των μελλόντων ψυχαγωγήσας αυτούς, εις την περι συντε λειας διδασκαλίαν μεταφέρει τον λογον. (Vol. iii. p. 385. Comment. in Loc.) Still we may say, at least, that nothing appears against us.

3. My next quotation is from the Scholia of Joannes Damascenus.

Όμοιον τῷ ειρημένῳ υπο του Κυρίου. Λαμψάτω το φως ὑμετερον εμπροσθεν των ανθρόπων, όπως ίδωσι τα καλα εργα ύμων, και δοξαζωσι τον πατερα ὑμων τον εν τοις ουρα νοις. (Matt. v. 16.) " Και τουτο δεικνυσιν εκ της χάριτος έχοντας του Θεου, το δυνασθαι τοσουτους γενεσθαι εν έργοις λαμπροις, και γαρ τις η τελειος, φησι, εν υἱοις ανθρωπων, της απο σου (Forte θεου) λειπομενος σοφίας, εις ουδεν, λογισθήσεται. Ερωτωμεν δε ὑμας, &c. (Vol. ii. p. 223.) This comprehends the whole of his remarks on the 12th

verse,

4. But, perhaps, I have nothing to offer so much to your purpose, as my next authority. It is the conclusion of the 121st of the Discourses of Theodorus Studites. These Discourses having never, as far as I know, been printed in the original Greek, I can appeal only to the Latin translation.

"Quod superest, sanctus Deus tum eum," (he is speaking of one whom he calls Brother Socrates, then lately dead) "tum nos conservet, omnique impleat benefica voluntate, ac præpotente fidei propagatione, illus

trando per nos Domini nostri Jesu Christi nomine, nobisque per eum, secundum gratiam Dei Dominique nostri Jesu Christi, cui gloria et imperium cum Patre, ac Sancto Spiritu, nunc, et semper, in omnemque perpetuitatem. Amen.” (p. 275.)

But, may we not be allowed to hazard a conjecture, that the latter part of the original bears something like the following form? Όπως ενδοξασθη (or ώστε ενδοξασ θήναι) το όνομα του Κυρίου ήμων Ιησου Χρίστου εν ημιν, και ήμεις (οι ήμας) εν αυτῷ, κατα την χάριν του Θεού ήμων και κυρίου Ιησου Χριστου, ᾧ ἡ δόξα και το κρατος συν Πατρι, και άγιῳ πνευματι νυν, και αει, και εις τους αιώνας Αμην.

των αιώνων.

There are therefore two questions; both of which, I presume, are to be answered in the affirmative. σε Does this writer quote the Epistle to the Thessalonians?" And secondly, " Does he not understand the words του θεου ήμων και κυριου, of one Person, even Jesus Christ?” For, does he not use them, just as St. Cyril of Jerusalem writes, χαριτι και φιλανθρωπια του κυρίου και θεου και σωτηρος ήμων Ιησου Χριστου· ᾧ ἡ δόξα και το κρατος, συν τῷ Πατρι, και τῳ ἁγιῳ πνευματι εις τους αιώνας, των αιωνων. (p. 321) just as St. Basil uses, δια της δικαιοσυνης του θεου και σωτηρος ήμων Ιησου Χριστου, ᾧ ἡ δόξα και το κρατος, εις τους αιώνας των αιώνων. Αμην. (Vol. ii. p. 130.) or as St. Gregory εις καύχημα ύμιν εν ημερα της επιφάνειας και αποκαλύψεως του μεγάλου θεου και αρχιποιμένος ήμων Ιησου Χριστου, δι ̓ οὗ και μεθ ̓ οὗ ἡ

δοξα

δόξα πατρι παντοκρατορι, συν τῳ ἁγιῳ και ζωοποιῳ πνευ ματι, και νυν, και εις τους αιώνας των αιώνων. (Greg. Naz. vol. i. p. 145.)

Αμήν.

5. Oecumenius and Theophylact, my last authorities, are as usual, only the counterpart of St. Chrysostom,

1

Όπως ενδοξασθη το όνομα του κυρίου. Ει γαρ ταυτα γε νηται (φησιν), ώσπερ εν τοις ἅγιοις αυτου ενδοξασθήσεται ὁ θεος, καθώς ανω ειπεν, οὕτως και εν ύμιν. δοξάζεται γαρ, καθώς και ανω ειπομεν, τοιουτων αξιων τους δουλους αυτού και αυτοις δε δοξα εσται το τοιουτων ηξιώσθαι. η οὕτως νόησον, ει πληρώσει το έργον της πίστεως ύμων εν δυνάμεις τουτεστιν, εν ὑπομονη πειρασμών, δοξασθήσεται ὁ θεος εν ὑμιν, ὅτι δυνατους κατέστησε προς τούτο, και ενευρώσε, και ύμεις εν τῷ θεῷ, ότι αξίους εδείξατε ἑαυτους της θείας αγάπης και επικουρίας. Κατα την χαριν του Θεου ημων. Χαρις γαρ παντα ταυτα Χριστου. ου γαρ ήμεις, φησι, προς ταυτα εσμεν ἱκανοι η αξιοι, αλλ' ἡ χάρις αυτού δι' ήμων παντα κατορθοι. Ερωτώμεν δε ύμας, &c. (Comment. in loc. vol. ii. p. 192.) That this passage may not be dismissed without all comment, let me observe, that the place to which he refers in the words καθώς και ανω ει πομεν, as explaining, how God is glorified, speaks only of the glory of Christ. It may be worth our while to transcribe a part of it.

Όταν ελθη ενδοξασθήναι. Το ενδοξασθήναι, κατα δυο νοειται· ὅτι τε δοξα αυτῷ εστι το πολλους είναι τους ἁγι ους, οἷς μελλει μεταδιδοναι των αγαθών αυτού

και

και ότι δοξασθήσεται υπο των ἁγιων όρωντων αυτον εν τη πατρωα δοξη θεον παντων, και κρίτην προκαθεζόμενον. (Ρ. 191.)

6. Όπως ενδοξασθη το όνομα του κυριου ημων Ιησου Χριστ του εν ύμιν, και ὑμεις εν αυτῷ]. Εαν ταυτα τα προειρη μένα γένηται ὑμῖν, φησιν, ενδοξασθήσεται και εν τῷ βίῳ τούτῳ το όνομα του κυρίου εν ὑμῖν, ὅταν γαρ ιδωσιν ὑμας ὑπομενοντας παντα πειρασμον ὑπερ της εις τον δεσποτην αγάπης, πως ουκ εσται τουτο δοξα αυτῷ, ὅτι οὕτως αγαθος εστιν, ώστε ὑπερ αυτου αποθνήσκειν τους δουλους; και ότι ουτω δυνατος, ὥστε ὑμας νευρώσαι προς την υπομονην, αλλά και ὑμεις εν αὐτῷ, ὅτι οὕτω πιστοι ευρεθητε ώστε παντα πασ χειν δόξα yag δουλου, το πιστον ευρεθήναι τῷ δεσποτη. Και άλλως δε ἡ δια Χριστον θλίψις, δοξα· ὅτι λαμπρους μαλλον ποιεί, αει μεν εις θάνατον παραδιδομένους, κρειτε τους δε θανατου δεικνυμένους.

Κατα την χάριν του θεου ήμων και κυρίου Ιησου Χριστου.] Και αυτο τούτο, φησι, του θεου εστι, και ουχ ἡμέτερον, αλλα χαρις αυτού, το δοξάζεσθαι, φημι, και αυτον εν ημιν, ότι ουδεν αυτου προτιμώμεν, ὡς γλυκύτερου παντων, και μας εν αυτῷ, ὅτι δυναμιν παρ' αυτού λαμβανομεν ὑπομε νειν παντας τους πειρασμούς. Ερωτώμεν δε ύμας, &c. (Theophylact. Comment. in loc. p. 723.)

I shall merely remark, with respect to these commentators, that it is no argument against us, that they are not more explicit. For, if we had had them only to rely upon in our preceding Letter, we should have fared no better than we do here. Not one of the Commentaries

conveys

conveys the meaning of the words εν τη βασιλεία του Χρίστου και Θεού.

7. In the collections which I have made on this text, from the Latin Fathers, there is nothing worthy of particular notice. However, as I wish to avoid the imputation of omitting any thing which may be thought of the least consequence towards ascertaining the meaning of the passages in question, I shall transcribe them into the second number of the Appendix.

I am, Sir, &c.

LETTER