Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

Il y a environ cinq cens ans que les Prêtres ont d'abord commencé par dévotion à dire le commencement de l'Evangile de S. Jean en fe deshabillant, ou en commençant leurs actions de gragraces. Peu à peu pour l'édification des fidéles ils fe font accoutumés à le dire à l'autel; mais dans la plupart des grandes Eglifes le Prêtre le dit, fur-tout aux grandes Meffes, en retournant à la Sacriftie.

On voit par tout ce que l'on vient de dire, que l'Eglife ne compofe qu'une famille fainte, où tout fe fait en commun. Ainfi pendant les prieres publiques, on ne doit point en faire de particulieres il faut les remettre à un

[blocks in formation]

l'Office, il n'y en a point de
plus convenable que celle que
garde le Clergé. On peut fe tenir
debout, lorsqu'il est debout; s'af-
feoir, lorsqu'il eft affis; & fe met-
tre à
tre à genoux, lorsqu'il est à ge-
noux. Il eft bon auffi, même dans
les prieres qui fe font à la mai-
fon, de prier debout les Diman-
ches & pendant le temps Paf-
chal, pour honorer la Réfurrec-
tion de Notre Seigneur J. C. Les
faints Canons recommandent cet-
te pratique. Pour les prieres de
pénitence, il convient de les fai-
re à genoux.

Telles font les cérémonies de l'Eglife Catholique dans fes prieres publiques & dans le facrifice de la Meffe. Elles font fimples, & fondées la plûpart fur des ufages très-anciens (a). Il n'y a rien de fuperftitieux, rien qui ne soit

(a) Cyrill, Jerof. Catech. 5. myst. 239. c. Vidiftis igitur Diaconum aquam lavandis manibus porrigentem Sacerdoti, & illis qui circum altare Dei ftabant Pref byteris. Num ideò prorsùs dabat, ut fordes corporis abluerentur ? nequaquam. Nec enim adeò fordibus corporis fœdati in Ecclefiam ingredi folemus; fed illa manuum ablutio Symbolum eft oportere nos à peccatis omnibus & iniquitatibus mundari. Cùm enim per manus defignentur actiones, lavare certè eafdem, munditiem & puritatem operum fignificat. Nonne audifti David myfteria tractantem ifta, & dicentem: Lavabo inter innocentes manus meas, & circumdabo altare tuum, Domine ! Itaque manus abluere, eft Symbolum non obnoxium effe peccatis. Deinde clamat Diaconus: Complectimini & ofculemini vos invicem atque tunc mutuo nos ofculo falutamus... 240. b. Pofteà clamat Sacerdos: Sursum corda, Verè enim circa illam maximè tremendam horam, fursùm ad Deum corda levare neceffe eft, & non deorsùm ad terram terrenaque negotia deprimere. In hanc igitur fententiam omnibus præcipit Sacerdos, curas fcilicet vitæ hujus omnes, & domesticas follicitudines, illâ horâ relinquere, & cor in cœlo habere apud Deum generis humani amatorem. Vos deinde refpondetis: Habemus ad Dominum : affentientes ei profitendo. Nullus autem fic confiftat, ut ore quidem dicat, Habemus ad Dominum; mente verò circa vitæ hujus curas vagetur. Ac femper quidem Dei meminiffe debemus; fed fi id propter infirmitatem humanam fieri non poffit, illâ tamen maximè horâ ftudiosè iftud enitendum eft. Deinde dicit Sacerdos, Gratias agamus Domino. Certè gratias agere debemus, quòd nos adeò indignos ad tantam gratiam

fondé fur le bon fens, rien qui ne foit convenable au temps, au lieu , ou à l'action. Si elles paroiffent extraordinaires, ce n'eft qu'à ceux qui ne les entendent

pas. Tout y porte à la piété, au refpect qui eft dû à la Majefté divine, à l'union & à la charité que nous devons aux autres, qui font nos freres; puifque nous

