grande et eminens et in sua specie absolutum est. Oculis non vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis ascendit, quae praeparavit Deus iis, qui diligunt illum. I Cor.

ii. 9.

metur et cum coelo oculis nostris impervio conferatur?

Verum unde accidit, ut quis tanti faciat et tanta sollicitudine conquirat bona praesentia? Quia nimirum non ea valet oculorum acie qua S. Ignatius, quia se ad coeli contemplationem non subvehit. Imitemur (in re excellentiori) invitatos convivas, qui se tantisper cibo fraudant, ut dein meliori et

Habitatio omnem habitationem superat. Et quae tandem proportio palatiorum, porticuum et villararum nostrarum ad coelum empyreum? Societas omnem societatem vincit: componitus siquidem delicatiori indulgeant: imex beatis civibus majestate, dignitate, vultu decoro conspicuis, ad humanitatem excultissimis, comibus, affabilibus, arctissimo amicitiae vinculo conjunctis.

Scientia excedit omnem scientiam, utpote ampla, clara, falli nescia; non ut nostra, limitata, confusa, errori obnoxia.

Gloria sive corporis sive animae mundanam immane quantum supergreditur? quam magna corporis gloria, praeditum esse patiendi impotentia claritate, agilitate, subtilitate? Quam magna animae, Deum non per nebulam aut caliginem, sed facie ad faciem intueri, intuendo amare, amando frui gaudio inexplicabili?

Hinc fluxa hujus vitae bona discemus contemnere, et S. Ignatii sensa mutuabimur: Heu, quam sordet tellus, cum coelum aspicio! Si haec terrra, attenta mole, instar puncti est respectu coeli aspectabilis, quid erit, si ex pretio aesti

ponamus nobis a bonis terrenis abstinentiam, allecti saturitate, quam a coelestibus expectamus: Satiabor, cum apparuerit gloria tua. Ps. xviii. 15.

Punctum IV.

Considera, Paradisum esse locum æterni boni. Ex hac aeternitate perficitur, imo fit Paradisus, quod ut intelligas, sic argue: Si cui ad decies centena annorum millia coeli beatitudo decreta foret; ut hoc tempus sane longum sit, is tamen non careret inquietudine animi, secum reputans, exacto hoc annorum spatio, finem fore suae felicitatis: igitur ex aeternitate beatitudo completur; nam et Beatus gaudebit, et summa tranquillitate ac quiete gaudebit, quia se semper gavisurum certus est.

Atque hinc magnum habet solatium moriendi necessitas : veniet siquidem aliquando dies, cum anima et corpus in

dissolubili nexu jungentur, terat, gloriae, non est leve, quando mors ultra non erit, tota siquidem aeternitate sed semper vita, vita constans, mansurum ; nisi forte leve sit, interminata, perpetua; ex posse quempiam, dum vivit, qua cogitatione sumemus ani- gaudere mille scutis annuis, mos, ad omnem, quae in di- et cogi vitam tolerare cenvino famulatu occurritt, mo- tenis; posse, inquam, semper lestiam superandam, rumi- frui gloria mille graduum, et nando saepius verba, quibus per inertiam suam ad aeterS. Franciscus fratres suos ad nam conditionem redigi cenpatientiam hortabatur, mo- tenorum. dica passio, gloria infinita: breve tolerandi tempus, perenne gaudendi.

Ex meditatis hactenus Paradisi dotibus collige, nos non modo infelices fore, si eum penitus amitteremus, ut qui ad inferna mittuntur; verum etiam si ad tempus perderemus, ut qui igni purgantur, vel si ea majori gloriae portione excideremus, quae diligentiori virtutis studio acquiri potuisset; quam jacturam faciunt segnes et tepidi, qui majora aggregare merita neglexerunt. Quantum vero ad damnum amplioris, quae obtineri po

Utamur fida trutina, et ad eam pensemus hinc damnum, inde lucrum; damnum in coelo, lucrum ex negligentia. Quid eui praestat? Statuamus totis viribus conniti, non tantum ut coelesti patria potiamur, sed ut cito et largo gloriae censu ditati potiamur.

Lectio Spiritualis.

Thom. a Kemp. lib. iii. cap. 48 et 49.

Rodriguez, part 2, tract 1, cap. 20 et 21. Memoriale, cap. 14.

MEDITATIO X V.

DE DIVINIS BENEFICIIS.

Ut finis nostri adeptioni intenderemus, quaedam ex superioribus Meditationibus nobis stimulos addidere timoris, aliae imitationis, aliae etiam spei; haec, quam habemus prae manibus, ad finem prosequendum nos amore, seu

grata divinorum beneficiorum recordatione alliciet. Expendemus scilicet quis erga nos Deus sit tanquam auctor naturae, gratiae, gloriae, et unionis hypostaticae, ut statuamus ei vicem reddere exemplo Sponsae canentis:

Dilectus meus mihi, et ego affundit, pluvias e nubibus

culis Christiana fide eruditum.

Ecclesiae, et a teneris ungui- bonarum inspirationum, quibus voluntas excitata est; tot denique auxiliorum, tam internorum quam externorum, ad pie sancteque vivendum.

