Facta oblatione, Pontifex cum mitra sedens lavat manus; deinde deposita mitra, surgit, et prosequitur Missam, more consueto.

Secreta.

Blátis hóstiis, quæsumus, Dómine, præséntibus famu

lábus tuis perseverantiam perpétuæ virginitátis accómmoda: ut apértis jánuis, summi Regis advéntu, regnum cœléste cum lætítia mereántur intráre. Per Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum: Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus sancti Deus, per ómnia sæcula sæculórum. Amen.

Postquam Pontifex se de Corpore et Sanguine commanicaverit, tum accedunt ad supremum gradum altaris Virgines ipsæ binæ et binæ, et ibidem genuflectunt: Pontifex vero singulas communicat, et omnibus communicatis, ipsæ Virgines ante altare, ut in Missa fuerunt genuflexæ, simul cantant Antiphonam, ton. 1.

Mel et lac ex ejus ore suscépi, et sanguis ejus ornávit genas meas.

Interim Pontifex ablutionem sumit; tum, accepta mitra, stans lavat manus, deinde perficit Missam.

Postcommunio.

Eus, qui habitáculum tuum in corde pudíco fundásti: réspice super has famulas tuas, et quæ castigatiónibus assíduis póstulant, tua consolatióne percípiant. Per Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum: Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus sancti Deus, per ómnia sæcula sæculórum. R. Amen.

Missa finita, Pontifex dat benedictionem solemnem.

Et quia in nonnullis Monasteriis est consuetudo, quod loco Diaconissatus, Virginibus consecratis datur facultas incipiendi horas Canonicas, et legendi Officium in Ecclesia, Pontifex stans ante altare sine mitra, Virginibus consecratis coram eo genuflexis, dicit:

. Dóminus vobiscum.

R. Et cum spíritu tuo.

E

() rémus.

Xáudi, Dómine, preces nostras, et super has fámulas tuas spíritum tuum bene dictiónis emítte: ut cœlésti múnere ditátæ, et tuæ majestátis grátiam possint acquirere, et bene vivéndi áliis exémplum præbére. Per Christum Dóminum nostrum. R. Amen.

Tum sedet Pontifex, accepta mitra, et tradit Breviarium illis, ambabus manibus ipsum tangentibus, dicens: Ccípite librum, ut incipiátis Horas canónicas, et legátis Officium in Ecclésia. In nómine Patris, et Filii, et Spíritus sancti.

R). Amen.

Surgit Pontifex, mitra deposita, et conversus ad altare, incipit Hymnum, Te Deum laudámus, quem chorus prosequitur usque ad finem, ut supra, pag. 80. Et eo finito, duæ ex choro dicunt:

ỳ. Confirma hoc Deus, quod operátus es in nobis. Respondet chorus:

A templo sancto tuo, quod est in Jerúsalem.

Et Pontifex stans in cornu Epistolæ altaris, conversus ad altare, ex libro ibidem super altari posito, dicit:

Ctiónes nostras, quæsumus, Dómine, aspirándo præveni, et adjuvándo proséquere: ut cuncta nostra orátio et operátio a te semper incípiat, et per te cœpta finiátur. Per Christum Dóminum nostrum. R. Amen.

Post hæc Virgines consecratæ revertuntur ad portam Monasterii, ubi Pontifex eas coram se genuflexas præsentat Abbatissæ similiter genuflexæ, dicens:

V

Ide, quómodo istas consecrátas Deo serves, et repræséntes immaculátas, redditúra pro eis ratiónem ante

tribúnal Sponsi eárum, ventúri júdicis.

Tum Pontifex redit ad Ecclesiam, dicens:
Dóminus vobiscum.

I nítium, sancti Evangélii secúndum Joánnem.
In princípio erat Verbum, et Verbum, etc.
Et sacris vestibus depositis, vadit in pace.

DE BENEDICTIONE ET CORONATIONE

REGIS.

Um Rex est coronandus, Episcopi regni ad civitatem, ubi Coronatio fieri debet, convocantur. Rex triduanum jejunium devote peragit per hebdomadam præcedentem, videlicet quarta, et sexta feria, et sabbato. Dominica vero proxima sequenti coronatur, qua ipse Rex se ad Communionem parat. Ecclesia vero ipsa Metropolitana, sive Cathedralis, ubi solemnitas celebrabitur, paretur et ornetur, quo melius fieri poterit. Ad altare majus parantur ea, quæ consueta sunt parari, Pontifice celebrante, et credentia juxta altare cum rebus opportunis. Super altare ponitur gladius, corona, et sceptrum Regi danda, et oleum Catechumenorum, bombyx ad ligandum, et extergendum brachium Regis, et inter scapulas post unctionem, fascia ad ligandum bombycem in brachio. Paratur in Ecclesia in loco competenti thalamus, sive suggestum pro Rege, in quo sit regalis sedes ornata, et thalamus ipse sit ornatus pannis sericcis et aulæis. Sed advertendum est, quod altitudo thalami non sit major quam gradus supremus altaris. Paratur etiam in loco convenienti tentorium, sive papilio, sub quo Rex vestes regales, pro regni consuetudine, quæ ibidem pro eo parantur, suo tempore recipit. Et si Regina etiam simul est coronanda, paratur pro ca alius thalamus, non longe a regio, sed illo aliquantulum humilior; et ita sunt situandi thalami, ut inde possint videri altare, et Pontifex celebrans. Parantur etiam ante altare hinc et inde sedes, pro numero Episcoporum Coronationi interessentium.

