Nduat te Dóminus induménto salútis, et vestiménto lætítiæ, et Dalmática justítiæ circúmdet te semper: In nómine Dómini. R. Amen.

Postremo Pontifex accipit, et ordinando tradit librum Evangeliorum, quem manu dextera tangit, dicens:

Accipe potestatem legendi Evangélium in Ecclésia Dei,

tam pro vivis, quam pro defunctis: In nómine Dómini. R). Amen.

Quo facto, Pontifex stans sine mitra, ad altare conversus, dicit:

O rémus. Et ministri: Flectámus génua. R). Leváte.
Deinde vertens se ad ordinatum, dicit:

Xáudi, Dómine, preces nostras, et super hunc fámu

cœlésti múnere ditátus, et tuæ majestátis grátiam possit acquirere, et bene vivéndi áliis exémplum præbére. Per Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum, Qui tecum vivit, et regnat in unitáte ejúsdem Spíritus sancti Deus, per ómnia sæcula sæculórum. R. Amen.

Do

Orémus.

Omine sancte, Pater Fídei, Spei, et grátiæ, et proféctuum remunerátor, qui in cœléstibus et terrénis Angelórum ministériis ubíque dispósitis per ómnia eleménta voluntátis tuæ diffúndis efféctum, hunc quoque fámulum tuum spirituáli dignáre illustráre afféctu; ut tuis obséquiis expedítus, sanctis altáribus tuis miníster purus accréscat, et indulgéntia tua púrior, eórum gradu, quos, Apóstoli tui in septenárium númerum, beáto Stéphano duce ac prævio, Spíritu sancto auctóre, elegérunt, dignus exístat; et virtútibus univérsis, quibus tibi servíre opórtet instrúctus, tibi compláceat. Per Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum, Qui tecum vivit et regnat in unitáte ejúsdem Spíritus sancti Deus, per ómnia sæcula sæculórum. R. Amen.

His peractis, Archidiacono suggerente, Diaconus surgit, factaque Pontifici profunda reverentia, redit ad lo

cum suum, ibique genuflectit: Pontifex vero surgit et accedit ad cornu Epistolæ, ubi deposita mitra, prosequitur Missam, et se gerit in Offertorio suscipiendo, et in omnibus aliis, prout habetur supra, pag. 484. in Ordinatione Subdiaconi.

DE ORDINATIONE PRESBYTERI.

Missæ celebrandæ pro conferendo Presbyteratus ordine necessaria, ut supra.

Ordinando Presbytero: Mandatum Apostolicum, si ordinatur extra tempora; vestis talaris; modestia in capillis; corona Sacerdotalis; prævia Confessio; amictus, alba, cingulum, manipulus, stola, et planeta albi coloris; Oleum Catechumenorum; Calix cum vino et aqua; patena, et Hostia desuper posita; vitta linea pro sustentandis manibus post unctionem; pelvis, et vas aquæ; medulla panis, et manutergium pro Presbyterandi manuum lotione; candela pro offertorio; Missale ad legendam Missam cum Pontifice; Sacerdos adjuvans in Missæ recitatione.

Ontifex ornatu Pontificali indutus, ut ordinem Presbyteratus conferat in Missis de Quatuor Temporibus, et in Dominicis ac festivis diebus a Dominica Septuagesimæ usque ad Pascha exclusive, ante ultimum versum Tractus: In Sabbato vero infra Octavam Pentecostes, et in Festis quæ habent sequentiam, ante ultimum sequentiæ versum: In Dominicis autem et Festivis diebus per annum, et per Adventum ante versum Allelúja, accipit mitram, et accedens ad faldistorium ante medium altaris sibi paratum, sedet.

Interim ad Ordinem Presbyteratus promovendum paratum more Diaconorum, amictu, alba, cingulo, stola, et manipulo, tenentem planetam super brachium sinistrum. complicatam, et in manu dextera candelam, et mappulam albam pro ligandis manibus, Archidiaconus, aut illius locum tenens, vocat, dicens:

A ccédat qui ordinándus est ad órdinem Presbyterátus. Mox ordinandus per Notarium nominatus accedit, et facta Pontifici profunda reverentia, genuflectit.

Tum Archidiaconus præsentat illum Pontifici, dicens:

Reverendissime Pater, póstulat sancta mater Ecclésia

Cathólica, ut hunc præsentem Diáconum ad onus Presbytérii ordinétis.

Et Pontifex interrogat, dicens:

S cis illum esse dignum?

Respondet Archidiaconus:

Quantum humána fragílitas nosse sinit, et scio, et testíficor ipsum dignum esse ad hujus onus officii. Mox Pontifex dicit:

Deo grátias.

