víduis tulátur pupillis vinctis, et ádvenis : et ipse ómnium indigentium curá tor est. Solis autem die conventum ágimus ; quòd is primus dies sit in quo Deus, tenebras et matériam cùm vertisset mundum effécit et Jesus Christus Salvátor noster eo ipso die à mórtuis resurrexit. R. Accipiens Jesus. 188. IN III. NOCTURNO. Ant. 1.g. Habemus altáre, de quo édere non habent potestátem qui tabernáculo desérviunt. Hebr. 13. Ant. 3. c. Vidéte ne fortè sitin áliquo vestrum cor malum; partícipes enim Christi effecti sumus. Hebr. 3. Ant. 8. G. Quanta putátis meréri supplícia, qui Fílium Dei conculcáverit, et sánguinem testamenti pollútum dúxerit? Hebr. 10.. . Emitte lucem tuam et veritátem tuam, B. Et introíbo ad altáre Dei. Ps. 42. Lectio vij. Léctio sancti Evangélii : secundùm Lucam. Cap. 24. illo témpore: Dixit Jesus cuídam de simul discumbentibus cum ipso in domo príncipis Pharisæórum. Homo quidam fecit cœnam magnam : et vocávit multos. Et réliqua. Ос Hoc distare, fratres caríssimi, inter delícias córporis et cordis solet ; quòd corporáles delícia, cùm non habentur : grave in se desidérium accendunt; cùm verò hábitæ eduntur : comedentem prótinùs in fastídium per satietátem vertunt. At contrà, spiritáles delícia, cùm non habentur, in fastídio sunt : cùm verò habentur, in desidério; tantòque à comedente ámpliùs esuriuntur : quantò et ab esuriente ámpliùs comeduntur. In illis appetitus placet: experiéntia displicet; in istis appetítus vilis est et experiéntia magis placet. In illis appetitus saturitátem : satúritas fastídium génerat; in istis autem appetitus saturitátem : satúritas appetítum parit. Augent enim spiritáles delícia desidérium in mente, dum sátiant ; quia quantò magis eárum sapor percipitur: eò ámpliùs cognóscitur quod avídiùs amétur; et idcircò non hábitæ amári non possunt : quia eárum sapor ignorátur. Quis enim amáre váleat quod ignorat? Proinde Psalmista nos ádmonet, dicens : Gustáte, et vidéte quóniam suávis est Dóminus. B. Homo quidam fecit As autem homo delí mus forìs míseri famem nostram. Sed superna nos pietas nec deserentes se déserit. Contemptas enim illas delícias ad memóriæ nostræ óculos révocat, easque nobis propónit; in promissióne torpórem éxcutit : atque ut fastidium nostrum repéllere debeámus invitat. Ait namque; Homo quidam fecit cœnam magnam: et vocávit multos. Quis est iste homo, nisi ille de quo per Prophétam dícitur ; Et homo est, et quis cognovit eum? Qui fecit cœnam magnam quia satietátem nobis dulcedinis internæ præparávit. Heias tune amisit; cum in paradíso peccávit : extrà éxiit, cùm os à cibo æter næ dulcedinis clausit. Unde nos quoque nati in hujus peregrinationis ærumna huc fastidiósi jam vénimus: nec scimus quid desideráre debeamus; tantòque se ámpliùs fastidii nostri morbus exaggerat quantò se magis ab esu illíus dulcedinis animus elongat; et eò jam internas delícias non áppetit quò eas comédere diù et cæcos : longèque desuévit. R. Cœpérunt simul omnes excusáre.*Primus dixit: Villam emi, et necesse hábeo vidére illam. Alter dixit: Juga boum emi, et eo probáre illa. . Ñon audiérunt, sed abiérunt in voluntátibus et in pravitáte . Irátus paterfamílias dixit servo suo: Exi citò in platéas et vicos civitátis; * Et páuperes, ac débiles, et claudos intróduc huc. . Si quis est párvulus, véniat ad me; * Et páuperes. Glória Patri. * Et pánperes. Luc. 14. Prov. gr Te Deum. AD LAUDES. Psalmi, Antiph. et Canticum, ut in die, 190. et seq. Capitulum. 1. Čor. 11. . Edent páuperes, et saturabuntur R. Vivent corda eórum in séculum séculi. Ps. 21. Ad Benedictus. Ant. 1. a. Dómine, factum est ut imperasti; et adhuc locus est. Et ait Dóminus servo: Exi in vias et sepes, et compelle intráre, ut impleátur domus mea. Luc. 14. Eus Oratio. qui Ecclésiam fácie Dei, N. Et justi epu-lentur et exultent. Ps. 67. Ad Magníficat. Ant. 7. a. FERIA SECUNDA. Demam pretioso corpore Dominica præcedentis. et sánguine tuo mirabiliter réficis: infunde in eam Spíritum vivificantem; ut cœlestis participatióne mysté tecum vívere mereátur in cœlis. Qui vivis.... in unitáte ejusdem Spíritûs, etc. Nulla fit alia Commemoratio de Octava Corporis Christi. AD HORAS, omnia ut in die, excepto Canone, qui habetur ad calcem. AD II. VESPERAS. Psalmi de Dominica, sub Antiph. de Festo, 193. Capitulum. Apoc. 22. Lectio j. De libro primo Regum. Actum est, cùm senuis : lios suos júdices Israel. Fuitque nomen filii ejus primogéniti, Joel; et nomen secundi, Abía: júdicum in Bersabée. Et non ambulavérunt filii illíus in viis ejus ; sed declinavérunt post avaritiam, acceperuntque múnera: et pervertérunt judícium. (*) Congre~ gáti ergo universi majóres natu Israel, venérunt ad Samuélem in Rámatha; di BEáti qui lavant stolas xeruntque ei : Ecce tu se suas in sánguine Agni: ut sit potestas eórum in ligno vitæ, et per portas intrent in civitátem; Foris et venéfici, et impudíci, et homicídæ, et idólis servientes: et omnis qui amat, et facit mendácium. Hymnus,Pange, lingua. 