vocavit, quòd inimicos fibi reconciliavit, quòd fpiritum adoptionis nobis donavit, Ad hæc vos fubjicitis: Dignum & juftum eft. Cùm enim nos Deo gratias agimus, dignum profectò & juftum opus facimus. Ille autem non juftum, fed fupra juftum agens, tanto nos afficit beneficio, tantaque vobis dona donavit. Facimus deinde mentionem cæli, & terræ, & maris, folis & lunæ, & fiderum, ac univerfæ crea, turæ, tam ratione præditæ, quàm irrationalis, tam iftius quæ videtur, quàm illius quæ fub afpe&tum noftrum non cadit, Angelorum, Archangelorum, Virtutum, Dominationum, Principatuum, Poteftatum, Thronorum, & Cherubim faciem operientium : quafi diceremus illud Davidis Magnificate Dominum mecum. Commemoramus etiam illa Cherubim quæ in Spiritu Sancto cernebat Efaias circumftantia thronum Dei, ac alis quidem duabus faciem velantia.... atque dicentia: Sanctus Sanctus, Sanctus Dominus Deus Sabaoth, Proptereà enim traditam nobis hanc feraphicam theologiam recitamus, ut in illa cœlefti hymnodia cum fupramundana militia communicemus: atque fic per ejufmodi hymnos, nos ipfos fan&tificantes, Deum benigniffimum oramus, ut fuper illa propofita Sanctum Spiritum emittat; ut panem quidem faciat Corpus Chrifti, vinum verò Sanguinem Chrifti. Omninò enim quod attigerit Spiritus Sanctus, hoc fanctificatur & tranfmutatur. Deinde verò poftquam confectum eft illud fpiritale facrificium, & ille cultus incruentus, fuper ipfa propitiationis hoftia, obfecramus Deum pro communi Ecclefiarum pace, pro tranquillitate mundi, pro Regibus, pro militibus, pro fociis, pro ægrotis & afflictis, & in fumma pro his omnibus qui egent auxilio. Rogamus te, inquam, nos omnes, & hoc facrificium tibi offerimus, ut meminerimus etiam eorum qui ante nos obdormierunt ; primùm Patriarcharum, Prophetarum, Apoftolorum, Martyrum, ut Deus orationibus illorum & deprecationibus fufcipiat preces noftras: deinde pro defunctis fanctis Patribus & Epifcopis; denique pro omnibus oramus qui inter nos vitâ functi funt, maximum effe credentes animarum juvamen, pro quibus offertur, obfecratio fan&i illius & tremendi, quod in altari pofitum eft, facrificii... 242. Ad eumdem modum & nos pro defunctis precationes adhibentes, quamvis fint peccatores, non quidem coronam plectimus, fed Chriftum pro noftris peccatis mactatum offerimus, ut & nobis, & illis, eum qui eft benignif fimus propitium reddamus. Pofteà dicitis illam orationem quam Salvator fuis difcipulis tradidit, cum pura confcientia Patrem nuncupantes Deum, atque dicentes: Pater nofter qui es in cœlis, &c. .... 244. b. Sacerdos autem pofteà dicit, Sancta Sanctis: Sancta fcilicet ea quæ in ara propofita funt, adventu Spiritus Sancti fan&tificata: San&i & vos, cùm fitis San&o Spiritu donati : atque ita Sancta Sanctis conveniunt. Vos deinde refpondetis: Unus Sanctus, unus Dominus Jesus Christus. Verè unus eft ille Sanctus, qui eft naturâ Sanctus; vos autem ethi San&ti fitis, non tamen naturâ, fed participatione, exercitio & precatione. Audiftis deinceps. divinâ quâdam melodiâ pfallentem, atque ad facrorum myfteriorum Communionem vos adhortantem: Guftate & videte quòd fuavis eft Dominus. Num hoc corporeo palato, ut iftud dijudicetis, vobis præcipitur? nequaquam, fed potiùs fide certâ & omnis dubitationis experti. Guftantes enim, non panem, aut vinum, ut guftent, jubentur ; fed quod fub fpecie eft (videlicet panis & vini) Corpus

compofons tous une même famille, dont l'Eglife eft la Mere, & dont Jefus - Chrift fon époux eft le Pere & le Chef.

