CAROLUS-GASPAR GUILLEL MUS DE VINTIMILLE, DU LUC, MISERATIONE DIVINA & Sancte Sedis Apoftolicæ gratiâ, Parifienfis Archiepifcopus, Dux Sandi-Clodoaldi, Par Francia, Regii Ordinis fancti Spiritûs Commendator, &c. CLERO PARISIENSI Salutem in Chrifto Jefu. ST affidua precatio ita homini Chriftiano neceßaria, ut fine ea non magis vigere pietas poffit, quàm fine ducto fpiritu corporis vita fervari. Oportet femper orare, & non deficere (a). Ita quippe & fupremum in nos Dei jus ac dominium, & bumane conditionis infirmitatem inopiamque agaufcimus ac profitemur. (4) Luca 18. á ij Illud Illud autem precandi munus non verborum fonitu, fed defiderio cordis peragitur. Interior fine intermiffione oratio, inquit fanctus Augufti(a) 5. nus (a), defiderium eft. Si non vis intermittere Aug. in orare, noli intermittere defiderare....Multùm PL. 37 enim precari eft ad eum quem precamur Epift. ad diuturnâ & piâ cordis excitatione pulfare. Probam. Debet hæc oratio, veluti mens quadam, per totum Chriftianæ vitæ corpus diffundi, omnes illius actus comitari & confecrare; non quòd hominem folita communis vitæ munia exequi vetet; id impedit modò ne in iis totus demergatur. Illa mentem furfum erigit, illa cordis babenas tenet ac moderatur: illa factis omnibus præeft, invigilatque ne quâ prave cupidinis contagione corrumpantur. Sed cùm illa erecta ad Deum mentis intentio quâ perpetua precationis impletur munus, bebetetur interdum & languefcat, corporis diftracta neceffitatibus, & ærumnofis curarum ponderibus depreßas neceffe eft ut certis boris ac temporibus ad eam orationem accingamur, quá totus home convertitur ad Deum, & velut in fecreto cordis contractus, id unum agit ut fupremi Numinis majeftatem adoret, juftitiam flectat, mifericordiam imploret. Quod quidem precationis genus non minus diftrictè quàm alterum præcipitur, Epift. In ipfa fide, inquit fanctus Auguftinus (b), & ad Prob. fpe & caritate, continuato defiderio, femper oramus fed ideò per intervalla horarum ac temporum, etiam verbis rogamus Deum; ut illis rerum fignis nos ipfos admoneamus quantùmque in hoc defiderio perfecerimus, nobis ipfis innotefcamus, & ad hoc augendum nos ipfos acriùs incitemus. Sed fi nullus eft inter Chriftianos ab hac precandi neceffitate immunis, quantè impenfius debent debent Ecclefiæ Miniftri buic religiofo operi incumbere, quorum ipfa conditio fert, ut Viri defideriorum fint (a), & ceterorum fidelium (a) Dang vota, facrificia, precefque ad thronum gratiæ de- 9. ferant? Ut tam fancto tamque neceffario muneri fatisfiat accuratiùs, nonnullos è facris Miniftris buic opera propriâ quâdam deftinatione fic addixit provida Ecclefiæ caritas, ut effent ab omni prætereà occupatione foluti ac liberi. Et illi quidem tam bonorifica forte ad Angelorum conditionem proximè accedunt,quandoquidem ipforum è manibus ad thronum cœleftem afcendunt incenfa multa (b) que funt orationes Sanctorum. Illos verè (6) Apoc. dixerimus apud divinam Majeftatem legatos, 5. & S. interpretes, mediatores populorum, quibus vicariam vocem, pietatemque commodant ; & dum alii pugnant, ipfi manus ad cœlum porrigunt, ut iram offenfi Numinis avertant aut exarment. , Ecclefia, caftiffima illa Columba, cujus pios perpetuofque gemitus femper exaudit Deus, id in fe muneris recipit, ut Miniftrorum fuorum preces dirigat, & fingulas fanétiffimi minifterii partes ordinet atque difponat. Illa in Officio divino, quo quidem tota publici cultûs materia continetur, complexa eft auguftiffima Dei ac Religionis myfteria, incorruptas fidei morumque regilas, doctrinam traditionis, fanétorum Patrum fcriptis, & Conciliorum Decretis confignatam. Ibidem clariffima virtutum omnium exempla preponit in vita & morte San&torum ac Martyrum, quos publico cultu veneratur; eâ fcilicet mente ut fidelium