DE ORDINATIONE DIACONI.

Missæ celebrandæ pro Diaconatus Ordine conferendo necessaria, ut supra.

Ordinando Diacono: Mandatum Apostolicum, si ordinetur extra tempora; vestis talaris; modestia in capillis; corona Diaconalis; prævia Confessio; amictus; alba; cingulum; manipulus; stola, et dalmatica albi coloris; liber Evangeliorum; candela pro Offertorio.

Ontifex ritu Pontificali paratus, ut Ordinationem Diaconatus conferat, in Dominicis, aut festivis diebus, aut statutis a jure temporibus, dicta Oratione pro ordinando, Exáudi, quæsumus Dómine, etc. ut in fine Missalis habetur, cum Oratione diei sub uno Per Dóminum, et factis aliis commemorationibus, si quæ sint faciendæ, legit Epistolam; qua finita, accipit mitram, et accedens ad faldistorium ante medium altaris paratum, sedet.

Interim promovendus ad ordinem Diaconatus per Archidiaconum, aut illius locum tenentem vocatur, dicendo:

Accédat qui ordinándus est ad Diaconátum.

Mox ordinandus per Notarium nominatus accedit, et facta Pontifici profunda reverentia, genuflectit.

Tum Archidiaconus illum, paratum amictu, alba, cingulo, et manipulo, stolam in manu sinistra, dalmaticam super brachium sinistrum, et candelam in manu dextera tenentem, offerens Pontifici, dicit:

R

Everendíssime Pater, póstulat sancta mater Ecclésia Cathólica, ut hunc præséntem Subdiáconum ad onus Diacónii ordinétis.

Pontifex interrogat, dicens:

Scis illum dignum esse?

Respondet Archidiaconus:

Quantum humána fragílitas nosse sinit, et scio, et testíficor ipsum dignum esse ad hujus onus officii.

Mox Pontifex respondet:

Deo grátias.

Et ad ejus ordinationem procedit. In primis Pontifex sedens cum mitra, Clero, et populo annuntiat, dicens: Uxiliánte Dómino Deo, et Salvatóre nostro Jesu Chri

A

sto, elígimus hunc præséntem Subdiáconum in ordinem Diacónii. Si quis habet áliquid contra illum, pro Deo, et propter Deum cum fidúcia éxeat, et dicat: verúmtamen memor sit conditiónis suæ.

Facta aliquali mora, Pontifex convertens sermonem suum ad ordinandum, admonet eum, dicens:

Rovehéndus, fili dilectíssime, ad Levíticum órdinem, cógita magnopere ad quantum gradum Ecclésiæ ascéndis. Diáconum enim opórtet ministráre ad altáre, baptizáre, et prædicáre. Sane in véteri Lege, ex duodecim, una tribus Levi elécta est, quæ speciáli devotióne tabernáculo Dei, ejúsque sacrificiis, ritu perpétuo deservíret. Tántaque dígnitas ipsi concéssa est, quod nullus, nisi ex ejus stirpe, ad divínum illum cultum atque officium ministratúrus assúrgeret; ádeo, ut grandi quodam privilégio hæreditátis et Tribus Dómini esse mererétur, et dici: quórum hódie, fili dilectissime, et nomen, et officium tenes: quia in ministérium tabernáculi testimónii, id est, Ecclésiæ Dei elígeris in Levítico officio, quæ semper in procínctu pósita, incessábili pugna contra inimícos dímicat; unde ait Apóstolus: Non est nobis colluctátio adversus carnem et sánguinem, sed advérsus príncipes et potestátes, advérsus mundi rectóres tenebrárum harum, contra spirituália nequítiæ, in cœléstibus. Quam Ecclésiam Dei, véluti tabernáculum, portáre et muníre debes ornátu sancto, prædicátu divíno, exémplo perfecto. Levi quippe interpretátur ádditus, sive assumptus. Et tu, fili dilectissime, qui ab hæreditáte patérna nomen áccipis, esto assúmptus a carnálibus desidériis, a terrénis concupiscéntiis, quæ militant advérsus ánimam. Esto nítidus, mundus, purus, castus, sicut decet minístrum Christi, et dispensatórem mysteriórum Dei; ut digne addáris ad númerum Ecclesiástici gradus; ut hæréditas et tribus amábilis Dómini

esse mereáris. Et quia comminíster, et cooperátor es Córporis et Sánguinis Dómini, esto ab omni illecebra carnis aliénus; sicut ait Scriptúra: Mundámini qui fertis vasa Dómini. Cógita beátum Stéphanum, mérito præcipuæ castitátis ab Apóstolis ad officium istud eléctum. Cura, ut quibus Evangélium ore annúntias, vivis opéribus expónas; ut de te dicátur: Beáti pedes evangelizántis pacem, evangelizántis bona. Habe pedes tuos calceátos Sanctórum exémplis, in præparatióne Evangélii pacis: Quod tibi Dóminus concédat per grátiam suam. R. Amen.

Deinde si non sit ordinatus Subdiaconus, ordinandus Diaconus se prosternit ad cornu Evangelii, vel ubi genuflectebat. Pontifex vero cum mitra ante faldistorium suum genuflectens, recitat Litanias, pag. 31. Ordinandus autem per Pontificem benedicitur, prout supra, pag. 481. dictum est, in ordinatione Subdiaconi. Post hæc ordinando ab accubitu surgente, genuflexo tamen manente, Pontifex sedens in faldistorio cum mitra, intelligibili voce alloquitur Clerum et populum, dicens:

Ommúne votum commúnis orátio prosequátur; ut hic

totíus Ecclésiæ prece, qui ad Diaconátus ministérium præparátur, Levíticæ benedictiónis órdine claréscat; et spirituáli conversatióne præfúlgens, grátia sanctificatiónis eluceat; præstánte Dómino nostro Jesu Christo, qui cum Patre et Spíritu sancto vivit, et regnat Deus in sæcula sæculórum. R. Amen.

Deinde surgens cum mitra Pontifex, stans versus ad ordinandum, dicit alta voce legendo:

Rémus, fratres charíssimi, Deum Patrem omnipotén

O tem,

tem, ut super hunc fámulum suum, quem ad officium Diaconátus dignátur assúmere, benedictiónis suæ grátiam cleménter effúndat; eíque consecratiónis indúltæ propitius dona consérvet, et preces nostras cleménter exáudiat, ut quæ nostro gerénda sunt ministério, suo benignus prosequátur auxílio; et quem sacris mystériis exequéndis pro nostra intelligéntia crédimus offeréndum, sua bene di

ctióne sanctíficet et confirmet. Per unigénitum Fílium suum Dóminum nostrum Jesum Christum, qui cum eo et Spíritu sancto vivit et regnat Deus.

Deinde deposita mitra, et extensis ante pectus manibus dicit:

. Per ómnia sæcula sæculórum.

R. Amen.

. Dóminus vobiscum.

R. Et cum spíritu tuo.

. Sursum corda.

R. Habémus ad Dóminum.

*. Grátias agámus Dómino Deo nostro.

R. Dignum et justum est.

Vere dignum et justum est, æquum et salutáre, nos tibi semper, et ubíque grátias ágere, Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus, honórum dator, ordinúmque distribútor, atque officiórum dispósitor, qui in te manens ínnovas ómnia, et cuncta dispónis per Verbum, virtútem, sapientiámque tuam, Jesum Christum Fílium tuum Dóminum nostrum, sempitérna providéntia præparas, et síngulis quibúsque tempóribus aptánda dispensas. Cujus corpus, Ecclésiam vidélicet tuam, cœléstium gratiárum varietáte distínctum, suorúmque connéxam distinctióne membrórum, per legem mirábilem totíus compáginis unítam, in augméntum templi tui créscere, dilataríque largíris; sacri múneris servitútem trinis grádibus ministrórum nómini tuo militáre constítuens, eléctis ab initio Levi filiis, qui in mysticis operatiónibus domus tuæ fidélibus excúbiis permanéntes, hæreditátem benedictiónis ætérnæ sorte perpétua possidérent. Super hunc quoque famulum tuum, quæsumus Dómine, placátus inténde, quem tuis sacris altáribus servitúrum in officium Diaconátus supplíciter dedicámus. Et nos quidem tamquam hómines, divíni sensus et summæ ratiónis ignári, hujus vitam, quantum póssumus, æstimámus. Te autem, Dómine, quæ nobis sunt ignóta non tránseunt, te occúlta non fallunt. Tu cógnitor es secretórum:

tu scrutátor es córdium. Tu hujus vitam cœlésti póteris examináre judício, quo semper prævales, et admíssa purgáre, et ea quæ sunt agénda concédere.

Hic solus Pontifex extensam manum dexteram ponit super caput ordinandi, dicens:

Ccipe Spíritum sanctum, ad robur, et ad resisténdum diábolo, et tentatiónibus ejus: In nómine Dómini. Postea prosequitur ut prius extensam tenens manum dexteram usque in finem Præfationis:

Emítte in eum, quæsumus, Dómine, Spíritum sanctum, quo in opus ministérii tui fidéliter exequéndi septifórmis grátiæ tuæ múnere roborétur. Abúndet in eo totíus forma virtútis, auctoritas modésta, pudor constans, innocéntiæ púritas, et spirituális observántia disciplínæ. In móribus ejus præcépta tua fúlgeant, ut suæ castitátis exémplo imitatiónem sanctam plebs acquírat; et bonum consciéntiæ testimónium præferens, in Christo firmus et stábilis persevéret; dignísque succéssibus de inferiori gradu per grátiam tuam cápere potióra mereátur.

Quod sequitur, dicit submissa voce legendo, ita tamen quod a circumstantibus audiri possit.

Per eúmdem Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum, Qui tecum vivit et regnat in unitáte ejúsdem Spíritus sancti Deus, per ómnia sæcula sæculórum.

R). Amen.

Post hæc Pontifex sedens cum mitra, ordinando ante se genuflexo stolam imponit super humerum sinistrum, dicens: Ccipe stolam cándidam de manu Dei: adímple ministérium tuum: potens enim est Deus, ut augeat tibi grátiam suam: Qui vivit et regnat in sæcula sæculórum. R. Amen.

Faciens super ordinandum signum Crucis: aliquis vero minister reflectit capita stolæ, et alligat sub brachio dextero.

Deinde Pontifex accipiens Dalmaticam, eam totaliter induit ordinandum, dicens: