Peracta demum visitatione illius loci, et omnibus expeditis, cum discedere voluerit Pontifex, in suo habitu communi accedit ad Ecclesiam, et stans ante altare in cornu Epistolæ versus ad illud, dicit Psalmum:

De profúndis, pag. 105. tolum, cum Réquiem ætérnam, et Antiphonam, Si iniquitátes, deinde dicit: Pater noster secreto.

. Et ne nos indúcas in tentatiónem.

R. Sed libera nos a malo.

y. A porta ínferi.

R. Erue, Dómine, ánimas eórum.
. Requiéscant in pace.

R. Amen.

ỳ. Dómine, exáudi oratiónem meam.
R. Et clamor meus ad te véniat.

. Dóminus vobiscum.

R. Et cum spíritu tuo.

Orémus.

Eus, cujus miseratióne ánimæ Fidélium requiéscunt, fámulis, et famulábus tuis ómnibus hic, et ubique in Christo quiescéntibus, da propitius véniam peccatórum, ut a cunctis reátibus absolúti, tecum sine fine læténtur. Per Christum Dóminum nostrum.

R. Amen.

Post hæc discedit quo voluerit.

ORDO

AD RECIPIENDUM PROCESSIONALITER

IMPERATOREM.

Uando Imperator venit ad aliquam urbem, vel oppidum insigne, Clerus urbis obviam venit ei processionaliter, ut dictum est superius de receptione Prælati, vel Legati; tamen extra portam aliquantulum magis remote, quam Prælato, et Legato fieri solet. Imperator ex equo,

vel (quod magis convenit) descendens in terra, super tapete stratum genuflexus, osculatur ibidem Crucem, et sub baldachino ducitur usque ad Ecclesiam. Processio præcedit immediate Imperatorem, et is qui gladium Imperatori præfert, equitet immediate post Prælatum processionis. Si vero Legatus Apostolicus Imperatorem reciperet, aut cum eo urbem intraret, vel alias secum iret, vel equitaret, ille qui gladium Imperatori præfert, et alius Crucem Legati portans, simul ire debent. Crux Legati, quia debetur ei latria, erit a dexteris, et gladius Imperatoris a sinistris. Interim dum procedunt ad Ecclesiam, cantatur Antiphona, ton. 8.

Ecce ego mitto Angelum meum, qui præparábit viam tuam ante fáciem meam.

Et post Antiphonam prædictam cantantur Hymni, vel alia Cantica devota, prout magis placebit. Cum Imperator descenderit, et intrat Ecclesiam, Prælatus Ecclesiæ, accepto aspersorio, aspergit eum, deinde alios in genere; et procedunt usque ad altare majus, coram quo Imperator genuflectit super faldistorio ibidem sibi parato. Prælatus vero Ecclesiæ ascendit ad cornu Epistolæ altaris, ubi stans versus ad orantem, detecto capite, dicit:

. Deus, judícium tuum Regi da.

R). Et justítiam tuam filio Regis.

ỳ. Salvum fac V. Imperatorem nostrum, Dómine.
Deus meus, sperántem in te.

v. Mitte ei, Dómine, auxílium de sancto.

R. Et de Sion tuére eum.

. Nihil proficiat inimícus in eo.

R. Et filius iniquitátis non appónat nocére ei.

ỳ. Fiat pax in virtúte tua.

R. Et abundantia in túrribus tuis.

ỳ. Dómine, exáudi oratiónem meam.

. Et clamor meus ad te véniat.

ỳ. Dóminus vobiscum.

R. Et cum spíritu tuo.

PONTIF. ROM

28

D

O rémus.

Eus, in cujus manu sunt corda Regum, inclína ad preces humilitátis nostræ áures misericórdiæ tuæ, et Imperatori nostro fámulo tuo N. régimen tuæ sapiéntiæ appóne, ut háustis de tuo fonte consiliis, et tibi pláceat, et super ómnia regna præcéllat.

Ræténde, Dómine, quæsumus, fámulo tuo . Impe

P auxili, ut te toto

perquírat, et quæ digne póstulat, ássequi mereátur. Per Christum Dóminum nostrum.

1. Amen.

Deinde si Prælatus sit Episcopus, vel Major, stans ante altare, bencdicit solemniter populo, dicens:

Sit nomen Dómini benedíctum, etc.

