illius pedibus provolvamur. Te neamus eam, nec dimittamus donec benedixerit nobis : potens est enim. Jutis antidotum et viris et mulie ribus propinavit. Illa enim ministra seductionis, hæc propitiationis; illa suggessit prævaricationem; hæc ingessit redemptionem. Quid ad Mariam accedere trepidet humana fragilitas? Nihil austerum in ea, nihil terribile; tota suavis est, omnibus efferens lacet Pillum ad Religionis hostes lanam. Revolve diligentiùs Evangelicæ historiæ seriem universam, et si quid fortè increpatorium, si quid durum, si quod denique signum vel levis indignationis occurrerit in Maria, de catero suspectam habeas, et accedere verearis. Ο Lectio v. UOD si, ut vere sunt, plena magis omnia pietatis et gratiæ, plena mansuetudinis et misericordiæ, quæ ad eam pertinent, inveneris, age gratias el qui talem mediatricem benignissiina miseratione providit, in qua mihil possit esse suspectum. Denique omnibus omnia facta est, sapientibus et insipientibus copiosissima charitate debitricem se fecit. Omnibus misericordia sinum aperit, ut de plenitudine ejus accipiant universi, captivus redemptionem, æger curationem, tristis consolationem, peccator veniam, justus gratiam, Angelus lætitiam. Ipsa præterita non discutit meri ta, sed omnibus sese exorabilem, omnibus clementissimam præbet, omnium denique necessitates amplissimo quodam miseratur affectu. Ipsa est quondam à Deo promissa mulier serpentis antiqui caput virtutis pede contritura; cujus planè calcaneo in multis versutiis insidiatus est, sed sine causa. Sola enim contrivit universam hæreticam pravitatem. Contriti sunt insidiantes, conculcati supplantatores, confutati derogatores, et beatam eam dicunt omnes generationes. Jam si Ecclesia lunæ intelligenda videtur vocabulo, habes mediatricem evidenter expressam Mulier, inquit, amieta sole, et luna sub pedibus ejus. Amplectamur Mariæ vestigia, et devotissima supplicatione beatis Ex publicis Monumentis. Lectio vj. RÆSENTISSIMUM Deiparæ profligandos, sæpè populus Chris tianus mirum in modum expertus est: ex quo factum út sanctissimus Pontifex Pius Quintus, post insignem victoriam, intercedente beatissima Virgine, à Christianis de Turcarum tyranno apud Echinadas insulas reportatam, in Lita◄ niis Lauretanis eamdem Reginam cœlorum, inter alia præconia Auxilium Christianorum appella. rf constituerit. Sed illud in primis memorabile est, atque explorati miraculi loco habendum quòd cùm Romanus Pontifex Pius Septimus, impiorum consiliis et armis ex Apostolica Petri Sede exturbatus, et arcta custodia, præsertim Savonæ per annos quinque, eoque ampliùs fuisset detentus, viis omnibus penitus interclusis ne Dei Ecclesiam regere posset, nullo similis persecutionis in priscis annalibus exemplo, inopinatò et præter omnium expectatio nem contigit, ut ingenti plausu, ac veluti universi orbis manibus Pontificio solio restitueretur. Quod et secundò accidit, dum iterum commoto turbine, ab Urbe discedens, sacro comitante Car dinalium collegio, Liguriam contendit. Verùm præsentissimo Dei beneficio, cessante procella, quæ grave minabatur exeidium, Romam plaudentibus præ nove gaudio populis, reversus est. Antea tamen, quod in votis habuerat, et captivitate detentus exequi nequiverat, aurea corona insignem Savonæ imaginem Deiparæ virginis sub titulo Matris Misericordiæ, solemni ritu, propriisque manibus decoravit. Quam mirabi lem rerum vicissitudinem idem Pontifex Maximus Pius Septimus, totius eventûs intimè conscius, cùm intercessioni sanctissimæ Dei Genitricis, cujus potentem open IN quædam mulier de turba, dixit il li: Beatus venter qui te portavit. Et reliqua. Homilia S. Bernardi Abbatis. In Nativitate B. M. V. NTUERE, ò homo, consilium lia fugiebas: Jesum tibi dedit me. diatorem. Quid non apud talem Patrem Filius talis obtineat? Exau