Cor meum conturbátum est, derelíquit me virtus mea: et lumen oculórum meórum, et ipsum non est mecum.

A míci mei et próximi mei* advérsum me appropinquavérunt, et stetérunt.

Et qui juxta me erant, de longe stetérunt: * et vim faciébant qui quærébant ánimam meam.

Et qui inquirébant mala mihi, locúti sunt vanitátes: * et dolos tota die meditabantur.

Ego autem tamquam surdus non audiébam: * et sicut mutus non apériens os suum.

Et factus sum sicut homo non áudiens: et non habens in ore suo redargutiónes.

Quóniam in te, Dómine, sperávi: tu exáudies me, Dómine Deus meus.

Quia dixi: Nequándo supergaudeant mihi inimíci mei: et dum commovéntur pedes mei, super me magna lo

cúti sunt.

Quóniam ego in flagélla parátus sum: * et dolor meus in conspéctu meo semper.

Quóniam iniquitátem meam annuntiábo, et cogitáho pro peccáto meo.

Inimíci autem mei vivunt, et confirmáti sunt super me: et multiplicáti sunt qui odérunt me iníque.

Qui retríbuunt mala pro bonis, detrahébant mihi: quóniam sequébar bonitátem.

Ne derelínquas me, Dómine Deus meus: seris a me.

meæ.

ne discés

Inténde in adjutórium meum, Dómine Deus salútis

Mdiam tuam.

Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, dele iniquitátem meam.

Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: et peccátum meum contra me est semper.

Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut justificéris in sermónibus tuis, et vincas cum judicáris.

Ecce enim in iniquitátibus concéptus sum: et in peccátis concépit me mater mea.

Ecce enim veritátem dilexísti: piéntiæ tuæ manifestásti mihi.

incérta et occúlta sa

A spérges me byssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor.

Audítui meo dabis gaudium et lætitiam: et exultábunt ossa humiliáta.

A vérte fáciem tuam a peccátis meis: et omnes iniquitátes meas dele.

Cor mundum crea in me, Deus: et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.

Ne projícias me a fácie tua,

tuum ne áuferas a me.

et spíritum sanctum

Redde mihi lætítiam salutáris tui: et spíritu principáli confirma me.

Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur. Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: et exultábit lingua mea justítiam tuam.

Dómine, lábia mea apéries: et os meum annuntiábit laudem tuam.

Quoniam si voluísses sacrificium, dedíssem útique: holocáustis non delectaberis.

Sacrificium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum et humiliátum, Deus, non despícies.

Benigne fac, Dómine, in bona voluntáte tua, Sion: ut ædificéntur muri Jerúsalem.

Tunc acceptábis sacrificium justítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos. Sicut erat, etc.

Glória Patri, etc.

D

Omine exáudi oratiónem meam:
te véniat.

Psalmus 101.

et clamor meus ad

in quacumque die

Non avértas fáciem tuam a me:

tríbulor, inclína ad me áurem tuam.

In quacumque die invocávero te,* velóciter exáudi me.
Quia defecérunt sicut fumus dies mei:

sicut crémium aruérunt.

et ossa mea

Percússus sum ut fænum, et áruit cor meum: * quia oblitus sum comédere panem meum.

A voce gémitus mei adhæsit os meum carni meæ. Símilis factus sum pellicáno solitúdinis: faetus sum sicut nycticorax in domicílio.

Vigilávi, et factus sum sicut passer solitárius in tecto. Tota die exprobrábant mihi inimíci mei: * et qui laudábant me, advérsum me jurábant.

Quia cínerem tamquam panem manducábam, et potum meum cum fletu miscébam.

A fácie iræ et indignatiónis tuæ: sísti me.

Dies mei sicut umbra declinavérunt : num árui.

quia élevans alli

et ego sicut fœ

Tu autem, Dómine, in ætérnum pérmanes: moriále tuum in generatiónem et generatiónem.

et me

Tu exúrgens miseréberis Sion; * quia tempus miseréndi ejus, quia venit tempus.

