Ad Benedictus, Ant. 1. a. Pródiit qui fuerat mórtuus, ligátus pedes et manus ínstitis; et fácies illíus sudário erat ligáta. Dixit eis Jesus : Sólvite eum, et sínite abíre. Joan. 11. ORATIO. Orémus. EXAUDI non corródi, non in sandá- et credit in me, non moriépila jacére, non óculos tur in æternum. . Edúcam clausisse, neque ínstitis li- vos de sepulcris vestris, et gátum esse. Nam gravióra sciétis quia ego Dóminus. pátitur, quàm mórtuus; Qui. Glória. Omnis. Joan. non vérmibus corrodénti 11. Ezech. 37. bus, sed feris immanióribus ánimi afféctibus ipsum discerpentibus. At non vides corpus ejus pútridum et quid hoc? hic quippe antequàm corpus ejus putrescat, animam habet correptam, pérditam, fetóre plúrimo labefactátam. Ille quidem per decem dies fetet; hic verò per totam vitam fetórem emittit, os habens cloacis ipsis immúndius. Sed ille equo fertur? Quid hoc est? Nam hic in lecto decumbit; quodque grávius est, dum illum corruptum et fetentem nemo videt, hic vivens ac fétidus circumquáque vagátur, mórtuam animam in córpore quasi in sepulcro circumferens. Ac si posset ánima cónspici viri in delíciis et in nequítia viventis, vidéres longè mélius esse in sepulcro ligátum jacére, quàm grave illud insensibilitátis habé re opérculum. Quapropter convénit ut mortuórum horumce propinqui, quóniam illi sic sine sensu jacent, ad Jesum accédant pro illis, ut olim María pro Lázaro. B. Ego sum resurréctio et vita. Qui credit in me, etiamsi mortuus fúerit, vivet et Omnis qui vivit, nos, Dómine, per contínua jejúnia, tuam pro peccatóribus misericórdiam deprecantes; ut voce tuâ intérius à morte excitáti, à peccatórum vínculis liberentur; Per Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritûs sancti. Ad Magníficat, Ant. 1. f. Multi ex Judæis qui vénerant ad Maríam et Martham, et víderant quæ fecit Jesus, credidérunt in eum. Joan. 11. ORATIO. Orémus. Da nobis, quæsumus, Dó- SABBATO. LECTIO I. Incipit liber Ruth. In diébus uníus Júdicis quando júdices præerant, facta est fames in terra. Abiitque homo de Béthleem Juda, ut peregrinarétur in regióne Moabitide cum uxóre sua ac duobus liberis. Ipse vocabátur Elimelech, et uxor ejus Nóemi: et duo fíHi, alter Máhalon, et alter Chélion, Ephrathæi de Béth leem Juda. Ingressique regiónem Moabitidem, morabantur ibi. * Et mórtuus est Elimelech marítus Nóemi; remansitque ipsa cum fíliis. Qui acceperunt uxóres Moabitidas quarum una páreret fílium. Dixeruntque mulieres ad Nóemi: Bene dictus Dóminus, qui non est passus ut deficeret successor famíliæ tuæ, et vo◄ carétur nomen ejus in Israel, et habeas qui conso→ létur ánimam tuam, et enú→ triat senectútem: de nuru enim tua natus est, quæ te diligit; et multò tibi mélior est, quam si septem habé res filios. Susceptumque Noemi púerum pósuit in sínu suo, et nutrícis ac gérule fungebátur officio. Vicinæ autem mulieres congratulantes ei, et dicentes: Natus est filius Noemi, vocavérunt nomen ejus, Obed. Hic est pater Isai, patris David, LECTIO III. vocabátur Orpha, áltera Léctio sancti Evangélii se verò Ruth. Manseruntque ibi decem annis, et ambo cundùm Joannem. (Cap. 8.) mórtui sunt, Máhalon vidé- IN illo témpore; locútus licet et Chélion: remansitque múlier orbáta duóbus liberis ac marito. Et sur rexit ut in pátriam pergeret, cum utráque nuru sua de regióne Moabitide; audíerat enim quod respexisset Dóminus pópulum suum, et dedisset eis escas. LECTIO II. (Cap. 4.) Turir ítaque Booz Ruth et accépit uxorem, ingressusque est ad eam, et dedit illi Dóminus ut concíperet et est Jesus Scribis et Pharisæis, dicens: Ego sum lux ambulat in tenebris, sed hamundi; qui séquitur me, non bébit lumen vitæ. Et réliqua. Homília sancti Augustini Episcopi. (In Joan. tr. 34. n. 2.) NON est Dóminus Christus sol factus, sed per quem sol factus est. Omnia enim per ipsum facta sunt, et sine ipso factum est nihil. Est ergo lux, quæ fecit hanc lucem. Hanc amémus, hanc intelligere cupiámus, ipsam sitiámus; ut ad