Intellige, si non sit præsens Legatus; quia benedicet Legatus, si sit præsens ibi. Qua benedictione data, depositis sacris vestibus, associat Imperatorem usque ad ejus hospitium. Si autem Prælatus ipse non sit Episcopus, vel Major, finitis orationibus prædictis, depositis vestibus sacris, associat, ut supra.

ORDO

AD RECIPIENDUM PROCESSIONALITER REGEM.

Uando Rex ad aliquam urbem, aut oppidum insigne venit, Clerus processionaliter obviam vadit ei extra portam, ubi Rex ex equo, vel (quod magis convenit) descendens, in terra super tapete stratum genuflexus, osculatur Crucem, quæ per Prælatum sibi porrigitur. Deinde sub baldachino ducitur usque ad Ecclesiam, ordine supradicto.

Interim cantatur Responsorium, ton. 8.

Elégit eum Dóminus, Et excélsum fecit illum præ Régibus terræ.

. Glorificávit eum in conspéctu Regum, et non confundétur. Et excélsum.

*

ỳ. Glória Patri, et Fílio, et Spirítui sancto. Et excélsum.

Deinde cantantur Hymni, vel alia Cantica magis placentia. Cum Rex Ecclesiam intrat, Prælatus, accepto aspersorio, aspergit eum, deinde alios in genere; et procedunt usque ad altare majus, coram quo Rex genuflectit super faldistorio ibidem sibi parato, et orat. Prælatus vero ascendit ad cornu Epistolæ altaris, ubi stans versus ad orantem, detecto capite, dicit:

ỳ. Deus, judícium tuum Regi da.
R. Et justítiam tuam filio Regis.

. Salvum fac Regem nostrum, Dómine.

R. Deus meus, sperántem in te.

V. Mitte ei, Dómine, auxílium de sancto.
Ꭱ . Et de Sion tuére eum.

ỳ. Nihil proficiat inimícus in eo.

R. Et filius iniquitátis non appónat nocére ei.

. Fiat pax in virtúte tua.

R. Et abundantia in túrribus tuis.

ỳ. Dómine, exáudi oratiónem meam.
R. Et clamor meus ad te véniat.

ý. Dóminus vobíscum.

. Et cum spíritu tuo.

rémus.

Eus, cui omnis potéstas et dígnitas famulátur, da huic fámulo tuo Regi nostro . prósperum suæ dignitátis efféctum, in qua te semper tímeat, tibíque júgiter placére conténdat. Per Christum Dóminum nostrum.

Amen.

Deinde Prælatus, si sit Episcopus, vel Major, accedit ad medium altaris, et ibi populo solemniter benedicit. Tum sacris dimissis vestibus, Regem usque ad hospitium comitatur.

ORDO

AD RECIPIENDUM PROCESSIONALITER PRINCIPEM

MAGNE POTENTIÆ.

Uando Princeps magnæ potentiæ ad aliquam urbem,

aut insigne oppidum venit, Clerus processionaliter ei obviam venit extra portam: ubi Princeps ex equo vel (quod magis convenit) descendens, in terra super tapete stratum genuflexus, osculatur Crucem, quæ per Prælatum sibi porrigitur. Deinde sub baldachino ducitur usque ad Ecclesiam, ordine consueto.

Interim cantatur Responsorium ton. 1.

Pósui adjutórium super potentem, et exaltávi eléctum de plebe mea: Manus enim mea auxiliábitur ei.

eum.

. Invéni David servum meum, óleo sancto meo unxi Manus enim mea.

. Glória Patri, et Fílio, et Spirítui sancto. Manus. Deinde cantantur Hymni, vel alia Cantica magis placentia.

Cum Princeps Ecclesiam intrat, Prælatus accepto aspersorio aspergit eum, deinde alios in genere; et procedunt usque ad altare majus, coram quo Princeps genuflectit super faldistorio ibidem sibi parato, et orat. Prælatus vero ascendit ad cornu Epistolæ altaris, ubi stans versus ad orantem, detecto capite, dicit:

. Salvum fac Príncipem nostrum, Dómine. R). Deus meus, sperántem in te.

. Mitte ei, Dómine, auxílium de sancto.

R. Et de Sion tuére eum.

N. Nihil proficiat inimícus in eo.

Et filius iniquitátis non nocébit ei.

. Fiat pax in virtúte tua.

R. Et abundantia in túrribus tuis.
ỳ. Dómine, exáudi oratiónem meam.

R. Et clamor meus ad te véniat.