Quóniam placuérunt servis tuis lápides ejus, et terræ ejus miserebúntur.

Et timébunt Gentes nomen tuum, Dómine, et omnes reges terræ glóriam tuam.

Quia ædificávit Dóminus Sion: et vidébitur in glória sua.

R espéxit in oratiónem humílium: et non sprevit precem eórum.

Scribántur hæc in generatióne áltera: et pópulus, qui creábitur, laudábit Dóminum.

Quia prospéxit de excélso sancto suo: Dóminus de cœlo in terram aspéxit.

Ut audiret gémitus compeditórum, ut sólveret filios interemptórum.

Ut annuntient in Sion nomen Dómini: in Jerúsalem.

et laudem ejus

In conveniéndo pópulos in unum, et reges ut sérviant Dómino.

Respóndit ei in via virtútis suæ: paucitátem diérum meórum núntia mihi.

Ne révoces me in dimídio diérum meórum: neratiónem et generatiónem anni tui.

in ge

Inítio tu, Dómine, terram fundásti: * et ópera mánuum tuárum sunt cœli.

I psi peribunt, tu autem pérmanes, et omnes sicut vestiméntum veteráscent.

It sicut opertórium mutábis eos, et mutabúntur: * tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.

1 ílii servórum tuorum habitábunt :

in sa culum dirigétur.

D

+

Glória Patri, etc. Sicut erat, etc.

Psalmus 129

et semen eórum

E profúndis clamavi ad te, Dómine: Dómine, exáudi

vocem meam.

I iant aures tuæ intendéntes, *in vocem deprecatiónis meæ. Si iniquitátes observáveris Dómine: Dómine, quis sustinébit?

Quia apud te propitiátio est:* et propter legem tuam sustinui te, Dómine.

Sustínuit ánima mea in verbo ejus: sperávit ánima mea in Dómino.

A custódia matutina usque ad noctem: in Dómino.

speret Israel

Quia apud Dóminum misericórdia, et copiósa apud

eum redémptio.

Et ipse rédimet Israel,
Glória Patri, etc.

ex ómnibus iniquitátibus ejus.

Sicut erat, etc.

Psalmus 142.

Omine, exáudi oratiónem meam, áuribus pércipe obsecratiónem meam in veritáte tua: exáudi me in tua

Do

justítia.

Et non intres in judícium cum servo tuo: quia non justificabitur in conspéctu tuo omnis vivens.

Quia persecútus est inimícus ánimam meam : humiliávit in terra vitam meam.

Collocavit me in obscúris sicut mórtuos sæculi: * et anxiátus est super me spíritus meus, in me turbátum est

cor meum.

Memor fui diérum antiquórum, meditátus sum in ómnibus opéribus tuis: * in factis mánuum tuárum meditábar. Expándi manus meas ad te: ánima mea sicut terra

sine aqua tibi.

Velóciter exáudi me, Dómine: Non avértas fáciem tuam a me: scendéntibus in lacum.

defécit spíritus meus.

et símilis ero de

Audítam fac mihi mane misericórdiam tuam : quia in te sperávi.

Notam fac mihi viam, in qua ámbulem: quia ad te levávi ánimam meam.

Eripe me de inimícis meis, Dómine, ad te confúgi: doce me fácere voluntátem tuam, quia Deus meus es tu. Spíritus tuus bonus dedúcet me in terram rectam : * propter nomen tuum, Dómine, vivificábis me in æquitáte tua. Edúces de tribulatióne ánimam meam : et in misericórdia tua dispérdes inimícos meos.

Et perdes omnes, qui tríbulant ánimam meam : niam ego servus tuus sum.

Glória Patri, etc.

Sicut erat, etc.

quó

Deinde repetitur Antiphona: Ne reminiscáris, Dómine, etc. supra ante Psalmos posita. Et subjunguntur immediate Litaniæ, quæ habentur in ordinatione Subdiaconi, pag. 31. Cumque in iis dictum fuerit: