Et mox Rex accinctus surgit, et eximit ensem de vagina, illumque viriliter vibrat; deinde super brachium sinistrum tergit, et in vaginam reponit, ac iterum coram Metropolitano genuflectit. Tunc ci Corona imponitur, quam omnes Prælati parati, qui adsunt, de altari per Metropolitanum sumptam manibus tenent, ipso Metropolitano illam regente, capiti illius imponente, ac dicente:

Ccipe Corónam regni, quæ, licet ab indígnis, Episco

pórum tamen mánibus cápiti tuo impónitur: In nómine Patris, et Fílii, et Spíritus sancti; quam sanctitátis glóriam, et honórem, et opus fortitúdinis significáre intélligas, et per hanc te partícipem ministérii nostri non ignores. Ita ut sicut nos in interióribus pastóres, rectorésque animárum intellígimur, ita et tu in exterióribus verus Dei cultor, strenuúsque contra omnes adversitátes Ecclésiæ Christi defénsor assístas, regníque tibi, a Deo dati, et per officium nostræ benedictiónis in vice Apostolórum, omniúmque Sanctórum, regímini tuo commíssi, útilis execútor, proficuúsque regnátor semper appáreas, ut inter gloriósos athlétas, virtútum gemmis ornátus, et præmio sempitérnæ felicitátis coronátus, cum Redemptóre ac Salvatóre nostro Jesu Christo, cujus nomen vicémque gestáre créderis, sine fine gloriéris: Qui vivit et ímperat Deus cum Patre et Spíritu sancto in sæcula sæculórum. R. Amen.

Postea Metropolitanus dat ci adhuc genuflexo seeptrum, dicens:

Ccipe virgam virtútis ac veritátis, qua intélligas te ob

nóxium mulcére pios, terrére réprobos, errántes viam docére, lapsis manum porrígere, dispérdere supérbos, et releváre húmiles; et apériat tibi óstium Jesus Christus Dóminus noster, qui de semetipso ait: Ego sum óstium, per me, si quis introíerit, salvábitur; qui est clavis David, et scéptrum domus Israel; qui áperit, et nemo cláudit, cláudit, et nemo áperit. Sitque tibi ductor, qui edúcit vinctum de domo cárceris, sedéntem in tenebris et umbra

mortis; et in ómnibus sequi mereáris eum, de quo David Prophéta cécinit: Sedes tua, Deus, in sæculum sæculi: virga directiónis, virga regni tui; et imitándo ipsum, díligas justítiam, et ódio hábeas iniquitátem, quia proptérea unxit te Deus,. Deus tuus, ad exémplum illíus, quem ante sæcula únxerat óleo exultatiónis, præ particípibus suis, Jesum Christum Dóminum nostrum: Qui cum eo vivit et regnat Deus, per ómnia sæcula sæculórum. R. Amen.

Tune Regi surgenti discingitur ensis, et in vagina datur alicui, qui eum ante Regem immediate portat. Et Metropolitanus cum aliis Prælatis paratis deducit Regem, seeptrum in manu et coronam in capite ferentem, medium inter se a dextris, et digniorem Prælatum paratum a sinistris Regis, incedentem ad solium supra thalamum, et, adjuvante eum digniore Prælato prædicto, inthronizat Regem in solio, dicens:

ST

Ta, et rétine ámodo locum tibi a Deo delegátum, per auctoritátem omnipoténtis Dei, et per præsentem traditiónem nostram, ómnium scílicet Episcopórum, cæterorúmque Dei servórum; et quanto Clerum sacris altáribus propinquiorem pérspicis, tanto ei potiórem in locis cóngruis honórem impéndere memíneris; quátenus mediátor Dei et hóminum, te mediatórem Cleri et plebis permanére fáciat.

Deinde Metropolitanus, deposita mitra, stans versus ad altare inchoat, schola prosequente, Hymnum:

Te Deum laudámus, ut supra, pag. 80.

Qui totus dicitur: quo incepto, Metropolitanus accedit ad dexteram Regis, ibi continuo manens usque ad finem Hymni; et eo finito, Metropolitanus stans ut prius ad dexteram Regis, sine mitra, dicit super illum versum:

. Firmétur manus tua, et exaltétur déxtera tua. R. Justítia et judícium præparátio sedis tuæ. Dómine, exáudi oratiónem meam.

R. Et clamor meus ad te véniat.

ỳ. Dóminus vobiscum.

R. Et cum spíritu tuo.

O rémus.

DEus, qui victrices Móysi manus in oratióne firmásti,

qui quamvis ætáte languésceret, infatigabili sanctitáte pugnábat; ut dum Amalech iníquus vincitur, dum profánus natiónum pópulus subjugátur, exterminátis alienígenis, hæreditáti tuæ posséssio copiósa servíret, opus mánuum tuárum pia nostræ oratiónis exauditióne confirma: habémus et nos apud te, sancte Pater, Dóminum Salvatórem, qui pro nobis manus suas exténdit in cruce, per quem étiam precámur, Altíssime, ut tua poténtia suffragánte, universórum hóstium frangátur impietas, populúsque tuus, cessante formídine, te solum timére condíscat. Per eúmdem Christum Dóminum nostrum.

R. Amen.

O rémus.

DEus, inenarrábilis auctor mundi, cónditor géneris hu

máni, confirmátor regni, qui ex útero fidélis amíci tui Patriarchæ nostri Abrahæ præelegísti Regem sæculis profutúrum, tu præsentem insígnem Regem hunc cum exércitu suo, per intercessiónem beátæ Mariæ semper Vírginis, et ómnium Sanctórum úberi benedictióne locúpleta, et in sólium regni firma stabilitáte connécte: vísita eum, sicut visitásti Móysen in rubo, Jósue in prælio, Gedeónem in agro, Samuélem in templo, et illa eum sidérea bene dictióne ac sapiéntiæ tuæ rore perfúnde, quam beátus David in psaltério, et Salomon filius ejus, te remuneránte, percépit de cœlo. Sis ei contra ácies inimicórum loríca, in advérsis gálea, in prósperis sapiéntia, in protectióne clypeus sempitérnus. Et præsta, ut Gentes illi téneant fidem, Proceres sui habeant pacem, díligant charitátem, abstíneant.se a cupiditáte, loquántur justítiam, custódiant veritátem, et ita pópulus iste sub ejus império púllulet, coálitus benedictióne æternitátis, ut semper tripudiantes máneant in pace, ac victóres: Quod ipse præstáre dignétur, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus sancti Deus, per ómnia sæcula sæculórum. R. Amen.

Quibus finitis, Metropolitanus cum Prælatis paratis redit ad sedem suam, vel faldistorium, prope altare, et (nisi sit coronanda Regina) dicitur Allelúja, sive ultimus versus Tractus vel Sequentiæ, Evangelium, et alia usque ad Offertorium, inclusive. Quo dicto, Metropolitanus residet in faldistorio suo ante medium altaris cum mitra, et Rex a suis Prælatis et Baronibus associatus venit ante Metropolitanum, coram quo genuflexus, detecto capite, offert ei aurum quantum sibi placet, et manum Metropolitani recipientis osculatur.

Deinde ad solium suum revertitur. Metropolitanus lavat manus, surgensque accedit ad altare, et prosequitur Missam usque ad Communionem. Cum Secreta diei dicitur pro Rege, sub uno Per Dóminum nostrum

Secreta.

Unera, quæsumus Dómine, obláta sanctífica: ut et nobis Unigéniti tui Corpus et Sanguis fiant, et Regi nostro ad obtinéndam ánimæ corporísque salútem, et ad peragéndum injúnctum officium, te largiénte, usquequáque proficiant. Per eúmdem Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum: Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus sancti Deus, per ómnia sæcula sæculórum. R. Amen.

Pax datur Regi per primum ex Prælatis paratis, cum instrumento ad hoc ordinato. Postquam Metropolitanus se de Corpore et Sanguine, quem totum sumere debet, communicaverit, Rex, detecto capite, de thalamo suo accedit ad altare, coram quo, in supremo gradu genuflectit, et Metropolitanus conversus ad Regem, ipsum communicat. Rex, priusquam Communionem sumat, osculatur manum dexteram Metropolitani, et sumpta communione, ex calice de manu Metropolitani se purificat, et purificatus ad thalamum suum revertitur. Metropolitanus vero ablutionem sumit, et accepta mitra, lavat manus, et perficit Missam. Cum Postcommunione diei dicitur pro Rege, sub uno Per Dóminum

Postcommunio.

HEc, Dómine, oblátio salutáris fámulum tuum N. Re

gem nostrum ab ómnibus tueátur advérsis: quátenus Ecclesiásticæ pacis obtíneat tranquillitátem, et post istíus témporis decúrsum ad ætérnam pervéniat hæreditátem. Per Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum: Qui tecum vivit, et regnat in unitáte Spíritus sancti Deus, per ómnia sæcula sæculórum. R. Amen.

In fine Metropolitanus dat benedictionem solemnem, ut supra, qua data, singuli ad sua revertuntur.

DE BENEDICTIONE ET CORONATIONE

REGINE.

I vero tunc Regina benedicenda sit, et coronauda,

expletis, Metropolitanus cum Prælatis paratis ad altare reversus in faldistorio sedet. Rex de solio suo surgens, cum comitiva sua, Coronam in capite, et sceptrum in manu gestans, ante altare ad Metropolitanum proficiscitur, et facta ei reverentia, stans, detecto capite, petit Reginam benedici et coronari, sub his verbis:

Everendíssime Pater, postulámus, ut Consórtem nostram, Nobis a Deo conjunctam, benedícere, et coróna Regináli decoráre dignémini, ad laudem et glóriam Salvatóris nostri Jesu Christi.

Deinde ad solium suum revertitur.

Tune Regina, quæ in aliquo loco ad partem in Ecclesia a principio steterat, a duobus Episcopis paratis, non his, qui Regem deduxerunt, sed primis post eos, crine soluto, et capite velato, in vestibus suis communibus ad Metropolitanum ante altare deducitur; et facta Metropolitano reverentia, coram illo genuflectit, et ejus manum osculatur.

Tune surgit Metropolitanus cum mitra, et in faldistorio procumbit. Regina vero ad ejus sinistram in terram se

PONTIF. ROM.

11