La Meffe doit être conforme

à l'Office. Il faut ne dire des Meffes votives que pour des causes graves; & inftruire les peuples, qu'il eft beaucoup mieux de dire la Meffe du jour à leur intention.

& Sanguinem Chrifti. Accedens autem ad Communionem, non expanfis manuum volis accede, neque cum disjunctis_digitis: fed finiftram, veluti fedem quamdam, fubjicias dextræ quæ tantum Regem fufceptura eft ; & concavâ manu sufcipe Corpus Chrifti, dicens : Amen. Sanctificatis ergo diligenter oculis tam fan&i Corporis conta&u, communica. Cave autem, ne quid inde excidat tibi: quod enim amittas, hoc tanquam ex proprio membro amiferis. Nam fi quis tibi ramenta aurea daret; nonne magna cum diligentia illa teneres, cavens ne quid ex illis periret, damnumque fuftineres ? Et non multò magis & diligentiùs de hoc quod auro gemmifque pretiofius eft, ne mica aliqua ex illo cadat, providebis? Tum verò poft Communionem Corporis Chrifti, accede & ad Calicem Sanguinis illius, non extendens manus, fed pronus adorationis in modum, & venerationis dicens: Amen. Sanctificeris eo Sanguine Chrifti, quem affumis : & cùm adhuc eft humiditas in labiis tuis, manibus attingens, & oculos, & frontem, & reliqua fenfuum organa confecra. Poftremò expectatâ oratione, Deo gratias age, qui te tantis myfteriis dignum reddidit. Retinete has traditiones, & fine ullius offendi sulo volmet fervate.

DU

DU SACREMENT

O

DE PENITENCE.

N voit clairement dans P'Evangile, que J. C. a donné à fes Apôtres la puiffance de remettre les péchés & de les retenir (a). Les Prêtres font les Miniftres de Jefus-Chrift, & difpenfateurs des mystères de Dieu (b). Ils font la fonction d'Ambaffadeurs de J. C. & ne déclarent pas feulement qué les péchés font remis; mais ils les remettent en effet par les mérites de J. C. Jesus-Chrift ne leur a pas dit, Ceux à qui vous déclarerez que les péchés feront remis; mais, Ceux à qui vous remettrez les péchés paroles que les SS. Peres ont toujours entendues d'une véritable rémiffion des péchés (c). Car il y a une trèsgrande différence entre les Prê

tres de l'ancienne & de la nouvelle Loi. Il n'y avoit que les feuls Prêtres parmi les Juifs, qui euffent la puissance de purifier de la lépre du corps, ou, pour parler plus jufte d'examiner fi on en étoit purifié ; mais parmi nous les Prêtres ont reçu le pouvoir non d'examiner fi on eft purifié de la lépre du corps, mais de purifier l'ame de fes fouillures (d).

La puiffance de remettre les péchés a paffé des Apôtres à leurs fucceffeurs. Car Jefus - Chrift l'a donnée aux Apôtres, comme celle de prêcher l'Evangile & de baptifer. On ne peut donc dire que le pouvoir de remettre les péchés n'a pas été accordé à l'Eglife, qu'on ne dife auffi qu'elle n'a pas reçu celui de prêcher & de baptifer. C'est pourquoi No

(a) Matth. 16. 19. & 18. 18. Joan. 20. 21. 22. 23. (b) 1. Cor. 4. I, (c) Firmil. apud S. Cypr. Ep. 75. S. 11. Poteftas ergo peccatorum remittendorum Apoftolis data eft, & Ecclefiis quas illi à Chrifto miffi conftituerunt, & Epifcopis qui eis Ordinatione vicariâ fuccefferunt. Hieron. l. 3. in Matth. 16. v. 19. p. 75. Alligat vel folvit Epifcopus & Presbyter, non eos qui, infontes funt vel noxii fed pro officio fuo; cùm peccatorum audierit varietates, fcit qui ligandus fit quive folvendus,

(d) Chryfoft. 1, 3. de Sacerdotio, c. 6, Soiffons, Tom. I.

