codes! óptimi curárum socii, Tibus Sanctorum vigilanter precum ac votorum invicem suffragatóres! legáti apud Deum potentíssimi! astra mundi, flores Ecclesiárum, vos non terra contéxit, sed cœlum excépit. Apértæ sunt vobis paradisi portæ, dignum profectò exercítibus Angelórum, Patriarchis, Prophétis et Justis ómnibus spectáculum. DIE III. auxí consideráre debemus lium Sancti, exémplum ejus, confusiónem nostram. Auxílium ejus; quia qui potens in terra fuit, poténtior est in cœlis ante fáciemn Dómini Dei sui. Si enim, dum hîc viveret, misértus est peccatóribus, et orávit pro eis; nunc tantò ámpliùs, quantò vériùs agnoscit misérias nostras, orat pro nobis Patrem: quia beáta illa pátria caritátem ejus non immutavit, sed augmentávit neque enim quia impassibilis omníno, ideò et incompassíbilis factus est. Debémus étiam atténdere exémplum ejus; quia quamdiu in terris visus est, non declinávit neque ad dexteram, neque ad sinístram; sed viam régiam ténuit, donec veniret ad illum qui dicit: Ego sum via, véritas et vita. DIE V. De Sermóne sancti Bernárdi Abbatis. In Vigil. SS. Apost. LECTIO III. Iligentióri intuitu, in festi tur negligéntia nostra, ignorántia quoque nostra ipsórum erudiátur exémplis. DIE VII. De Sermóne sancti Cæsarii Epíscopi. Serm. 230. in App. apud Aug. LECTIO III vitátibus Sanctórum, confusionem nostram inspiciamus, quia homo ille símilis nobis fuit passíbilis, ex eodem luto fort pass, usque et nos. Quid fratres carissimi, diligen formátus, ex ergò est quòd non solùm difficile, sed et impossíbile crédimus ut faciamus ópera quæ fecit? Confundámur, fratres, et contremiscámus. Hómines isti fuérunt qui præcessérunt nos, qui tam mirabiliter processérunt per vias vitæ, ut vix eos hómines fuisse credámus. Sic ergò et gaudére, et confúndi debémus : gaudére, quia patronos praemisimus; confindi, quia eos imitári non possumus. DIE VI. De Sermóne sancti Bernárdi Abbatis. F In Festo omnium Sanctorum. LECTIO III. Serm. 2. §. 1. Idélis sermo, et omni acceptióne dignus; ut quos solémni veneratione proséquimur, étiam símili conversatióne sequámur. Quos beatissimos prædicámus, ad eórum beatitúdinem totâ aviditáte currámus: quorum delectamur præcóniis, sublevémur eórum patrocíniis. Nec sanè parùm fructuósa invenítur memória festíva Sanctórum, languórem, tepórem, errorémque depéllens: cum eórum intercessióne juvétur infirmitas nostra, consideratióne beatitúdinis excité Uando festivitátes cólimus, ter debémus attendere, et totis viribus laboráre, ut quod visibiliter colitur, in nobis invisi biliter compleátur. Qui nec castitátem custódit in córpore, nec puritátem tenet in mente, quóties sanctæ solemnitátes advéniunt, in corpore videtur habére gaúdium, in corde non célebrat nisi luctum. Quale enim gaudium potest habére, in cujus ánimâ multis vítiis occupátâ magis diabolus probátur habitáre quàm Christus? Nos verò, fratres caríssimi, etiamsi nobis aliqua, ut solet fieri, peccáta subrépunt, quantùm póssumus, cum Dei adjutório laborémns, jejuniis, vigíliis, oratiónibus, eleemosynis mundáre sórdida; ut véniens Dóminus in nobis, nihil invéniat quod óculos suæ majestatis offéndat. [In ipsa autem Octava, que est duplex, Lectio I. erit de scriptura occurrente; Lect. autem II.et III.erunt ut sequitur.] De sermóne sancti Cæsárii Episcopi. LECTIO II. vestras admonéte, fratres, Ilios et omnes familias semper ut casté et justè ac sa |