Quoniam humiliasti nos in loco afflictiónis, * et coopéruit nos umbra mortis. Altera divisio Psalmi 43. S'oblitus fumus Dei nostri * et si expándimus manus nostras ad Deum aliénum, Nonne Deus requíret ista? ipse enim novit abscóndita cordis. Quóniam propter te mortificámur totà die, * æstimáti sumus sicut oves occisiónis. Exurge, quare obdor- mis, * Et exaudívit preces meas, tuum dixi. et eduxit me de lacu mi sériæ, et de luto fæcis. Non abscondi misericór diam tuam et veritátem Et státuit super petram tuam * à concílio multo. Tu autem, Dómine, ne longè fácias miseratiónes tuas à me : * misericórdia tua et véritas tua semper suscepérunt me. Quóniam circumdedérunt me mala, quorum non est númerus ; * comprehendé runt me iniquitátes meæ, et non pótui ut vidérem. Multiplicátæ sunt super capillos cápitis mei; * et cor meum dereliquit me. Compláceat tibi, Dómine, ut éruas me: * Dómine, ad adjuvandum me réspice. Confundantur et revereantur simul, qui quærunt ánimam meam * nt áuferant eam. Convertantur retrorsúm, et revereantur, lunt mihi mala. * qui vo Ferant confestim confusiónem suam, * qui dicunt mihi: Euge, enge, Exultent et lætentur super te omnes quærentes te; * et dicant semper, Magnificétur Dóminus, qui diligunt salutáre tuum. Ego autem mendícus sum et pauper : * Dóminus sol lícitus est meî. Adjutor meus et protector meus tu es : * Deus meus, ne tardáveris. Psalmus 57. verè útique justítiam loquímini, recta judicáte, fílii hóminum. ma Lætabitur justus cùm víderit vindictam : * nus suas lavábit in sánguine peccatóris. Et dicet homo: Si útique est fructus justo, * útique est Deus júdicans eos in terra. Ant. Circumdedérunt me mala, quorum non est númerus: compláceat tibi, Dómine, ut éruas me. Ps. 39. Capitulum. 2. Cor. 1. Upra modum graváti su Etenim in corde iniqui- Smus supra virtutem, ita ut tædéret nos étiam víve- Símilis factus sum pelicáno sollitúdinis: * factus sum sicut nycticorax in domicílio. re; Sed ipsi in nobismetip- *. Dómine, ne elongáveris auxílium tuum à me: R. Ad defensiónem meam cónspice. Ps. 21. AD SEX TAM. 'Ant. 5. a. Potum meum. Psalmus 10r. Omine exaudi Domin * Vigilávi, et factus sum sicut passer solitárius in tecto. Totà die exprobrábant mihi inimíci mei; * et qui laudábant me adversùm me jurábant. * et Quia cínerem tanquam panem manducábam, potum meum cum fletu miscébam, A fácie iræ et indignatiónis tuæ ; * quia élevans allisisti me. Dies mei sicut umbra declinavérunt; * et ego sicut fœnum árui. Tu autem, Dómine, in æternum pérmanes ; * et memoriále tuum in geneora- ratiónem et generatiónem. Divisio Psalmi 101. U exurgens miserébe ris Sion, * quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus; tiónem meam ; * et clamor meus ad te véniat. Non avertas fáciem tuam à me : * in quacumque die tríbulor, inclína ad me au rem tuam. In quacumque die invocávero te * velóciter exaudi me; Quia defecérunt sicut fumus dies mei, * et ossa mea sicut crémium aruérunt. Percussus sum ut fœnum, et áruit cor meum; * quia oblítus sum comédere pa nem meum. A voce gemitûs mei* adbesit os meum carni meæ. * Quóniam placuérunt servis tuis lápides ejus, et terræ ejus miserébuntur. * Et timébunt gentes nomen tuum, Dómine, et omnes reges terræ glóriam tuam ; Quia ædificávit Dóminus Sion, * et vidébitur in glória sua. Respexit in oratiónem humílium, Scribantur hæc in gene Capitulum. Hebr. 12. Obis, tanquam fíliís, ratióne áltera: * et pópuloquitur (Dens) dilus qui creábitur, laudabit Dóminum; Quia prospexit de excelso sancto sno: * Dóminus de cœlo in terram aspexit ; * Ut audiret gémitus compeditórum, ut solveret filios interemptórum ; Ut annuntient in Sion nomen Dómini, * et laudem ejus in Jerúsalem, In conveniendo pópulos in unum et reges, ut sérviant Dómino. Respondit ei in via virtútis suæ: Paucitátem diérum meórum núntia mihi. Ne révoces me in dimídio diérum meórum: * in generatiónem et generatiónem anni tui. cens: Fili mi, noli negli gere disciplínam Dómini, neque fatigéris dum ab eo arguéris : Quem enim díligit Dóminus castigat; flagellat autem omnem filium quem récipit: In disciplína perseveráte. D AD NONA M. rés Ant. 6. F. Deus meus. Psalmus 21. Eus, Deus meus, pice in me: quare me dereliquisti ? longè à sa◄ lúte mea verba delictórum meórum. Deus meus, clamábo per diem, et non exáudies; * et nocte, et non ad ìnsipiéntiam mihi. Tu autem in sancto hábitas, * laus Israel. In te speravérunt patres nostri : * speravérunt, et liberasti eos. Ad te clamavérunt, et salvi facti sunt; * in te speravérunt, et non sunt confúsi me canes multi; * concí Ego autem sum vermis, * et non homo; oppró- lium malignántium obsédit brium hóminum, et abjéctio plebis. me Omnes videntes derisérunt me : * locúti sunt lábiis, et movérunt caput. * Sperávit in Dómino, erípiat eum ; salvum fáciat eum, quóniam vult me. * Fodérunt manus meas et pedes meos: dinumeravérunt ómnia ossa mea. tuli multi tauri pingues Q obsedérunt me. * Sicut effúsus sum, aqua et dispersa sunt ómnia ossa mea. Factum est cor meum tanquam cera liquescens in médio ventris mei. Aruit tanquam testa virtus mea, et lingua mea adhæsit faucibus meis;* et in púlverem mortis deduxisti me. Quóniam circumdedérunt Qu uni Altera divisio Psalmi 21. Ui timétis Dóminum, laudáte eum : versum semen Jacob, glorificáte eum. * Tímeat eum omne semen Israel; quóniam non sprevit neque despexit deprecatiónem páuperis. Nec avertit fáciem suam à me; * et cùm clamárem ad eum, exaudívit me. Apud te laus mea in ecclésia magna: * vota mea reddam in conspectu timéntium eum. Edent páuperes, et saturabuntur; et laudábunt Dóminum qui requirunt |