Et annuntiat Clero et populo, dicens:

Uóniam, fratres charíssimi, rectóri navis, et navígio deferéndis, éadem est vel securitátis rátio, vel commúnis timóris; par eórum debet esse senténtia, quórum causa commúnis exístit. Neque enim fuit frustra a Pátribus institútum, et de electióne eórum, qui ad régimen altáris adhibendi sunt, consulátur étiam pópulus, quia de vita et conversatióne præsentándi, quod nonnúmquam ignorátur a pluribus, scítur a paucis; et necesse est, ut facilius ei quis obediéntiam exhibeat ordináto, cui assénsum præbúerit ordinándo. Hujus síquidem Diáconi in Presbyterum., auxiliánte Dómino, ordinándi conversátio ( quantum mihi vidétur) probáta, et Deo plácita exístit et digna (ut árbitror) Ecclesiástici honóris augménto. Sed ne unum fortasse, vel paucos aut decípiat assénsio, vel fallat afféctio, sententia est expetenda multórum. Itaque, quid de ejus áctibus, aut móribus novéritis, quid de mérito sentiátis, líbera voce pandátis; et huic testimónium Sacerdótii, magis pro mérito, quam affectióne áliqua tribuátis. Si quis ígitur habet áliquid contra illum, pro Deo, et propter Deum, cum fidúcia éxeat, et dicat. Verumtamen memor sit conditiónis suæ.

Postea Pontifex, facta aliqua mora, convertens sermonem suum ad ordinandum, admonet eum, dicens:

Onsecrándus, fili dilectíssime, in Presbyterátus officium, illud digne suscípere, ac suscéptum laudabíliter éxequi stúdeas. Sacerdótem étenim opórtet offérre, benedícere, præésse, prædicáre, et baptizáre. Cum magno. quippe timóre ad tantum gradum ascendéndum est, ac providéndum ut cœléstis sapiéntia, probi mores, et diutúrna justítiæ observátio ad id eléctos comméndent. Unde Dóminus præcipiens Móysi, ut septuaginta viros de univérso Israel in adjutórium suum elígeret, quibus Spíritus sancti dona divíderet, suggéssit, quos tu nosti, quod senes pópuli sunt. Tu síquidem in septuaginta viris et sénibus signátus es, si per Spíritum septifórmem, decálogum legis custódiens, probus et matúrus in sciéntia simíliter et in ópere eris. Sub eódem quoque mystério et eádem figúra in novo Testaménto Dóminus septuaginta duos elégit, ac binos ante se in prædicatiónem misit; ut docéret verbo simul et facto, minístros Ecclésiæ suæ fide et ópere debére esse perféctos, seu géminæ dilectiónis, Dei scilicet et próximi virtúte fundátos. Talis ítaque esse stúdeas, ut in adjutórium Móysi et duódecim Apostolórum, Episcopórum vidélicet Catholicórum, qui per Móysen et Apóstolos figurántur, digne, per grátiam Dei, éligi váleas. Hac certe mira varietáte Ecclésia sancta circúmdatur, ornátur, et régitur; cum álii in ea Pontífices, álii minóris órdinis Sacerdótes, Diáconi, et Subdiáconi diversórum órdinum viri consecrántur; et ex multis, et altérnæ dignitátis membris unum Corpus Christi efficitur. Itaque, fili dilectíssime, quem ad nostrum adjutórium, fratrum nostrórum arbítrium, consecrándum elégit, serva in móribus tuis castæ et sanctæ vitæ integritátem. Agnósce quod agis. Imitáre quod tractas; quátenus mortis Dominicæ mystérium célebrans, mortificáre membra tua a vítiis et concupiscéntiis ómnibus procúres. Sit doctrína tua spirituális medicína pópulo Dei. Sit odor vitæ tuæ delectaméntum

Ecclésiæ Christi; ut prædicatióne atque exémplo ædifices domum, id est, famíliam Dei, quátenus nec nos de tua provectióne, nec tu de tanti officii susceptióne damnári a Dómino, sed remunerári pótius mereámur: Quod ipse nobis concédat per grátiam suam. R. Amen.

Deinde si non sit ordinatus Subdiaconus, vel Diaconus, ordinandus Presbyter se prosternit ad cornu Evangelii, vel ubi genuflectebat: Pontifex vero cum mitra ante faldistorium suum genuflectens, recitat Litanias ut supra, pag. 31. Ordinandus autem per Pontificem benedicitur, prout dictum est in ordinatione Subdiaconi, pag. 481.

Post hæc ordinando ab accubitu surgente, et ante Pontificem genuflexo manente, Pontifex, cum mitra, stans ante faldistorium suum simul utramque manum super ordinandi caput imponit nihil dicens: idemque faciunt post eum omnes Presbyteri qui adsunt, quorum tres, aut plures superpelliceo et stola parati esse debent. Quo facto, tam Pontifex, quam Sacerdotes tenent dexteras manus extensas super illum, dum Pontifex stans, cum mitra, dicit: Rémus, fratres charíssimi, Deum Patrem omnipoténtem, ut super hunc fámulum suum, quem ad Presbytérii munus elégit, cœléstia dona multiplicet: et quod ejus dignatióne súscipit, ipsíus consequátur auxílio. Per Christum Dóminum nostrum.

R. Amen.

Pontifex, deposita mitra, conversus ad altare, dicit:
Orémus. Et ministri: Flectámus génua. R. Leváte.
Et mox conversus ad ordinandum, dicit:

Xáudi nos, quæsumus Dómine, Deus noster: et super

tus, grátiæ Sacerdotális infúnde virtútem; ut quem tuæ pietátis aspéctibus offérimus consecrándum, perpétua múneris tui largitáte prosequáris. Per Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum, Qui tecum vivit et regnat in unitáte ejusdem Spíritus sancti Deus.

Tum extensis manibus ante pectus, dicit: