Vox Dómini intercidéntis flammam ignis: vox Dómini concutiéntis desértum; et commovébit Dóminus desértum Cades.

Vox Dómini præparántis cervos, et revelábit condénsa:* et in templo ejus omnes dicent glóriam.

Dóminus dilúvium inhabitáre facit: et sedébit Dóminus rex in ætérnum.

Dóminus virtútem pópulo suo dabit: Dóminus benedícet pópulo suo in pace.

Glória Patri, etc.

Sicut erat, etc.

Deinde repetitur Antiphona. Interim Pontifex cum mitra stans, facit cum pollice dexteræ manus de Oleo sancto infirmorum septem cruces exterius super Campanam, et intus cum Chrismate quatuor, pari distantia, dicens, dum quamlibet crucem facit:

S

Anctificétur et consecrétur, Dómine, signum istud. In nómine Patris, et Fílii, et Spíritus sancti. In honórem Sancti N. Pax tibi.

Deinde finitis Antiphona, et Psalmo, ac factis crucibus prædictis. Pontifex stans, deposita mitra, dicit:

(rémus.

Mnipotens, sempiterne Deus, qui ante arcam fœderis per clangórem tubárum, muros lapídeos, quibus adversántium cingebátur exércitus, cádere fecísti; tu hoc tintinnábulum cœlésti benedictióne perfúnde; ut ante sónitum ejus lóngius effugéntur igníta jácula inimíci, percússio fúlminum, ímpetus lápidum, læsio tempestátum; ut ad interrogatiónem prophéticam: Quid est tibi mare, quod fugísti? suis mótibus cum Jordánico retroáctis fluénto respóndeant: A fácie Dómini mota est terra: a fácie Dei Jacob, qui convértit petram in stagna aquárum, et rupem in fontes aquárum. Non ergo nobis, Dómine, non nobis, sed Nómini tuo da glóriam, super misericórdia tua: ut cum præsens vásculum, sicut réliqua altáris vasa, sacro

Chrismate tángitur, Oleo sancto úngitur, quicúmque ad sónitum ejus convénerint, ab ómnibus inimíci tentatiónibus líberi, semper fidei Catholicæ documénta secténtur. Per Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum, Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus sancti Deus, per ómnia sæcula sæculórum.

R. Amen.

Tum sedet Pontifex, et accepta mitra, imponit in thuribulo thymiama, thus, et myrrham, si haberi possunt, alioquin, quæ ex ipsis habentur: quibus impositis, thu· ribulum ipsum supponitur Campanæ, seu signo, ut totum fumum recipiat, schola interim cantante Antiphonam,

ton. 8.

Deus in sancto via tua: quis Deus magnus, sicut Deus noster? 1

Psalmus 76.

Idérunt te aquæ, Deus, vidérunt te aquæ: et timué-
runt, et turbátæ sunt abyssi.

Multitúdo sónitus aquárum, vocem dederunt nubes.
Etenim sagittæ tuæ tránseunt:

rota.

vox tonítrui tui in

illuxérunt coruscatiónes tuæ orbi terræ: commóta est, et contrémuit terra.

n mari via tua, et sémitæ tuæ in aquis multis: * et vestígia tua non cognoscéntur.

Deduxísti sicut oves pópulum tuum, in manu Móysi,

et Aaron.

Glória Patri, etc.

Sicut erat, etc.

Quibus dictis, deposita mitra, surgit Pontifex, et dicit:

O rémus.

Mnipotens dominátor, Christe, quo secúndum carnis assumptiónem dormiente in navi, dum obórta tempéstas mare conturbásset, te prótinus excitáto et imperánte

dissíluit, tu necessitátibus pópuli tui benígnus succúrre; tu hoc tintinnábulum sancti Spíritus rore perfúnde, ut ante sónitum illíus semper fúgiat bonórum inimícus; invitétur ad fidem pópulus Christiánus; hostílis terreátur exercitus; confortétur in Dómino per illud pópulus tuus convocátus; ac sicut Davídica cíthara delectátus désuper descéndat Spíritus sanctus; atque ut Samuéle agnum lacténtem mactánte in holocaustum Regis ætérni impérii, fragor aurárum turbam répulit adversántium, ita dum hujus vásculi sónitus transit per núbila, Ecclésiæ tuæ convéntum manus consérvet Angélica; fruges credéntium, mentes et córpora salvet protéctio sempitérna. Per te, Christe Jesu, qui cum Deo Patre vivis, et regnas in unitáte ejúsdem Spíritus sancti Deus, per ómnia sæcula sæculórum.

R. Amen.

Demum Diaconus sacris vestibus albi coloris paratus,

dicit:

. Dóminus vobiscum.

R. Et cum spíritu tuo.

Sequéntia sancti Evangélii secúndum Lucam.

Cap. 10.