ipsam, duce ipsâ, aliquando veniámus; et in illa vita vivámus, ut nunquam omninò moriámur. Per hoc lumen factum est solis lumen; et Lumen quod fecit solem, sub quo fecit et nos, factum est sub sole propter nos. Noli contémnere nubem carnis : nube tégitur, non ut obscurétur, sed ut temperétur. Loquens ergo per nubem carnis Lumen indefíciens, Lumen sapiéntiæ, ait homínibus: Ego sum lux mundi; qui séquitur me, non ambulábit in ténebris, sed habébit lumen vitæ. In eo quod fácere debemus, præsens tempus pósuit: quod autem promisit faciéntibus, futúri témporis verbo significávit. Qui séquitur, habébit. Modò séquitur, posthabébit: modò séquitur, per fidem, posthabébit per spéciem. Ergo modò sequámur Dóminum; veritáte perfruémur, cùm vidérimus fácie ad fáciem. B. Locútus est Jesus: Ego sum lux mundi ; Qui séquitur me, non ámbulat in ténebris, sed + Habébit lumen vitæ. . In me grátia omnis viæ et veritátis: in me omnis spes vitæ et virtútis. * Qui. Glória. † Habébit. Joan. 8. Eccli. 25. Locútus est Jesus, docens in templo; et nemo apprehendit eum, quia necdum vénerat hora ejus. Joan. 8. ORATIO. Orémus. CORDIBUS nostris, quæsumus, Dómine, grátiæ tuæ lucem benignus infunde; ut mandatórum tuórum lege perceptà, te sequámur, et ad lumen æternæ vitæ perveníre mereámur; Qui vivis. IN I. VESPERIS DOMINICA PASSIONIS. Ant.4.E.Propter scelus pópuli mei percussi eum, et Dóminus vóluit contérere eum in infirmitáte. Is. 53. Ant. 1. D. Si posúerit pro peccáto ánimam suam, vidébit semen longævum et voluntas Dómini in manu ejus dirigétur. Is. 53. Ant. 7. d. Justificabit ipse justus multos, et iniquitátes eórum ipse portábit. Is. 53. Ant. 8. G. Eum qui non noverat peccátum, pro nobis peccátum fecit Deus, ut nos efficerémur justítia Dei in ipso. 2. Cor. 5. Ant. 6. F. Commendat caritátem suam Deus in nobis; quóniam justificáti in sánguine Christi, salvi érimus ab ira per ipsum. Rom. 5. ·Capitulum. (Levit. 23.) Ad Benedictus, Ant. 3. a. Hæ sunt fériæ Dómir' E sanctæ, quas celebráre debétis tempóribus suis. Mense primo, quartà décimâ die mensis ad vésperum, Phase Dómini est: et quintà décimà die mensis hujus, solémnitas azymórum Dómini est. B. Hóstiæ quæ secundùm legem offeruntur, nunquam possunt auferre peccáta: Christus autem unam pro peccátis ófferens hóstiam, unâ oblatióne consummávit in sempiternum sanctificátos. . Sacrifícium et oblatiónem noluisti, Deus ; holocaustum et pro peccáto non postulasti: * Christus. Hebr. 10. Ps. 39. Ab hac die usque ad Pascha, in omni Officio de Tempore, omittitur, Glória Patri in B. eliam brevibus. HYMNUS. C. FANDO quis audívit? Dei Quis grande dicat bráchium? Perculsa mens confúnditur; Stupet fides, vox déficit. AB orbe, Jesu, cóndito Occísus Agnus, nunc Patri Priscis adumbrátam sacris Ardes litáre víctimam. Arcur humi stratus jaces? Quis iste mærentis pavor? Quis iste qui toto fluit Sudor cruentus córpore? HUNC vis dolóris éxpri mit, Horrorque teter criminum: Vices nocentûm sústinens, Iram reformídas Patris. Te terret objectus ralix : At ille, ni totum bibas, Per sempiterna nos manet Exhauriendus sécula. VINCET pavórem cáritas; Vincet voluntas pátria: Temet potestáti, Deus, Tradis tenebrárum volens, Er jam flagellis, íctibus, Ludíbriis, spinis, cruci, Piaculáris hostia, Voves adorandum caput. Qui Filium tradit, Patri, Natóque sit laus, víctimæ Par sit tibi laus, qui sacram Succendis aram, Spíritus. VE ERBA Jeremíæ filii Hélciæ de sacerdótibus qui fuérunt in Anathoth in terra Bénjamin. Quod factum est verbum Dómini ad eum in dié bus Josíæ filii Amon regis Juda, in tértio décimo anno regni ejus. Et factum est in diébus Jóakim fílii Josíæ regis Juda, usque ad consummatiónem undécimi anmi Sedéciæ filii Josíæ regis Juda, usque ad transmigratiónem Jerúsalem, in mense quinto. Et factum est verbum Dómini ad me, dicens: Priusquam te formarem in útero, novi te: etántequam exíres de vulva, sanctificávi te; et Prophétam in géntibus dedi te. Et dixi : A, a, a, |