: : no; Deus enim sanctus et fórtis æmulátor est, nec ignoscet sceleribus vestris atque peccátis. Si dimiséritis Dóminum, et serviéritis diis aliénis, convertet se, et afflíget vos, atque subvertet, postquam vobis præstiterit bona. Dixitque pópulus ad Jósue: Nequáquam ità ut lóqueris erit; sed Dómino serviémus. Et Jósue ad pópulum Testes, inquit, vos estis, quia ipsi elegéritis vobis Dóminum, ut serviátis ei. Responderuntque: Testes. Nunc ergo, ait, auferte deos aliénos de médio vestrî, et inclináte corda vestra ad Dóminum Deum Israel. Dixitque pópulus ad Jósue: Dómino Deo nostro serviémus, et obedientes érimus præceptis ejus. Percussit ergo Jósue in die illo fœdus, et propósuit pópulo præcepta atque judícia in Sichem. Scripsit quoque ómnia verba bæc in volúmine legis Dómini; et tulit lápidem pergrandem, posuitque eum subter quercum quæ erat in sanctuário Dómini; et dixit ad omnem pópulum: En lapis iste erit vobis in testimónium quòd audíerit ómnia verba Dómini quæ locútus est vobis; ne fortè pósteà negáre velitis, et mentíri Dómino Deo vestro. ECTIO II. DIMISITQUE pópulum, sín Et post hæc mórtuus est Jósue filius Nun servus Dómini, centum et decem annórum; sepelieruntque eum in finibus possessiónis suæ in Tamnáthsare quæ est sita in monte Ephraim, à septentrionáli parte montis Gaas. Servivitque Israel Dómino cunctis diébus Jósue, et seniórum qui longo vixérunt témpore post Jósue, et qui novérunt ómnia ópera Dómini quæ fécerat in Israel. Ossa quoque Joseph, quæ túlerant filii Israel de Ægypto, sepeliérunt in Sichem in parte agri quem émerat Jacob à filiis Hemor patris Sichem centum novellis óvibus; et fuit in possessiónem filiórum Joseph. Eléazar quoque fílius Aáron mórtuus est; et sepeliérunt eum in Gábaath Phinees fílii ejus, quæ data est ei in monte Ephraim. LECTIO III. Léctio sancti Evangélii secundùm Joannem. (Cap. 8.) IN illo témpore; Jesus perrexit in montem Olivéti, et dilúculo íterum venit in templum ; et omnis pópulus venit ad eum, et sedens docébat eos. Et réliqua. Homília sancti Augustíni Epíscopi. (In Ps. 50.) gulos in possessiónem suam. JUDÆI ad Dóminum adúl dixit: qui sine peccáto est vestrûm, primus in illam lápidem mittat. Audientes autem, unus post unum exíbant. Glória. + Audientes. Joan. 8. Sap.4. Ad Benedictus, Ant. 3. c. Nemo te condemnávit, múlier? nec ego te condemná÷ bo: vade, et jam ámpliùs noli peccáre. Joan. 8. ORATIO. Orémus. teram mulierem adduxérunt. In adultério, ínquiunt, hæc múlier deprehensa est; Móyses hujusmodi iapidári jussit: tu de illa quid censes tanquam bicípiti muscípulâ tentantes cápere Sapientiam Dei: ut, si jubéret occídi, pérderet mansuetúdinis famam; si autem jubéret dimitti, incurreret, tanquam reprehensor legis, calúmniam, Quid ergo respondit? Non ait, Occídite; non ait, Dimittite; sed ait, Qui se seit sine peccáto esse, primus in illam lapidem já ciat. Justa lex quæ jubet adúlteram occídi: sed hæc lex justa ministros hábeat innocentes. Atténditisquam addúcitis, atténdite et qui estis. Illi, hoc audíto, unus post álterum discesserunt. Remansit adúltera et Dómi-mine: sed in ánimo contríto nus; remansit vulneráta et médicus, remansit magna miséria et magna misericórdia. Adducentes erubuérunt, nec vériam petivérunt adducta confúsa, est, et sanáta. I. Judæi dixérunt Jesu: Magister, hæc múlier modò deprehensa est in adultério. Jesus dixit: qui sine cáto est vestrum, primus in illam lápidem mittat. Audientes autem, unus, post unum exíbant. . Impii vénient in cogitatióne peccatórum suórum tímidi; et tradúcent illos ex adverso iniquitátes ipsórum Jesus * PRÆSTA, quæsumus, omnípotens Deus, ut dignitas. conditionis humánæ per immoderántiam saucíáta, medicinális parcimóniæ stúdio reformétur; Per. AD VESPERAS. Ant. sola. 1. a. Peccávimus, recedentes à te, Dó et spíritu humilitátis suscipiámur. Dan. 3. Capitulum. (2. Paral. 7.) Si conversus pópulus meus, super quos invocátum est nomen meum, deprecatus me fúerit, et exquisierit fáciem meam, et egerit pœnitentiam à viis suis péssimis; et ego exáudiam de cœlo, et propítius ero peccátis eórum. Hymnus, Audi, benigne conditor, et V. Tempus, ut supra, 145, 146.. Ad Magníficat, Ant. 6. F. Dóminus bonus propitiábitur cunctis, qui in toto. corde requirunt Dóminum Deum. 2. Paral. 30. Oralio ut infrà ad Laudes. DOMINICA IV AD OFFIC. NOCTURNUM. INVITATORIUM. DOMINUM OMINUM qui vocat pecca tóres ad pœnitentiam, * Veníte, adorémus. Repetit. Do minum. Luc. 5. Hymn. Quod lex, 137, IN 1.0 NOCTURNO. Ant. 4. d. Convertímint ad me, ait Dóminus exercítuum, et convertar ad vos Zach. 1. Ant. 1. a. Revertatur unusquisque à via sua mala, et dirigite vias vestras et stúdia vestra. Jerem. 18. Ant. 6. F. Convertímin convertímini à viis vests péssimis : et quare morién ni, domus Israel? Ezec. . Ut quid, Dómine, cessisti longe B. Désp in opportunitátibus, in bulatióne. Ps. 9. LECTIO I. Incipit liber Júdicum (Cap. 1.) Post mortem Jósue consuluérunt filii Israel Dóm num, dicentes; Quis ascendet ante nos contra Chananæum, et erit dux belli? Dixitque Dóminus: Judas ascendet; ecce trádidi ter ram in manus ejus. Et ait Judas Simeóni fratri suo : Ascende mecum in sortem meam, et pugna contra Chananææum, ut et ego pergam tecum in sortem tuan. Et ábiit cum eo Simeon. Ascenditque Judas, et trádidit Dóminus Chananæum ac Pherezæum in manus córum, et percussérunt in Bezec decem millia virórum. Inveneruntque Adoníbezec in Bezec, et pugnavérunt contra eum, ac percussérunt Chananæum et Pherezæum. Fugit autem Adoníbezec; quem persecúti comprehendérunt, cæsis summitátibus mánuum ejus ac pedum. Dixitque Adoníbezec: Septuaginta reges, amputátis mánuum ac pedum summitátibus, colligebant sub mensa mea cibórum relí quias: sicut feci, ità réddidit mihi Deus. Adduxeruntque eum in Jerúsalem, et ibi mortuus est. Oppugnantes ergo filii Juda Jerúsalem, cepérunt cam, et percussérunt in ore gládii, tradentes cunctam incendio civitátem. B. Defécit gáudium cordis nostri; versus est in luctum chorus noster; cécidit coróna cápitis nostri. * Væ nobis, quia peccávimus. . Emundáte manus, peccatóres: míseri estóte, et lugéte; risus vester in luctum convertátur. Thren. 5. Jac. 4. * Væ. LECTIO II. (Cap. 2.) FECERUNTQUE filii Israel ma lum in conspectu Dómini, et serviérunt Báalim. Ac dimisérunt Dóminum Deum patrum suórum, qui cdúxerat eos de terra Egypti; et secúti sunt deos aliénos, deosque populorum qui ha bitáhant in circúitu eórum, et adoravérunt eos: etad iracúndiam concitáverunt Dóminum, dimittentes eum, et servientes Baal et Astaroth. Iratusque Dóminus contra Israel, trádidit eos in manus diripiéntium; qui cepérunt eos, et vendidérunt hóstibus qui habitábant per gyrum: nec potuérunt resistere adversáriis suis; sed quòcumque pérgere voluissent, manus Dómini super eos erat, sicut locútus est, et jurávit eis: et vehementer afflicti sunt. Suscitavitque Dóminus Júdices qui liberárent eos de vastántium manibus; sed nec eos audíre voluérunt, fornicantes cum diis aliénis, et ado ritus contribulátus. Ps. 50. Hebr. 10 LECTIO III. Ciro deseruérunt viam per quam ingressi fuerant patres eórum, et audientes mandáta Dómini, ómnia fecére contrária. Cùmque Dóminus Júdices suscitáret, in diébus eórum flectebátur misericórdia, et audiébat afflictórum gemitus, et liberábat eos de cæde vastántium. Postquam autem mórtuus esset Judex, revertebantur; et multò faciébant pejóra quàm fécerant patres eórum, sequentes deos aliénos, servientes eis, et adorantes illos. Non dimisérunt adinventiónes suas, et viam duríssimam per quam ambulá→ re consueverunt. Iratusque est furor Dómini in Israel, et ait: Quia írritum fecit gens ista pactum meum quod pepígeram cum pátribus eórum, et vocem meam audíre contempsit, et ego non delébo gentes quas dimísit Jósue, et mórtuus est; ut in ipsis expériar Israel, utrùm custódiant viam Dómini, et ámbulent in ea, sicut custodiérunt patres eórum, an non. Dimísit ergo Dóminus omnes natiónes bas, et citò subvértere nóluit, nec trá didit in manus Jósue. Sermo sancti Joannis Chrysóstomi. (Hom. 16. ad pop. Ant.) NON hoc est expedivisse jejúnium, si tempus præteriérimus; sed si transegérimus cum rectè factis. Hoc supputémus, si studiosióres facti sumus, si defectum áliquem nostrum corréximus, si ablúimus crímina. Quod lucrum, si rectè factis carentes jejúnium transegé rimus? Si álius dicat: Totam jejunávi Quadragésimam; tu dic: Inimicum habébam, et conciliátus sum: habébam detrahendi con suetúdinem, et déstiti : jurandi tenébar usu, et mos ímprobus mihi correctus est. Nulla mercatóribus utílitas, si magnam maris longitúdinem percúrrerint; sed si cum rerum cópia et multo mercimónio navigáverint. Nulla jejúnii nobis utilitas si infructuósè ipsum tempus et témerè prætereámus. Si cibórum jejúnium jejunémus, præteritis quadraginta diébus præterit et jejúnium: si verò peccátis abstineámus, transacto jejúnio, illud rémanet, et contínuum erit: hinc nobis utilitas, et ante regnum cœlórum non hic reddet retribu parvas tiónes. |