Die autem Dominica, qua Rex benedicendus, et coronandus est, omnes Episcopi conveniunt mane in Ecclesia, in qua hoc fieri debet; et Metropolitanus, sive Pontifex, ad quem spectat, parat se solemniter cum ministris, Missam celebraturus, paramentis tempori convenientibus. Episcopi vero induuntur super rochetum (vel supra superpel

liccum, si sint Religiosi) amictu, stola, pluviali albo, et mitra simplici. Quibus omnibus paratis, Metropolitanus in faldistorio ante medium altaris posito, sedet cum mitra, et Episcopi parati hinc et inde super sedibus pro eis paratis, quasi in modum coronæ sedentes, sibi assistunt. Interim Rex, vestibus militaribus indutus, cum suis Pralatis domesticis non paratis, ac Baronibus, Nobilibus, et aliis venit ad Ecclesiam; et cum fuerit prope presbyterium, duo priores Episcopi ex paratis veniunt ei obviam, et cum mitris capita illi aliquantulum inclinantes, ipsum inter se medium, bireto deposito, usque ante Metropolitanum deducunt, cui Rex caput inclinans, humilem reverentiam exhibet. Qua facta, prior Episcoporum deducentium stans, detecto capite, versus ad Metropolitanum, dicit intelligibili voce.

R

Everendíssime Pater, póstulat sancta mater Ecclésia Cathólica, ut præséntem egrégium mílitem ad dignitátem Régiam sublevétis.

Interrogat Metropolitanus :

Scitis illum esse dignum, et útilem ad hanc dignitátem?
He respondet:

Et, nóvimus, et crédimus eum esse dignum, et útilem Ecclésiæ Dei, et ad régimen hujus Regni.

Metropolitanus dicit:

Deo grátias.

.

Tunc sedet Rex medius inter duos Episcopos deducentes, congruenti spatio a Metropolitano, ita ut illi faciem vertal, ipsi etiam deducentes Episcopi, senior ad dexteram, alius ad sinistram Regis se collocant, ita ut et ipsi ad alterutrum facies vertant. Quibus sic sedentibus, postquam aliquantulum quieverint, Metropolitanus coronandum Regem admonet, dicens :

Um hódie per manus nostras, óptime Princeps, qui

Christi Salvatoris nostri vice in hac re fungimur

( quamvis indígni) sacram unctiónem, et Regni insígnia sis susceptúrus; bene est, ut te prius de ónere, ad quod de

stináris, moneámus. Regiam hódie súscipis dignitátem, et regéndi fidéles pópulos tibi commissos curam sumis. Præclárum sane inter mortáles locum, sed discriminis, labóris, atque anxietátis plenum. Verum, si consideráveris, quod omnis potéstas a Dómino Deo est, per quem Reges regnant, et legum conditóres justa decérnunt; tu quoque de grege tibi commisso ipsi Deo ratiónem es redditúrus. Primum, pietátem servábis, Dóminum Deum tuum tota mente, ac puro corde coles. Christiánam religiónem, ac Fidem Catholicam, quam ab incunabulis proféssus es, ad finem usque inviolátam retinébis, eámque contra omnes adversántes pro víribus deféndes. Ecclesiárum Prælátis, ac réliquis Sacerdótibus condígnam reveréntiam exhibébis. Ecclesiásticam libertátem non conculcábis. Justítiam, sine qua nulla societas diu consistere potest, erga omnes inconcússe administrábis, bonis præmia, nóxiis débitas pœnas retribuéndo. Víduas, pupillos, páuperes, ac débiles, ab omni oppressióne deféndes. Omnibus te adeúntibus benígnum, mansuétum, atque affábilem, pro Régia tua dignitáte, te præbébis. Et ita te geres, ut non ad tuam, sed totíus pópuli utilitátem regnáre, præmiúmque benefactórum tuórum, non in terris, sed in cœlo expectáre videáris. Quod ipse præstáre dignétur, qui vivit, et regnat Deus per ómnia sæcula sæculórum.

E

R. Amen.

Rex Electus accedit ad Metropolitanum, et coram eo, detecto capite, genuflexus, facit hanc professionem, dicens: Go N. Deo annuénte, futúrus Rex N. profiteor, et promítto coram Deo, et Angelis ejus, deínceps legem, justítiam, et pacem Ecclésiæ Dei, populóque mihi subjécto, pro posse et nosse, fácere ac serváre, salvo condígno misericórdiæ Dei respectu, sicut in consílio fidélium meórum mélius pótero inveníre. Pontificibus quoque Ecclesiárum Dei condígnum et canónicum honórem exhibére; atque ea, quæ ab Imperatóribus, et Régibus Ecclésiis colláta, et réddita sunt, inviolabíliter observáre. Abbátibus, Co