cem,

postquam sanctum Chrisma, aut óleum Catechumenórum, vel Infirmórum tractavéritis. I bíque péndeat vas cum aqua munda, pro lavándis mánibus Sacerdótum, et aliórum qui rem sanctam et officium divínum sunt peractúri, et prope, linteum mundum ad illas abstergéndum. A tria Ecclésiæ sint bene muníta. N ullus sine scitu, et consénsu nostro, per potestatem sæculárem, Ecclésiam obtineat. Nullus Ecclésiam, ad quam intitulátus est, dimíttat, et ad áliam quæstus grátia se tránsferat. Nullus plures Ecclésias sine título, et contra sacrórum Cánonum dispositiónes nancísci præsúmat. Nullátenus étiam una Ecclésia inter plures dividátur. Nullus extra Ecclésiam in locis non consecrátis célebret. Nullus altérius parochiánum, nisi itinerantem, et tunc de Rectóris sui licéntia ad communiónem recípiat. Nullus in altérius Paróchia, absque próprii Sacerdótis licéntia, Missam célebret. In celebratióne, quisque Cáliet obláta, non círculo, aut digitórum vacillatióne, ut quidam fáciunt, sed junctis et exténsis dígitis cruce signet, sicque benedícat. Calix, et paténa sint áurei, vel argéntei, non ærei, aut aurichálcei, vítrei, vel lígnei. Quisque Présbyter cléricum hábeat, vel scholárem, qui cum eo Psalmos cantet, Epístolam, et Lectiónem legat, et in Missa respóndeat. Ipse quoque Présbyter infirmos vísitet, et reconciliet, et juxta Apóstolum própria manu commúnicet, Oleo sancto inúngat. Nullus præsúmat trádere Communiónem láico aut fœminæ, ad deferéndum infirmo. Nullus pro baptizándis infántibus, sive adúltis, aut infirmis reconciliándis, aut mortuis sepeliéndis, præmium, vel munus éxigat. Per negligéntiam vestram, nullus in fans sine Baptismo, et adúltus sine Communióne péreat. Nullus vestrum sit ebriósus, aut litigiósus. Nullus arma ferat. Nullus canum, aut ávium jócis insérviat. Nullus in tabérnis bibat. Quisque vestrum, quantum sapit, de Evangélio Domínico et cæteris festivis diébus suæ plebi annúntiet. Verbum Dómini prædicáte. Curam pauperum, peregrinórum, viduárum, et orphanórum habéte; ipsósque

peregrínos ad prándium vestrum vocáte. Estóte hospitáles, áliis exínde bonum exémplum præbéntes. Síngulis diébus Domínicis ante Missam, aquam, qua pópulus aspergátur, benedícite, ad quod vas próprium habéte. vasa sacra et vestiménta Sacerdotália, nolíte negotiatóri aut tabernário in pignus dare. Minus digne pœniténtem cujuscúmque rei grátia ad reconciliatiónem non addúcite, neque ei reconciliatiónis testimónium perhibéte. Usúras non exígite. Nec facultates vestras post ordinatiónem vestram acquisítas alienáte, quóniam Ecclésiæ sunt. Nullus étiam res, possessiónes, aut mancípium Ecclésiæ véndere, commutáre, aut quocúmque ingénio præsúmat alienáre. Nullus décimam altérius recípiat. Nullus pœniténtem, carnem manducáre, aut vinum bíbere invítet, nisi pro eo tunc eleemosynam fécerit. Quisque fontes baptismáles lapídeos hábeat bene mundos; quos si habére non póterit, vas áliud ad hoc opus solum deputátum téneat. Omnibus Parochianis vestris Symbolum, et Oratiónem Domínicam insinuáte. Jejúnia Quadragésimæ, Quatuor Témporum, et ália Ecclésiæ mandáta significáte observánda. Ante Quadragésimam quarta féria pópulum ad confessiónem invitáte, et conféssis, juxta qualitátem críminum, pœniténtiam injúngite. Tribus tempóribus in anno, id est, Natáli Dómini, Pascha, et Pentecoste, omnes fidéles accédere ad Communiónem Córporis Dómini nostri Jesu Christi admonéte, et ne omíttat, quin saltem in Pascha commúnicet. Certis tempóribus conjugátos abstinére ab uxóribus exhortámini. Nullus vestrum rúbeis, aut virídibus, vel laicálibus véstibus utátur. Diem Domínicam, et cæteras festivitátes, absque ópere servíli, a véspera in vésperam celebrári docéte. Cantus et chóreas mulierum in atrio Ecclésiæ prohibéte. Incantatiónes super mórtuos noctúrnis horis a vulgo fieri consuétas sub contestatióne Dei omnipoténtis vetáte. Cum excommunicátis nolite communicáre. Nec quis vestrum in eórum præsentia celebráre præsúmat: quod étiam plebi nuntiáte. Et nullus ex plebe uxorem domum ducat, nisi prius núptiæ

