*

Quia Dómini est assúmptio nostra, et Sancti Is rael regis nostri,

Tunc locútus es in visióne sanctis tuis, et dixisti : Pósui adjutórium in potente, et exaltávi electum de plebe mea.

Invéni David servum meum: * óleo sancto meo unxi eum.

Manus enim mea auxiliábitur ei, * et bráchium meum confortábit eum.

Nihil proficiet inimícus in eo,* et filius iniquitátis non appónet nocére ei.

Et concídam à fácie ip◄ síus inimícos ejus, * et odientes eum in fugam convertam.

Et véritas mea et misericórdia mea cum ipso; * et in nómine meo exaltábitur cornu ejus.

*

Et ponam in mari ma❤ num ejus, et in flumínibus dexteram ejus.

Ipse invocábit me : Pater meus es tu,* Deus meus, et susceptor salútis meæ. Et ego primogénitum ponam illum, * excelsum præ régibus terræ.

In æternum servábo illi misericórdiam meam, * et testamentum meum fidéle ipsi;

Et ponam in séculum séculi semen ejus, * et thronum ejus sicut dies cœli.

*

Si autem derelíquerint filii ejus legem meam, et in judíciis meis non ambuláverint;

Si justítias meas profanáverint, * et mandáta mea non custodierint,

*

Visitábo in virga iniquitátes eórum, et in verbéribus peccáta eórum. Misericórdiam

*

autem

meam non dispergam ab eo neque nocéba in veritáte mea.

*

Neque profanábo testamentum meum; et quæ procédunt de lábiis meis non fáciam írrita.

Tu verò repulisti et despexisti, * distulisti Chris

tum tuum. Evertisti testamentum servi tui profanasti in terra sanctuárium ejus. Destruxisti omnes sepes ejus: * posuisti firmamentum ejus formídinem.

Diripuérunt eum omnes transeuntes viam : * factus est oppróbrium vicínis suis. Exaltasti dexteram depriméntium eum : * lætificasti omnes inimícos ejus.

Avertisti adjutórium gládii ejus, et non es auxiliátus ei in bello. Destruxistieum ab emunet sedem ejus

datióne; in terram collisisti. Minorasti dies témporis ejus: * perfudisti eum confusióne.

Usquequò, Dómine , avertis in finem? exardescet sicut ignis ira tua? Memoráre quæ mea substántia numquid enim vanè constituisti omnes fílios hóminum?

Quis est homo qui vivet, et non vidébit mortem ? *

Quòd exprobravérunt inimíci tui, Dómine, * quòd exprobravérunt commutatiónem Christi tui.

Benedictus Dóminus in æternum : * fiat, fiat.

Ant. Dómine, in lúmine vultûs tui ambulábunt, et in nómine tuo exultábunt totâ die, et in justítia tua exaltabuntur.

. Ténebræ non obscurabuntur à te, Dómine; . Et nox sicut dies illuminábitur. Ps. 138. Pater noster.

Ego enim sum Dóminus Deus tuus qui eduxi te de terra Ægypti: diláta os tuum, et implebo illud. Et non audívit pópulus meus vocem meam; et Israel non intendit mihi.

Et dimísi eos secundùm desidéria cordis eórum: * ibunt in adinventiónibus śuis.

Si pópulus meus audisset me; Israel si in viis meis ambulasset,

Pro nihilo forsitan inimícos eórum humiliassem, * et super tribulantes eos misissem manum meam. Inimíci Dómini mentíti sunt ei; et erit tempus eórum in sécula.

Et cibávit eos ex ádipe frumenti; et de petra, melle saturávit eos.

Ant. Audi, pópulus meus, et contestábor te: ego sum Dóminus Deus tuus.

*

Exaltáre super cœlos, Deus; et super omnem terram glória tua;

Ut liberentur dilecti tui : salvum fac dexterâ tuâ, et exaudi me.

Ant. Paratum cor meum Deus; exurgam dilúculo: confitebor tibi, Dómine. Ant. 6. F. Dómine. Divisio Psalmi 107. Eus locútus est in sancto suo : * exultábo, et dívidam Síchimam, et convallem tabernaculórum dimétiar.

DE

plúrimos; * et quæ multos habébat fílios infirmáta est.

dedúcet me usque in Idumæam?

Nonne tu, Deus, qui repulisti nos? * et non exíbis, Deus, in virtútibus nostris?

Da nobis auxílium de tribulatióne * lus hóminis.

quia vana sa

In Deo faciémus virtútem: * et ipse ad níhilum dedúcet inimícos nostros.

Ant. Dómine, vana salus hóminis in Deo faciémus virtútem.

Ant. 8. c. Deus. In Feriis, Canticum Anna. 1. Reg. 2.

Xultávit cor meum in

Dóminus mortíficat, et vivíficat: * dedúcit ad ínferos, et redúcit.

Dóminus páuperem facit, et ditat: * humíliat, et súblevat.

Súscitat de púlvere egénum, * et de stercore éle vat páuperem ;

Ut sédeat cum princípi bus, et sólium glória téneat.

Dómini enim sunt cárdines terræ, * et pósuit super eos orbem.

Pedes sanctórum suórum

servabit, an in ne

Non est sanctus, ut est Dóminus; neque enim est álius extra te : et non est fortis sicut Deus noster. Nolíte multiplicáre loqui sublímia, gloriantes : recédant vétera de ore vestro; Quia Deus scientiárum Dóminus est, et ipsi præparantur cogitatiónes.

*

non in fortitúdine sua roborábitur vir.

Dóminum formidábunt adversárii ejus; et super ipsos in cœlis tonábit.

Dóminus judicábit fines terræ, et dabit impérium Regi suo, et sublimábit cornu Christi sui.

Ant. Deus scientiárum Dóminus, et ipsi præparantur cogitatiónes.

(In Festis, Canticum.
1. Paral. 29.
Enedictus es, Dómine,

*

Repléti priùs pro pánibus se locavérunt; et famélici saturáti sunt, Donec stérilis péperit

num.

Tua est, Dómine, magnificéntia, et poténtia, et glória, atque victória; et tibi laus.

Cuncta enim quæ in cœlo sunt et in terra, * tua sunt. Tuum 9 Dómine, regnum; et tu es super omnes príncipes.

*

Tuæ divitiæ, et tua est glória:* tu domináris ómnium. In manu tua virtus et po

*

Non fecit táliter omni natióni, et judícia sna non manifestávit eis.

Ant. Annúntiat Dóminus verbum suum Jacob, et judícia sua Israel: non fecit táliter omni natióni. Capitulum. 1. Petr. 2.

túdo, nium.

et

Nunc igitur, Deus noster, confitémur tibi, laudámus nomen tuum ínclytum.)

Ant. 5. a. Annúntiat Dó

gále sacerdótium, gens sancta, pópulus acquisitiónis: ut virtútes annuntiétis ejus qui de tenebris vos vocávit in admirábile lumen

Salútis et monstras viam? Tu, quam jubes, donas fidem;

Hæc cúltui præest tuo; Hæc mentis errores fugat; Hæc corda sursum dírigit.

Te destitúta spíritu Nil pompa sacrórum juvat : Secréta puri blándiùs Tibi litábunt pectoris.

Vox inde cordi consona Vectígal exolvet suum Et ad salutem líbero Prométur ore véritas. O, qui superbos réspuis, Et símplices amas, Deus Ut crescat in nobis fides Cordis tumorem cómpri

me.

Sit summa Patri glória: Sit summa Nato, qui fi

dem Cruóre fundávit suo: