Et Metropolitanus dicebat:

Ducátur.

Tunc Archidiaconus, vel Archipresbyter, exhibito dicto Decreto ipsi Metropolitano, revertebatur cum Canonicis, sicut venerant, ad vestiarium, et ibi deponebant vestes. Accensis autem cereis, Electus adhuc jejunus, pluviali albi coloris supra superpelliceum paratus ducebatur processionaliter coram Metropolitano, præcedentibus eum Canonicis Ecclesiæ, ad quam erat Electus, Archidiacono, et Archipresbytero Ecclesiæ Metropolitanæ hinc et inde ipsum deducentibus, qui stans convenienter remotus a Metropolitano, flexis genibus petebat intelligibili voce benedictionem, dicens:

Jube domne benedícere.

Metropolitanus sedens, in eodem tono voce minori

dicebat:

Lux de luce Patris sacro vos lúmine lustret.

Deinde surgens, et procedens paululum, iterum genua flectebat, dicens:

Jube domne benedícere.

Metropolitanus respondebat:

Prótegat, et salvet nos Christus cónditor orbis. Rursus surgens adhuc paululum appropinquans, et genuflectens, dicebat tertio:

Jube domne benedícere.

Metropolitanus respondebat:

S édibus a súperis véniat benedíctio nobis.

R. Amen.

Tum interrogabat eum coram se genuflexum Metropolitanus:

Fili mi, quid póstulas?

Respondebat Electus:

Reverendíssime Pater, Confratres mei elegérunt me (licet indígnum) sibi esse Pastorem.

Interrogatio:

Quo honóre fúngeris?

Respondebat :

Presbyterátus, vel talis.

Interrogatio:

Quot annos habes in Presbyterátu?

Respondebat:

Decem, vel tot.

Si vero forsan ipse die, vel infra breve tempus fucrat ab eo in Presbyterum ordinatus, respondebat:

Tu scis, Dómine.
Interrogatio:

Habuísti conjúgium?
Respondebat:

Mínime.

Si forte habuerat, et per ipsum Consecratorem ejus electio examinata, et confirmata fuerat, tunc respondebat: Tu scis, Dómine.

Interrogatio:

Disposuísti dómui tuæ?

R). Dispósui.

Interrogatio:

Qui libri legúntur in Ecclésia tua?

R). Pentateuchus, Prophétæ, Evangélium, Epístolæ Pauli, Apocalypsis, et réliqui.

Ide, cum Ordinatiónes féceris, certis tempóribus fácias, jejúnio primi, quarti, séptimi, et décimi mensis. Bígamos, sive spúrios, aut curiáles, aut de servíli conditióne ad sacros Ordines non promóveas. A simoníaca vero hæresi te omníno custódias. Dábitur tamen tibi edíctum de scrínio nostro, quáliter débeas conversári. Vide autem, ne áliquam promissiónem proptérea féceris, quia simoníaet contra Cánones est.

cum,

R). Absit.

Metropolitanus dicebat:

Tu víderis. Quia ergo ómnium in te vota convéniunt, hódie abstinébis, et cras, Deo annuénte, consecráberis. R). Præcepísti, Dómine.

Sed si expediebat, Metropolitanus dispensabat cum illo, ut comederet, et deputabat ei aliquem discretum de sua Ecclesia Confessorem, cui Consecrandus peccata sua confitebatur; et mox Consecrando ad terram prostrato, Metropolitanus sedens cum mitra incipiebat, schola prosequente, Antiphonam ton. 8.

Confirma hoc, Deus, quod operátus es in nobis a templo sancto tuo, quod est in Jerúsalem.

Psalmus. Exurgat Deus, et dissipéntur inimíci ejus.. Totus dicebatur cum Glória Patri, etc. Deinde repetebatur Antiphona. Qua dicta, Metropolitanus, deposita mitra, surgebat, et stans versus ad Consecrandum prostratum dicebat :

. Salvum fac servum tuum, Dómine.

R). Deus meus, sperántem in te.
*. Esto ei, Dómine, turris fortitúdinis.
R. A fácie inimíci.

. Nihil proficiat inimícus in eo.

R. Et filius iniquitátis non appónat nocére ei.

*. Dómine, exáudi oratiónem meam.

R). Et clamor meus ad te véniat.

. Dóminus vobiscum.

R. Et cum spíritu tuo.

Orémus.

Mnipotens, sempitérne Deus, miserére huic fámulo tuo N. et dírige eum secúndum tuam cleméntiam in viam salútis æternæ; ut, te donánte, tibi plácita cúpiat, et tota virtúte perficiat.