pietatem alat, erudiat fidem, fervorem accendat. Docet eadem Dei cultum fpiritu id eft, religiofo animi cordifque obfequio & adoratione conftare; Sanctofque non fterili admiratione, fed fideli virtutum, quibus enituerunt, imitatione bonorari. Que cùm generatim Specta , runt runt primi Ecclefiæ Paftores, tum etiam illað præcipuè intenderunt, ut in Officii Ecclefiaftiez ferie, ordine, difpofitione parata effent Sacerdotibus fubfidia, quibus populos fibi commiffos fcientia falutis faciliùs poffint inftruere. Illuftriffmorum Antiftitum, qui nobis proximè tres decefferunt, felix fuit hâc in partè opera & probatus labor:quorum exemplo bujus regni Præfules non pau si cum fucceffu ac laude nova ediderunt Breviaria. Nos verò, ftatim ut divine Providentia done ad hujus Metropolitanæ Ecclefiæ gubernaculum acceffimus, novi Breviarii neceffitatem, à viris eruditis & fapientibus admoniti, cognovimus. Nam cùm in pluribus proximè præcedentium Breviariorum Officiis mirus quidam ordo, & eximius folidæ pietatis ac doctrine guftas eluceat: ut ceteris Officiis eadem dignitas, idem nitor accederet, vehementer concupivimus. Quo in opere fic elaboratum eft, ut illud tandem & divini cultus majeftati, & noftris, quæ communem omnium fanétificationem fpectant,votis refponderet. In bujus porrò operis ordinatione id fervandum eße duximus, ut, fi excipiantur Hymni, Orationes, Canones, & Lectiones nonnulla, fingule Officii partes è Scriptura facra depromerentur; rati videlicet cum fanctis Patribus acceptiores fore divine Majeftati preces, quæ Dei ipfius non fenfus modò, fed ipfas etiam voces repræfentarent. Lectiones autem è Patrum fcriptis & vita Sanctorum excerptæ, cavimus ut cum delectu fierent, & Officiis in quibus ufurparentur, apprimè congruerent; poftremò, ut omnia incorruptis rerum geftarum monumentis niterentur. Superiorum Breviariorum, veterumque Sacramentariorum Collectas, feu Orationes, quoad licuit, retinuimus. Imò veteribus Hymnis locus datus eft, nifi quibus ob fententiarum vim, elegantiam elegantiam verborum, & teneriores pietatis fenjus, recentes anteponi fatius vifum eft. interrog. Multorum piæ voluntati obfequentes, Pfalterium ita divifimus (quod quidem pluribus jam in Ecclefiis obtinuit ) ut fui fingulis hebdomade diebus, imò etiam Horis, proprii addicerentur Pfalmi prolixiores verò fecarentur. Ejufmodi partitione, Officiorum inæqualitatem fuftulimus ; fecimufque ut canentium fpiritus & attentio minùs jam gravarentur. Hoc nimia prolixitatis incom- (a) In modum agrè fe olim tuliffe affirmat fanitus Bafi- Reg.Fuf. lius (a). Que moleftia ut levaretur, fanxerat jam 35. antiquitus (b) Narbonenfe Concilium, ut longier (b)Conc. quifque Pfalmus in plures Doxologias dividere- Narbon. tur; quod item fan&ti Benedicti regula præfcribit, an. 689. In omnibus Feftis, Feriarum Pfalmi recitabun- Can. 2. tur, iis tantùm diebus exceptis, qui vel Myfte- Concil. riis, vel Virgini Deipara facri erunt. Inde fiet ut omnes ferè femper intrà unius bebdomadæ fpatium Pfalmi perlegantur. Servata eft fua diei Dominicæ prærogativa, at nempe Fefta qualibet excludat, nifi qua principem in Ecclefia bonoris ac celebritatis gradum obtinent. Ut autem cujufque diei Officio fuus quidam fcopus, certumque difcrimen affignetur; die Dominica, que creata lucis, refurgentis Chrifti, & promulgate nova legis dies eft, excitatur in fidelium animis Dei & divine legis amor. Ferid fecunda, benigna Dei erga homines caritas ac beneficentia celebratur. Tribus proximè fequentibus Feriis, amor proximi, fpes & fides commen dantur. Feriæ fexta, quæ dies eft paffionis Chrifti, Officium ad patientiam in hujus vite laboribus &arumnis refertur. Sabbato denique, propter bona fidelium opera, iifque repenfam mercedem, grates Deo perfolvuntur. ä iv In Gall.t. |