183. canes, . Péreant peccatóres à nuisti, et fílii tui non ámbulant in viis tuis; constí→ tue nobis regem, ut júdicet nos: sicut et universæ habent natiónes. Displícuit sermo in óculis Samuélis, eò quòd dixissent: Da nobis regem, ut júdicet nos. (**) Et orávit Sámuel ad Dóminum. Dixit autem Dó minus ad Samuélem: Audi vocem pópuli in ómnibus quæ loquuntur tibi; non enim te abjecérunt, sed me ne regnem super eos. Juxta ómnia ópera sua quæ fecérunt à die quâ eduxi eos de Ægypto usque ad diem hanc; sicut dereliquérunt me, et serviérunt diis aliénis sic fáciunt étiam tibi. Nunc ergo vocem eórum audi: verúmtamen contestáre eos, et prædic eis jus regis qui regnatúrus est super eos. Dixit ítaque Sámuel ómnia verba Dómini ad pópulum: qui petíerat à se regem. R. Immolábit. 185. : mine vitis usque in diem illum quo bibam illud novum vobiscum in regno Patris mei. Ex hoc loco qui dam mille annórum fábulam struunt; in quibus Christum regnatúrum corporáliter esse contendunt et bibitúrum vinum quod ex illo témpore usque ad consummatiónem mundi non bíberit. Nos autem audiámus panem, quem frégit Dóminus deditque discí pulis suis, esse corpus Dómini salvatóris ipso dicente ad eos ; Accipite et : comédite hoc est corpus meum ; et cálicem illum esse, de quo íterùm locútus est : Bibite ex hoc omnes; hic est enim sanguis meus novi testamenti: qui pro multis effundétur. Iste est calix de quo in Prophéta légimus: Cálicem salutáris accípiam. Et álibi; Calix tuus inébrians quàm præclárus est! Si ergo panis qui de cœlo descendit, corpus est Dómini; et vinum quod discípulis dedit, sanguis illíus est novi testamenti, qui pro multis effúsus est in remissiónem peccatórum: Judáicas fábulas repellámus. Non enim est regnum Dei cibus et potus: sed justítia, et gaudium, et pax in Spíritu sancto. Nec Móyses dedit nobis pas Jesus, ipse conviva et panem verum; sed Dómi convívium: ipse cómedens et qui coméditur. . Apparuit. 186. Lectio iij. ut sine ipso potare non Llíus bibimus sánguinem, póssumus ; et quotídie in sacrificiis ejus de genímine vitis veræ rubéntia musta calcámus : et novum ex his vinum bíbimus de regno Patris ; nequáquam in vetustáte litteræ, sed in novitáte spíritûs : cantantes cánticum novum, quod nemo potest cantáre nisi in regno Ecclésiæ, quod reg◄ :: num Patris est. Hunc panem et Jacob Patriarcha comédere cupiébat, dicens; Si fúerit Dóminus Deus mecum, et déderit mihi panem ad vescendum et vestimentum ad operiendum. Quotquot enim in Christo baptizámur, Christum indúimus: et panem comédimus Angelórum, et Dóminum audímus prædicantem; Meus cibus est ut fáciam voluntátem ejus qui misit me Patris: ut impleam opus ejus. Faciámus ígitur voluntátem ejus qui misit nos Patris; et impleámus opus ejus et Christus nobiscum bibet in regno Ecclésiæ sánguinem suum. R. Respexit. 186. FERIA TERTIA. Tres Antiph. è II Noct. Dominicæ præcedentis. Lectio j. De libro primo Regum. ER Cap. 9. Rat vir de Benjamin nómine Cis: filius Abiel, filii Seror, fílii Béchorath, filii Aphia, filii viri Jémini, fortis róbore. Et erat ei filius vocábulo Saül, electus et bonus; et non erat vir de filiis Israel mélior illo. Ab húmero et sursùm eminébat super omnem pópulum. (*) Períerant autem ásina Cis patris Saül. Et dixit Cis ad Saül fílium suum; Tolle tecum unum de púeris et consurgens vade, et quære ásinas. Qui cùm transissent per montem Ephraim, et per terram Sálisa, et non invenissent; transiérunt étiam per terram Salim, et non erant: sed et per terram Jémini, et mínimè reperérunt. (**) Cùm autem venissent in terram Suph : dixit Saül ad púerum qui erat cum eo; Veni, et revertámur, ne fortè dimíserit pater meus ásinas: et sollicitus sit pro nobis. Qui ait ei: Ecce vir Dei est in civitáte hac, vir nóbilis; omne quod loquitur sine ambiguitáte u venit. Nunc ergo eámus illuc, si fortè indicet nobis de via nostra: propter quam vénimus. R. Dixit Jesus. 187. Lectio ij. Sermo sancti Joannis Chry sóstomi. Hom. 82.aliàs 83. in Matth. CUique fidéli per hoc mystérium Christus se conjungit; et quos génuit, per se nutrit, et neque álii tradit: hocque tibi modo probat se carnem accepisse tuam. Ne ítaque segnes simus tantâ dignáti caritáte et tanto honóre. Non vidétis quanto ímpetu infantes lábia sua mamillæ admóveant? Cum eódem stúdio nos ad hanc accedamus mensam et ad mamillam spirituális póculi; imò verò majóre cum stúdio ut lac |