N illo témpore: Intrávit Jesus in quoddam castéllum:

et múlier quædam, Martha nómine, excépit illum in domum suam, et huic erat soror, nómine María, quæ étiam sedens secus pedes Dómini, audiébat verbum illíus. Martha autem satagébat circa frequens ministérium; quæ stetit, et ait: Dómine, non est tibi curæ quod soror mea relíquit me solam ministráre? Dic ergo illi, ut me ádjúvet. Et respóndens, dixit illi Dóminus: Martha, Martha, sollícita es, et turbáris erga plúrima. Porro unum est necessárium. María óptimam partem elégit, quæ non auferétur ab ea.

Finito Evangelio, Pontifex osculatur librum Evangeliorum per unum ex Ministris sibi porrectum. Tum producit super Campanam benedictam signum crucis, et reassumpta mitra, discedens revertitur ad locum, ubi paramenta accepit, in quo dimissis sacris vestibus, vadit in pace.

DE BENEDICTIONE

ET IMPOSITIONE CRUCIS PROFICISCENTIBUS IN SUBSIDIUM, ET DEFENSIONEM FIDEI CHRISTIANÆ,

SEU RECUPERATIONE TERRÆ SANCTÆ.

Rofecturus in subsidium et defensionem Fidei Christia

næ, seu recuperationem Terræ sanctæ, genuflectit ante Pontificem, coram quo unus Ministrorum tenet Crucem benedicendam illi imponendam. Tum Pontifex staus sine mitra, dicit super crucem:

O

*. Adjutórium nostrum in nómine Dómini.

R. Qui fecit cœlum et terram.

. Dóminus vobiscum.

R. Et cum spíritu tuo.

Orémus.

Mnipotens Deus, qui Crucis signum pretióso Fílii tui Sánguine dedicásti, quique per eamdem Crucem Fílii tui Dómini nostri Jesu Christi mundum redímere voluísti, et per virtútem ejúsdem venerabilis Crucis humánum genus ab antíqui hostis chirographo liberásti; te supplíciter exorámus, ut dignéris hanc Crucem patérna pietáte benedícere, et cœléstem ei virtútem et grátiam impartíre; ut quicúmque eam in passiónis et Crucis Unigéniti tui signum ad tutélam córporis et ánimæ super se gestáverit, cœléstis grátiæ plenitúdinem in ea et munímen váleat tuæ benedictiónis accipere. Quemádmodum virgam Aaron ad rebéllium perfidiam repellendam benedixísti, ita et hoc signum tua déxtera bénedic; et contra omnes diabólicas fráudes virtútem ei tuæ defensiónis impéndas; ut portántibus illud ánimæ páriter et córporis prosperitátem cónferat salutárem, et spirituália in eis dona multíplicet. Per cúmdem Christum Dóminum nostrum.

R. Amen.

Deinde Pontifex aspergit Crucem ipsam aqua benedicta, et super recepturum ipsam dicit:

336 De Benedictione et impositione Crucis etc.

O rémus

D

Omine Jesu Christe Fíli Dei vivi, qui es verus et omnipotens Deus, splendor et imágo Patris, et vita ætérna, qui tuis discípulis asseruísti, ut quicúmque vult post te venire, semetipsum ábneget, et suam crucem tollens, te sequátur; quæsumus imménsam cleméntiam tuam, ut hunc fámulum tuum, qui juxta verbum tuum seipsum abnegáre, suámque crucem tóllere, et te sequi, ac contra inimícos nostros pro salúte pópuli tui elécti properáre, et pugnáre desiderat, semper, et ubíque prótegas, ac a perículis ómnibus éruas, et a vínculo peccatórum absólvas, acceptúmque votum ad efféctum dedúcas optátum. Tu, Dómine, qui es via, véritas, et vita, et in te sperántium fortitúdo, ejus iter bene dispónas, et próspera cuncta concédas; ut inter præséntis sæculi angústias, tuo semper auxílio gubernétur. Mitte ei, Dómine, Angelum tuum Raphaélem, qui Tobía comes fuit in itinere suo, ejúsque patrem a córporis cæcitáte liberávit; in eúndo et redeúndo sit ei defénsor contra omnes visibiles et invisibiles hostis insidias, et omnem mentis et córporis ab eo cæcitátem repéllat: Qui cum Deo Patre, et Spíritu sancto vivis et regnas Deus, per ómnia sæcula sæculórum.

R. Amen.

Tum Pontifex sedens, accepta mitra, imponit illi Crudicens:

cem,

Ccipe signum Crucis. In nómine Patris, et Fi

lii, et Spíritus sancti, in figúram Crucis, passiónis, et mortis Christi, ad tui córporis et ánimæ defensiónem; ut divínæ bonitátis grátia post iter explétum, salvus et emendátus ad tuos váleas remeáre. Per Christum Dóminum nostrum.

R. Amen.

Demum Pontifex aspergit Crucesignatum aqua benedicta, qui genuflexus osculatur manum Pontificis, et discedit.