Ad Benedictus, Ant. 7. d. Scitis quia príncipes géntium dominantur eorum; et qui majóres sunt, potestátem exercent in eos: non ità erit inter vos. Matth. 20.

ORATIO. Orémus. DEUS totíus bonitátis fons et orígo, réspice propitius confitentis tibi plebis humilitátem; ut quos peccatórum conscientia déjicit, tua semper misericórdia érigat; Per Dóminum.

Ad Magníficat, Ant. 1. f. Qui volúerit inter vos primus esse, erit vester servus; sicut Filius hóminis non venit ministrári, sed ministráre, et dare ánimam suam

redemptiónem pro multis.

Matth. 20.

ORATIO. Orémus.

DEUS, innocéntiæ restitútor et amátor, dírige ad te tuó

rum corda servórum ; ut spíritûs tui fervore concepto, et in fide inveniantur stábiles, et in ópere efficaces; Per Dóminum nostrum Jesum Christum.

FERIA QUINTA.

LECTIO I.

Incipit liber Deuteronómii. (Cap. I.)

Hæc sunt verba quæ locútus est Móyses ad omnem Israel trans Jordánem in solitúdine campestri, contra mare Rubrum, inter Pharan, et Tophel, et Laban, et Háseroth, ubi auri est plúrimùm, úndecim diébus de Horeb per viam montis Seir usque ad Cadesbarne. Qua-dragésimo anno, undécimo mense, primâ die mensis locútus est Móyses ad fílios Israel ómnia quæ præcéperat illi Dóminus, ut diceret eis: Postquam percussit Sehon regem Amorrhæórum, qui habitábat in Hésebon; et Og regem Basan , qui mansit in Astaroth, et in Edrai, trans Jordánem in terra Moab. Cœpitque Móyses explanáre legem.

LECTIO II.

(Cap. 6.) Hæc sunt præcepta, et cæremóniæ, atque judícia quæ mandávit Dóminus Deus vester, ut docérem vos, ut faciátis ea in terra ad quam transgredímini possiden

*

dam; ut tímeas Dóminum Deum tuum, et custódias ómnia mandáta et præcepta ejus, quæ ego præcípio tibi, et filiis, ac nepotibus tuis, cunctis diébus vitæ tuæ, ut prolongentur dies tui. Audi, Israel, et observa, ut fácias quæ præcépit tibi Dóminus, et bene sit tibi, et multiplicéris ámpliùs sicut pollicitus est Dóminus Deus patrum tuórum tibi terram lacte et melle manantem. Audi, Israel: Dóminus Deus noster, Dóminus unus est: Diliges Dóminum Deum tuum ex toto corde tuo, et ex tota ánima tua, et ex tota fortitúdine tua. Eruntque verba hæc, quæ ego præcipio tibi hódie, in corde tuo: et narrábis ea fíliis tuis, et meditáberis in eis sedens in domo tua, et ámbulans in itínere dórmiens , atque consurgens. Et ligábis ea quasi signum in manu tua, eruntque et movebuntur inter óculos tuos; scribesque ea in límine et óstiis domûs

tuæ.

LECTIO III.

Léctio sancti Evangélii secundùm Lucam.

Cap. 16.)

IN illo témpore; Ait Jesus Pharisæis: Homo quidam erat dives, qui induebátur púrpurâ et bysso, et epulabátur quotidie splendide. Et réliqua.

(In Ev. 40. DIVES iste non abstulisse aliéna reprehénditur, sed própria non dedisse. Nec dícitur quia vi quemquam oppressit, sed quia in acceptis rebus se éxtulit. Hinc ergo summoperè colligendum est quâ pœnâ mulctandus sit qui aliéna díripit, si inferni damnatióne percútitur, qui própria non largítur. Nemo ergo secúrum se æstimet, dicens: Ecce aliéna non rápio, sed concessis lícitè rebus fruor; quia dives iste non idcirco punítus est, quóniam aliéna ábstulit, sed quia acceptis rebus semetipsum male dereliquit. Hoc quoque fuit quod huuc in inferno trádidit; quia in sua felicitáte tímidus non fuit, quia percepta dona ad usum arrogántiæ inflexit; quia víscera pietátis ignorávit; quia peccáta sua redímere, étiam cùm sibi abundáret prétium, nóluit. Et sunt nonnulli qui cultum subtilium pretiosarumque véstium non putant esse peccátum. Quòd si vidélicet culpa non esset, nequáquam sermo Dei tam vigilanter exprímeret, quòd dives qui torquétur apud ínferos, hysso et púrpurâ indútus fuisset. Nemo quippe vestimenta pretiósa, nisi ad inánem glóriam, quærit: vi

délicet ut honorabilior cæteris esse videátur. Nam quia pro sola ináni glória vestimentum pretiosius quæritur, res ipsa testátur, quòd nemo vult ibi pretiósis véstibus índui, ubi ab áliis non possit vidéri.

