R EDINTEGRA in eis, Apostolice Pontifex, quidquid diabolo suadente corruptum est; et orationum tuarum patrocinantibus meritis, per divinæ reconciliationis gratiam fac homines proximos Deo. Ut qui anteà in suis sibi perversitatibus displicebant, nunc etiam placere se Domino in regione vivorum devicto suæ mortis auctore gratulentur. Et Pontifex interrogat: Scis illos reconciliatione fore dignos ? Scio, et testificor, fore dignos. Et tunc alter Diaconus dicit: Levate. Quibus surgentibus, Pontifex accipit unum ex illis per manum, omnibus aliis similiter sese ad manus tenentibus. Tunc Archipresbyter dicit alta . Iniquitates meas ego cognosco. R. Et peccatum meum contra me est semper. Redde mihi lætitiam salutaris tui. . Et spiritu principali confirma me. Quo dicto, Pontifex inchoat, schola prosequente, Antiphonam : 5 Toni. Dico vobis, gau-dium est An-gelis De-i Qua dicta, trahit illum quem manu tenet, et ille alios, ducens eos usque ad faldistorium in medio Ecclesiæ priùs ibi paratum. Et ibi stans super scabellum conversus ad illos genua flectentes inchoat Antiphonam : Opor-tet te, fi-li, gaudere, qui-a fra-ter tuus mortuus fu-erat, et revi-xit; per-i-erat et inventus est. Qua dicta, dicit in modum Orationis. MNIPOTENS Deus vos absolvat ab omni vinculo peccatorum, ut habeatis vitam æternam, et vivatis. Per Dominum nostrum Jesum Christum Filium tuum, qui tecum vivit, et regnat in unitate Spiritus sancti Deus. Deindè dicit super illos voce mediocri, tenens manus apertas ante pectus, hanc Præfationem : PER omni-a sæcula sæcu-lorum. . Amen. . Dominus vo-biscum. . Et cum spi-ritu tu-o. . Sursùm corda. . Ha-be-mus ad Dominum. . Grati-as agamus Domino Deo + + + nostro.. Dignum et justum est. Verè dignum et justum est, æquum et sa-lu-tare, nos tibi semper, et u-bique grati-as a gere; Domine sancte, Pater omnipotens, æterne Deus, per Christum Dominum nostrum. Quem omnipotens ge-nitor inef-fabi-li-ter na sci volu-i-sti, ut debitum Adæ + tibi per su-a inter-ficeret, et vulnera nostra in suo corpore ferret, nostrasque macu-las Sanguine su-o di-lu-eret; ut qui antiqui hostis corru-eramus invi-di-a, et ipsi-us resurgeremus clementi-a. Te per eum, Do + mine, supplices rogamus, ac pe-timus, ut pro a-liorum excessibus nos digne-ris exau-dire, qui pro nostris non suffi-cimus + ex-o-ra-re. Tu i-gitur, clementissime Do mine, hos famulos tuos, quos à te separa + + verunt flagi-ti-a, ad te revoca pi-e-tate + solita. Tu namque nec Achab scelestissimi humi-li-a-tionem despe-xi-sti, sed vindictam de-bitam prote-lasti. Petrum quoque lacry mantem exaudisti, clavesque postmodum cœ |