Ctiónes nostras, quæsumus, Dómine, aspirándo præveni, et adjuvándo proséquere: ut cuncta nostra orátio et operátio a te semper incípiat, et per te cœpta finiátur. Per Christum Dóminum nostrum.

R. Amen.

Deinde Metropolitanus, detecto capite, Crucem ante se habens, benedicebat populo, dicens:

Sit nomen Dómini, etc.

Qua data, singuli ad propria revertebantur.

Ie Dominica, qua Consecratio fieri debebat, parabantur Ecclesia et Capella, credentia, paramenta, et omnia alia, supra, in principio Consecrationis Electi, posita. Deinde veniebant Metropolitanus, Electus, et Episcopi assistentes ad Ecclesiam, et in Capellis suis se induebant, ut supra. Quibus paratis, et Metropolitano in faldistorio ante altare sedente, adducebatur Electus medius inter assistentes Episcopos; et facta reverentia Metropolitano, senior assistentium Episcoporum stans, deposita mitra, dicebat:

Everendíssime Pater, póstulat sancta mater Ecclésia

R Catholica, ut hunc præsentem Presbyterum ad onus

Episcopátus sublevétis.

Metropolitanus dicebat:

Scitis illum esse dignum?
Respondebat Episcopus:

Quantum humána fragilitas nosse sinit, et scimus, crédimus illum dignum esse.

Metropolitanus respondebat:
Deo grátias.

Tunc omnibus sedentibus, ut supra dictum est, Metropolitanus, intelligibili voce, et assistentes Episcopi, submissa voce, faciebant examinationem supra scriptam, videlicet:

Antíqua sanctórum, etc. et omnia alia suo ordine, prout supra sunt ordinata, usque ad finem examinis. Quo completo, et manu Metropolitani per Electum osculata, idem Electus ante Metropolitanum genuflexus, ante se habens schedulam scriptam, jurabat, et præstabat fidelitatis debitæ solitum juramentum Metropolitano in hunc modum:

Go N. Ecclésia N. vocátus Epíscopus, promítto in conspéctu omnipotentis Dei, atque totíus Ecclésia,

quod ab hac hora in ántea, fidélis et obédiens ero perpétuo more prædecessórum meórum, beáto N. sanctæ Ecclésiæ N. nominando Ecclesiam Metropolitanam, et vobis Dómino meo N. Dei grátia ejúsdem Ecclésiæ Archiepíscopo, vestrísque successóribus canónice intrántibus, prout est a sanctis Pátribus institútum, et Ecclesiástica, ac Romanórum Pontíficum comméndat auctóritas. Non ero in consílio, aut consénsu, vel in facto, ut vitam perdátis, aut membrum, aut capiámini mala captióne. Consilium, quod mihi per vos, aut per lítteras, vel per núntium creditúri estis, ad damnum vestrum, me sciénte, nulli pandam. Vocátus ad Synodum véniam, nisi præpedítus fúero canónica præpeditióne. Vos quoque, et nuntios véstros, ac Ecclésiæ N. nominando Ecclesiam Metropolitanam, quos certos esse cognóvero, in eúndo, stando, et redeúndo honorífice tractábo, et in suis necessitátibus adjuvábo; possessiónes vero ad mensam mei Episcopátus pertinéntes non vendam, neque donábo, vel áliquo modo contra jus, vel consuetúdinem Ecclésiæ meæ alienabo, vobis vel vestris successóribus inconsúltis.

Deinde librum Evangeliorum, quem Metropolitanus coram eo apertum super genibus tenebat, Electus ambabus manibus supra scripturam tangebat, dicens:

Sic me Deus ádjuvet, et hæc sancta Dei Evangélia. Quo facto, sigillum suum litteræ juramenti hujusmodi pro majori illius robore appendebat, seu appendi faciebat, et eam Metropolitano tradebat.

Tunc deposita mitra, surgebat Metropolitanus, et faciebat Confessionem, et procedebatur in omnibus et per omnia, prout supra ordinatum est, usque Ad multos annos, inclusive.

Quo per Consecratum dicto, Metropolitanus tradebat Consecrato edictum scriptum hujusmodi tenoris.

Ilécto nobis fratri et Coëpíscopo N. salútem in Dómino sempitérnam. Quóniam, ut crédimus, divíno te nutu vocánte, Capítulum N. Ecclésiæ unanímiter elegérunt