cum thuribulo ante dictum Prælatum, qui ministrante Diacono naviculam, imponet thus in thuribulum; finito Responsorio, Chorus cantat : Kyrie eleison. Christe eleison. Kyrie eleïson.

Et cùm dicitur primum Kyrie eleïson surgunt omnes detectis capitibus, et ultimo Kyrie eleison dicto, prædictus Prælatus dicit voce intelligibili:

Pater noster.

Quod secretò complet, et interim accepto aspersorio cum aqua benedicta de manu Diaconi, aspergit sepulturam, seu lectum; circumcircà ambulans, incipiens à sua parte dextera, tertiò aspergens quamlibet lecti partem lateralem, Diacono à dextris comitante, et fimbrias pluvialis sublevante, et dum transibit ante alios Prælatos, illos salutabit, et similiter cruci reverentiam faciet, transiens ante illam ad pedes lecti. Postquam cum aspersorio circumierit lectum, et ad locum suum redierit, ibidem ab eodem Diacono capiet thuribulum, et lectum similiter circumcircà thurificabit, tertiò in qualibet parte laterali thuribulum ducens, et cùm redierit post thurificationem ad locum suum, ante faldistorium stans intelligibili voce dicet Versiculos:

f. Et ne nos inducas in tentationem.

R. Sed libera nos à malo.

. A porta inferi.

R. Erue, Domine, animam ejus.

. Requiescat in pace.

R. Amen.

. Domine, exaudi orationem meam. R. Et clamor meus ad te veniat. . Dominus vobiscum.

R. Et cum spiritu tuo.

Oremus.

BSOLVE, quæsumus Domine, animam famuli tui N. ut defunctus sæculo tibi vivat, et quæ per fragilitatem carnis humana conversatione commisit, tu venia misericordissimæ pietatis absterge. Per Christum Dominum nostrum. R. Amen. Deindè dicit idem Pontifex benedicens lectum : Requiem æternam dona ei, Domine.

. Et lux perpetua luceat ei.

Tum duo ex cantoribus dicunt alta voce: Requiescat in pace. R. Amen.

Quo dicto, Prælati ipsi qui mitris utuntur, illas recipiunt, et omnes eo ordine, quo venerunt, revertuntur ad sacristiam, vel alium locum idoneum, ubi deponunt sacras vestes, et ad propria quisque revertitur.

Absolutiones istas quatuor vel quinque non semper in omnibus exequiis fieri convenit, sed tantùm in primis exequiis, quæ fieri solent post

obitum.

In exequiis verò anniversariis non debent fieri hujusmodi quatuor absolutiones, sed una tantùm per Prælatum celebrantem, post Missam, vel si adesset castrum doloris, vel alius locus, quò eundum esset ad absolvendum. Celebrans solus paratus, ùt suprà, præcedente cruce cum omnibus ministris superiùs narratis, et sequentibus cum suis Capellanis accedet ad castrum doloris, et ibidem dispositis ministris, ùt suprà dictum est stans ante suum faldistorium in capite lecti dicit Orationem: Non intres in judicium cum servo tuo, etc. in tono prædicto; quâ finitâ sedet, et Chorus cantat Responsorium: Libera me Domine, etc. et Kyrie eleison. ùt suprà.

Prælatus verò imponit incensum, ac aspergit.

TOM. III.

16

et incensat lectum ordine, quo suprà dictum est, et demùm dicit unam ex quinque præfatis Orationibus, quam maluerit, et in fine dicto Responsorio, Requiem æternam, etc. ordine, quo venit, revertitur ad sacristiam, vel alium locum deputatum, et ibidem depositis paramentis, recedit ad propria. Quod similiter servari poterit etiam in primis exequiis, ubi commodè quatuor Prælati, qui post Missam, ùt suprà dictum est, absolvant, haberi non poterunt.

DE SCRUTINIO SEROTINO,

QUO ANTIQUI UTEBANTUR ANTEQUAM ELECTUS IN EPISCOPUM CONSECRARETUR.

S

CRUTINII serotini ordo hic erat. Sabbato ante Dominicam ad consecrandum Electum statutam, hora vespertina Metropolitanus residebat super faldistorium in atrio Ecclesiæ, vel in alio solito, vel quo maluerat loco paratum. Et Suffraganei Episcopi duo ad minus ad hoc specialiter convocati, à dextris et sinistris ejus super faldistoria similiter residebant, parati supra rochetum, vel (si essent Regulares) supra superpelliceum, amictu, alba, cingulo, stola, pluviali, coloris tempori convenientis, mitra; baculum pastoralem in sinistra, et libros Pontificales ante se tenentes.

Tunc Archipresbyter, vel Archidiaconus Ecclesiæ, ad quam in crastino consecrandus erat Eleclus, vel alius juxta morem Ecclesiæ, paratus amictu, alba, cingulo, et pluviali, vel casula; si moris erat, deductus medius inter duos Canonicos ejusdem Ecclesiæ, veniebat coram Metropolitano, et

flexis à remoto genibus, à Metropolitano benedictionem petebat, dicens in tono Lectionis.: Jube, domne, benedicere.

Respondebat Metropolitanus sedens eodem tono, voce minori :

Nos regat, et salvet cœlestis conditor aulæ.

Deindè idem Archipresbyter, vel Archidiaconus surgens appropinquabat se paululum, et iterùm genuflectens benedictionem simili modo petebat dicens :

Jube, domne, benedicere.

Et Metropolitanus respondebat:

Nos Dominus semper custodiat, atque gubernet. Tertiò propinquiùs Metropolitano genuflexus coram illo tertiam benedictionem petebat, dicens : Jube, domne, benedicere.

Respondebat Metropolitanus :

Gaudia cœlorum det nobis rector eorum. Benedictione itaque completa, interrogabat cum Metropolitanus coram se genuflexum.

Fili mi, quid postulas?

Respondebat Archidiaconus ;

Ut Deus, et Dominus noster concedat nobis pastorem. Interrogatio

Est de vestra Ecclesia, vel de alia ?

Respondebat:

Modestia, humilitas, patientia, et ceteræ virtutes.

Interrogatio:

Habetis decretum ?

Respondebat :

Habemus.

Metropolitanus dicebat:

Legatur.

Tunc proferebatur, et legebatur decretum, hoc

modo:

R

9

EVERENDISSIMO in Christo Patri Domino N. Metropolice sedis dignitate conspicuo, Capitulum N. Ecclesiæ totius devotionis famulatum. Credimus non latere vestram celsitudinem, quòd nostra Ecclesia suo sit viduata pastore. Qua siquidem solatio proprii destituta rectoris, ne grex dominicus perfidorum luporum morsibus pateret, et ne improbi fieret præda raptoris, communi voto atque consensu elegimus nobis in Pontificem N. Presbyterum nostræ Ecclesiæ, (vel N. Ecclesiæ si non sit de ipsa) virum utique prudentem, hospitalem, moribus ornatum, castum, sobrium, et mansuetum, Deo, et hominibus per omnia placentem, quem ad celsitudinis vestræ dignitatem deducere curavimus, unanimiter postulantes, et obsecrantes à vestra reverendissima paternitate nobis illum Pontificem ordinari; quatenùs auctore Domino, nobis velut idoneus pastor præesse valeat, et prodesse; nosque sub ejus sacro regimine Domino semper militare condignè possimus. Ut autem omnium nostrum vota in hanc electionem convenire noscatis, huic Canonico decreto propriis manibus roborando nos subscripsimus.

Et quilibet scribens dicebat:

Ego N. scripsi, et subscripsi, et sic de aliis. Leclo decreto, prosequebatur Metropolitanus, et dicebat :

Videte, ne aliquam promissionem vobis fecerit, quia simoniacum, et contra Canones est.

Respondebat :

Absit.