dietur utique pro reverentia sua; Pater enim diligit Filium. Sed for sitan et in ipso majestatem verea re divinam, quòd,licèt factus sit homo, manserit tamen Deus. Advocatum habere vis et ad ipsum? Ad Mariam recurre. Pura siqui dem humanitas in Maria, non modò pura ab omni contaminatione, sed pura singularitate naturæ. Nec dubius dixerim, exau dietur et ipsa pro reverentia sua. Exaudiet utique Matrem Filius, et exaudiet Filium Pater. Lectio ix. FILIOLI, hæc peccatorum scala, hæc mea maxima fiducia est, hæc tota ratio spei meæ. Quid enim? Potestne Filius aut repelle re, aut sustinere repulsam? Non audire, aut non audiri Filius potest? Neutrum planè. Invenisti " ait Angelus, gratiam apud Deum : I Dei, agnosce consilium sapien feliciter. Semper hæc inveniet gra tiæ consilium pietatis. Coelesti rore aream rigaturus, totum vellus priùs infudit. Redempturus humanum genus, pretium universum contulit in Mariam. Altiùs ergo intuemini quanto devotionis affectu à nobis eam voluerit honorari, qui totius boni plenitudinem posuit in Maria: ut proinde si quid spei in nobis est, si quid gratiæ, si quid salutis, ab ea noverimus redundare, quæ ascendit deliciis affluens. Totis ergo medullis cordium, totis præcordiorum affectibus, et votis omnibus Mariam hanc veneremur quia sic est voluntas ejus, qui totum nos habere voluit per Mariam. tiam, et sola est gratia, qua ege mus: nimirum sola est gratia, qua salvamur. Quíd nos alia concupis cimus, fratres? Quæramus gratiam, et per Mariam quæramus, quia quod quærit invenit, et frus trari non potest. Quæramus gratiam, sed gratiam apud Deum: nam apud homines gratia fallax. Quærant alii meritum, nos invenire gratiam studeamus. Quid enim? Non gratiæ est quòd hic su• mus? Profectò misericordiæ Do< mini est, quòd non sumus con sumpti nos. AD LAUDES. Hymnus. Hæc, inquam, voluntas ejus est, Redemptoris Dominique nos ed pro nobis. In fine . vij. Quicumque tuum sanctum implorant auxilium. Lectio viij. N omnibus siquidem, et per omnia providens miseris, trepidaionem nostram solatur, fidem excitat, spem roborat, diffideniam abigit, erigit pusillanimitaem. Ad Patrem verebaris accelere, solo auditu territus, ad fo tri Dicimus matrem, speciosa Virgo, Christianorum decus, et levamen Rebus in arctis. Sæviant portæ licèt inferorum Hostis antiquus fremat, et minaces, Ut Deo sacrum populetur agmen, Suscitet iras. Nil truces possunt furiæ nocere Mentibus castis ? prece quas vo cata Annuens Virgo fovet, et superno cessionibus adjuti, æternæ vitæ præmia consequamur. Per. Lect. I. Noct. de Script. occ. Robore firmat. Tanta si nobis faveat Patrona, Bellici cessat sceleris tumultus, Mille sternuntur, fugiuntve turmæ, O Oratio. MNIPOTENs et misericors Deus, qui ad defensionem populi Christiani in beatissima virgine Maria perpetuum Auxilium mirabiliter constituisti, concede propitius, ut tali præsidio muniti certantes in vita, victoriam de hoste maligno consequi valeamus in morte. Per Dominum. IN II. VESPERIS. Omnia dicuntur ut in I. præter Ad Magnif. Ant. Sancta Maria, succurre miseris, juva pusillanimas, refove flebiles, ora pro populo, interveni pro clero, intercede pro devoto femineo sexu: sentiant omnes tuum juvamen, quicumque tuum sanctum implorant auxilium, alleluia. IN II. NOCTURNO. OANNES Franciscus Regis nobili J genere natus in oppidulo Narbonensis Galliæ, cui nomen Fonscoopertus, eximiæ sanctitatis à teneris annis indicia præbuit. In eo jam tum eluxere mira morum innocentia, flagrans orationis stu dium, pudor et modestia singularis. Societatem Jesu ingressus Tolosæ anno ætatis decimo nono, humilitate, obedientia, charitate, odio sui, cæterisque vitæ religiosæ virtutibus excelluit. Absolutis studiis, totum se procurandæ animarum saluti penitus delaunorum, et Forensium montes, vovit. Asperos Vivariensium, Veet ingentes Helviorum tractus, glacie, nivibusque fere perpetuis horridos, eorumque colonos inscitia, rusticitate, barbarie intrac tabiles suscepit excolendos, eo successu, ut innumerabiles homines, aut Calviniana lue infec tos, aut perditis moribus corrup tos, ad Catholicam fidem, et ad Christianam pietatem traduxerit. Lectio v. AMPESTRIBUS Missionibus hi Cberno tempore perfunctus, æstivo revertebatur Anicium, ibique in nosocomiis, et in carceribus, in privatis ædibus, in compitis, ac templis, omne hominum ge nus, omnibus omnia factus sublevabat. Pauperum greges, corrogatis undique subsidiis, præsertim cùm sæviret fames, multiplicato etiam non semel per miraculum frumento, sustentabat ; unde illi patris pauperum cognomen inditum fuit. In flagitiosis hominibus, et perditis præsertim mulier. culis, è vitiorum cœno educendis, vix credibile est quot probra ludibriaque pertulerit, erecto semper et alacri vultu imperterritus, licèt gladiis jugulo sæpe admotis, alapis ori impactis, et fustibus corpori. Grassante peste, infirmos eo morbo laborantes sedulò invisens, ardenti reficiebat charitate. Erga alios blandus ac beneficus, in se ipse sæviebat acerrimè, asperis ciliciis, ferreis catenis, cruentis flagellationibus, somnum breviter in nuda tabula aut humi carpens, semper abstemius, vilissimoque victitans cibo, et adeo tenui, ut arcendæ morti potiùs, quàm sustentandæ vitæ sufficeret. Lectio vj. IVINO amore sic erat incensus, vene Aloysio miram vitæ innocen- A IN II. NOCTURNO. LOYSIUS Ferdinandi Gonzagæ Castellionis Stiverorum Marchionis filius, festinato propter D'ut illum unum spirare, loqui, vitæ periculum baptismo, priùs cogitare videretur. Plures noctis horas orationi dabat, cœlestibus affluens deliciis, et extra se sæpe raptus. Rem divinam ea animi at tentione, eo vultus ardore faciebat, ut sacrum, quo effervescebat, ignem etiam in adstantes dif, funderet. Miraculis aliisque donis supernaturalibus mirè claruit. Tandem vocatus ad præmia labo rum, in Viennensis Diœcesis pa go, cui nomen est Lalovescus, correptus lethali morbo ex laboribus contracto, cùm sæviret hiems frigidissima, coelestibus recreatus illustrationibus, ad æterna gaudia invitatus spiritum Creatori reddidit, anno millesimo sexcentesimo quadragesimo, die trigesima prima Decembris, vitæ suæ quadragesimo quarto. Ejus sepulchrum incredibili populo rum per asperrimos montes undique confluentium concursu, ob sanctitatis et miraculorum famam, quæ maximè percrebreseebat, summa devotione est fre quentatum. Quibus omnibus per, motus Clemens Undecimus Pon-poris cruciatum. Tria singulis DJECIT sensuum custodiæ cor cœlo, quàm terris nasci visus primam illam gratiam tam constanter retinuit, ut in ea confirmatus crederetur. A primo rationis usu, quo se Deo statim obtulit, vitam duxit quotidie sanctiorem. Novennis Florentiæ ante aram beatæ Virginis, quam parentis loco semper habuit, perpetuam virginitatem vovit; eamque insigni Dei beneficio, nulla mentis, aut corporis pugna tentatam servavit. Reliquas animi perturbationes coepit ætate illa tam fortiter comprimere, ut ne primo quidem earum motu deinde incitaretur. Sensus etiam > tifex Maximus Joannem Franciscum Beatorum, Clemens verò Duodecimus Sanctorum fastis so lemni ritu adscripsit, die decima sexta Junii ejusdem celebrandæ festivitati à Benedicto Decimo quarto assignata. In III. Noct. Homilia Sancti S. ALOYSII GONZAGÆ, Oratio. OELESTIUM donorum distributor Deus, qui in Angelico ju oculos præcipuè, ita cohibuit, ut non modò illos nunquam in faciem intenderit Mariæ Austriacæ, quam plures annos inter honorarios Hispaniarum Principis ephebos fere quotidie salutavit, sed à matris etiam vultu contineret: homo propterea sine carne, aut Angelus in carne meritò appellatus. Lectio v. hebdomadis jejunia, eaque plerumque modico pane et aqua tolerabat. Quanquam perpétuum fuisse per id tempus ipsius jejunium videri potest, cùm ejus prandia ferme vix unciam æquarent. Sæpe etiam ter in die se funibus aut catenis cruentabat: flagella quandoque canum loris, cilicia equorum calcaribus supplevit. Mollem lectulum clam injectis asserum fragmentis asperabat, eo etiam ut citiùs ad orandum excitaretur. Magnam quippe noctis partem, summa etiam hieme, so Sancti Aloysi Gonzaga. lo tectus indusio, positis humi geDibus, vel præ languore jacens ac pronus, in cœlestium contempla. tione traducebat. Interdiu quoque tres, quatuor, quinque horas in ea perstabat immotus, donec unam saltem, animo nusquam distracto 2 percurrisset. Cujus constantiæ præmium fuit stabilitas mentis inter orandum aliò non vagantis, imò perpetua velut extasi in Deo defixæ. Ei demum ut unicè adhæreret, victo post trien nale acerrimum certamen patre, et aviti principatus jure in fratrem translato, Societati Jesu, ad quam coelesti voce Matriti fuerat accitus, Romæ se adjunxit. Lectio vj. Lectio vij. Cap. 29. illo tempore: Respondens Je Isus alt Sadducæis: Erratis ne scientes Scripturas, neque virtu tem Dei; in resurrectione enim Homilia S. Joannis Chrysostomi. VIRGINITAS est bona: id ego quoque fateor. Atqui nuptiis etiam melior, et istud tibi assentior: ac si libet, illud adjungam tantò nuptiis eam præstare, quantò cœlum terræ, quantò hominibus Angeli antecellunt; ac si quid præterea addendum est etiam N tirocinio ipso virtutum om- magis. Nam si neque nubunt An Initim magister Viabet coepit. gell, neque uxorem ducunt, non Exactissima in eo erat legum etiam minimarum custodia, mundi contemptus singularis, implacabile odium sul: Dei verò amor tam ardens, ut corpus etiam sensim absumeret. Jussus propterea mentem à divinis rebus tantisper avertere occurrentem sibi ubique Deum irrito conatu fugiebat. Mira etiam proximos charitate amplexus, in publicis, quibus alacriter ministrabat nosocomiis contagiosam luem traxit. Qua len tè consumptus, die, quem prædixerat, undecimo Kalendas Julii, wetatis anno quarto et vigesimo jam inchoato, cùm antea flagellis cædi, atque humi stratus mori postulasset, migravit in cœlum. Ibi eum sancta Maria Magdalena de Pazzis tanta frui gloria, Deo monstrante, vidit, quantam vix esse in cœlo credidisset, ipsumque sanctimonia insignem, et charitate martyrem incognitum fuisse prædicavit. Multis etiam magnisque claruit miraculis. Quibus ritè probatis, Benedictus Decimus tertius Sanctorum fastis Angelicum juvenem adscripsit, atque innocentiæ et castitatis exemplar simul et patronum studiosæ præsertim juventuti dedit. IN III. NOCTURNO. Lectio sancti Evangelii secundùm Matthæum etiam carne et sanguine coagientati sunt: in terris præterea non commorantur; non cupiditatum, aut libidinum perturbationibus sunt obnoxii; non cibi indigent, aut potûs: non sunt ejusmodi, ut eos dulcis sonus, aut cantus mollis, aut præclara species possit allicere; nulla denique ejus generis illecebra capiuntur. Lectio viij. T humanum cùm na A tura beatis illis mentibus in ferius sit, omni vi studioque contendit, ut, quoad ejus fieri potest, illas assequatur. Quomodo? non nubunt Angeli; at neque etiam virgo. Assistentes illi semper ad Deum, eidem inserviunt: et istud ipsum virgo. Quòd si virgines, quamdiu corporis onere deprimuntur, quemadmodum Angeli in cœlum nequeunt ascendere, illud eo vel maximo solatio compensant, quòd modò spiritu et corpore sancti sint, cœli Regem recipiunt. Videsne virginitatis praestantiam, quomodo terrarum incolas sic afficiat, ut qui corpore vestiti sunt, eos incorporeis mentibus exæquet Lectio ix. UA enim, quæso, re differebant ab Angelis Elias, Eliseus, Joannes, veri hi virginitatis amatores? nulla, nisi quòd mortali |