et iterum post memoratam victoriam, | est in superbiam eo quod in multis regnum obtulit sponte ac gratanter periculis, ut prædictum est, tam gloriRoberto, asserens ipsum Robertum se digniorem ac præstantiorem ac Deo ut credebat acceptabiliorem. Sed adhuc dux Robertus oblata refutavit impudenter inhians regno Angliæ, in quo se credebat desidem et illecebrosum quietius regnaturum. Jactitabat enim majus jus habere in regno illo fratre suo W. qui illud exsorte primogenito injuste occupaverat. Insuper erectus ose triumpharat, reputans omnes Anglos strenuitate et viribus inferiores. Sed Deus ultionum Dominus qui de se præsumentes conterit omnes postea actus suos merito, proh dolor! reprobavit.' It is inserted at a somewhat later period of the history, answering to p. 151 of our text. There is no allusion to it in the C.C.C.C. MS. E PAG. LIN. 155, 32, lacus. ... Alumine 156, 8, unde 16, Helysæo et 26, dicerent 157, 24, Nova fores ta fluvius est in quo Jesus. ibidem. There follows in the Royal MS. 'Hæc autem ex libro venerabilis viri Willelmi, Tyrensis archiepiscopi, exscripta de captionibus Antiochiæ et Jerusalem, ubi dux Normannorum Robertus cum suis Normannis et Anglis locum tenuit potiorem et sine quibus nihil memoria dignum pactum est, sufficiant. Si quis residuum libri alius necnon et alterius libri in quo mirabilia orientis et lex Machometi pseudoprophetæ continentur, quem idem Willelmus de Arabicis fideliter ac luculenter exemplaribus transtulit et scripsit in Latinis, inspicere qui desiderat apud S. Albanum sedulus inveniet explorator.' Then on the margin by the same hand, Hunc librum tulit episc. Winton. P. de terra sancta, quem vix qui hæc scripsi ab eodem impetravi.' dixissent. Novam forestam. 158, 28, et obfusca- desunt. ret 32, somniasse addit Paris., Item videbatur regi per somnium nocte proxima ante diem mortis suæ, quod vidit unum infantem pulcherrimum super altare quoddam, et cupiens et esuriens supra modum adiit et corrosit de carne infantis, et videbatur ei prædulce, quod gustaverat; et volens plus avidius sumere, infans torvo aspectu et voce minaci ait, 'Desiste, nimis accepisti.' Expergefactus a somno rex consuluit mane super hæc quendam episcopum. Episcopus autem suspicans judicium vindictæ ait, Desine, rex bone, a persecutione ecclesiæ, præmonitio enim hæc Dei est et benigna castigatio; nec, ut proposuisti, venatum eas.' Rex contemnens salutaria monita in silvas venatum ivit. Et ecce casu, cervus magnus cum ante eum transiret, ait rex cuidam militi, scilicet Waltero Tyrell, Trahe, diabole.' Exiit ergo telum volatile, de quo bene et vere potuit dici et vaticinio denotari, 'Et' semel emissum volat irrevocabile telum.' Et, obstante arbore, in obliquum reflexum faciens, per medium cordis regem sauciavit, qui subito mortuus corruit. Sui autem, et præcipue miles ille, in partes fugerunt. Aliqui tum redeuntes corpus in sanguine suo circumvolutum et tabefactum supra bigam cujusdam carbonatoris imposuerunt fragilem, et macilentissimo jumento uno tractam. Rusticulus igitur coactus corpus ad civitatem transportare, dum transiret per quandam profundam et lutosam viam, fracta biga sua debili, corpus, immo cadaver rigidum et foetens, in luto circumvolutum, volentibus asportare dereliquit. Eadem hora comes Cornubiæ, in silva ab illa in qua hæc acciderant per duas dietas distante, dum venatum iret et solus casu a suis sodalibus relinqueretur, obviavit magno piloso et nigro hirco, ferenti regem nigrum et nudum per medium pectoris sauciatum; et adjuratus hircus per Deum trinum et unum quid hoc esset, respondit, Fero ad judicium suum regem vestrum, immo tyrannum, Willelmum Rufum. Malignus enim spiritus sum, et ultor malitiæ suæ, 1 Et.] 'Et semel emissum volat irrevocabile verbum.' qua desævit in ecclesiam Christi, et hanc suam necem procuravi, imperante protomartyre Angliæ beato Albano, qui questus est Domino, quod in insula Britanniæ, cujus ipse fuit primus sacrator, supra modum grassaretur.' Comes igitur hæc sociis statim narravit. Infra triduum autem hæc omnia vera reperit, per mediatores oculata fide expertus. PAG. LIN. 160, 28, habebant 161, 11, ita ut 22, qui con- 25, concessit 163, 26, misericordia 164, 23, tot charta 25, monumen- addit Paris., Cum regnasset annis tredecim. et ut. cui continuo a Mauritio, Londinensi episcopo, et a Thoma, Eboracensi archiepiscopo, corona capiti imponitur. addit Paris., Hoc tempore apud Berksyre in quodam pago, in villa Humestede, sanguis emanavit de terra, continuis quindecim diebus, tam copiose ut amplum stagnum tingeret et inficeret. miseria. The Royal MS. adds, that all these |