R

vat & les Novatiens qui nioient que la puiffance de remettre les péchés par la Pénitence eût été accordée à l'Eglife, ont toujours été condamnés comme hérétiques ; & S. Ambroise employe le raifonnement que nous venons de faire les réfuter (a). pour

Les péchés ne peuvent être remis fans la grace du Saint-Efprit. Ainfi les Prêtres ayant reçu la puiffance de les remettre, il eft évident que la cérémonie par laquelle ils les remettent eft un véritable Sacrement. Il n'y a point de péché dont on ne puiffe obtenir le pardon par ce Sacrement (b). Nous voyons que faint Jean réconcilia par la Pénitence un jeune homme (c) qu'il avoit converti à la foi, qui étoit enfuite devenu voleur, & s'étoit rendu coupable de toutes fortes de crimes. Différens Canons ordonnent d'admettre tous les pécheurs à la Pénitence (d); & S. Pierre d'Alexandrie dit qu'on ne doit

exclure que ceux qui font entié-
rement défefpérés, & qui ne font
pas pénitence. Il y a certains
péchés dont il eft plus difficile
d'obtenir le pardon, tels
péchés contre le Saint-Efprit:

que

les

encore ces fortes de crimes ne font-ils irrémissibles que lorsqu'on y perfévere jufqu'à la mort. Car l'impénitence finale eft le feul péché qui ne peut être remis (e).

Les faintes Ecritures enfeignent par-tout la néceffité & l'efficace de la Pénitence. S. Jean-Baptifte, Jefus-Chrift & fes Disciples ont commencé leurs prédications par cette parole: Faites pénitence. Les SS. Peres exhortent les pécheurs à avoir recours à la Pénitence comme à l'unique ressource qui leur refte après le péché pour arriver au falut. La néceffité de la Pénitence a été définie par plufieurs Conciles. Mais il faut diftinguer la vertu de Pénitence du Sacrement: car le Sacrement

(a) L. 1. de Panit. c. 7. ( al. 8. vel 36.)

(b) Hieron. Ep. 48. (al. 93.) p. 756. Nihil ita repugnat Deo, quàm cor impœnitens. Solum crimen eft quod veniam confèqui non poteft, &c. Ambrof. de Panit. t. 1. c. I. (al. 2. vel 5.) Dominus enim crimen nullum excepit qui peccata dixerit omnia. (c) Eufeb. L. 3. Hift. c. 23.

(d) Can. Apoft. 51. Si quis Epifcopus, Presbyter, vel Diaconus, eum qui à peccatis convertitur, non recipit, fed ejicit, deponatur; quoniam Chriftum moleftiâ afficit, qui dixit: Gaudium eft in cœlo propter unum peccatorem pœnitentiam agentera. Laod. Can. 2. Nican. Can. 8. Valent. 1. Can. 3. Carth. 3. Can. 35. Epaon. Can. 36.

(e) Aug. Ep. 50. c. 11. (al. 185. c. 49.) Utique non omne quod in Spiritum San&um peccatur, facto, five dicto, fed aliquod certum & proprium voluit intelligi. Hoc eft autem duritia cordis ufque ad finem hujus vitæ, quòd homo recufat in unitate Corporis Chrifti, quod vivificat Spiritus Sanctus, remiffionem accipere peccatorum... Hoc fcilicet tam grande peccatum, ut eo teneantur cuncta peccata, quod non probatur ab aliquo elle commifum, nifi cùm de corpore exierit. esse

« ZurückWeiter »