LIOTSS Harvard College Library. Gift of Mrs George A Mar.28 1924 argent Quæ, in nostrâ editione, uncinis [hunc in morem] inclusa leguntur, ea vel plane adulterina aut insiticia sunt-vel, propter scripturæ varietatem, pro incertis habenda-vel, licet reipsâ fortasse germana, criticorum tamen dissensione in dubium vocata. Calendis Februariis, A. C. 1822. TITYRE, tu, patulæ recubans sub tegmine fagi, TITYRUS. O Melibœe! Deus nobis hæc otia fecit. MELIBUS. 10 Non equidem invideo; miror magis: undique totis Usque adeo turbatur agris. En, ipse capellas Protenus æger ago; hanc etiam vix, Tityre, duco. Hic inter densas corylos modo namque gemellos, Spem gregis, ah! silice in nudâ connixa reliquit. 15 Sæpe malum hoc nobis, si mens non læva fuisset, B De cœlo tactas memini prædicere quercus. TITYRUS. 17 Urbem, quam dicunt Romam, Melibœe, putavi 20 Stultus ego huic nostræ similem, quo sæpe solemus Pastores ovium teneros depellere fetus. Sic canibus catulos similes, sic matribus hædos Nôram; sic parvis componere magna solebam. Verum hæc tantum alias inter caput extulit urbes, Quantum lenta solent inter viburna cupressi. MELIBUS. Et quæ tanta fuit Romam tibi causa videndi ? TITYRUS. 26 30 Libertas; quæ, sera, tamen respexit inertem; MELIBUS. Mirabar, quid mosta Deos, Amarylli, vocares; TITY RUS. Quid facerem? neque servitio me exire licebat, 35 40 Hic mihi responsum primus dedit ille petenti : 45 Pascite, ut ante, boves, pueri; submittite tauros. MELIBUS. Fortunate senex! ergo tua rura manebunt ! TITYRUS. Ante leves ergo pascentur in æthere cervi, 50 55 60 Aut Ararim Parthus bibet, aut Germania Tigrim; Quam nostro illius labatur pectore vultus. MELIBUS. At nos hinc alii sitientes ibimus Afros; 65 Pars Scythiam et rapidum Cretæ veniemus Oaxem, En, unquam patrios longo post tempore fines, ! 75 Dumosâ pendere procul de rupe Carmina nulla canam; non, me pascente, capellæ, Florentem cytisum et salices carpetis amaras. TITYRUS. 81 Hic tamen hanc mecum poteras requiescere noctem Fronde super viridi. Sunt nobis mitia poma, Castaneæ molles, et pressi copia lactis ; Et jam summa procul villarum culmina fumant; Majoresque cadunt altis de montibus umbræ. ECLOGA II. Alexis. FORMOSUM pastor Corydon ardebat Alexin, 10 O crudelis Alexi! nihil mea carmina curas? Nil nostri miserere? mori me denique coges. Nunc etiam pecudes umbras et frigora captant; Nunc virides etiam occultant spineta lacertos; Thestylis et rapido fessis messoribus æstu Allia serpyllumque herbas contundit olentes : At mecum raucis, tua dum vestigia lustro, Sole sub ardenti resonant arbusta cicadis. Nonne fuit satius tristes Amaryllidis iras Atque superba pati fastidia? nonne Menalcan? 15 Quamvis ille niger, quamvis tu candidus esses. O formose puer! nimium ne crede colori. Alba ligustra cadunt, vaccinia nigra leguntur. Despectus tibi sum, nec, qui sim, quæris, Alexi; Quam dives pecoris, nivei quam lactis abundans. 20 Mille meæ Siculis errant in montibus agnæ. Lac mihi non æstate novum, non frigore, defit. |