*

et

B. Qui obtúrat aurem suam ad clamórem páuperis, et ipse Clamábit non exaudiétur. + Qui séquitur misericórdiam, invéniet vitam, justítiam et glóriam. . Dives cùm esset in tormentis, vidit Abraham à longe, et Lázarum in sinu ejus; et clamans, dixit: Pater Abraham, miserére meî, quia crúcior in hac flamma.* Clamábit. Glória. + Qui. Prov. 21. Luc. 16.

Ad Benedictus, Ant. 8. G. Fili, recordáre quia reccpisti bona in vita tua, et Lázarus similiter mala; nunc autem hic consolátur, verò cruciáris. Luc. 16.

ORATIO. Orémus.

tu

OMNIPOTENS sempiterne Deus, qui jejúnia et elcemó– synas nostrórum posuisti remédia peccatórum, fac nos ópere mentis et córporis semper tibi esse devótos; Per.

Ad Magnificat, Ant. 3. c. Si Móysen et Prophétas non audiunt; neque si quis ex mórtuis resurréxerit, credent. Luc. 16.

ORA ΓΙΟ. Orémus.

TRIBUE jejunantibus, Dómi

ne, metum judiciórum tuórum salutárem; ut peccáta nostra temporáliter castigantes, æterna supplícia devitémus; Per Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum.

FERIA SEXTA.

LECTIO I.

De líbro Deuteronómii. (Cap. 16.) TRIBUS vicibus per annum apparébit omne masculínum tuum in conspectu Dómini Dei tui in loco quem elégerit, in solemnitáte azymórum, in solemnitáte hebdomadárum, et in solemnitáte tabernaculórum. Non apparébit ante Dóminum vácuus; sed ófferet unusquisque secundùm quod habuerit juxta benedictiónem Dómini Dei sui, quam déderit ei. Júdices et magistros constítues in ómnibus portis tuis, quas Dóminus Deus tuus déderit tibi, per síngulas tribus tuas; ut júdicent pópulum justo judicio, nec in altéram partem declínent. Non accípies persónam, nec múnera; quia múnera excæcant óculos sapientum, et mutant verba justórum. Justè quod justum est persequéris; ut vivas et possideas terram quam Dóminus Deus tuus déderit tibi. Non plantábis lucum et omnem árborem juxta altáre Dómini Dei tui: nec fácies tibi neque constí

LECTIO II.

(Cap. 17.)

Si difficile et ambiguum apud te judícium esse perspéxeris inter sánguinem et sánguinem, causam et causam, lepram et lepram ; et júdicum intra portas tuas víderis verba variári; surge, et ascende ad locum quem elégerit Dóminus Deus tuus. Veniesque ad sacerdótes Levítici géneris, et ad júdicem qui fúerit illo témpore; quæresque ab eis qui indicábunt tibi judícii veritátem et fácies quodcumque díxerint qui præsunt loco quem elégerit Dóminus, et docuerint te juxta legem ejus; sequerisque senténtiam eórum: nec declinábis ad dexteram, neque ad sinistram. Qui autem superbíerit, nolens obedíre sacerdótis império, qui eo témpore ministrat Dómino Deo tuo, et decréto júdicis,

moriétur homo ille, et áuferes malum de Israel: cunc-' tusque populus áudiens timebit, ut nullus deinceps intumescat supérbià.

LECTIO III.

lam audíte: Homo erat paterfamílias, qui plantavit víneam;'et sepem circúmdedit ei. Et réliqua Homília sancti Augustíni Epíscopi.

(Ser. 87. c. 2.) PLANTATA est vínea, lege datà in córdibus Judæorum. Missi sunt Prophétæ quærentes fructum, bonam vitam eórum: Prophétæ ab éis contumeliis affecti, et occísi sunt. Missus est et Christas, únicus filius patrisfamílias; et ipsum occidérunt hæredem, et ideò In contrárium eis vertit maperdidérunt hæreditátem. lum consilium. Ut possidérent, occidérunt : et quia occidérunt, perdiderunt. Nos servi de família ipsius sumus. Inter Judæos visus est húmilis, contemptus est. Occultábat enim majestá tem, promptam habébat infirmitátem. Contemptum est nec cógnitum quod occulin illo quod promptum erat,

tum erat. Si enim cognovissent, nunquam Dóminum glória crucifixissent. Numquid adhuc contemnendus est sedens in cœlo, si contemptus est cum pendéret in

cundùm Matthæum
(Cap. 21.)

IN illo témpore; Dixit Jesus
Principibus Sacerdótum et

tor aperit tibi óstium : quid moráris ? Gaudere debéres, si aperiret aliquando pulsanti. Non pulsasti, et aperit, et foris rémanes? Ne