tempóribus ab Ecclésia permíssis, públice fúerint celebrátæ. Quod nullus ad raptam, vel consanguíneam accédat, aut altérius sponsam ducat omnimodis prohibéte. Porcários, et álios pastóres, saltem Domínica die faciátis veníre ad Missam. Patrínos, ut filíolos Symbolum et Oratiónem Domínicam dóceant, aut docéri fáciant, exhortámini. Sacraméntum Eucharistiæ, sanctum Chrisma, et Oleum Catechumenórum, ac sanctum, seu Infirmórum, in Ecclésia in loco mundo, condecénti, et secúro, sub sera, et fida custódia diligénter serváte. Quisque vestrum expositiónem Symboli, et Oratiónis Domínicæ, juxta Orthodoxórum Patrum Traditiónes penes se hábeat, eásque atque Oratiónes Missárum, et Epístolas, Evangélia, et Cánones bene intélligat, ex quibus prædicándo pópulum sibi commissum sédulo ínstruat, et máxime non bene credéntem. Introitum Missæ, Oratiónes, Epístolam, Graduále, Evangélium, Symbolum, et cætera non secréta, alta et intelligíbili voce próferat. Secréta vero, et Cánonem, moróse et distíncte submissa voce legat. Psalmórum verba et distinctiónes, regulariter cum Cánticis consuétis intelligibiliter pronúntiet. Symbolum Sancti Athanásii de Trinitáte, et Fide Cathólica memóriter téneat. Exorcismos, et Oratiónes ad Catechúmenos faciéndos, ac réliquas preces super másculum et fœminam, pluráliter, vel singulariter respective distíncte próferat. Ordinem baptizándi, et ad succurréndum infirmis, reconciliatiónis, et commendatiónis ánimæ, et in agéndis exéquiis defunctórum, juxta modum canónicum obsérvet: Exorcísmos, et benedictiónes salis et aquæ pertinénter legat. Cánticum diúrnum et noctúrnum sciat. Cómputum étiam minórum ad inveniéndum lítteram Dominicálem, tempus interválli diéi Paschæ, et majórum mobilium Festórum non ignoret. Vólumus autem, fratres dilectissimi, quátenus quæ nostra percepístis traditióne, bonis studeátis opéribus adimplére: Præstánte Dómino nostro Jesu Christo, cui cum Patre, et Spíritu sancto est honor, et glória in sæcula sæculórum.

Tum Pontifex, dimissa mitra, surgit, et stans versus ad altare, dicit absolute:

Orémus.

Ulla est, Dómine, humánæ consciéntiæ virtus, quæ inoffénse possit tuæ voluntátis judícia experíri; et ídeo, quia imperféctum nostrum vident óculi tui, perfectióni députa miséricors Deus, quod perfécto æquitátis fine conclúdere peroptámus; te in nostris princípiis occursórem popóscimus, te in hoc fine judiciórum nostrórum indultórem nostris excéssibus sperámus, scílicet, ut ignorántiæ parcas, erróri indúlgeas, ut perféctis votis perféctam óperis efficáciam largiáris: et quia consciéntia remordénte tabéscimus, ne aut ignorántia nos tráxerit in errorem, aut præceps forsitan volúntas impúlerit justítiam declináre ; hoc te póscimus, te rogámus, ut si quid offensiónis in hac Synodi celebritáte contráximus, te miseránte, indulgéntiam sentiámus: ut in eo, quod solutúri sumus aggregátam Synodum, a cunctis primum absolvámur nostrórum néxibus delictórum ; quáliter et transgressores vénia, et confiténtes tibi, subsequátur remunerátio sempitérna. Per Christum Dóminum nostrum.

R. Amen.

Deinde benedicit solemniter omnibus dicens: Sit nomen Dómini benedíctum, etc. Et dat indulgentiam. Quibus peractis, Archidiaconus stans juxta Pontificem, dicit alta voce: Recedámus cum pace.

Et respondent omnes:

In nomine Christi.

Tunc omnes pariter surgentes, Pontificem cappa indutum cum superpelliceis ad domum reducunt. Si vero in primo die, vel in secundo omnia negotia Synodi expediuntur; approbatis omnibus, et conclusione Synodi facta, Pontifex sedens cum mitra, ut supra, commendat se onnium orationibus, et leguntur nomina interesse debentium, admonentur per Pontificem congregati, et alia fiunt, prout supra sunt ordinata.

Ranotandum est, quod Clericus quandoque suspenditur, quandoque deponitur, quandoque degradatur. Suspenditur quis quandoque ab homine, quandoque a jure, et quandoque ad tempus, quandoque in perpetuum.

Ab homine, quando Prælatus sie in scriptis pronuntiat:
Uia constat te tale quid commisísse; ideo ab officio,
et executióne Ordinum tuórum te suspendimus.
Vel quando in genere dicit:

Uicúmque, tale quid fécerit aut non fécerit; ipsum in his scriptis suspéndimus, vel in his scriptis nóverit se suspensum.

Hujusmodi autem suspensionis sententia taliter revo

catur.

Uia de tali negotio propter quod suspensiónis sententiam incurreras,

tiam incúrreras, emendatiónem plenam, et pœniténtiam condignam egísti; ídeo senténtiam suspensiónis hujúsmodi misericórditer relaxámus.

Illud antem sciendum est, quod simpliciter et sine temporis præfinitione ab homine vel a jure suspensus, perpetuo intelligitur esse suspensus; ad tempus vero suspensus, utpote donec pœnituerit, vel a crimine abstinuerit, eo ipso, quod abstmet, vel pœnitet, executionem sui officii recuperat; nec alia est reconciliatio, seu sententiæ suspensionis relaxatio necessaria. Ad hæc Clerici publice delinquentes, enormiter, executionem sui Ordinis secundum Canones perdunt; et etiam post peractam pœnitentiam, ab executione suorum Ordinum suspensi remanent; adeo, quod absque dispensatione et reconciliatione non possunt in illis licite ministrare, neque ad majores Ordines promoveri, præcipue si de hoc convicti fuerint in ju