8. Beneficium conservationis in habituali gratia: Deum te in amicitia sua retinuisse, in

3. Beneficium sanctificationis percepisse te per Baptisinum sanctificantem gratiam, quae est quaedam naturae divinae communicatio; et cum hac habitus infusos bona sibi famulandi volunvirtutum theologicarum et tate, defendisse a gravibus moralium, additis insuper culpis, dedisse hactenus in donis Spiritus sancti, qua ratione ex mancipio daemonis et filio irae, factus es Dei amicus, filius, haeres, cohaeres autem Christi.

bono perseverantiam.

O abyssum gratiarum et misericordiarum quas tibi Deus ad salutem tuam et sanctitatem impendit! Feli4. Beneficium cumuli bo- citas omnium maxima, quae norum in Ecclesia ad utili- cuiquam mortalium possit tatem tuam existentium, qui- obtingere! Prorumpes in bus ante gavisus es et porro actus admirationis, laudis, gaudere pergis; qualia sunt gratiarum actionis et amoris : Sacramenta, incruentum al- lugebis ingratitudinem et netaris Sacrificium, Indulgen- gligentiam tuam, quod tot tiarum thesaurus, communio benefactis non responderis, bonorum operum, Scripturae quod ex iis parum aut nihil Canonicae, libri SS. Patrum profeceris. Statues denique et Doctorum Ecclesiae, divini par pari referre. verbi praedicatio, exempla meus mihi, et ego illi. justorum tam mortuorum quam vivorum, Angelorum custodia, Sanctorum patrocinium cum praepotenti Reginae Sanctorum omnium tutela, directio patrum spiritualium, &c.

5. Beneficium conversionis, si ad vitia declinabas; et praeservationis ab inferno, si eo damnari merebaris.

6. Beneficium vocationis ad statum sacerdotalem.

7. Beneficium gratiarum actualium praevenientium et subsequentium, tot luminum, quibus mens illustrata, et tot

Punctum III.

Dilectus

Considera quis sit Deus erga te tanquam auctor gloriae ipse remunerator est omni remuneratore longe potior; ut qui tibi praeparavit in praemium purum bonum, omne bonum, summum bonum, aeternum bonum, imo vero se ipsum.

Principes terreni munerantur subditos torque aureo, censu annuo, fundo aut feudo, rebus a se non modo distinctis,

160

verum etiam divisis ac separatis; Deus e contrario praeter tot alia bona extra se posita habitationem coeli, Beatorum sodalitium, rerum creatarum notitiam, gloriam corporis, largitur in praemium totum se, ope visionis, amoris et gaudii beatifici possidendum, in quo sita est animae gloria, gloria primaria et essentialis beatorum civium: hinc vivunt vita Dei, beantur beatitudine Dei, assimilantur Deo, et quasi in Deum transformantur Deus juxta. Ps. lxxxi. 1. stetit in synagoga deorum, hoc est, explicante S. Gregorio Nazianzeno, beatorum hominum; erunt scilicet totidem dii per similitudinem, similes ei erimus; quoniam I videbimus eum sicuti est. Joan. iii.

nato Verbo, in Homine Deo, de quo S. Ecclesia in uno hymnorum suorum ita canit: Se nascens dedit socium, convescens in edulium, se moriens in pretium, se regnans dat in praemium.

Salvator igitur, 1. Se nascens dedit socium, nempe peregrinationis meae: Post haec in terris visus est et cum hominibus conversatus est (Baruch. iii. 38), docendo et suadendo verbis, trahendo exemplis.

2. Convescens in edulium, quando inter sacra ultimae coenae solemnia cibus meus in Eucharistia factus est, quo pastus non ei modo conjungar, sed convertar et transmuter in ipsum, ut alimentum transit in substantiam aliti: stupenda sane excellentia charitatis ipsus!

3. Se moriens in pretium salutis meae; opus erat solutione pretii, ut a peccati servitute redimerer; ecce hic pretium meum factus est; lytron, quod causa mea repraesentavit, sunt actiones ejus, labores, dolores, sanguis et vita.

O beneficentiam munificentissimi Domini mei! O felicatem ex possessione Dei per Quid igitur decergloriam ! Cum Deus totus meus nam? velit esse in patria, volo ego totus ejus esse in via: illic vult ipse idem esse quod ego: hic ego idem esse volo quod 4. Se regnans dat in praeipse, non volendo nisi quod vult ipse, et ipsius placita in mium, exhibendo mihi divini

mearum regulam actionum Dilectus meus assumendo. mihi, et ego illi.

Punctum IV.

tatem suam et manifestando humanitatem, quae et ipsa quoddam est objectum he: titudinis, licet secundariae et accidentalis. S. Augustinus: Deus, inquit, factus est homo, Considera quis sit Deus ut uterque sensus hominis in erga te tanquam auctor uni- ipso beatificaretur, et reficehypostaticae, hoc est, retur oculus cordis in ejus quis sit Deus erga te in incar- divinitate, et oculus corporis

onis