colle quali saprò meglio rilevare i veri sentimenti del zelo paterno di Sua Santità, ben certo che saranno corrisposti con pienissimi ringraziamenti de regii animi, e con himni di Lode a Dio per la conservazione

lunga, e felice del Santo Padre dal coro di tanti poveri suoi veri figli. Imploro, che la colletta per esser grande sia conforme al pietosissimo desiderio di Sua Santità, che l'hà con tanto zelo, e col suo generosissimo esempio eccitato, onde con cuore giulivo io posso correre prontamente a portarne gl'effetti, qualora ho annunciata l'adorabile disposizione, a che con impazienza mi attendo, et all' Em. Vra umilissimamente m' inchino.

Di Via Em.

Umilissimo, devmo et oblmo Servitore,

MARCO, Arcivescovo Vescovo di Brescià.

Parigi li 22 Guigno 1699.

CXIV.

LETTER OF SOME SUPERIORS OF RELIGIOUS ORDERS IN IRELAND TO THE CARDINAL SECRETARY OF STATE, 20TH JULY, 1698.

(FROM THE VATICAN ARCHIVES.)

Parisiis, 20 Julii, 1698.

EMINENTISSIME ET REVERENDISSIME PRINCEPS,

Deploranda tot Exulum, et orthodoxae fidei periclantis conditio exigit, ut omnes Principes Catholicos certiores reddamus, de maxima persecutionis tempestate nuper in Regno Hiberniae grassante, in qua per Edictum Parlamentarium omnes Archiepiscopi, Episcopi, alijque Dignitarii, nec non Regulares omnes in Exilium relegantur idque sub gravissimis poenis tum his, tum eorum sustentatoribus: quorum miserrimó statui non aliter subvenire possumus quam per invocationem Divini numinis, et per Catholicorum Principum auxilium, quibus vineam Domini contra haereticam pravitatem defendere incumbit. Supplicamus igitur perquam humillime Vestrae Eminentiae, quatenus suam nobis dextram porrigere, nostrorumque lacrimosum statum Suae Sanctitati exponere dignetur, viamque, harum latoribus, ad ipsum id personaliter agendum, pandere non gravetur, ut sic Sua

Sanctitas iterum iterumque veridice informata, id in nostrum favorem agere dignetur, quod, in re tanti momenti, periculum undique imminens requirit. Commendamus itaque praedictos latores ad hunc finem destinatos, et interim orationes nostras pro vestra Eminentia fundere non cessabimus, et sic orantes manemus

Vestrae Eminentissimae Dominationis

Obsequentissimi et Devinctissimi Servi

fr. Patricius Marschal, ordinis S. Dominici

Minister, Provincialis.

fr. Franciscus

Bermingham,

Augustini, Provincialis.

ordinis S.

[blocks in formation]

LETTER OF IRISH BISHOPS TO THE POPE, FROM PARIS,

21ST JULY, 1698.

(FROM THE VATICAN ARCHIVES.)

Parisiis, 21 Julii, 1698.

BEATISSIME PATER,

Inter varios multiplicesque animi dolores quibus ob praesentes conflictamur angustias hoc praecipuum afflictis solatium supervenit quod Vestrae Sanctitatis viscera super contritione populi nostri intellexerimus. Gravati scilicet hactenus supra modum et cibati pane lacrymarum prope defecimus at Deus totius consolationis consolatus est nos in omni tribulatione nostra per litteras quas ad nos per Nuncium Sanctitatis Vestrae Parisiis commorantem mittendas curasti ut possimus et ipsi per easdem litteras fratres nostros qui in omni nobiscum pressura sunt consolari ut per exhortationes vestras vere Apostolicas, perinde ac nos erecti, Deo gratias habeant quoniam sicut abundant passiones nostrae ita et consolatio nostra ac si persecutionem patimur non tamen derelinquimur. Cum igitur talem habemus pontificem qui pro sua pastorali solicitudine miseriis nostris compatiatur gloriamur

[ocr errors]

in tribulationibus nostris quas Sanctitas Vestra paterno comisserationis affectu suas fecit. Merito itaque in vestra bonitate confidimus, merito antecessorum nostrorum vestigiis insistentes opem vestram, quod unum nobis perfugium est, cum fiducia imploramus, ut ab afflictissima nostra Ecclesia pestem qua nulla unquam gravior incubuit cures depellendam ; si quae tamen spes religionis avitae conservandae superest appropinquavit enim finis noster, completi sunt dies nostri, aperuerunt super nos os suum inimici nostri et dixerunt devorabimus, en ista est dies quam expectabamus, invenimus, vidimus: hactenus ex quo majorum fidem ejuravit Anglia, sic in nos saevitum est ab inimicis ut nec in cavernis terrae latere licuerit. Saeviente in nostram gentem persecutione videbantur religionis Catholicae hostes infensissimi non tam fidei quam bonis nostris & libertati insidiari, ideo rapinam bonorum nostrorum cum gaudio suscepimus, libertatis dispendium non aegre tulimus dum incolumis stare potuit fidei pretiosa haereditas, & fuerunt hactenus etiam difficillimis temporibus Episcopi operarii inconfusibiles, qui forma facti gregis ex animo religionem nutantem firmaverunt, & dispersas oves non sine gravibus vitae periculis collegerunt, ausi vel in ipsis haereticorum domiciliis Ecclesiae filios parturire, donec vere et Catholice formaretur in illis Christus. At illa si cum praesenti rerum statu conferantur, non tam persecutio videri possunt, quam coelestis censura, et exploratio quae languentem Catholicorum fidem excitaret; nunc vero non haereditatem nostram versam esse ad alienos et domus nostras ad extraneos geminus; non labores et aerumnas; non egestatem querimur. Sed querimur haeriticorum furorem inauditum ab inferis erupisse, qui novis machinationibus id agat, ut fidem Catholicam penitus convellat, et veram religionem, exterminatis pastoribus, ex omni gente nostra eliminet; quae spes enim reliqua est, cum pastores proscripti, & in exteras nationes amandati procul a grege abfuerint; quid morae erit, quin et ipse huc illuc, cum grandi fidei periculo dispergatur ? Quid autem aliud spectat tanta haec legum acerbitas, nisi ut ejectis popularibus ingens illa Calvinistarum colluvies e Galliis pulsa, cum aliis sectariis nostros fines invadat, ibique haereseos firma praesidia constituat. Illuc intrasse vidimus ante nostram discessionem lupos rapaces non parcentes gregi, et in Catholici nominis perniciem, una junctis viribus conspirasse. Videat igitur et judicet Sanctitas Vestra quam celerem opem exposcat tam grave religionis discrimen, & tam miserabilis status Ecclesiae, quae Sedi Romanae perinde ac fidei suae semper

addicta, eo nomine, acerrimam adversam se haereticorum conflavit invidiam, illud enim in nobis potissimum oderunt, quod nos a Vestra Sede abstrahere nulla ratione valeant, haec furoris praecipua indomiti causa est et implacabilis odii caput, quae enim alia gens non in Europa modo sed et in toto terrarum orbe est quae tot malis vexata tot procellis exagitata ut deficeret, fidem Deo, fidelitatem et obsequium Romanis Pontificibus ab initio hucusque servaverit? Nec alia causa est cur ab hostibus direpta, opprobrium sit vicinis suis et subsannatio his qui in illius circuitu sunt. Absit tamen ut peregrinemur in fervore qui ad tentationem nobis fit: Scimus enim beatos nos fore si in nomine Christi exprobemur. At nihil nobis gratius accidere potuit, quam quod nos in tantis malis constitutos consolare dignatus sis, et magna nos spes tenet, fore ut adjutor sis in his tribulationibus quae invenerunt nos nimis, cum ipse potentissima vestrae intercessionis officia apud Catholicos principes nobis non defutura pollicearis. Novit Ecclesia tota quantum tuum sit in tuenda religione studium, novit quanta vestra sit in calamitosos commiseratio, quanta in pauperes beneficentia. Vides Ecclesiam vexatam et jacentem sicut oves non habentes pastorem: vides pastores ab Ecclesiis avulsos qui nunc egentes angustiati afflicti nullum certius habent quam in vestrae sanctitatis charitate praesidium. Oramus igitur Sanctitatem Vestram ne nos addictos tibi ac de te pendentes ab ea miseratione quam cunctis largiter exhibes excludi patiaris ne cum alii compositis Europae rebus pacis optatissimae fructus percipiant dulcissimos, nostrae calamitosissimae nationis sermo sit cum propheta: in pace amaritudo mea maxima. Interea Supremum Numen ut in Ecclesiae suae bonum diu te servet incolumem enixe postulabimus.

Parisiis die 21a Julii, 1698.

Sanctitatis Vestrae Humilimi et Afflictissimi Filii,

Domnicus, Archepus Armacanus, Totius Hib, Primas, &c.
Guillielmus Daton, Epus Ossoriensis.

Richardus Maginn, Decanus et Vicarius Generalis Dro

morensis.

« ZurückWeiter »